We zijn nu ongeveer een week bezig. En meneer vertikt het om zelf in slaap te vallen. Zodra hij in bed word gelegd begint ie te huilen. Laten huilen heeft geen zin. Dat hebben we al meerdere keren geprobeerd. Hij zet het werkelijk op het schreeuwen. Als mama hem pakt en lekker met hem op het grote bed gaat zitten is het weer goed en valt hij zo in slaap. Maar ja dat is toch ook niet de bedoeling. En dit doet hij bij zo wel zijn middag als zijn avond slaapje. Nou is mijn man wat consequenter dan ik want die laat hem gerust een half uur huilen maar ik krijg het niet over mijn hart. Vaak hoor ik wel laat maar huilen dan leren ze het vanzelf. Maar we laten hem nu al bijna 2 weken krijsen totdat hij in slaap valt en hij heeft het nog niet door dat hij er niet uitgehaald word. Wat kan ik doen? Help!
Denk dat het verlatingsangst is.. Wat je dan het beste kunt doen is een vast avond ritueel, daarbij ook elke avond dezelfde dingen weltrusten wensen (samen). Het klinkt misschien gek, maar probeer je kleintje zo duidelijk mogelijk te maken dat het echt bedtijd is. En dat Mama of Papa niet meer terug komt! De eerste dagen zou t nog niet geweldig gaan, maar als je het niet over je hart kan verkrijgen om m te laten huilen, laat m dan WEL in zn eigen bed liggen ga er desnoods naast liggen/zitten en elke dag een stukje meer naar de deur, totdat je de deur echt uit bent! Bij ons hielp t.. Hoop voor jullie ook! Succes! Liefs Stephanie
Tja wij hebben die periode ook gehad, erg hè?!Vond het ook verschrikkelijk maar laten huilen hielp echt!En je dan ook echt niet meer laten zien hè!Is heel moeilijk en lijkt soms spartaans maar het heeft bij ons echt geholpen. Wel was ik dan boevn bezig met de was en zo. De eerste avonden huilden ze 2uur lang!Tot ik haar bijna eruit haalden en viel toen in slaap, daarna werd het huilen steeds minder en na een week ging ze weer vrolijk naar bed. Kinderen hebben op deze leeftijd snel in de gaten hoe ze je terug kunnen krijgen. Het is heel moeilijk en hier was het ook meer krijsen dan huilen maar als je daarop ingaat zal het de volgende keer nog langer duren.
Echt laten krijsen schijnt toch niet zo goed te zijn.. http://www.zorgvoorborstvoeding.nl/file ... p_2008.pdf Staat in de tekst hierboven (zie link) Wanneer de ouders de baby zichzelf in slaap laten huilen is de baby overgeleverd aan de situatie: hij kan er zelf niets aan veranderen. Dat leidt tot wanhoop. Er is op deze jonge leeftijd immers nog geen sprake van tijdsbewustzijn of een (troostende) gedachte aan een liefdevolle opvoeder ('mama komt wel weer een keer').
klinkt idd als verlatingsangst, dat is ook de leeftijd. Bedritueel, nachtlampje, een beetje boven blijven rommelen zodat ie je wel hoort. En vertellen dat mama morgenochtend weer terug komt en dat ze in de buurt is, maar dat het nu tijd is om te slapen.
Ik ben ook zeker niet van het laten huilen en zeker niet 2 uur lang... ook al is het resultaat dan wel wat je graag wil, de manier waarop zou ik echt niet kunnen... Eva is wel wat jonger, maar zet het ook op een brullen als ik haar in bed leg en helemaal als ik de slaapkamer uitloop. Is vaak ook weer stil als ik binnenkom, soms lacht ze dan ook. Ze heeft het dus echt wel door. Wat ik doe: aai over haar bol, soms een beetje in haar gezicht blazen (wordt ze rustig van) en zeggen: ga maar slapen. En dan loop ik weg. Dan gaat ze vaak weer huilen/jengelen en als ze weer echt begint te huilen, doe ik hetzelfde. Zo weet ze dat ik er voor haar ben, maar ik maak het niet leuker dan het is . Wat je ook zou kunnen doen, bij hem gaan zitten en je hand op zijn borst leggen, maar hem niet aankijken. Dan weet hij dat je er bent, maar het is verder niet leuk, op een gegeven moment zal hij dan ook weten dat je er voor hem bent, maar dat het wel tijd is om te gaan slapen. Succes! Ik hoop dat je iets gaat vinden wat werkt, elke baby is toch weer anders.
Tja, ik weet het ook niet, ook die van ons wil niet zo makkelijk meer gaan slapen. Overdag wel overigens. Krijsen en huilen doet 'ie niet, wél ellenlang kletsen, rondkruipen, staan, jengelen. Hij slaapt ook niet meer op z'n rug en wordt dan vervolgens in de meest onmogelijke posities even wakker en gaat dan dus wél huilen omdat hij zichzelf niet meer in slaaphouding krijgt of hij is z'n speen kwijt (en hij heeft er al 2 vast aan een tuttelpopje in bed liggen). Verder krijgt 'ie ook tanden dus dat helpt ook niet echt. Succes, het zal er wel bij horen en ook wel weer over gaan (hoop ik!)
als lars niet wilde slapen ging ik naast hem zitten en wreef over zijn buik of rug tot hij rustig was, maar ik probeerde hem wel in bed te laten liggen
Ik herken het zeker rond die periode. wij zijn sindsdien een vast avond ritme gaan invoeren en dat gaat echt perfect moet ik zeggen 18:00 groentehap 18:30 in bad pyjama aan 19:00 flesje 19:30 samen in een boekje lezen rustige liedjes zingen voor hem dit alles op zijn kamertje met een zacht lichtje aan. Tot zijn ademhaling rustig is en dan leg ik hem neer. de eerste paar dagen was het even raar voor hem, en ging hij echt wel huilen, meestal hield hij dat een minuut of 20 vol. maar dat werd steeds korter, tot hij op een gegeven moment alleen nog gaat kletsen in bed en niet meer huilt ik merk vooral verschil als ik hem pas neerleg wanneer hij heel rustig is. dus in bed leggen nadat hij gespeeld heeft werkt niet dat is eigenlijk hetzelfde als wanneer wij na het sporten in bed gaan liggen. tuurlijk gaat het bij Dano ook niet altijd makkelijk, maar het ritueel is altijd hetzelfde, zelfs bij opas en omas.
Sem heeft dat dus ook en ik heb hetzelfde probleem. Vaak valt hij tijdens de laatste voeding aan de borst in slaap en tussen de middag vaak ook. Maar ik wil nu ongeveer gaan stoppen met borstvoeding en ik vraag me dan af hoe het verder gaat.
Een avondritueel hebben we al heel lang. Mijn man brengt hem s`avonds altijd naar bed en heeft een heel ritueel. Tandjes poetsen, boekje lezen, liedje zingen en dansen. Dus daar ligt het niet aan. Gistermiddag was het weer 1 drama. Mijn ouders waren er ook en mijn moeder stond helemaal verbaasd te kijken wat voor een keel Daniël op kon zetten. Uiteindelijk heb ik hem uit bed gehaald en is hij in mijn armen in slaap gevallen. Vond het niet echt nodig om het een uur te laten krijsen en zeker niet omdat mijn ouders er ook waren. Gister avond ging het ineens wel super goed. Hij heeft geen kick gegeven. Ik snap er echt niets van. Maar we houden vol. Maar hoop dat deze fase snel weer voorbij is. Bedankt voor de tips!
waren je ouders toen weer weg ? lars wil ook niet naar bed als er visite is, dan wil hij er gezellig bij blijven haha, maar daar trapt mama helaas voor hem niet in....
s`avonds waren mijn ouders weg maar s`middags waren ze er wel nog. Deze middag ging het weer mis maar vanavond huilde hij niet maar had geen zin om te slapen en lag gewoon te lachen in bed, we hebben hem maar even gelaten en na een half uurtje viel hij van zelf in slaap. Ik kan er geen touw meer aan vastknopen. zucht... we wachten morgen wel weer af...