Ruzie (schoon) ouders

Helaas herken ik dit gedrag (mijn sm heeft borderline, wat er bij jullie speelt weet ik natuurlijk niet maar helemaal normaal gedrag is het niet). (s)m zit emotioneel iig op een ander platform dan jullie. Dat kan je accepteren, zolang zij geen verdere eisen stelt aan jullie. Doet ze dat wel, dan kan je helaas alleen maar voet bij stuk houden (en emotioneel afstand nemen, anders ga je zelf erg ongelukkig worden).

 

Wat ik eigenlijk niet snap is dat jullie excuses van je schoonouders willen hebben. Hoe zou jij je voelen als tegen jou gezegd zou worden op zon dag, hou jij je jas maar aan als er een foto gemaakt moet worden? Het zal allemaal we niet zo bedoeld zijn maar als ik moeite gedaan zou hebben voor mijn kleding maar dit in jet bijzijn van anderen zo afgekeurd zou worden zou ik er al klaar mee zijn. Eerlijk gezegd vind ik het nog netjes dat ze het die dag gewoon zo gelaten hebben en jullie dag niet verpest hebben door toen weg te gaan if er toen over te beginnen.

 

Het was inderdaad helemaal geen leuke opmerking. Goed dat je dat zelf ook beseft.
Het pleit in het voordeel van je moeder, dat ze er op de dag zelf niks van heeft gezegd en jullie heeft laten genieten. Ik kan me best voorstellen dat ze dit heel vervelend vindt en dit aan jullie wil laten weten.
De manier waarop ze dit doet... kinderachtig is het eerste woord dat in me opkomt. Maar laat ik het anders verwoorden: Ze doet het niet handig. Het is geen manier van doen om iemand te appen of bellen met de mededeling "Je hebt me gekwetst maar ik zeg niet hoe en je mag niet langskomen om het uit te praten." Dat werkt gewoon niet.

Even omdenken: je vertelde hoe er vroeger bij jullie thuis met dit soort dingen werd omgegaan. Je hebt blijkbaar zelf gemerkt dat dit geen goede manier is, maar je hebt ook niet geleerd hoe het anders kan en vraagt daarom hier naar de mening van anderen. (Goed van je, trouwens!) Jij hebt van je ouders niet geleerd hoe om te gaan met dit soort situaties. Waarom niet? Ik zou denken: omdat ze het zelf ook niet kunnen. De manier waarop je het nu dus wilt oplossen, is helemaal nieuw voor hun.
Jullie zijn in de 20 en jij bent blijkbaar bereid om dit te leren. En ook nog jong / flexibel genoeg om dit te kunnen leren. Zeker omdat je een partner hebt die het van huis uit wel anders heeft meegekregen en je hierbij kan helpen.
Je ouders zijn al een stukje ouder. Dat betekent twee dingen: ze doen het al langer om die 'onhandige' manier dan jij. En -echt waar- hersenen worden naarmate je ouder wordt minder flexibel. Dat betekent niet dat je niks nieuws meer kunt leren, maar het gaat wel moeizamer. En (goed) communiceren ìs al één van de moeilijkste dingen om te leren.
Daarbij weet ik niet, of je ouders (moeder met name) dit wel wil leren. Want als zij gewoon van mening is dat zij gelijk heeft en haar manier van doen goed is, zal ze waarschijnlijk niet zo'n zin hebben om het ineens anders aan te pakken dan ze al een jaar of 40 doet.

Persoonlijk zou ik niet opnieuw excuses aanbieden: dat hebben jullie al gedaan. Ik zou het verder echt bij haar laten en dat ook zo zeggen (in je eigen woorden):
Ik vind het naar dat ik jullie gekwetst heb. Daarvoor heb ik mijn excuses aangeboden en die zijn echt gemeend. Ik merk dat je nog steeds boos bent en dat vind ik heel vervelend voor je. Ik kan wat gebeurd is niet terugdraaien. Ik heb mijn excuses aangeboden. Meer kan ik niet doen.
Jij zegt dat je niet weet hoe we nu verder moeten. Als je nog te boos bent om gewoon verder te gaan, dan zullen we je de tijd geven om die boosheid te laten zakken. We horen het dan wel van je wanneer we weer gewoon gezellig op de koffie kunnen komen. Anders zouden we het nu verder gewoon willen laten rusten en het er niet meer over hebben.

Ik denk dat excuses verwachten van je moeder, in ieder geval op dit moment, te veel is. Zij heeft het aangepakt op de manier die voor haar blijkbaar normaal is. Jij en ik en iedereen hier kan het er over eens zijn dat dat geen goede manier was. Maar zij heeft het blijkbaar jaren zo gedaan en dan krijg je niet 1 2 3 veranderd. Zeker niet op een moment dat ze toch al boos is.
Ik denk dat je wat dat onderwerp betreft beter laaaang kunt wachten, tot je echt zeker weet dat het vergeven en vergeten is. Dan kun je het er nog eens -zonder boosheid en veroordeling- over hebben dat die manier jou gekwetst heeft en dat je, mocht zoiets nog eens voorkomen, liever hebt dat ze gewoon meteen tegen je zegt wat er is.

 

Ik denk dat ze een excuses willen hebben over hoe (schoon)moeder met dit soort zaken omgaat? Niet alleen nu, maar ook in het verleden. Ik denk echter dat dit ijdele hoop is en dat je dit niet eens moet verwachten. Het geeft alleen maar teleurstellingen.

Dat ze zijn gebleven is netjes, maar anderzijds ook niet meer dan normaal. Als mijn kind op haar bruiloft een ongepaste opmerking maakt door zenuwen, zou ik ook niet meteen wegrennen en haar dag verpesten. Wat volgens mij normaal is dat je dit later rustig ter sprake neemt en dat het na een excuses ook gewoon klaar is. Bij (schoon)moeder lijkt er meer mee te spelen. Het gaat niet enkel om de opmerking, maar om haar behoefte om de controle te behouden. Wat zit hieronder? Angst? Bang om haar kind kwijt te raken?

Ik ben ook van mening dat je niet meteen al het contact moet verbreken. Wel kun je proberen om emotioneel meer afstand te nemen van (schoon)moeder. Dat begint bij het besef dat zij een probleem heeft en niet jullie. Ik denk dat jullie elkaar hierin nodig hebben om te kunnen relativeren, maar ook om duidelijke grenzen aan te geven. Rustig aangeven als ze te ver gaat en als ze niet luistert weggaan en het vooral bij haar laten liggen. Laat je niet verleiden tot discussies, want deze gaan enkel over de inhoud en niet waar het echt over zou moeten gaan, namelijk haar behoefte tot controle. Het levert uiteindelijk niks op en emotioneel put het je uit.

 

Er is een verschil tussen contact verbreken en afstand nemen. Met het tweede kan je een prima relatie onderhouden zonder allerlei verwachtingen en op elkaars zenuwen te werken.

Ik heb wel ervaring met niet-functionerende communicatie en voor mij werkt afstand het beste. Vriendelijk, warm contact, maar zonder toeters en bellen. Niet te vaak. En ze in hun waarde laten, zien hoe ze zijn. En ze niet meer de kans geven mij een rotgevoel te bezorgen omdat ik weet dat het niet mijn schuld is.

 

Dit idd. Na 10j huwelijk heb ik afstand genomen van mijn sm. Na de zoveelste kwetsende opmerking, kan ik niet meer. En dit werkt goed zo. Ze is nog steeds bezig achter m'n rug om, maar ik laat het niet meer toe dat ik ermee zit. Heb ik alleen mezelf mee uiteindelijk, want zij blijft doorgaan zoals ze is. Hebben vaak geprobeert gesprekken etc aan te gaan, maar het werkt gewoon niet en op een gegeven moment denk je, nou ok dan niet. Jullie hebben netjes excuses aangeboden en zou er verder de dag niet door laten verstieren of een donkere wolk erover laten gaan. Qua advies, altijd rustig blijven wat je ook doet. Thuis blijven praten met mekaar, al is het als uitlaatklep. Anders krijg je thuis nog spanningen ook. En dat is het niet waard. Mijn man is heel erg van de lieve vrede en zelf lopen met een maagzweer, maar ik dus niet meer. Vind persoonlijk dat ik het nog lang volgehouden heb haha. Het is zeker niet leuk en snap helemaal dat jullie ermee zitten, maar wachten op excuses zal denk ik een tijdverspilling zijn. Die zal denk ik niet komen. Dus zorg dat je het voor jezelf leuk houdt iig. Je zal voor jezelf de manier vinden die werkt, voor mij werkt afstand houden dus en mezelf er verder niks meer van aantrekken. Is voor mij makkelijker, want het is mijn moeder niet. Mijn man zit er soms echt mee en alles wat ik kan doen is luisteren dan. Het is zeker niet leuk zoiets, maar zou het niet groter (laten) maken dan het is ook. Kijk terug op de dag zoals die was, hij was mooi/leuk etc en laat dit nu verder rusten. Want wat kun je nog meer doen? Foutje is gemaakt, excuses is gegeven en wat wil ze nog meer? Zo zou ik het doen iig. Als ik alle mooie dagen die mijn sm heeft proberen te verstieren (onze trouwdag, de geboorte van onze tweeling, ja serieus, en hun doop...bijv) dan had ik er geeneen meer over denk ik. Ik vind het verschrikkelijk dat het zo moet, maar liever zo dan zelf eronder door gaan. En tot dusver werkt het goed. Heel veel succes iig!