Ha dat laatste klopt helemaal! Is op zich ook best verwend, want hij hoefde thuis nooit iets te doen en dat is hier in het begin ook een strijd geweest gooide alles van zijn gat en dacht dat ik alles wel even zou regelen, bankzaken snapt ie geen fluit van (administratie sowieso niet), wil dingen ook niet leren (hoop gezucht en gepuf), etc. want de meeste dingen deed zijn moeder voor hem. Maar ik werk ook gewoon fulltime en we leven niet meer in de jaren 60, dus ben van mening dat mannen ook maar gewoon meewerken binnen een huishouden (wel in bepaalde verdeling natuurlijk i.v.m. zijn boerderijwerk) en we hebben ook een werkster gelukkig En als je dingen niet weet, dan leer je ze maar, zodat je het wel weet. Maar goed, zo denk ikd aar over, ik hou sowieso niet van een lakse en luie houding maar het is bij hem vaak een kwestie van; pff.... geen zin in.... wil ik niet leren.... pffff Zelf denk ik ook wel dat zijn ouders denken van: "Zo hoort het, jij wilde met een boer, dus dat is dan jammer dat het je nu niet bevalt" en ik denk ook dat mijn partner bepaalde zaken niet bespreekbaar durft te maken, omdat ie "bang" is voor de reactie van zijn ouders. (zoals op zondag een keer niet melken, zodat we ook eens wat kunnen gaan doen zonder dat we weer moeten haasten om om half 5 terug te zijn) maar goed, het meehelpen in huis gaat tegenwoordig prima hoor haha. Al moet ik nog steeds drie miljoen x vragen of ie het gras even wil maaien of de schuur wil opruimen maar ok.
Wow, ik schrik hiervan. Je vriend lijkt het vaderschap totaal niet te begrijpen en nogal te onderschatten. Wist hij waar hij aan begon toen jullie een kindje kregen? (wat ik me afvraag: wilde hij dit kindje ook?) Ik denk dat je eens heel erg duidelijk op je strepen moet staan en hem duidelijk moet maken dat het ook zijn kind is. Dat het huis geen hotel is waar hij zomaar in en uit kan stappen om te slapen en te eten. Ik zou gek worden van zo'n man. Zou hem bijna een ultimatum stellen. Ik ben waarschijnlijk hartstikke mosterd, want heb alleen de OP gelezen
Dat wordt dan eens hoog tijd, dat hij dingen als bankzaken en administratie gaat leren. Wie denkt hij dat dat zal doen als hij de boerderij volledig overneemt? Bij een eigen bedrijf komt nu eenmaal behoorlijk wat administratie kijken (ook als je het uitbesteedt, mijn ouders maakten ook gebruik van een accountancy bureau, maar dan moet je nog steeds alles zelf bijhouden). Ik snap je ergens wel, het klinkt alsof je man nog steeds in de jongvolwassen fase is blijven hangen ipv de overstap te maken naar de echt volwassen fase, waarbij hij zich los moet maken van zijn ouders. Is natuurlijk ook lastig gezien de boerderij, maar wordt toch eens tijd. Misschien kun je dat bespreken met zijn ouders, dus het niet hebben over het boerenleven, maar meer over dat hij nog steeds niet volledig meedraait in het bedrijf (want dan zou hij wel verstand hebben van administratie). Op wat voor termijn is het de bedoeling dat hij het overneemt? Hoe oud zijn jullie en je schoonouders?
Ik denk wel dat je gelijk hebt ja, hij blijft een beetje hangen in zijn jongvolwassen fase. Wij zijn in de dertig beiden, overname zal denk ik nog wel een paar jaar duren. Ergens denk ik dat ze verwachten dat ik de administratie ga doen, maar om eerlijk te zijn heb ik daar niet zoveel zin in... ik wil gewoon mijn eigen centen blijven verdienen buiten het bedrijf. (in geval van nood dus ook gewoon mijn eigen geld hebben, je weet nooit hoe het loopt ) Met zijn moeder praten is misschien wel eens een optie ja, want ik begin er echt een beetje van over de zeik te raken. (administratieve deel) en snap ook serieus niet waarom iemand zich er niet wat beter in verdiept/wil verdiepen. Mijn toko is het niet
Ultimatum heeft geen zin haha, heb wel eens vaker "gedreigd". Maar dan gebeurt er helemaal niks :s en hij wilde dit kindje wel hoor tis gewoon een verwend nest... die altijd alles maar had klaar staan en nu verwacht dat dat zo verder gaat (not) Morgen heeft ie eens vrij van melken 's avonds en heb hem bijna in zijn gezicht getettert dat dat vanaf nu sowieso standaard gaat zijn, dat ie af en toe (als het allemaal kan) maar eens een avond vrij neemt en dat ie thuis ook een gezin heeft en als dat allemaal moeilijk moeilijk is, dat er dan maar heel snel geruild gaat worden. De manier waarop ie het dan vraagt heb ik ook mijn vraagtekens bij, dan vraagt ie het en dan zegt ie erbij: ja dan melk ik zondag wel alleen HOEZO zeg je dat??? :/ mag je ook een leven hebben af en toe? Zijn ouders zijn zo vaak weg, die zeggen dan toch ook niet dat ze de dag erna alleen melken zodat mijn vriend niet hoeft *koekoek* Misschien moet ie ook wat aan zijn onzekerheid doen (ja sorry dat is ie echt) En mits ik dit allemaal weer lees en type, kan ik ook wel weer kwaad worden ook En dan reageer ik ook nog gewoon even laat haha
hier wel! ups en downs hoor, maar behoorlijk wat ruzie en teleurstellingen. Er gaan heel veel mensen uit elkaar binnen de eerste 2 jaar van het 2e kind. Volhouden dus In voor & tegenspoed, in goede en in slechte dagen, dat spreek ik mezelf ook steeds toe.
Ik zou kijken wat ik zelf kan veranderen aan de gezinsituatie. Jij bent thuis, hij werkt. Jij bent dus flexibeler. Een baby van 2mnd hoeft niet om 20uur in bed te liggen, jij evenmin. Voor je kind is het wel van wezenlijk belang om te hechten aan zijn vader. Ga beide overdag meer slapen (als jij dat zo nodig vindt voor jezelf), en plan s avonds tijd voor jullie als gezin. Ga met zn drieën in bad, ga samen gezellig op de bank hangen, baby op papa's buik, jij in zijn armen.. Ga overdag met de kleine naar de boerderij, breng je man een goede lunch en zijn kind om te zien, enz. En zoek zelf vrienden in de omgeving. Heb je een auto? Met thuis zitten klagen maak je de situatie alleen maar erger.
Ik sna best wat je bedoeld.. Maar waarom moet alleen ts zich aanpassen? Waarom moet zij achter zijn kont aanlopen..? En wie weet heeft ts het wel gewoon nodig om Om 20.00 naar bed te gaan.. Man ik wou dat ik om 20.00 kon slapen.. Dan zou ik wer een paar uurtjes meer kunnen slapen dan de 3/4/5 die ik er nu slaap...
Ik zeg nergens dat zij zich alleen moet aanpassen, maar om een probleem op te lossen moeten beiden zich aanpassen. En mijn ervaring is dat een positieve insteek veel meer voor elkaar krijgt dan zeuren en weglopen. Zo gedragen ze zich beide kinderachtig en komen nergens. Verder is ze de hele tijd thuis met maar 1 baby. Slapen kan ook op andere momenten. Als ik tijd wil met mijn man ga ik juist slapen op moment dat hij thuis komt?
Nja, waarschijnlijk heeft ze overdag nog meer dingen te doen..? Ik ervaar de baby ook geeoon weer als tijdrovend... Elke 2,5 uur drinken... Waar we al met al een uur over doen... Dan heb ik dus nog 1,5 iur voor de volgende voeding.. Dat moet ik snel snel boodschappen doen., thuis ff wat drinken en weer voeden.. Voor ik t weet is het avond en heb ik 2 dingen gedaan... Ik wil alleen maar duidelijk maken dat niet iedereen dingen hetzelfde ervaart...
Ik bedoel alleen dat ts relatieproblemen ervaart, en ze heeft mogelijkheid om daar zelf ook aan wat te bijdragen. En tijd vinden is een kwestie van plannen en zichzelf beter organiseren. Als je een 2de/3de kind krijgt kun je ook niet de hele dag naar 2 dingen doen en ineens lukt het wel allemaal, maar dat is off topic. Ik heb geen idee hoe haar dag eruit ziet, maar de hele dag thuis en geen tijd om even te rusten met alleen een kleine baby in huis kan gewoon anders. Vooral als je als vrouw graag meer bij je man wil zijn die 12uur per dag werkt. En wat ik nog belangrijker vind: die vader hoort elke dag tijd met zijn kind door te brengen, zij moeten ook aan elkaar hechten.