Dat ligt er een beetje aan. Qua opleidingsniveau zou het wel kunnen. Maar als het gaat om verstandelijk functioneren dan geloof ik dat het niet samengaat. En dat weet ik omdat onze buren zo'n stel zijn. Maar wetenschappelijk is vastgesteld dat je automatisch iemand zoekt van eigen niveau.
Ik heb het geprobeerd en het is juist daar op stuk gelopen. Hij was hard gezegd "te simpel" voor mij. En dat heeft niks met opleiding te maken, maar wel met denkniveau. En de manier waarop iemand in het leven staat.
Wat ik wel apart vind is dat er een man bij mij in de buurt woont met een normaal IQ, en goede baan, maar zijn vrouw is verstandelijk gehandicapt. Je kan wel met haar praten enzo, maar ze schijnt wel zwakker begaafd te zijn dan iemand die 'gewoon' een laag IQ heeft. Ze hebben 2 zonen waarvan eentje ook verstandelijk gehandicapt en de ander zwak begaafd. Lijkt me heel moeilijk voor die man. Ik weet verder ook niet hoe dat huwelijk tot stand is gekomen. Ik ga er verder ook niet over oordelen maar het zet me altijd aan het denken.
Sommige mensen kiezen voor een partner voor wie ze moeten zorgen, ipv iemand die in alle opzichten gelijkwaardig aan ze is. Ik weet niet goed wat ik daarvan moet denken. Zelf zou ik er niet gelukkig van worden, een ander misschien wel. (ken een man, die nu voor de tweede keer een langdurige relatie heeft met iemand met een enorme gebruiksaanwijzing. deze vrouwen zijn zeker niet verstandelijk beperkt, maar door psychiatrische aandoeningen niet goed in staat volledig zelfstandig te functioneren. Hij is naar hen toe bijna meer een vaderfiguur dan een partner. Mijn keuze zou het niet zijn, maar blijkbaar wel de zijne.)
Voor mij geen optie. Ik wil een man die me prikkelt, alert houdt, stimuleert en me aan het lachen maakt. Dat zie ik niet gebeuren door iemand van een ander niveau. Echter is dit alleen maar mijn idee van ideaal. Ik zie in mijn omgeving ook anders. Deze mensen lijken gelukkig en evenwichtig met elkaar ondanks de enorme verschillen van niveau en levensinstelling. Dus zo kan het blijkbaar ook
vaak kom je er na een paar dates afspraakjes toch achter of je wel of geen klik hebt... ik wordt zelf altijd zo simpel van die reclames voor speciale date sites voor hoogopgeleiden ''singles met niveau'' (mist kotspoppetje)
Ik zou niet getrouwd willen zijn met een partner van totaal verschillend nivo. Vooral omdat ik een gelijkwaardige partner nodig heb anders walsen ik er dwars overheen met mijn karakter Maar ja, misschien vind de man van hierboven met een verstandelijk gehandicapte vrouw het wel heel fijn om iemand te hebben die zo op hem vertrouwd en hem nodig heeft. Is dat dan altijd verkeerd?? Misschien zijn ze in alle eenvoud wel gewoon gelukkig samen...... Ik ken ook een stel waarvan hij mbo heeft en nu werkeloos is en het wel prima vindt om voor hun kids te zorgen en zij is hoogbegaafd, heeft drie universitaire studies tegelijkertijd afgerond en runt nu zelf een goed draaiend advocaten kantoor. Tsja een erg ongelijk stel maar ze lijken wel happy samen ! O ja, hij is ook nog eens tien jr ouder!
Zoiets hebben wij ook, ik ben heel goed in logisch nadenken (stappen vooruit denken) en mijn man kan dit totaal niet. Is erg onzeker en laat vaak beslissingen aan mij over. Als hij zelf een beslissing moet nemen over bepaalde dingen dan komt hij er later achter dat hij het niet goed uitgedacht heeft. Qua opleidingsniveau schelen we niet zoveel, hij heeft MBO (laagste) gedaan en ik heb HBO niveau. Maar qua denken merk je dit wel. Hij zou bijvoorbeeld alles regelen toen de oudste naar school ging. Hij heeft alleen de school geregeld en niet bedacht dat ze bijvoorbeeld ook naschoolse opvang nodig had toen (ik werkte nog fulltime ook) en ook geen overblijf aangevraagd. Dit komt gewoon niet bij hem op. Hier hebben we absoluut geen last van. Ik vind het leuk om dingen te regelen (ben een lichte controlfreak haha). Vind het niet erg om dingen uit handen te geven maar als ik moest kiezen regel ik alles toch liever zelf. Hij vind het juist fijn om dingen uit handen te geven en als hij moest kiezen liet hij het mij regelen. Ik kan natuurlijk niet alles alleen regelen en er word hier genoeg verdeeld maar we houden gewoon rekening met wie waar goed in is. Hij is ontzettend goed in de electronica-kant en heeft dus alles geregeld qua abonnementen hierin en aanschaf van elektronica apparaten. Ik doe aan de andere kant alle financien en papierwerk thuis omdat als dat fout gaat, het een vrij groot probleem is natuurlijk. Dus om je vraag te beantwoorden: Nope geen problemen hierin! We zijn serieus elkaars wederhelft, waar hij enorm goed in is, bak ik niets van (op sociaal vlak bijv!) en waar ik goed in ben daar slaat hij de plank mis. We vullen elkaar heerlijk aan!
wat heeft niveau met karakter te maken. iemand die laag opgeleid is kan wel een hele krachtige persoonlijkheid hebben.
Het lijkt mij lastig, samenwonen met iemand met een heel ander denkniveau. Mijn man en ik verschillen wel een paar stappen in opleiding, hij mbo, ik universiteit+. Maar zijn algemene ontwikkeling is weer veel beter, hij interesseert zich meer voor politiek enzo, hij verdiept zich er meer in. Ik heb een gruwelijke hekel aan triviant, omdat ik ALTIJD verlies... Maar we kunnen wel goed praten en discussieren, omdat ik hem wel prima kan bijhouden met de onderwerpen waar hij zich in heeft verdiept. Zo eindigen we dus op hetzelfde niveau, en dat vind ik heel fijn. Ik vind kleding voor je man kopen al teveel van het goede, laat staan dat ik de verzorgersrol op me zou nemen. Maar ieder zijn ding.
Mijn man is engels, kleiner en heeft niet echt een school afgemaakt. Leven en schrijven vind hij moeilijk. Lezen gaat traag en schrijven kan niet foutloos. Soms weet ik niet eens wat er staat haha (fonetisch opgeschreven) Hij is wel erg goed in zijn werk en heel handig. Al denk hij soms niet van te voren na en begint gewoon aan een klus waardoor het niet altijd uitpakt zoals hij wilt. Ik had makkelijk mijn vwo af kunnen maken (naar Havo gegaan omdat ik ziek ben geworden en bleef zitten) en daarna kunnen studeren. Niet gedaan, want ik had weinig motivatie. Ondertussen heb ik wel een behoorlijk technische baan. Mijn man ziet weinig in persoonlijke ontwikkeling. Ik ben daar altijd wel mee bezig, lees tijdschrijften of boeken. Ben geinteresseerd in spirituele dingen, hij niet. Soms vind ik dat wel vervelend, omdat ik er met hem ook niet goed over kan praten. Maar wat ik eigenlijk het allerbelangrijkste vind is dat we emotioneel wel op 1 lijn zitten. Hij is erg gevoelig en ziet en hoort alles. Dus we hebben aan weinig woorden genoeg om elkaar te begrijpen. We hebben vaak dezelfde behoeftes en vinden dezelfde dingen om te gaan doen leuk. Dusja. best grote verschillen maar het gaat al jaren goed.
Ik en mijn ex-man hebben ons op de universiteit leren kennen. Hij was/is Slim en had op 1 2 3 zijn diploma. Ik heb het toen niet gehaald, het was te zwaar. Maar hoe snel en met welk fantastisch resultaat hij zijn diploma gehaald heeft, zo lomp en dom was hij in het dagelijks leven... We zijn dan ook maar nog niet eens 2 jaar getrouwd geweest... Ik stel me op vandaag de dag nog steeds de vraag waarom ik die idioot ooit mijn ja-woord heb gegeven...
Ik heb het hier met mijn man wel eens over gehad. Hij is zeker niet dom, maar als wij elkaar op gelijke leeftijd tegen waren gekomen denk ik wel dat wij niet gelijkwaardig zouden zijn geweest qua niveau. Echter is hij een heel stuk ouder, weet daardoor meer dingen en heeft meer levenservaring. Ik mag dan wel een stuk hoger geschoold zijn, maar door het verschil in leeftijd/levenservaring wordt dat dan wel weer helemaal recht getrokken. Zo zijn we dan toch weer compleet gelijkwaardig
Ik vind "de klik" tussen elkaar belangrijker dan een eventueel verschil in niveau of dergelijke. Mijn vriend heeft unief gedaan in een wetenschappelijke richting en is daar ook héél geïnteresseerd in. Ik ben totaal a-wetenschappelijk. Daarover hoeft ie dus tegen mij echt niet te beginnen, want hij weet dat ik er toch geen bal van snap. Maar zat andere onderwerpen genoeg ... Ik heb dan weer een boekhoudopleiding, terwijl vriend en boekhouden / teveel rekeningen absoluut niet samengaan. Als ie bijvoorbeeld een afspraak bij de bank heeft, neemt ie mij mee om de boel te "vertalen" in mensentaal .
Mwah, ik geloof niet dat het uitmaakt. Ik heb een HBO opleiding, mijn vriend geen... Hij is heel streetwise en heeeeeeel handig en vaak slimmer dan ik zelfs qua denken.
Ik heb zo'n relatie gehad laaaaaang geleden. Ik kan alleen voor mijzelf praten maar nee dat werkte niet! Ik ambitieus hij zo niet! Ik sociaal hij zooooo niet! Ik schoon in huis hij zooo niet. Ik Pietje precies hij zooo laks! Ik kan nog wel even doorgaan Maar ja het hoeft niet altijd zo te zijn natuurlijk. Het kan ook werken!!
Ik denk dat op zich het opleidingsniveau niet veel uit maakt, maar je zult wel ergens een match moeten hebben. Je zult dus in bepaalde dingen een klik moeten hebben met elkaar, dit omdat je anders weinig gespreksstof overhoud.
Ja, ik vind dat wel belangrijk. Vind het toch wel fijn om inhoudelijke discussies te kunnen hebben. De opleiding is ondergeschikt aan je niveau trouwens . Ik heb een leerling gehad die ontzettend slim was, cum laude op het gym. Maar hij wilde trucker worden en is dat nu ook . Hij heeft daar veel plezier in en hij heeft zijn intellect in hobby's Zitten.