@Elegance: ik denk dat dit soort momenten gewoon voor iedere ouder heel herkenbaar zijn. En zeker die momenten dat je er even 'alleen' voor staat. Mijn man (leraar middelbaar onderwijs) gaat één of twee keer per jaar vier dagen op kamp. Afgelopen keer was nu eens de eerste keer dat het redelijk ging. Maar de keren daarvoor... Ik kan nu al opzien tegen volgend jaar mei, met een bijna kleuter èn een baby. Misschien dat ik dan maar een week bij m'n ouders intrek ofzo.
Ik kan me zelf nog wel herinneren dat ik het als (wat groter) kind vreselijk vond om andere kindjes te vragen of ik mee mocht spelen. En als mijn ouders me aanspoorden om dat toch maar te doen. Maar goed, ik kan nu geen andere manier bedenken om het je kind te leren: toch maar stimuleren, voorbeelden bedenken, creatieve manieren om het voor die andere kindjes ook leuk te maken met hem te spelen. In een speeltuin werkt het misschien goed als hij een bal meeneemt en dan een of twee andere kindjes kan vragen of ze mee willen doen, zoiets. En je kunt hem natuurlijk wel altijd belonen en prijzen voor zijn pogingen mee te spelen!
Even een update.. Het was een druk, leuk en bovenal gezellig weekend. Met veel te veel ondernomen natuurlijk met dat mooie weertje! Hij heeft gespeeld, in een indoorspeeltuin. Helaas weinig kindjes die ook oog voor hem hadden. Het was daar een beetje ieder voor zich. Toen zijn we bij de stapelblokken gaan zitten waar op dat moment ook een jongetje aan het bouwen was. Hij was al dik 4, mijn mannetje was weer groter en zijn moeder geloofde eerst weer niet dat ons mannetje 3 is. Maar goed, dat was echt geen vriendelijk kind. Alles wat ons mannetje bouwde gooide hij om. Hij reageerde daar ook niet echt op. Hij liet het gebeuren.. Dat jongetje Praatte aan een stuk en we hadden alle twee zoiets van dat wordt hem niet Hij reageerde ook niet echt op hem, bekeek hem soms, maar had volgens mij meer zoiets van jeetje, wat ben jij druk! Smiddags heeft hij voor het eerst met de buurjongetjes gespeeld. 4 en 2 jaar. Ze hebben echt samen gerend. Door de plassen buiten en ze moesten keihard lachen. Er zat totaal nog geen verhaal in het spel. Geen tikkertje verstoppertje etc, niks, gewoon rennen en lachen.. Toen de buurjongetjes de fiets pakten wilde hij ook zijn fiets. Mijn man is die gaan halen en hij rende achter het jongetje aan die op de fiets fietste die hij graag onder zn kont zag en ergens op het plein, ver van ons af, ging het weer mis.., hij trok de buurjongen aan Zijn oor.. Pfff.. Natuurlijk sorry laten zeggen en gezegd dat hij moet vragen of hij op de fiets mag. (Dat deden we al) maar niet al te beladen gemaakt. Toen zijn fiets er was hebben ze wat gefietst. Geen echt samenspel meer. De dag erna kregen we visitie van een baby van 8 mnd. De halve dag ging het goed en ineens duwt hij de baby om, of deze nou speelgoed vast had of pakte. Het was weer ineens. En natuurlijk zat ik weer te aasgieren. Het heeft geen zin om bij zon jonge baby te vertellen dat ze samen moeten spelen Hij zegt ook gelijk altijd sorry en lijkt er ook van te schrikken. Hem ook weer niet uit de situatie gehaald maar verteld dat hij wel kan ruilen met een baby of dat hij even moet wachten.. Die dag ook veel achter zijn zusje aan gekropen. Hij zoekt haar wel op om mee te spelen. Dat dan weer wel maar zijn zusje vind dat niet altijd even leuk ze weet volgens mij a dat ze het moet bekopen met een onverwachtse duw of klap ofzo.. We merken dat ze steeds minder vaak naar zijn speelplek vd duplo kruipt... Vandaag naar een andere indoor/outdoor speeltuin geweest. Wederom ieder voor zich. Hij speelt wel echt met ons, daagt ons ook uit om grapjes te maken etc.. Zo moeten wij bv zeggen op het springkussen.. Neej neej neej, je gaat toch niet springen he, en dan gaat hij juist springen en vindt hij het leuk om ons zo te 'pesten'.. De grootste lol heeft hij dan. Hij houdt zijn zusje ook in de gaten als een havik merken we. Hij is gelijk gepikeert als zij iets krijgt en hij niet. En als zij iets ondeugends doet aan bv de tafel, het eten uitblazen bv.. Dan doet hij dat ook... Maar delen doet hij super goed, vaak uitzichzelf. Zou dit alles ook niet in combinatie met jaloezie kunnen zijn? Wetende dat hij al vanaf de geboorte van onze dochter meer aandacht krijgt dan een mini baby... En dat hij daarvoor ook al alle aandacht kreeg ivm alle zorg om hem heen.. Morgen ziet hij zijn vriendje en vriendinnetje weer.. En dat bij ons thuis.. Vindt hij sowieso al moeilijker soms om speelgoed te delen.. Dus.. Ik ben benieuwd...
Ik lees hier echt gewoon doodnormaal peutergedrag hoor.. Heel herkenbaar met het gedrag van mijn zoontje. Ik denk eigenlijk dat je hem toch een beetje overschat hoor. Je bent zo bezig met het samen spelen. Kinderen van 3 kunnen dat nog niet. Die spelen naast elkaar en ook dat gaat nog lang niet altijd goed.
Oja en dat in de gaten houden van zo'n zusje. Hier gaat dat precies zo. En de jongste zit ook haast niet meer aan het speelgoed van de oudste of speelt niet veel op dezelfde plek. Denk dat hij al geleerd heeft dat dat niet zo succesvol is
Gaat hier nog hetzelfde hoor en mijn dochter is 5..... Ik moet vaak uitleggen dat dingen nu eenmaal wel schattig zijn als een baby het doet, maar dus niet meer als je 5 bent. Tja en als L iets mag wat zij niet mag, wil jij ook een middagslaapje doen? Ik ben het eens met Youbri, ik lees gewoon normaal peutergedrag. Peuters spelen naast elkaar, niet met elkaar. Niet zo'n zorgen maken
Mijn dochter is ruim 4 en die speelt ook nog niet heel veel 'echt' samen hoor. Ze wil wel graag en is ook erg enthousiast. Ze doet verder niet vervelend naar andere kindjes, maar ik zie wel dat ze al snel dr eigen weg gaat. En dan soms even samen. Ik heb ook het idee dat ze nog niet helemaal begrijpt wat samenspelen inhoudt
bedankt voor jullie reacties! ik heb wel het idee dat het helpt nu we hem niet helemaal uit zijn spel halen en vertellen wat hij kan doen. vanmorgen waren zijn vriendjes hier. ze hebben echt goed samengespeeld vond ik. het was zelfs zo, dat ze zaten te snoepen aan het tafeltje en dat toen ze klaar waren mijn mannetje vroeg aan zijn vriendje: "ga je mee buitenspelen" hihi.. dat was super leuk en lief om te zien.. maar.. daarnaast is het ook weer een paar keer fout gegaan. het vriendje speelde toch echt te lang met ZIJN bus. hij zegt dat niet, hij gaat duwen. maar zoals ik hierboven schreef, hem gezegd dat hij moet wachten etc etc.. ik heb afgelopen dagen dus wel veel leukere dingen gezien dan de afgelopen weken. dat voelt toch wel weer goed. stom he dat je ineens zo heel erg kunt gaan twijfelen of dat wel normaal gedrag is. ik let er nu veel meer op dat hij de kindjes bij de naam noemt(hij haalt ze nog steeds door elkaar) en dat hij ze groet en gedag zegt bv. van die kleine dingetjes waarvan ik vaak dacht, dat komt wel. dus meiden, bedankt voor de moeite die jullie hebben gedaan! het heeft zeker wat opgeleverd mbt tips en het relativeren Dus wat mij betreft mag deze op slot..