hoi. mn zoontje van 2 en 2mnd komt in de fase van nee nee, oke daar is mee om te gaan maar als hij echt iets moet van mij dan gaat hij op de grond liggen. en daar weet ik niet juist mee om te gaan of een oplossing voor, want hij vind t natuurlijk geweldig om gesleept te worden aan zn voeten of handen. mn vriend is door de week weg en is natuurlijk veel sterker dan mij en maakt dr met hem een lolletje van en daar wil ik van af, ik vind dat hij zelf dan weer moet gaan staan zodat ik hem niet mee hoef te slepen. het word me nu ook te zwaar nu de 2de op komst is. wat doen jullie in z,on situatie laten liggen totdat ie zelf weer gaat staan of ................................. overeind zetten helpt niet want hij zakt gewoon weer door z,n voeten heen en heeft de grootste LOL. gr zohra
gewoon laten liggen en negeren youame deed het laatst in de winkel en heb gezegt mama gaat weg daag en ging om het hoekje staan dat ik haar wel kon zien maar zij mij niet dan komen ze vaak wel
Milan doet dit ook. Hij is van dezelfde leeftijd als jou zoontje en hij gaat ook prompt op de grond liggen huilen en brullen. Ik laat hem gewoon liggen en zeg hem dat mama weggaat. Dan blijf ik een eindje verderop uit t zicht voor hem staan maar ik kan hem wel in de gaten houden. Het kan even duren voordat hij opstaat maar uit eindelijk komt hij toch. Ik baal er ontzettend van dat hij dat doet want ik ga steeds minder vaak ergens heen met hem want hij gaat t gewoon elke keer doen. Maar ja het moet ooit eens overgaan zeggen ze dus we kijken maar uit naar die dag
Mijn eerste zoontje was 2,5 jaar toen ik beviel van mijn tweede zoontje. Hij heeft dat toen hij ongeveer 2 jaar was ook een tijdje gedaan. Als ik met hem op bezoek was bij mensen of met hem thuis was en hij ging zo op de grond liggen, negeerde ik dat gedrag gewoon en dan vond hij het ook niet meer interessant. Maar als hij dit in de winkel deed heiste ik hem toch altijd op en zette hem terug in de kinderwagen, ondanks mijn zwangerschap. Als straf kocht ik hem dan niks lekkers in de stad (ik koop hem altijd iets lekkers als hij lief is geweest in de stad, al is het maar een Nijntje broodje bij Bakkerij Bart, winkelen is nou eenmaal niet leuk voor kleine kindjes). Ik laat mijn kinderen mij niet voor aap zetten in de winkel, daar heb ik een hekel aan.
inderdaad negeren en lekker laten liggen. het is alleen heel vervelend als het gebeurd en andere mensen ernaar zitten te kijken. of als jij wegloopt en een ander naar jou kind toeloopt.
Dat heb ik een keer gehad dat er iemand zich ermee ging bemoeien. Milan lag weer eens op de grond en wilde absoluut niet met me mee, ja hij wilde wel mee als ik hem tilde, dacht het niet he. Toen ik op een afstandje stond liep er ineens een vrouwtje op hem af die al stond te kijken wat er aan de hand was. Ze had Milan opgepakt en hoorde haar zeggen "ja kindje ik zou ook zo huilen als ik zo'n moeder had die je zomaar op straat laat liggen". Pardon ? Ik was op dat moment 38 weken zwanger en had bijna geen energie meer maar waar ik het op dat moment vandaan haalde ik weet t niet maar ik kon op dat moment de hele wereld weer aan. Pakte Milan van dr af en het enige wat ik eruit kon krijgen was "bemoei je met je eigen zaken". Maar als ik eruit had moeten gooien wat ik op dat moment allemaal in me hoofd had ... Maar ja ik kon me beheersen want ik wil niet dat Milan ziet dat ik ontplof tegen zo'n stuk vreten.
hier ok zon dametje, word over 2 maanden 2 jaar. zij doet het op het kdv vaak, wil dan niet mee naar huis of krijgt haar zin niet en gaat op de gron dliggen brullen. opakken begin ik ook niet aan. negeren vind ik ook niet altijd een goede optie hoor. en als ik weg loop komt ze evengoed niet mee naar huis toe. soms word ik boos en dan is het brullen en gaat ze naar de leidsters om getroost te worden. ik weet ook niet goed wat ik moet doen
en omdat ze ook niet getroost wil worden door mij denk ik vaak dat ik zelf iets verkeerd doe. word gek van de onzekerheid op het moment
Eigenlijk is het ook verschrikkelijk slecht van me zelf als ik jullie zo lees. Want wat ik wel eens doe in zo`n situatie als buiten staander is tegen het kind zeggen. Tja, als je niet naar mamma luistert geeft ze je straks nog aan mij mee en dan moet je naar mij luisteren. Denk je niet dat jou eigen mamma een stuk liever is? Wil je niet veel liever naar haar luisterenF? Realiseer me eigenlijk net dat dat voor een mamma wel eens heel bemoeierig over kan komen. Dus een plaats vervangende SORRY, Veel liefs Janna
Bij mij werkt de je-mag-kiezen-truc erg goed bij de drama-sessies. Als hij niet mee wil lopen, dan mag ie kiezen van mij: of je loopt zelf, of je gaat in de buggy. Wat ie ook kiest, ik weet dat ik weer rustig door kan lopen daarna en hij heeft het gevoel gehad dat ie invloed had . En het gezeur over dat ik hem moet tillen heb ik tijdens mijn zwangerschap de kop in gedrukt door hem gewoon te vertellen dat ie mama maar een beetje moet helpen, want door mama's dikke buik heeft ze snel een zere rug. Toen voelde hij zich maar wat stoer dat hij eigenlijk best gewoon zelf kon lopen
Had ik vanmiddag nog , waren we bij de kinderboerderij maar mevrouw wou nog niet gaan en ik wel , stampvoeten krijsen en op de grond gooien , deed inderdaad net alsof ik ging en toen stond er ook zo´n bemoeizuchtig persoontje te kijken en commentaar te leveren , gewoon gevraagd of ze het beter wist en ze wist niet waar ze moest kijken ben ik zo mee klaar en dochtertje ging braaf mee , hahahaha ...