Onze zoon is ook erg knuffelig maar mag niet standaard bij ons slapen. Wanneer hij ziek is hebben we een logeer matras en die leggen we naast ons bed. In de vakanties slapen we op een luchtbed samen in de woonkamer. Dus we hebben wel momenten dat het kan. Overdag ook voldoende ruimte voor knuffelen en tijd samen.
Mijn schoonzus had dit ook met haar jongste. Gelukkig slaapt hij nu wel zelfstandig, maar hij "claimt" haar nog wel erg, overal waar zij naartoe gaat moet hij mee enz. In tegenstelling tot het gros van de reageerders in dit topic, zou ik hiermee dus juist terughoudend zijn. Vanaf een bepaalde leeftijd zijn ze echt wel oud genoeg om in een eigen bed te kunnen slapen.
Ik denk dat bovenstaand voorbeeld niet enkel met slapen te maken heeft, vaak zit er dan meer achter. Mijn zoon is prima in staat om in zijn eigen bed te slapen, afgelopen week heeft hij er weer twee nachten in gelegen omdat ik zelf erg onrustig was. Dit ging zonder problemen. Laatst zag ik een filmpje waarbij dieren nog heerlijk slapen met hun kindjes en dacht ik: waarom niet? Als hij het nu nodig heeft laat ik hem graag veilig voelen. Zoals ik eerder al zei: hij heeft momenteel best veel aan zijn hoofd.
Als man er niet is, ligt het hele gezelschap gezellig naast mij. Ze worden 12 en 10 deze maand maar vinden het nog heerlijk (en ik ook). Gebeurt niet zo vaak trouwens. Vooral in het weekend vinden we er nog weleens eentje naast ons als we wakker worden. Ook als ze gaan slapen vinden ze het nog fijn om te kroelen, liefst tot zij in slaap vallen (en wij dan soms ook). Vanuit deze hechting kunnen ze overigens met alle gemak uit logeren of op kamp. De oudste belt dan nog 1 of 2 keer, de jongste niet. Ze stappen ook overal op af en wij moeten ze eerder wat afremmen dan aanmoedigen mbt zelfstandigheid.