Ik heb een vraagje aan de ouders met een kind met een stoornis (zoals bv autisme), die een keuze hebben moeten maken voor een basisschool. Als eerst natuurlijk even handig om te weten wat je kindje heeft en sinds wanneer je weet dat je kind die stoornis heeft. En daarna wat jullie kind heeft gedaan voor de basisschool, psz, mkd of iets anders? Waarop hebben jullie de keuze gebaseerd met het kiezen van een basisschool? Hebben jullie gekozen om een reguliere basisschool (misschien min of meer om te kijken of dit lukt) of gelijk gekozen voor een speciaal onderwijs? En als je voor een reguliere basisschool heb gekozen, waar heb je op gelet? Krijgt je kind dan begeleiding? Heb je de school om bepaalde redenen uitgekozen rekening houdende daarmee? Kortom, eigenlijk wil ik alles horen, de hoe en waarom etc, over de basisschool kiezen voor je kind. Dan zal ik nu even in het kort uitleggen waarom ik dat vraag. Wij moeten gaan nadenken over waar we onze zoon heen laten gaan. Hij heeft geen diagnose, maar wordt onderzocht. En dat nadenken valt ons toch wat moeilijker dan verwacht. Want we willen een goede keuze maken, kiezen wat voor hem het beste is. Nou hebben wij soort van snel geschetst twee opties gekregen, maar geen van beide lijken nou echt de juiste te zijn. Het is een enorm complex verhaal om uit te leggen, dus vandaar dat ik meer deze vragen stel en kijk of we misschien kunnen we ook even kijken of we misschien tips eruit kunnen halen.
Mijn zoon had met 2 de diagnose autisme, een half jaar later (2 jaar en 9 maanden) is hij gestart op het mkd. Na een half jaar kregen we te horen dat hij niet voldoende vooruit ging, dus moest hij eigenlijk naar iets anders. Er was niets anders, dus is hij op het mkd gebleven. Met 4 jaar is hij gestart op een zmlk school, eerst in de kleuterklas, toen naar de onderwijs-zorgklas, daar zit hij nu nog steeds, hij is nu 8. Hij zit niet op zijn plek, maar qua school is er niets geschikts. Beetje een sombere schets, maar wel waar veel ouders tegenaan lopen, vaak komt het neer op de minst slechte optie proberen te kiezen.
Onze zoon zit sinds 4 ,3 jaar op een sbo ivm Taalachterstand en sinds eind dec 2016 diagnose ADHD gekregen., gister ouderavond gehad en erover gehad hoe we verder gaan, hij gaat volgend jaar naar groep 3 en na de zomervakantie mogen we gaan kijken bij een reguliere school, hier goed over gesproken of hij dit aankan en met de goede begeleiding moet dat zeker goed gaan
Mijn dochter heeft nog geen diagnose. Dat er iets speelt is al een jaar duidelijk. Wat de basisschool betreft: tot nu toe bedenk ik me elke zoveel maanden of ik denk dat zij dit aan zou kunnen. Zou ze zichzelf goed kunnen ontwikkelen in een klas van zo'n 25 (of meer) kinderen en één juf, of zou ze ondersneeuwen en gebaat zijn bij intensievere begeleiding. Het antwoord is elke keer de laatste optie geweest. En dat zal het naar alle waarschijnlijkheid ook blijven. Dan de keuze van welk speciaal onderwijs: kan mijn dochter het wel aan tussen de kinderen met gedragsproblemen? Deze vraag is moeilijker te beantwoorden voor mij. Voor jou is dit misschien anders. Hier in de omgeving zijn ook enkele hele kleinschalige scholen. Kleine klassen en veel oog voor het kind. Verschillende ouders van kinderen met een stoornis kiezen voor deze scholen. Misschien bestaat er ook zoiets bij jullie?
wij kwamen er tijdens de open dagen (voorjaar 2016) van scholen achter dat wij zoon daar niet zagen passen. Misschien wel qua kleuters, maar vanaf groep 3 niet meer. Rond die tijd zijn we ook het hele traject gestart. In het najaar van 2016 hebben we besloten om toch maar eens bij speciaal onderwijs te kijken, we hadden toen nog geen officiele diagnose. (inmiddels diagnose klassiek autisme) De eerste school vond ik verschrikkelijk, als dit speciaal onderwijs moet zijn, dan ging ik voor thuisonderwijs. De 2e school voelde super! Een kleuterschool met 3 kleuterklassen, verder geen bovenbouw. Elke klas zn eigen buitenpleintje, nog een groot plein, elke dag gymles, kleine klassen. Eigenlijk wat je elke kleuter zou gunnen Toen mijn man zei dat we nog twijfelden of we hem niet de jaren op een reguliere school zouden moeten gunnen gaf de directrice een mooi antwoord: Je kunt het ook omdraaien en denken " gun hem een goede basis en een veilige plek om tot bloei te komen" Wij zijn heel tevreden met onze keuze. Ik zou dus kijken naar je kind: heb je verwachting dat hij het wel zal redden op regulier (met evt wat aanpassing/begeleiding) zou ik voor regulier gaan denk je dat als je investeert in de kleuterjaren hij daarna wel regulier zou kunnen doen, zou ik voor speciaal onderwijs gaan verwacht je dat regulier vanaf groep 3 eigenlijk niet passend is, zou ik voor speciaal onderwijs gaan.
Mijn zoon is als 3-jarige door de 'molen' gegaan, toen was hij eigenlijk al compleet vastgelopen op regulier kdv (ernstige problemen thuis, steeds grotere ontwikkelingsachterstand). En daarna met ruim 3,5 jaar gestart op dagbehandeling 4 dgn in de week (Kentalis). Voor mij stond toen ook al vast dat regulier onderwijs nooit mogelijk zou zijn. Hiervoor waren de problemen en achterstand simpelweg te groot. Vanuit dagbehandeling is hij toen later, gebaseerd op hun advies, doorgestroomd naar speciaal onderwijs. Obv een IQ-test 'moest' hij naar cluster 4, terwijl er toen al getwijfeld werd aan zijn niveau en serieus ook over cluster 3 (zmlk) is nagedacht. Ook door ons, ik vond de cluster 4 school best 'pittig' overkomen (tijdens bezoek) en heb me echt afgevraagd of het wel bij hem paste. Maar er was niet echt een alternatief, dus het moest maar. De eerste 1,5 jaar (kleuteren) ging nog wel mbv medicatie, maar zodra er gestart werd met groep 3 leerstof, liep hij compleet vast en werd ernstig overvraagd. Lang verhaal kort, na veel strijd en ernstige problemen zit hij nu wel op cluster 3 zmlk. Het is niet de meest ideale plek (we moeten heel alert blijven op overvragen en overprikkeling), maar op het moment hetgeen dat Passend onderwijs te bieden heeft. Ik heb helaas nooit zo ervaren dat ik iets te kiezen had mbt school ... Als dat wel zo was had ik hem liever meteen op een cluster 3 zmlk gedaan toen hij 5 was, want dat heeft altijd het meest aangesloten bij mijn inschatting... Een andere ervaring is die van mijn schoonzusje en haar kind. Bij hem is IVH over de vloer geweest toen hij 3,5 jaar was, omdat vooral op kdv twijfels waren of hij zich wel een (regulier) klas zou kunnen handhaven. Na onderzoek was er een vermoeden van autisme en zij kregen de keuze mkd of reguliere school met enige begeleiding/structuur en kleine klassen. Zij wilden hem graag naar regulier laten gaan. Ze hadden alleen niet zoveel keuze (dorp) mbt school en deze reguliere school had er geen zin in. Vanaf het begin ging het moeizaam en was duidelijk dat school niet gemotiveerd was om voor hem hun best te doen. Na een half jaar is zelfs gecommuniceerd dat hij niet meer welkom was en dus echt 'gewoon' naar het mkd moest... Hij is dus naar mkd geweest, heeft daar officiële diagnose gekregen en uiteindelijk van daar doorgestroomd naar cluster 4 speciaal onderwijs (heeft zelfs nog even bij mijn zoon in de klas gezeten ). Het gaat daar nu prima en er is ook niet meer gesproken over teruggaan naar regulier, dus hij zal op zijn plek zitten. Nog een andere ervaring is die van vrienden van ons. Hun zoon zat ook op een reguliere dorpsschool met stampvolle klassen (37!). M.n. vanaf groep 3 liep hij vast, hij blijkt ADD en dyslexie te hebben. School was ook niet zo bereidwillig om gerichte zorg te geven en hebben soms zelfs adviezen van professionals naast zich neergelegd. Na veel getouwtrek hebben ouders knoop doorgehakt, hij zit nu (op hun initiatief) op een speciale basisschool (sbo) en doet het daar uitstekend, m.n. vanwege de kleinere klassen. Belangrijkste wat ik hieruit zou concluderen dat je, als je praat met scholen, heel helder moet krijgen hoe zij de zorg kunnen/willen inrichten, hoe groot de klassen zijn, welke ervaringen ze hebben met kinderen met stoornis etc. Er kunnen grote verschillen zijn tussen scholen onderling. Volg hierbij je gevoel. Heb je het idee dat je kind daar tot zijn recht gaat komen? Maar uiteindelijk is het ook mijn ervaring dat je pas echt weet wat je aan een school hebt als je problemen krijgt en zij moeten reageren. Hoe zij dan omgaan met het voorliggende probleem, dat is wat echt de 'goede' van de 'slechte' onderscheid. Veel succes met je keuze. Het blijft lastig. Wat ik zelf altijd voor ogen hield dat een keuze niet definitief of onomkeerbaar is. Je kunt altijd later nog weer andere keuzes maken.
Ons verhaal is anders dan hier boven. Onze zoon is gestart op regulier, dalton, onderwijs. Ik had wel het idee dat hij anders was, maar hadden nog geen concrete dingen (achteraf gezien uiteraard wel) en het ging best goed. Wij hebben hem met 4,5 jaar laten onderzoeken en daar kwam ass uit. Hij zit nu nog steeds op regulier onderwijs, dezelfde school in een klas van 21/22 kindjes. Zowel school, extra begeleiding, als de leerkrachten willen goed mee helpen en mee denken. En dat is crusiaal voor een leerling zoals mijn zoon. De leerkracht van vorig jaar wou ook graag rekening houden en zich aanpassen, maar is zelf een enthousiast en energiek persoon. En ik merk een enorm groot verschil tussen dit jaar en vorig jaar. Dit jaar gaat veel beter, de leerkrachten bieden veel structuur en duidelijkheid. Als het zo door gaat hoop en denk ik dat regulier het beste voor hem is, maar dat is echt voor een heel groot deel afhankelijk van de school en de leerkrachten. Maar ik denk dat dat in meer of mindere mate op elke school is, wat voor soort school dan ook. Ik denk dat een keuze als dit ook afhankelijk is van zoveel factoren. En ik denk dat je pas achteraf kunt weten wat de juiste keuze is of was. Luister goed naar de adviesen van proffeccionals, maar bovenal naar je eigen gevoel.
hier zijn we begonnen op regulier onderwijs, op dat moment ontwikkelde hij zich wat als "normaal" gezien wordt. In groep 1 werd duidelijk dat hij anders was, ging veel geluid maken, lette op details en was vaak boos omdat hij moest knutselen en ze hem maar niets leerden. Na veel gesprekken op school, observatie's van IB-er, hem een eigen leerweg aanbieden (dus hij maakte alvast werkjes van groep 3) en hem door testen op de cito's (waar hij pas bij de cito's van groep 4 laag begon te scoren) besloten hem te laten onderzoeken. Maar voordat de onderzoeken begonnen moesten we een keuze voor hem maken, door naar groep 2 of door naar groep 3. In overleg met de psychologe gekozen voor groep 3 omdat die klas kleiner was (en hij de norm om over te gaan ruimschoots haalde) Halverwege het schooljaar kregen we de diagnose Asperger met een disharmonieus IQ beeld. Omdat het op dat moment gewoon goed met hem ging hem (met een rugzakje) op deze school gelaten. Rekenen ging (in groep 4) niet zo lekker en dus kreeg hij 2 x per week apart les hierin (zo leuk door de oude kleuterjuf van mijn man). Ook werd hem de gelegenheid geboden vaak op een rustig plekje (samen met een stagiaire) te werken. Daarnaast kwam er nog 2 x per maand een ambulant begeleider die ook weer samen met hem dingen deed (vooral op sociaal emotioneel gebied waarin hij ruim 1,5 jaar achter loopt) De school was heel meewerkend zo hebben ze ervoor gezorgd dat hij in groep 3/4 en later 5 in hetzelfde lokaal bleef (normaal schuiven de klassen een lokaal op ) ook hebben ze de juf die hij in groep 4 had mee ging naar groep 5 omdat ze hem zo ontzettend goed begreep. Toch ging het mis in groep 5, hij zat steeds meer in de gang (met stagiaire) omdat het in de klas te lawaaierig was, kreeg thuis steeds meer woede aanvallen en ook school gaf toe dat het zo niet meer ging. Dus stapten we over naar speciaal onderwijs. Hij heeft daar groep 5 een keer over gedaan, blijkt discalculie te hebben en mag nu de maal en deel sommen met een rekenmachine doen. Hij is daar enorm gegroeid en zit daar echt op zij plek. En nu , achteraf (wat altijd heel makkelijk is) denk ik wel eens, had hem meteen na de diagnose naar speciaal onderwijs moeten laten gaan, want ondanks dat het goed ging op het reguliere, het gaat zoveel beter op so.
Onze zoon met ass is nu 8 maar wie weet heb je iets aan onze ervaringen. Ik zag vrij snel dat hij autisme had, maar dit werd weggevuifd door het cb, de ha en mijn man en rest vd familie. Hij begon dus gewoon op de psz. Dat was een ramp en na een half jaar blijven proberen (onder druk van psz omdat ik hem teveel zijn zin zou geven anders en het cb) was ik het spuugzat en heb hem thuis gehouden. Ik was trouwens tbm dus het kon, maar makkelijk was het niet. Toen hij naar de basisschool moest, koos ik voor Dalton onderwijs. Een heel fijne school, maar hij was niet zindelijk en ik moest hem élke dag ophalen omdat hij poep of plas in zijn broek had. Ik was zwanger vd jongste en kon amper lopen van de bi en reuma. Ik raakte overspannen en depressief en klopte overal aan voor hulp. Die werd wéér weggewuifd. Toen we gingen verhuizen ging zoon naar een nieuwe school. Daar zagen de juffen eindelijk wat ik zag en was ik niet meer alleen. Pas toen ging de hulpverlening zich ermee bemoeien en dat was echt niet altijd fijn. Het duurde uiteindelijk nog 2 jaar voor hij terecht kon op speciaal basis onderwijs. Al die tijd was hij 2 ochtenden op een mkd en de rest bij mij thuis. Ik ben in alle staten geweest nu zit hij sinds zijn zevende op een sbo om de hoek. We zijn speciaal verhuisd om vlakbij deze school te wonen. Het moest want ik had inmiddels een burn-out. Het eerste jaar op deze school was super. Dit jaar is een stuk minder. Maar inmiddels een goed gesprel gehad met de juffen. Het is en blijft moeilijk om een kind met autisme te hebben. De juiste school is echt van levensbelang gebleken. We zitten allemaal beter in ons vel. Sterkte met het vinden van de juiste school. Volg je gevoel!!! Jij bent de expert van jouw kind. Laat niemand je iets anders wijsmaken.
Oh trouwens, misschien ook handig om te weten. Zijn problemen waren/zijn: Zindelijkheid met 5.5 jaar. Gevoelig voor licht en geluid waardoor hij zich steeds ging verstoppen op school Weglopen en gaan dwalen Taalachterstand Moeilijk en weinig eten Plotseling gillen Opdrachten niet begrijpen (bv een jas aandoen) Slecht slapen Spullen kapot maken of ermee gooien Niet aankijken, veel wegdraaien met ogen Bij praten veel bewegen waardoor je geen contact krijgt Niet zelf aan kunnen kleden Overstuur raken bij verandering. Bv bij tv kijken en we gaan eten. Het gaat nu beter maar hij is en blijft een zorgenkind. En net toen hij rustiger werd, begon de jongste geen ass maar adhd. Ik weet soms niet waar ik het zoeken moet...
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Aan de hand van jullie reacties lijkt het toch meer dat speciaal onderwijs beter zal zijn dan regulier. Het is ook gewoon erg lastig, want hij gaat nu wel naar een gewone psz, hij krijgt daar ambulante begeleiding en dat gaat echt super. Maar hij kan en mag die niet mee nemen naar de basisschool, wat ergens natuurlijk ook wel logisch is. Het is ook niet makkelijk haalbaar denk ik. Maar ik vraag me dan wel af hoe hij het zonder zal doen. Nu gaat hij ook wel eens een keer zonder als zij niet kan, dat gaat ook wel goed. Maar dat komt omdat hij het ritme kent en dan ook wat makkelijker mee komt. Als hij naar de reguliere basisschool zou gaan, dan zal hij op een kleine school komen hier vlak in de buurt. Die school heeft enkel combinatieklassen, nu zo'n 20 tot 25 kinderen max per klas lees ik op hun site. Als ze een extra leerkracht hebben op een dag, dan kunnen ze de klas splitsen, die gaat dan naar een lokaal er naast. Die staat de andere dagen leeg. Ook hebben ze een apart klein lokaaltje waar ze in kunnen zitten als het nodig is om rustig te werken. Ze hebben een interne begeleidster, samenwerkingsverband met andere scholen om zo samen een passend onderwijs te kunnen bieden aan ieder kind. Maar het begeleidingsteam van nu zeggen dat het nu lijkt op dat zij het niet adviseren. Wij twijfelen of hij het echt zo slecht zal doen. En alles bij elkaar op geteld zou voor ons de reguliere basisschool veel beter lijken. En Vlinder, je zei je kent je eigen kind het beste. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar het lastige is dat hij op de psz heel anders doet als thuis. Ik zie hem niet hoe hij daar bezig gaat. En ik denk dat dat toch ook wel mee genomen moet worden. Hier thuis gaat het qua taal beter, maar hij heeft ook ontzettend veel irritante tics. Op de psz loopt hij meer achter met taal (hij gaat ook enorm vooruit hoor, maar toch anders dan thuis), maar vertoond hij volgens hen daar geen tics. (daar heb ik wel zo mijn twijfels over, want ik denk wel degelijk dat hij daar z'n tics heeft maar dat zij dat niet zo zien) Hij vraagt thuis moeiteloos om hulp, daar heeft hij moeite met vragen. Maar dan ook, hij kan hier doen waar hij zin in heeft (qua waar hij mee wil spelen), daar moet hij ook dingen doen waar hij geen zin in heeft omdat dat een groepsopdracht is bijvoorbeeld. Daardoor krijg je ook dat hij makkelijk iets anders gaat doen als het hem niet lukt en dus maar uit de kring stapt. (dat is oa voornamelijk hetgene waar z'n begeleiding nu bang voor is, dat hij lekker de hele dag in de hoek gaat spelen zonder die hulp) Dat maakt het ook lastig. Wij herkennen niet alles wat we terug krijgen van hen, maar zoals zij hem zien, zal school hem toch ook zien. Maar ik denk dat het toch handig is om nog eens een keer met de directeur te gaan praten, om te kijken of ze dat passende onderwijs aan hem kunnen bieden of niet. Wie weet is het dan wat makkelijker om te beslissen.
Het hangt zo enorm van je kind af. Ik heb er twee met autisme, eentje zit op regulier, de ander op speciaal onderwijs. En dat laatste puur omdat hij zo prikkelgevoelig is dat hij niet in een grote klas kan functioneren. De oudste redt het best goed, maar met extra ondersteuning. Beiden hebben hoog iq en beiden slikken een lage dosis ritalin. Wat is belangrijk; Bereidwilligheid van de school, met stipt op 1! Ze hoeven niet alles te kunnen, als ze maar oprecht mee willen denken. Een ib-er of zon begeleider met verstand van ass Geen mega klassen, rustige lokalen, niet vol gehangen maar overzichtelijk Speciale vieringen niet overdrijven en niet altijd met harde muziek Een goede rustige sfeer, kinderen met ass zijn vaak gevoelig Niet te streng met de leerplicht, soms hou ik een kind thuis ivm overprikkeling Vraag aan je hulpverlening met welke school ze goede en slechte ervaringen hebben, of vraag het een steunpunt autisme En ga op de scholen kijken. Vertel aan de directeur wat je vermoedt en let op zijn/haar reactie Wij zijn verhuisd en moesten van basisschool veranderen voor de oudste. We waren tevreden over zijn eerste school dus dat was heel moeilijk. Ggz had goede ervaringen met zijn huidige school en we zijn er tweemaal gaan praten. De directrice maakte gelijk een planning om zoon te laten wennen voor hij zou starten, dus toen wisten we direct dat we goed zaten en dat bleek ook. Succes!
Verschilt echt per kind. Onze zoon met ASS zit nu op het mkd en na de zomer gaat hij naar een SO. Maar ik werk zelf in het reguliere onderwijs en heb toevallig dit jaar 3 kinderen met diagnoses in de klas ADHD, ADD en ASS in de klas zitten. Alle 3 de kinderen met extra hulp op bepaalde momenten in de week. 2 daarvan doen het redelijk goed, 1tje gaat na de vakantie naar het SBO.
Onze ADHD er met disharmonisch profiel preformaal sterker als verbaal ( verbaal wel normaal 98) met taalproblemen( waarschijnlijklijk dyslexie) zit op een gewone rk basisschool . Nu met medicatie ( concerta) gaat het goed . Hij doubleert groep3 . En vanuit school word er echt meegedacht. Hij leest extra , heeft koptelefoon en een afgebakend tafeltje waar hij mag gaan zitten als hij dat wil. Veel overleg en dyslexie test gaan we starten. Ze begrijpen zijn kracht , patronen/ beelddenken/ computers en benutten dat ook. Hij rekende bijv veel met kleine blokjes als uitleg . Veel taalkundige oefeningen komen met computer beter binnen , dus mag hij dat daar op doen. En als zijn onrust te groot is gaat ie rondje om school of even nietjes halen bij de conciërge of een boodschap brengen naar de directeur.
Ik zou het oordeel van het begeleidingsteam absoluut meenemen in je eigen beoordeling/keuze. Maar dus niet klakkeloos aannemen/opvolgen, eerder als onderdeel van je keuze. Maar jij kent je kind het beste. Ben je al eens op de school geweest? Rondgekeken terwijl men les gaf en concrete vragen gesteld over hoe zij bepaalde dingen zien met jouw zoon?
Dat is juist het lastige als ze op school dit niet laten zien. Dan laten ze aangepast gedrag zien en komt het er thuis juist extra weer uit (is mijn ervaring) Hier heeft mijn zoon dit dus een paar jaar weten vol te houden en toen was zijn kijkglaasje vol. Hij zat ook in een klas van 25 kindjes maar toch bleek dit te veel. Nu op so mogen de klassen niet groter zijn dan 15 kinderen. (de klas van onze zoon is nu 12 kinderen groot) staat er een juf voor de klas en is er ten alle tijde een klassenassistent beschikbaar. Wat ik ook fijn vind is de lessen leefstijl, waarin ze dus het sociale/emotionele extra leren.
Als je echt een keuze hebt (vaak is die er niet). Zou ik kiezen voor een school die is afgestemd op de stoornis van jouw kind. In een klas met 30 of meer kinderen is er gewoon geen tijd en plek voor kinderen die extra aandacht nodig hebben. Ze vormen vaak een probleem voor andere kinderen en krijgen niet altijd aansluiting. Ook hebben leerkrachten vaak geen kennis van hun beperkingen en weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. Op het speciaal onderwijs is veel meer kennis en tijd om kinderen te begeleiden. Er zitten mensen die hier speciaal voor gekozen hebben. En weten hoe ze met je kind om moeten gaan. Als jouw kind het daar goed doet kan je altijd overstappen naar regulier onderwijs.
Klopt helemaal, maar 1 kanttekening: ik (persoonlijk!) vind dat een kind zo mogelijk moet leren om te functioneren in een wereld die nauwelijks op hem Is afgestemd. Dus daarom zou ik toch, indien mogelijk, bij voorkeur kiezen voor regulier.
Goed om je kind te leren functioneren in de "echte" wereld,,die niet op hem is afgestemd. Maar....is dit haalbaar voor je kind? Is hij gelukkig in een klas van 30 kinderen, geeft dit hem voldoende ruimte, rust en plezier in het leren? Of loopt je kind constant op zijn tenen? Als je kind op speciaal onderwijs gelukkiger zou zijn en zich hierdoor beter zou ontwikkelen? Wat als het speciaal onderwijs je kind in staat zou stellen om zich echt tot zijn volledige potentie te ontwikkelen, zodat je kind zich dan later beter stand kan houden in de "echte, niet aangepaste wereld", omdat hij voldoende vaardigheden heeft geleerd om dit te kunnen? Ipv in het reguliere onderwijs zo op z'n tenen te moeten lopen en hierdoor belemmerd word in zijn al moeizaam lopende ontwikkeling?
Als ik dat niet in het oog zou houden zou ik niet hannesen met twee verschillende scholen toch?? Want dat is niet bepaald praktisch. Ik zeg ook: indien mogelijk. Geluk staat voorop.