Ik ben het met je eens hoor, MIJN manier was ook om er aan toe te geven. Tot mijn flesinterventietrucje met 9,5 maand tenminste, toen was het patroon / automatisme van 3 keer per nacht weg. Natuurlijk heb ik daarna nog wel eens op verzoek een nachtvoeding gegeven. Alleen niet meer standaard elke nacht 3 keer. Maar ik probeer het ook even vanuit het perspectief van een flesvoedingskindje te zien. Hoe gaan de moeders er dan mee om? Niet alle fv-moeders zijn van de 'laat maar huilen'-methode. Troosten zij ook met voeding? Gaat het dan wel om de melk? (honger?) Want een flesje biedt toch niet de nabijheid en de geur van de borst. Of is de melk in de buik voelen ook een soort van troost? Overigens ben ik van mening dat aaien oid geen dooie mus hoeft te zijn. Als mijn zoontje wakker werd en ik of zijn vader gaat eruit, dan wiegen wij hem heerlijk terwijl hij zijn hoofdje lekker in onze nek drukt. Als ik hem weer zwaar voel worden en zwaarder hoor ademen, dan leg ik hem op zijn buikje en wrijf dan op zijn rug en neurie een wiegeliedje totdat hij slaapt. Wil hij echt de borst, dan vlijt hij zich niet tegen mij aan, maar doet een greep in het shirt. Overduidelijk wat hij wil dus. Overigens is de borst geven en dan in bed leggen ook: 'mama's geur is weg, mama's aanraking is weg'. Tenzij je samenslaapt. Of zie ik dat verkeerd?
Blijkbaar een veel voorkomend probleem dat niet doorslapen. Hier ook! Maar ik heb steeds meer de indruk dat m'n dochtertje uit gewenning 's nachts wakker wordt. Nu komt ze tussen 22 en 7u nog één soms twee keer om te drinken. Steeds rond dezelfde tijdstippen. Overdag drinkt en eet ze erg goed, ik vind persoonlijk dat ze nu "oud" genoeg is om tussen 22 en 7u geen voeding meer te krijgen, ik vind het nu wel genoeg geweest eigenlijk. Sinds een week ongeveer ben ik bezig met het haar geleidelijk aan af te leren. Af en toe neem ik ze naast mij op bed en houd ik mijn hand op haar buikje, vaak valt ze dan vrijwel onmiddellijk in slaap. Soms laat ik ze pruttelen en zeuren totdat ze uiteindelijk in slaap valt. De voorbije nacht heeft ze geslapen van 22u tot 4u30, en we komen van 2 à 3 uur eerder. Louiza heeft toen ze 3 maanden was een periode gehad waarbij ze sliep van 19u tot 4-5u maar toen ze plots vaker wakker werd, heb ik ze volgens mij te vaak laten wennen aan het nachtelijke drinken, wat ik nu dus echt wel wil afleren.
@appeltje: daar geef je het zelf al eigenlijk aan. Als kinderen met kunstvoeding wakker worden ´s nachts dan heeft dat dus weinig met voeding te maken ( tenzij ze ondervoed zijn),maar dat zal niet het geval zijn. Die kinderen hebben natuurlijk ook verlatingsangst en mamahonger, en aangezien ze nou eenmaal aan limieten zitten qua voeding, kunnen ze daar niet teveel mee rommelen. Maar hoe lossen ze het dan op? Wat ik veel lees is dat ze ´s avonds een dikke voeding geven, zodat de maag goed gevuld is en hopelijk de kinderen daarop doorslapen. Maar eigenlijk weten we al dat het met voeding niets te maken heeft, en dit zal de meeste ouders ook niet helpen. En ja, dan wordt het vervelend , want wat voor optie´s blijven er dan over? Dan zie en lees ik een paar dingen: het kind laten huilen, het kind sussen met speen en wiegen/ aaien. Overigens kan een flesje wel troostend werken, de nabijheid van mama of papa ruikt het kind tijdens de fles. Het nadeel ervan is is dat kinderen de fles kunnen gaan associeren met aandacht, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Bij de borst is dit natuurlijk anders, in Bv zelf zit een stofje waar ze loom en tevreden vanworden, dit zit in kunstvoeding natuurlijk niet. Over dat aaien, dat is niet wat jij doet, als ik het goed lees, jij legt je kind dicht tegen je aan en wacht tot hij slaapt, dit is natuurlijk wel iets anders, als een aai over de bol. Als je ze de borst geeft en ze wakker in bed leggen is iets heel anders, daar hebben we het volgens mij niet over. Het ging over wakker worden ´s nachts toch? Ik heb maandenlang met mijn zoon geslapen, aangezien hij niet in zijn bed wilde, angst ervoor had. Nu ligt hij in een ander bedje, en ik kan hem zonder problemen in bed leggen. Hij is dus niet gewend geraakt aan het samen slapen, en dit vind ik dan wel weer opmerkelijk. Kennelijk was het samen slapen voor hem veiligheid en troost.