Hier ook heel herkenbaar, zoontje begon de nacht wel altijd in zijn eigen bed, maar halverwege kwam hij bij ons liggen... Was de enigste manier om zelf ook voldoende slaap te krijgen, nu ( 15 mnd) gebeurt het nog maar een enkele keer, maar alleen omdat hij dan smorgens wat vroeg wakker is en ik dan nog geen zin heb om op te staan.
Ik moest er niet aan denken, een beebje tussen me in. Niet per see omdat ik t eng vond ofzo maar ik zwerf het hele bed door dus vind het gewoon niet prettig. Anders zou ik het ook gewoon doen hoor, net wat jij prettig vind!
Nee hoor. Het is niet zielig. Anders had mijn kind, en vele anderen, er wel een probleem van gemaakt en hij heeft nooit een kik gegeven. Hij vind zijn bed geweldig, en gaat altijd even spelen en daarna rolt hij om en slaapt tot de volgende ochtend. Als een ledikant 'zielig' zou zijn, en hij zou zich 'zo alleen' voelen was dat niet het geval geweest. EN ook als ze in hun eigen bed slapen betekent dat niet dat je ze laat huilen. Dat is nogal een veel gehoord vooroordeel. Hij heeft wel de eerste 9 maanden bij ons op de slaapkamer geslapen, in zijn eigen bed. Daarna was hij er aan toe om te verhuizen want hij werd al wakker als ik me 's nachts eens omdraaide. Sinds hij op zijn eigen kamer ligt slaapt hij weer ongestoord. Overigens merk ik in mijn omgeving dat juist de cosleepers meer moeite hebben met slapen dan als een kind in het eigen bed ligt. Of het kind houdt hun 's nachts wakker door over de breedte te gaan liggen, of andersom. TS je moet het zelf weten hoor, ik ben helemaal niet tegen samen slapen (op een veilige manier en dus niet met kussens en dekens), maar weet waar je aan begint. Wees dan ook bereid om dat voor een langere periode te doen en accepteer dat je weinig nachtrust krijgt. Ik lees dit vaak en dan opeens moet een kind met 9 maand opeens het bed uit, in zijn eigen bed. EN dan maar laten huilen 'want hij moet eraan wennen'. Jaja. Dat zijn geen fijne praktijken, dan had je daar van te voren over moeten nadenken.
Ben ik helemaal met je eens. Heb ik vast je eerdere post verkeerd opgevat! Als je samen wil slapen, kun je daar beter inderdaad bewust voor kiezen. Hoewel als je ze op een bepaalde leeftijd toch op hun kamertje wil hebben, dat echt niet perse hoeft door ze te laten huilen. Hebben wij nooit gedaan en onze dochter slaapt prima op haar eigen kamer, tegenwoordig juist slecht bij papa en mama.
Eli wil niet bij ons slapen! Echt niet. Zetten hem op bed en hij ligt te keten totdat we hem eraf zetten. We laten hem nooit huilen. Als hij huilt, dan is er iets. Overigens wilden wij hem graag bij ons op de kamer houden, maar hij was om de haverklap wakker en heel onrustig. Nu slaapt hij nog steeds vlakbij ons, in een aangrenzende kamer. Deur staat open maar met een 'white noise' geval gaat het erg goed.
sprongetje...had mijn zoontje ook, gaat weer over. En ik ben van mening...een kind huilt met reden...zelfs nu huilt mijn dochter alleen als er wat is snachts...en dan mag ze nog even tussen ons in. Ze geeft zelf na 10 minuten aan dat ze naar haar eigen bed wil... ZO ook ons boyke nu, hij vind het heerlijk..maar na een half uur gaat hij draaien en knorren enz...en als ik hem dan in zijn eigen bedje leg slaapt hij heerlijk door...gewoon luisteren naar je kindje Op dit moment heeft hij gewoon jullie nodig..... Zoontje had met momenten nu nog soms dat hij dan tussen ons in lag...en heel hard snikken..helemaal overstuur...en dan handje op mijn gezicht..handje op papa's arm of gezicht...en diepe zucht!! en voila oogjes toe...gewoon het gevoel dat hij geborgen is.....dat helpt heel erg goed hihi. En als je het zelf niet erg vind, gewoon doen!! Maar ja is mijn mening...ik denk dat je een kind daar niet mee verwend hoor.....Als je maar duidelijk blijft en hem na verloop van tijd gewoon terug in bed legt...(zoalng hij huilt niet natuurlijk) Langste dat hij hier ligt is als ik in slaap val! als dat niet gebeurd dan is het een half uur en dan leg ik hem terug...vind hij gewoon goed en slaapt lekker door dus...zo ook dochter...altijd alzo geweest. Groetjes, Miranda
Wow, wat een vele reacties! Ik ben je naam even kwijt, sorry! Maar wij hebben er ook geen bezwaar tegen hoor dat dat dan voor langere tijd zou zijn. Hij slaapt prima in zijn eigen bedje hoor, gaat na zijn flesje ook zonder mopperen gelijk slapen, heerlijk kind! Alleen als hij dan 's nachts wakker wordt gaat hij echt niet meer slapen tot wij hem bij ons nemen. Wij hebben er geen probleem mee, en vinden het wel genieten (vooral dat toetje als hij wakker wordt ) ik vraag dan altijd: "goedemorgen, heb je lekker geslapen?" En dan krijg ik een glimlach van oor tot oor. Maargoed, even on-topic hij huilt verder ook niet 's nachts maar gaat dan echt niet meer slapen, natuurlijk hebben we wel afgewacht of hij weer lekker in slaap zou vallen, maar niet dus. Door bepaalde reacties dacht ik goh zou het dan echt verkeerd zijn wat wij doen? Maar mijn gevoel is alleen maar bevestigd dat wij het goed doen hoe we het doen. En natuurlijk doet iedereen het op zijn of haar manier en is ook elk kindje anders. Bedankt voor de vele reacties en ervaringen.
Ons idee is altijd geweest dat meiske de eerste maanden in haar wiegje naast ons bed slaapt. Maar al in haar eerste nacht werd ik wakker met haar dicht tegen me aan met een heel tevreden gezichtje. Hoe het kan weet ik nog steeds niet, blijkbaar heb ik in mijn oververmoeidheid alleen gedroomd dat papa haar na de voeding weglegde, maar de toon was gezet: ze valt het liefst liggend op t grote bed aan de borst in slaap, en mama doet dan vaak een dutje mee. Ze heeft een periode gehad dat ze na wegleggen de hele nacht in haar mandje sliep, en hooguit in de ochtend een tijd bij ons lag, maar sinds een paar weken heeft ze haar bedtijd gekozen (rond half 9) maar komt ze standaard om een nachtvoeding om 1 uur, en tsja, daarbij blijft mama dus echt niet wakker.. En zo ligt ze erin de ochtend nog steeds
De eerste weken sliep onze zoon bij ons in bed. Daarna in een wiegje naast ons bed en na een paar maanden in een ledikantje op z'n eigen kamer. Heel soms wordt hij 's nachts wakker en dan nemen we hem bij ons in bed. Als hij een periode met een paar onrustigere nachten heeft, slaapt een van ons op een matras naast zijn bedje. Nooit problemen mee gehad en ik ben nooit bang geweest om hem aan een verkeerd patroon te laten wennen.
Gewoon lekker doen en jullie gevoel volgen! Kotm echt wel weer goed hoor! Wj doen get ook als het zo uitkomt. Bij die van bijna 2 maar ook bij die van 5,5 maand. En het meeste van de tijd slapen ze in eigen bedje, maar af en toe, ziek, zwak, misselijk, sjachie, enz, dan komen ze gewoon na een keer of twee/drie proberen bij ons in bed. Oja, rijstebloem kunnen sommige kinderen juist onrustig van gaan slapen. Misschien eventueel weglaten of in een eerdere fles?