Ik ben hoger opgeleid dan mijn man en hou van intelligente gesprekken. Mijn man is wat simpeler opgevoed en weet bepaalde dingen gewoon niet beter. Soms mis ik wel dit soort gesprekken maar deze kan ik ook met andere voeren. Mijn man relativeert dingen weer veel beter als mij en maakt mij altijd aan het lachen. Ondanks de verschillen vullen wij elkaar goed aan.
Ja en nee. Ik zou wel samen kunnen leven met iemand die op een hoger niveau functioneert dan mij, maar niet op een lager.
Ongevraagd wel ja maar wel alleen om belangrijke zaken. Dus niet zaken zoals, ik vind dat je iedere dag je tanden moet poetsen want dat is beter. Maar zijn ouders hebben een zeer laag niveau. Dingen die wij vanzelfsprekend vinden moeten ze soms heel lang over nadenken hoe ze iets moeten aanpakken etc. Dan probeert hij dus advies of raad te geven maar dan is het niet goed. Echter, 1 week later komen ze dan aan: "Pietje zei dat we zus of zo moeten doen". Ja uh... dat is precies wat hij ook zei?? Ze hebben ook nooit goed geweten hoe ze er mee om moeten gaan dat hij qua intelligentie een stuk hoger ligt dan zijn ouders en zusje.
Zelf heb ik een HBO-opleiding en mijn vriend MBO2. Dat is bij hem echter een kwestie geweest van geen zin meer hebben om verder te leren, hij kon een baan krijgen op dat niveau dus dat was hem prima, ondanks dat er ongetwijfeld meer in had gezeten. Maar goed, opleiding vind ik ook niet zoveel zeggen. Ik ben wel van de discussies over nieuwsitems bijv. Vriend echter helemaal niet. Roep ik weer eens: 'Dat is toch..... (vul maar in), wat vind jij daar nou van?' Ehm, nou niets dus, helemaal geen zin in om over na te denken... Ook op andere vlakken zijn we een wereld van verschil, maar dat is juist goed, twee exemplaren zoals ik bij elkaar zou niet goed komen en twee versies van hem ook niet.
Nee ik zou het niet kunnen om met mijn MBO niveau 4 samen te moeten leven met iets van universiteit. Vind die mensen altijd zo serieus en vooral niet grappig . Gelukkig hebben mijn man en ik exact het zelfde denk niveau en gaat dat ontzettend goed samen! Hebben heel veel lol samen maar kunnen vooral ook hele goeie gesprekken met elkaar voeren.
Ik denk niet dat ik zou kijken naar iemand zijn opleidings niveau. Mijn man is nu bijvoorbeeld een HBO opleiding aan het volgen, ik heb mijn MBO niet eens afgemaakt omdat ik liever de wereld rond wilde reizen, maar ik weet vaak wel meer dan dat hij weet, volg vaak het nieuws, verdiep me in sommige ( nu wat minder ) politieke gebeurtenissen en dat doe hij dan weer niet, hij is dan meer wetend wat betreft de richting van zijn opleiding maar voor de rest zitten wij gewoon veel op één lijn en kunnen goede gesprekken voeren. Wat ik er mee wil zeggen is dat een opleiding niets zegt over een persoon, zoals ik al eerder las, misschien heeft iemand de mogelijkheid niet gehad om door te studeren maar is die gene in zijn koppie wel slim.
Never ever ever ever again!!! Ik wil altijd een partner op een gelijkmatig niveau anders word ik gillend gek. Ik zeg niet dat ik een hoog niveau heb en ik zeg niet dat mijn ex een laag niveau had; maar ik vond hem na een aantal jaar een ultraretard waar ik mij gruwelijk aan ergerde en mij stierlijk verveelde - even afgezien zijn (gebrek aan) persoonlijke hygiëne die volgens hem enkel belangrijk was voor/tijdens/na seks. Ik kan simpelweg niet met iemand die LBO niet af kan ronden overweg wanneer het een relatie betreft. Ook niet als het een rotzak is qua persoonlijkheid; maar wanneer je mij uit gaat lopen schelden en bedreigen, heb ik liever wel dat dit gewoon in normaal Nederlands plaats vind en niet alsof ik sms'jes van een kleuter krijg met fouten zoals: mijsje je bent faut bezug! Domme gemene trut ik maak jouw dood. Kom maar terug wanneer je fatsoenlijk kunt schrijven of een intelligent gesprek aan kunt gaan wat op mijn niveau is - dan laten we verder even in het midden of dat hoog/laag is. Ik wil gewoon gemeenschappelijke interesses en een breed verdiepingsvlak qua kennis en kúnnen discussiëren wanneer dat nodig is. Ik ben niet zijn moeder.
Ik denk dat levenservaring belangrijker is.. Ik heb bijv 'maar'mbo 2 gedaan.. maar had als ik mn best had gedaan best hbo gekund (wie weet gebeurd dit nog in de toekomst)
Nu gaat het bij een paar mensen toch om opleidingsniveau, terwijl TS vraagt naar denkniveau. En iemand met een hoge opleiding heeft niet altijd een hoger denkniveau. Ik merk wel dat ik het in alle relaties (niet alleen partner maar ook vriendschappen) wel prettig vindt om ongeveer op hetzelfde denkniveau te zitten. Niet dat ik mensen bewust buitensluit, maar ik heb gewoon eerder een klik met mensen die ongeveer op hetzelfde denkniveau zitten. Als iemand veeeel slimmer is, dan snap je misschien de helft van het gesprek met die persoon niet. Dat lijkt me voor de minder slimme persoon niet fijn. Of degene met een hoger niveau moet zich steeds naar onderen aanpassen (want omgekeerd zal niet lukken.) En het is niet fijn om je steeds anders voor te doen dan je bent.
Ik heb MBO4 en HBO gedaan, mijn vriend zit in het leger. Ik ben wat nieuwsgieriger aangelegd dan hem, en neem niet zo makkelijk dingen aan dan hij. Dat vindt hij soms vervelend of ervaart het als arrogant, maar geeft wel toe dat die eigenschap soms handig is (zoals krijgen waar je recht op hebt). Hij is in mijn ogen wat kortzichtig als het gaat om allochtonen en homoseksualiteit. We kunnen wel lekker discussiëren over politiek of nieuws.
Ik vind denkniveau iets anders dan opleidings-en/of werkniveau. Ik ben universitair geschoold (met 3 jaar werk aan een proefschrift er achteraan al heb ik dat uiteindelijk niet afgemaakt), mijn man heeft een avondopleiding HBO marketing gedaan. Hij werkt nu als beveiliger op een vliegveld (omdat hij daarvoor gekozen heeft omdat hij heel ongelukkig werd in het marketingwereldje); ik werk als onderzoeksanalyst bij een ontwikkelingsorganisatie. Totaal andere werk/opleidingsniveaus dus. Maar in ons denkniveau zitten we wel redelijk gelijk, we denken over dezelfde dingen na, en kunnen ook goed praten (tenzij het om emoties gaat, dan wordt het voor mijn man altijd wat lastiger, haha). Mijn man is wel praktischer dan ik, maar dat vult elkaar eigenlijk juist heel goed aan. Dus denkniveau vind ik wel belangrijk, ik moet iemand wel aan kunnen voelen en we moeten elkaars grappen enzo begrijpen, maar dat vind ik wat anders dan opleidings- of werkniveau.
Mijn man en ik zitten op hetzelfde denk niveau en wij zouden dat beide ook niet anders willen en dat heeft trouwens niets met opleidingsniveau te maken.
Ik sluit me aan bij mcm78. Mijn vriend en ik verschillen ook erg in opleidingsniveau (ik ben gepromoveerd, werk als docent en onderzoeker aan een universiteit, mijn vriend heeft mavo en doet nu een hbo-opleiding). Maar mijn vriend is zeker niet dom. Hij heeft alleen niet veel kansen gehad. Wij kunnen zeker wel discussiëren, en vullen elkaar ook erg goed aan. Ik ben juist verschrikkelijk theoretisch en hij is gelukkig erg praktisch. Heel fijn vind ik dat!
Zolang ze samen gelukkig zijn is het goed toch? Ik ken ook twee mensen die totaal verschillend zijn. Gaat prima volgens mij
Ik dacht vroeger dat het me niet uit zou maken, maar ben daar toch een beetje van teruggekomen. Nu moet ik er wel bijzeggen dat de families waar m'n ex en ik uit komen heel verschillend zijn. In mijn familie is het bijvoorbeeld vanzelfsprekend dat je een vervolgopleiding doet en daardoor heeft bijna iedereen hbo/universitair niveau. Maar waar ik me wel aan kan ergeren is dat er door sommige familieleden een beetje neergekeken kan worden op neefjes/nichtjes die een ander pad kiezen. Diploma's zijn natuurlijk niet alles... In de familie van m'n ex was het eigenlijk zo dat de meiden na de middelbare school (of tijdens) trouwden en kinderen kregen, zodat er naar mij een beetje vreemd gekeken werd. Ik deed de pabo op dat moment en ze vonden het wel een beetje vreemd dat ik na m'n afstuderen misschien eerst nog op reis wilde, of nog een studie wilde doen. Ik was toen 24 en dat vonden ze al best oud om nog niet getrouwd te zijn bijvoorbeeld. Het is me uiteindelijk zó benauwd geworden dat we onze relatie hebben beëindigd (niet alleen daardoor hoor, ik merkte ook dat ik door mensen met wie ik op zomerkamp was geweest wél werd uitgedaagd op intellectueel gebied. Dat er wél jongens/mannen bestonden die wel eens een boek lazen, etc.) We zijn als vrienden uit elkaar gegaan en ik spreek hem nog een paar keer per jaar op verjaardagen, etc. We hebben nu allebei een relatie waar we ons fijn bij voelen (hij voelde zich door bepaalde familieleden van mij 'niet goed genoeg' en dat is ook heel naar natuurlijk. Niet m'n ouders of broers hoor, maar sommige ooms en tantes... bleh...)
Opleidingsniveau maakt me niet uit, maar ik moet wel een fatsoenlijk gesprek met diegene kunnen voeren. Heb ooit een vriendje gehad die totaal niet algemeen ontwikkeld was. Ik wist eigenlijk meteen al dat het niks zou worden, maar heb het nog een maand geprobeerd. Toen was ik er echt klaar mee. Hij was heel lief en knap, maar ik miste toch echt een goed gesprek.
ik ben zelf universitair opgeleid en heb wel een relatie gehad met iemand op LBO nivo tijdens mijn studententijd. In het begin vond ik het leuk om bij die elitaire studentenkliekjes langs te komen met mijn "boer" (excuses voor alle agrariërs, maar zo grapten we er toen samen over) En we hadden dan weinig serieuze gesprekken maar we hadden weer een klik op andere gebieden Uiteindelijk brak het gebrek aan begrip ons op. Hij werkte in ploegendiensten en was fysiek moe na zn sjouw-werk. Hij begreep niet dat ik moe kon zijn na een dagje achter de pc zitten. Hij begreep niet dat ik dagen Engelse en Duitstalige artikelen kon lezen terwijl hij geen woord buiten de deur sprak. En hij wou ook graag mijn eigen artikelen lezen, maar hij begreep er geen biet van... en hij begreep ook niet dat dat vaak zo is bij leken die heel specifieke vakliteratuur voor het eerst zien. Kortom we raakten van elkaar vervreemd. Mijn huidige partner is ook universitair geschoold, weliswaar in een heel andere hoek, maar we delen die achtergrond wel. Ik vind dat zelf ook heel belangrijk, ik denk dat ik tegen een hoger opgeleide partner heel erg op zou kijken. Helemaal als die ook veel meer zou verdienen dan ik. Nu zijn we in al die opzichten gelijkwaardig
Wij hebben ook een verschillend niveau maar vullen elkaar prima aan. Mijn partner luistert altijd naar mijn werkverhalen en is oprecht geïnteresseerd, ik denk dat hij beter weet wat ik doe dan de meeste van mijn collega's. Ik vind het erg knap van hem dat hij mij altijd begrijpt dat hebben de meeste van mijn collega's niet mijn hersenen gaan soms 160km per uur en dan praat ik ook zo. Hij is veel socialer en verzorgender dan ik werkt al ruim 13jaar prima.
Mijn vriend heeft 2 hbo studies af en ik mbo. Geestelijk ben ik hbo en hij mbo Nee, we zitten redelijk op 1 lijn en kunnen goed praten. Ook over zijn werk. Hij wist al heel jong wat hij wilde en heeft dat doel bijna bereikt. Ik ben wat dat betreft een flierefluiter, ik vind alles wel leuk Eigenlijk zijn we tegenpolen van elkaar, ook qua afkomst e.d. maar het gaat al bijna 12 jaar goed en vinden nog steeds uitdagingen in elkaar. Opposites attract zeggen wij altijd