Lieve Yoshi, het blijft jouw keuze. Dan kunnen wij nog zoveel anders tikken. Het is jou leven, jou situatie, en jij moet de gevolgen dragen. Een heel persoonlijk besluit.. En verstand en gevoel zijn 2 hele verschillende dingen. Ik hoop voor jou dat je gevoel een goed plekje krijgt!!
Hey Yoshi, Net als alle andere dames had ik het kindje gehouden. maar natuurlijk is het jou keuze en jij moet er achter staan, niet wij. Ik had eigenlijk wel verwacht dat je het zou houden, omdat je in een van je vorige posts zei dat je gevoel 80-20 was. Ik weet niet wat je op andere gedachten heeft gebracht maar het zal vast een wel overwogen keuze zijn. Ik hoop inderdaad voor je dat dit niet tussen jou en je man komt te staan. want zeg nu eens eerlijk.. ben je niet boos op hem? van de week was hij nog vrolijk een huis voor zichzelf aan het uitzoeken en was hij bereid jullie relatie op te geven! je zegt net in je post dat gelijk als je dit typt het gevoel weer bji je opkomt. lieve Yoshi, Ik weet dat je zegt dat je je keuze al hebt gemaakt.. maar denk er alsjeblieft heel goed over na. Ik wil je niet laten twijfelen maar het is niet zomaar iets.. je kindje laten weghalen. heel veel succes in ieder geval. xxx Sakinah
denk dat wij kunnen zeggen wat we willen... jij moet uiteindelijk de juiste keuze maken! Al zul je die keuze nooit juist maken!!!!!!!! Nu laat je het weghalen en dat gaat totaal tegen je gevoel in, maar je ziet geen uitweg. Wil je het houden, dan wordt het enorm zwaar en denk je misschien; had ik maar! Hoop alleen dat je die kerel van je de bons geeft! Ik hoop dat je klaar met hem bent en voor jezelf een leven begint. Iemand die zoiets eist, sorry hoor maar daar heb ik geen woorden voor. maw hij had zijn P*K beter in een heg kunnen hangen!!!!! Daar komen geen kinderen van grrrrr nou sorry. suc6 met je keuze hoe moeilijkj dat ook is
Ik vind het fijn voor je dat je een keuze gemaakt hebt! Heel veel sterkte de komende tijd en niet luisteren naar de mening van anderen. Het is jou lijf en jou leven!
Ik vind je beslissing onvoorstelbaar (maar misschien komt dat wel voort uit het feit dat ik al anderhalf jaar aan het vechten ben om een kindje te krijgen) maar het is idd jou lichaam en jouw ongeboren kindje. Ik hoop voor je dat de abortus je niet je leven lang zal blijven achtervolgen en dat je als het achter de rug is je nog steeds denkt dat je het beste hebt gedaan. Ga je nu eigenlijk toch proberen de relatie met je 'vriend' weer op te pakken of wat zijn de plannen wat dat betreft/is hij al op de hoogte dat hij 'gewonnen' heeft?
Ik vind het ook onvoorstelbaar Je laat het weghalen ondanks dat je weet dat je later je vriend dat kwalijkt neemt, dus je weet dat je relatie geen stand houdt en eindigt. Je vriend heeft gewonnen en weet dat hij nu ALLES van je gedaan krijgt aangezien je ook je kind voor hem weghaalt, hij kan nu alles vragen van je want dat doe je toch voor hem. Ik wens je veel sterkte de komende tijd.
Ik vind altijd dat iedereen zelf moet weten of hij wel of geen abortus wil (en zeker in zo'n vroeg stadium), maar dan wel om de juiste redenen. Ik hoop voor je van niet, maar ik ben bang dat je er de rest van je leven spijt van zult krijgen. Sterkte ermee.
Dat denk ik inderdaad ook , hij gaat nu alleen nog maar meer van je vragen en dit loopt uiteindelijk toch stuk ... toch heel veel sterkte de komende tijd ..
Pff.. wat een ontzettend verdrietig en verschrikkelijk verhaal. Verschrikkelijk dat iemand kan vragen van zijn vrouw om hun eigen kindje weg te laten halen. Zo verdrietig, omdat jij aan zijn eisen tegemoet komt. En ja, dat je jullie kindje weg laat halen is het ergste wat een man van een vrouw kan vragen. Ik wens je veel sterkte toe en ik hoop dat je gevoel en verstand op één lijn komen.
Ik lees dit topic al vanaf het begin mee, maar weet nooit wat te antwoorden het is voor jou gewoon een hele moeilijke situatie. Het is goed om te horen dat je eindelijk een besluit hebt kunnen nemen. En iedereen kan er een mening over hebben maar het blijft jouw besluit. Ik vind het heel dapper van je dat je deze keuze hebt gemaakt. Heel veel sterkte in deze moeilijke situatie. En hoop dat je wel steun krijgt van je omgeving.
Buiten het feit om dat ik jouw man een enorme egoistisch l*l vind door je voor deze keuze te hebben gezet vind ik het heel dapper van je dat je de knoop hebt doorgehakt.
Zou je deze beslissing ook nemen als hij wat je ook kiest bij je weg gaat? Als ik lees dat hij gelijk al op zoek is gegaan naar een ander woning, vraag ik me persoonlijk af of deze relatie nog wel toekomst heeft. Wat als hij weg gaat en je je baby weg hebt laten halen. Dan blijf je alleen met je dochtertje achter. Als je het met dat toekomst beeld als nog de juiste keuze vind, ok. Maar als dat het verandert zou ik het niet doen. Veel sterkte!
Wat raadt je omgeving je eigenlijk aan? Of weten die uberhaupt niet van de zwangerschap af? Ben heel benieuwd wat voor advies je daarvan krijgt.
lang leve het verschil tussen verstand en emotie! lang leve de hormonen! ik zit er helemaal doorheen!! het is een grote chaos in mijn hoofd.. gistermiddag besloot ik om mijn partner mede te delen dat ik het wilde houden. hij ging DIRECT weg om naar een bungalow te gaan. in blinde paniek heb ik mijn zus opgebeld. Zij heeft mij de verstandelijke kant van het verhaal laten inzien. Ze is zelf alleenstaande moeder. Ze werkt 5 dagen in de week. Mijn nichtje is 4 jaar en gaat sinds kort naar school. mn zus heeft hypotheek te betalen. Onze moeder is niet het soort moeder waar je je kinderen 'even' heen brengt. Alles moeten we zelf doen. Ze kent mij ook goed en wist wat dingen te zeggen waardoor ik 'om' was. Ik belde mijn partner en die zat met pen in de hand om een huurcontract te tekenen. Hij kwam thuis omdat ik had gezegd dat ik het toch weg wilde laten halen. Toen ik hem zag, voelde ik echt woede. 's avonds zei ik hem dat ik het toch niet wist. toen werd ik helemaal niet goed. hij ging naar beneden omdat hij zo geschrokken was. ik ben in slaap gevallen. vandaag zijn we weer terug bij af. en morgen heb ik die afspraak staan ivm een psychologische grens voor mezelf.. nou nu zijn jullie weer op de hoogte...
Heb je al met een dokter of psycholoog gepraat? Ik denk dat dat wel verstandig is voor jou meid! Ook vraag ik me af of jouw vriend wel echt bij een bungalow zat. Heeft hij dan zoveel geld dat hij zo even een bungalow kan huren voor een tijd? Het antwoord hoef ik niet te weten want jullie financiele situatie gaat mij niks aan, maar je weet zelf het antwoord wel. Als jullie veel geld hebben is een bungalow makkelijk te doen natuurlijk, maar als jullie het niet breed hebben geloof ik er helemaal niks van dat hij bijna een huurcontract ondertekende voor een bungalow en is hij je gewoon weer aan het chanteren zonder dat hij het daadwerkelijk doet. Open je oogjes meid! Sterkte nogmaals!
@Yoshi: Het is werkelijk een onwerkelijke situatie waar je nu in beland ben! Ik vind de reactie van je vriend wel heel radicaal blijven hoor......hij heeft totaal geen oog voor wat het met jou doet. En wat bloem al zegt.....het gaat allemaal wel heel erg snel het is alsof hij zn vlucht route al gepland had! Jij bent niet de enige die verantwoordelijk is voor de zwangerschap..........als het goed is was hij er zelf ook bij toen het kind verwekt werd en wat hij nu doet is heel makkelijk jou chanteren om het kind weg te halen. Ik hoop dat je goede hulp kan krijgen met je beslissing!
meid ik zou echt profesionele hulp zoeken!!! En heel snel!! Eerst weet je zeker dat je het wil houden voor 80% dan weer niet! Overigens weet ik de eerste stap; laat dat watje van jou maar lekker lopen! Die is jou en al helemaal geen kindje waard, ook niet het kindje van 2!!!!! poeh he.
Lieve lieve Yoshi, wat onmenselijk dit Met heel je hart schreeuw je volgens mij om je kindje te houden, maar er zijn zoveel dingen die het tegenovergestelde zeggen.. In jou situatie zou ik zorgen dat je morgen bij je huisarts terecht kunt, zodat je je verhaal aan een onafhankelijk iemand kan vertellen en samen mss tot een oplossing kunt komen. Met alle respect voor je zus, maar haar situatie is uniek, dat zal je de jouwe ook zijn. Buiten dat, is er een vader. Een met een zieke geest, maar wel 1 die zal moeten delen in de kosten voor jullie kids. Dus je hoeft het niet alleen te doen... Er zijn nog zoveel oplossingen voor bepaalde problemen (zoals huisvesting) die op te lossen zijn, maar die zijn denk ik voor latere zorg.. Je staat nu nog voor een afschuwlijk dilemma. Je woede tegenover je man zegt eigenlijk genoeg, je zult hem nooit kunnen vergeven. Je relatie is waarsschijnlijk sowieso over. Dan kun je kiezen. Ga je alleen verder met 1 kindje of doe je dat met 2? Mijn ervaring met 2 kids is, dat het qua zwaarte niet zoveel uitmaakt of je er 1 of 2 hebt, omdat je bij een 2e al zoveel meer weet dan bij een eerste en je al zoveel makkelijker bent.... Zorg dat je erover praat, dat je echt 100% achter je keuze kunt staan, welke dat ook is. Kies je datgene wat je eigenlijk niet wilt, dan zal dat de rest van je leven bepalen....Neemt niet weg dat deze hele situatie ook bepalend is voor de rest van je leven, maar nu heb je nog een keuze. Als je de verkeerde beslissing neemt, is daar niets meer aan te doen.. Heel, heel veel sterkte de komende tijd. Sorry als mijn verhaal wat warrig overkomt, maar ik heb het zo met je te doen, dat ik zelf een woede in me op voel komen, waardoor ik niet zo helder meer kan typen
@Loetje: Ik vind dat je het allemaal heel helder en duidelijk hebt verwoord hoor! Ik hoop dat Yoshi hier wat mee zal doen!