Wessel is geboren

Ik wil graag even mn verhaal kwijt.
Onze kleine vent is met 35,5 weken geboren. Niet zo spannend zo je denken, maar ons mannetje ligt inmiddels 1 ½ week op de intensief care.

In de nacht van 22 op 23 mei voelde ik me niet zo lekker, ik werdt wakker met buikpijn en pijn in mn rug dat kwam en ging na eerst een poging gedaan te hebben weer te gaan slapen en heb ik een tijdje liggen/zitten kreunen en steunen, toen ook het douche niet hielp heb ik om 2 uur de verloskundige gebeld. Na gevoeld te hebben bleek mn baarmoedermond wel wat verder vertreken te zijn maar niets bijzonders. De 1 wilde me naar het ziekenhuis sturen en de ander niet, in overleg met het ziekenhuis mocht ik komen zodat ze me aan de banden konden leggen en ik weer gerust gesteld was ( ik voelde me wel een beetje een zeikerd maar wist zeker dat het niet goed zat).

Om half 3 aangekomen in het ziekenhuis werden er bloed geprikt,temp./bloeddruk enz en werdt ik aan de CTG gelegt. Ik had inderdaad harde buiken, maar om 6 uur zouden ze bekend maken of ik naar huis mocht ja of nee. Snachts heb ik nog heel erg overgegeven en dacht toen bij me zelf “ik zal toch geen buikgriepje hebben of zo”. Net voor ze me van de CTG wilde halen had ik bewogen en was de meting niet goed en moesten ze opnieuw meten tot half 8. En toen braken mn vliezen!!
Het was duidelijk ik ging niet meer naar huis, de hele dag bleef ik last van harde buiken houden maar ze vonden het niet bijzonder. ’s Avonds kwamen mn ouders langs en vl ging thuis even slapen. Die “harde”buiken werden nu wel heel pijnlijk en ze zouden me iets geven zodat ik kon slapen, tot een andere zuster binnen kwam en zag hoe ik lag te kreunen en steunen. De gyn. Werdt er bij gehaald en om 22.00 bleek ik 2/3 cm ontsluiting te hebben. Om 12 uur kon ik er niet meer tegen en wilde iets voor de pijn, maar dat ging niet meer gebeuren ik zat inmiddels op 8cm! Om 01.10 mocht ik eindelijk persen en na een knip en nog 1 keer persen werdt onze zoon om 01.25 geboren.

Gelijk hoorde ik dat het niet goed was, hij huilde heel erg en liep te proesten. Waarschijnlijk had ie vruchtwater binnen gehad door de snelle bevalling. Jammer genoeg was dat niet het verhaal, hij is om 5 uur opgehaald om naar zwolle overgebracht te worden want zn longen waren nog niet rijp.
Ik zou om half 9 achter hem aan gaan, echter kreeg ik om half 10 te horen dat er geen plek was voor me en ik zou in harderwijk blijven terwijl mn ventje in zwolle zou liggen.
Mn vriend is smiddags gelijk naar zwolle gereden om ons ventje te zien, daar reageerde ze erg verbaasd dat ik er nog niet was. Ze hebben er gelijk voor gezorgt dat ik een plekje zou krijgen in zwolle. ’s Avonds om 20.00 ben ik eindelijk opgehaald met de ambulance en kon ik ook bij onze zoon zijn.

Naast de onrijpe longen had hij een klaplong, longonsteking, bloed bij zn hersenvocht en zn onstekingswaarden waren erg hoog. Hij kreeg antibiotica, morfine, slaapmiddel ( om het rustig te houden, zondevoeding en had een tube in zn keel hier werdt hij mee beademd. De eerste dagen bleef hij stabiel maar er veranderde niets aan zn situatie. Ik heb meerdere keren gedacht “gaat ie ooit mee naar huis?”.

Donderdag 30 mei kregen we goed nieuws. Zn klaplong was weg, zn onstekingswaarde zakte ( ze weten nog steeds niet waar het zat) en hij is herstellende van zn longonsteking, hij zou met een paar dagen van zn tube verlost worden en allen nog met sprietjes (zn leuk snorretje extra zuurstof krijgen. Dit werdt de volgende dag al!! Het gaat eigenlijk super goed met hem. Hij blijft wel snel adem halen maar dat hoort bij zn nog wat zieke longentjes. Sinds 2 dagen zijn we begonnen met borstvoeding maar dat gaat nog niet helemaal want hij is snel buiten adem.

Hij zou vandaag weer terug mogen naar Harderwijk (vlak bij huis) maar ze hebben vandaag besloten dat dit toch niet door ging. Dit heeft me toch harder geraakt dan ik verwacht had.
Ik reis nu 2 keer per dag op en neer naar zwolle (50 km heen en 50 terug) smorgens met familie of een vriendin en savonds met mn vriend. Maar dit begint met erg op te breken. Ik wil mn mannetje zo graag dicht bij huis, dan kan ik de hele dag bij hem zijn en het is weer een stapje richting dat we hem mee naar huis mogen nemen.

sorry het is een beetje een lang verhaal geworden

 

dank jullie wel voor de lieve woorden.

sinds gisteren is hij weer een stapje dichterbij hij ligt in hwijk!! borstvoeding gaat nog niet zo goed hij hapt wel drink 3 slokken en moet dan bij komen. de fles gaat wel iets beter 3 dagen geleden dronk hij nog 5cc uit de fles nu wisseld het van 10 tot 20cc, maar hij krijgt 60 dus hij moet nog een beetje zn best doen maar het gaat de goede kant op.

 

Onze kleine man is sinds vandaag thuis. Wel hebben we moeten leren hoe we hem sondevoeding moeten geven, en moeten we rustig aan doen. Bezoek mag komen maar hem niet vast houden en mensen die roken moeten schone kleren aan trekken.

 

iedereen bedankt voor de felicitatie's inmiddels kunnen we trots vertellen dat zn sonde er uit is en hij redelijk goed uit de fles drink. nu de laaste stapjes nog. hij moet nog iets rustiger gaan ademen en nog iets beter drinken maar we zn super trots op wat hij tot nu toe bereikt heeft.