Ah! Gelukkig niet heel eng, wel alsof hij aan de beademing ligt (is ook zo?). Diegene die ik ken heeft een snurkbeugel. Gewoon echt een beugel, meer niet. Ik zou ook liever samenslapen met man met zo'n masker dan alleen!
Nee sexy is het niet nee, zoals al eerder is gezegd. Maar toen bleek dat mijn man 's nachts gewoon stopt met ademhalen en dit dus ook gevaarlijk kan zijn..tja, dan kies je wel voor je gezondheid
Hier moest ik de eerste keer ook effe slikken, hoor. Maar als dat de oplossing was voor 't probleem ... oké, laat maar proberen. 5 à 6 jaar later en het helpt echt. Als we onverwacht ergens blijven slapen en hij heeft zijn masker niet mee, heeft hij terug prijs en doe ik nauwelijks een oog dicht. Hij heeft overigens een tijdje een soort neusplugs gehad ook in de plaats van 't masker, maar dat werkte voor geen meter. Was een soort masker dat hij enkel en alleen in zijn neus stak. Niet dus op heel zijn gezicht. Tijdje uitgetest en het voordeel was dat het "kleiner" was, maar hij was toch snel terug over naar zijn gewone masker omdat het zo onpraktisch was en zo snel weg schoot .
Mijn man was een tijd geleden dat masker helemaal zat, dus het ging niet meer op. Dat ging een tijdje goed, maar de laatste 2 weken voelde hij zich steeds slechter. Druk op zijn ogen, geen uitgerust gevoel, moe, snel geïrriteerd...En ik vond dat hij ook weer enorm begon te snurken. Sinds vorige week heeft hij het masker weer op en hij merkt meteen verbetering. Nee het is zeker geen mooi of leuk ding dat masker, maar ik wil graag nog even genieten van mijn man en als dat met dat masker is dan is dat maar zo. Op het moment dat mijn man in de rust komt, vakantie bijvoorbeeld heeft hij er trouwens veel minder last van. Hij snurkt dan wel, maar dat kan ik negeren met oordoppen in.
Hier is 't waarschijnlijk "levenslang" en elke nacht. Als we bijvoorbeeld es onverwacht bij mijn ouders blijven slapen (50 km van hier) dan hoor ik gewoon telkens de ademstops en bijkomend 't gesnurk. 1 nacht zonder masker kan hij qua slaap wel aan, maar meerdere nachten ... toch niet. Hij zegt het zelf ook intussen. Als we 't dus op voorhand weten dat we elders slapen gaat het masker gewoon mee. En met oordoppen in mijn oren doe ik evengoed geen oog dicht (van die oordoppen dan ). Daar begin ik dus gewoon niet aan.
goh..gaat t even niet? jullie zijn beiden gestopt met werken om elkaar nog meer te zien? nee..inderdaad. slaat nergens op. maar jouw opmerking raakt eigenlijk ook kant noch wal. min of meer concludeer je dat ik én mijn man (ja echt..we zijn ook nog getrouwd) overdag niet zie én we eigenlijk geen relatie hebben én we niet van elkaar houden. Op basis waarvan? Dat we elkaar het beste gunnen? wij zijn samen niet 1. we hebben een eigen identiteit en vullen en voelen elkaar goed aan.
Wij slapen altijd samen, maar wel beiden onder een eigen dekbed. (Anders jat ik alle dekens en mijn vriend is te lief om ze terug te jatten ). En we gaan ook echt niet altijd tegelijkertijd slapen. Eigenlijk ga ik doordeweeks vrijwel altijd later naar bed en is hij juist in de weekenden weer later. Hij snurkt soms wel, maar ik heb er totaal geen last van. Als ik maar moe genoeg ben, dan val ik onder allerlei omstandigheden in slaap. Met alle lichten aan, op klaarlichte dag, als er iemand naast me TV zit te kijken etc. En als ik eenmaal in slaap gevallen ben, heb ik dus ook geen flauw benul van wat er allemaal om me heen gebeurt en of er nou wel of niet iemand naast me ligt. Ik zou er maling aan hebben wat andere mensen er van zeggen, zolang jullie je er maar beiden goed bij voelen. Je kan toch 's avonds beginnen in één bed, dan 'afscheid' nemen van elkaar, apart slapen en nadat jij je 7-8 uur slaap hebt gepakt, weer lekker tegen hem aankruipen? Mijn vriend valt ook het liefst in slaap als ik naast hem lig. Dus als ik nog niet moe ben, ga ik vaak wel met hem mee naar bed, wacht ik tot hij in slaap gevallen is en dan sluip ik de slaapkamer weer uit. En tegen de tijd dat ik moe ben, kruip ik er weer lekker bij.
Als we allebei thuis zijn altijd samen, tenzij we echt knallende ruzie hebben (misschien twee, drie keer gebeurd in de negen jaar dat we samen wonen). En de jongste ligt er ook naast (6 mnd). Heerlijk 😄 Manlief snurkt zelden, en ik alleen als ik hoogzwanger ben. Porren heeft geen zin, ik zeg "schat je snurkt" en dan stopt hij.
Het lijkt mij verschrikkelijk en verstikkend omdat maar "1" te zijn met elkaar juk. Ik zou willen dat wij een extra kamer/bed hadden zodat ik eens lekker door kon slapen ipv elke keer uren 's nachts wakker te liggen door zijn gesnurk. Hij is er zelfs voor geopereerd maar helaas het heeft niet geholpen maar het is juist erger geworden. Ik kan me niet voorstellen dat als je week in week uit slaap te kort hebt je dan altijd nog maar " 1" bent.
Dat is dus een apneu, en een snurkbeugel helpt vaak niet genoeg, vandaar een slaapmasker. Maar als ik jouw laatste Posts lees kan ik mijn man beter letterlijk laten stikken omdat een masker niet mooi staat en raar is?
Tot hij een apneu zou krijgen, dan ben je 1 met Hannibal lector. Werkt 1 van jullie eigenlijk? Want dan vind ik jullie toch niet zo 1.
Ooh wat vervelend zeg. Maar wel een hele knappe beslissing! Gewoon niets van anderen aantrekken. Je zou de baby natuurlijk eens bij hem kunnen leggen of een babyfoon bij hem plaatsen zoda hij het moet doen een nachtje..! Hier ook een snurkende man, maar vaak stopt het als hij op zijn zij slaapt. En heel af en toe slaa ik eens met ee kind en hij in bed van ons kind. Maar onze dochter van 2,5 slaapt nog steeds niet door, dus ja.... Ergens anders slapen heeft voor mij weinig nut hahaha! Mijn zwager heeft een snurkbeugel via het ziekenhuis, dus niet zo eentje die je op internet besteld. Maar het is volgens mij wel duur. Hij zit bij defensie en krijgt dat dus vergoed. Maar het werkt super voor ze!
Nou perfect dan toch. Persoonlijk zou ik nooit "samen 1" willen zijn met wie dan ook, dus kan ik net zo goed heerlijk in mijn eentje in mijn grote bed blijven liggen.
Ik denk dat de diagnose apneu en de behandeling ervan met zo'n masker voor ons misschien wel de redding van onze relatie is geweest. Mijn man viel overdag een keer of 10 in slaap en wij hebben ons werk zo op elkaar ingericht dat hij of ik bij ons zoontje thuis waren. Ik kon me er dan enorm aan ergeren als hij niet hoefde te werken en ons zoontje van 4 moest zijn vader steeds wakker maken. Omdat we een tweede kindje kregen, maakte ik me ook wel zorgen, hoe dat moest met de zorg van een klein kind. Een ongelukje zit in een klein hoekje en is zo gebeurd in een fractie van een seconde. Dus dat gaf bij mij wel ergernis. Mijn man ging ook steeds meer slapen omdat hij het idee had dat dat de oplossing was. Terwijl bij een apneu de slaap je eigenlijk meer uitput. Daarnaast zat hij als een zombie in huis. Er kwam niets uit zijn handen, kreeg dingen niet mee die ik hem vertelde of gevraagd had. Wat weer reden voor kleine ruzies gaf, omdat ik het idee had dat alles op mij neerkwam en de dingen die ik hem vroeg, gewoon niet gedaan waren. Dus toen de diagnose apneu werd vastgesteld (met alle symptomen die daarbij hoorden) en hij een masker kreeg, was dat voor ons een verademing. Ineens vielen puzzelstukjes in elkaar. Hij voelde zich met dat masker al snel stukken beter, heeft veel meer energie en is weer een leukere man en vader en is ook nog eens een stuk alerter. Dus ik kan me wel voorstellen dat als je slecht slaapt met elkaar om welke reden dan ook, dat je dan beter kan besluiten apart te gaan slapen.
Hier slapen we samen, maar beide kunnen we niet goed tegen onverwachte aanrakingen. En ik woel heel erg in bed, binnenkort gaan we ons boxspring dan ook een stukje uit elkaar schuiven. Dus dat we gewoon samen op 1 kamer slapen maar dan wel beide een eigen bed hebben met een kleine afstand er tussen.
Oei, klinkt lichtelijk eng moet ik zeggen, samen 1. Wij houden zielsveel van elkaar maar zijn gelukkig nog wel steeds 2 personen.
Ik vind dat altijd zo raar.... dat apart slapen gekoppeld wordt aan een slechte relatie of geen liefdesleven meer hebben. Ik bedoel...je slaapt! Nee hoor, ik heb nog nooit zo'n fijne relatie gehad maar wij slapen lekker apart. Van af het begin al, toen we nog hevig verliefd waren. Gewoon omdat we daar behoefte aan hebben. Niet eens om het snurken. We vinden het fijn om ook wel eens alleen te zijn. Lekker in bed de films of series te kijken die we zelf leuk vinden. Als je niet kan slapen, wat bij ons allebei nog wel eens gebeurd, gewoon de tv aan kunnen zetten, of het licht aan en een boek lezen. (Of elkaar opzoeken als ik hoor dat hij ook toevallig niet kan slapen ) En aangezien we niet ver hoeven te reizen om elkaar een bezoekje te brengen doen we dat óók gewoon. Want samen zijn is ook fijn, alleen niet de hele nacht. We zijn vast vreemde peenvogels maar zo zijn we lekker dus allebei en we zijn hier heel gelukkig mee, zouden het niet anders willen! En daardoor een slechte relatie? Het een hoeft niets met het ander te maken te hebben. Ik heb trouwens een vreselijke, vréselijke relatie gehad met mijn ex waar ik elke nacht naast sliep.
Erg gevoelig ja, herkenbaar! Wij dus ook allebei. Daar komt de behoefte om alleen te zijn dus ook vandaan. Anders kan je ook niet opladen.
Samen 1? Als jij een vent hebt die zo hard snurkt waardoor jij niet kan slapen, en je krijgt dan door je vermoeidheid echt moordneigingen, dan ben je niet meer samen 1.
In de zwangerschappen hebben er apart geslapen. Ik werd zoooo vaak wakker eb kon hem dan niet meer velen. Heerlijk vond ik het. We hebben nu twee losse boxsprings, dus komen elkaar al niet zovaak meer tegen. En ondanks dat slaapt mijn man nog vaak op de bank. Heerlijk vinden we dat. Lekker filmpje kijken en nog even lezen in bed. We hebben dadelijk in ons nieuwe huis een kamer over en daar komt een heerlijk logeerbed. Maar denk toch dat mijn man er vaak ligt