muppet ik stond stil doordat ik op vakantie was en een weekendje weg was. Dus ik heb gewoon te veel gegeten. Leek me wel logisch dan...
ja vakantie was heel erg leuk. Wel 5 van de 14 dagen heel erg regen gehad maar de rest gelukkig wel mooi weer. Zijn ook nog naar disney geweest op de terugweg, dat was echt geweldig, fantastisch. Maar heb dus wel te veel gegeten en was een ons aangekomen. Week later een halve kilo afgevallen en toen een week later met mijn ouders een weekend naar center parcs geweest dus weer een ons aangekomen. Zo komt het dat ik in een maand tijd maar 4 ons kwijt ben. Sja eigen schuld denk ik maar zo. Nu ga ik er weer helemaal voor hoor. Mijn dochter is vandaag jarig maar ik ben niet van plan iets extras of misschien iets kleins wat binnen mijn weekpunten past.
Hier ook een moeilijke week achter de rug. Veel feestjes e.d en ik merk dat ik er ook niet zo veel zin meer in heb om er steeds op te letten Vrijdag had ik mijn eigen vrijgezellenfeestje en wel gekozen voor het minst schadelijke, maar toch.... Heb deze week ook niet gewogen....durf het niet aan. Zit ook niet zo lekker in mijn vel en mijn vriend is het ook een beetje zat dat ik er zo mee bezig ben. Ik moet mezelf ook eens leren accepteren, maar in plaats dat ik blij ben met de ruim 8 kilo die er nu af is, lijk ik me steeds dikker te vinden. Dus baal een beetje van mezelf. En dan kreeg ik ook nog een telefoontje van de HA dat mijn schildklier ook nog steeds niet goed werkt....bah bah bah
Het kan natuurlijk heel goed zijn dat je schildklier niet goed werkt OMDAT je afvalt he? De medicijnen reageren op je lichaamsgewicht vaak. Misschien dat dat dus ook meespeelt? knuf in ieder geval en sterkte, ik ken het gevoel hoor. Ik ben ruim 15kg kwijt maar voel me helemaal niet slanker vaak.
Hier net zo helaas. Ben ook echt TEVEEL bezig met afvallen. Gisteravond na jaren ineens een zware paniekaanval gehad. Waarom? Omdat ik alleen maar bezig ben met me gewicht en afvallen. Denk alleen maar aan afvallen, en onbewust maak ik me er alleen maar meer zorgen om. Dat heeft zich dus lekker in een paniekaanval geuit. Me man vind het best dat ik wil afvallen maar hij vind het nu ook wel welletjes. Voor hem hoeft het niet, hij is gelukkig met hoe ik ben. EN dat vind ik ook heeeeeel lief en dat weet ik ook wel, maar ik weet ook dat ik moet afvallen voor me gezondheid. Maar het word hier wel een obsessie en dat is wel het laatste wat er moet gebeuren. Maar goed ik ga het dus proberen om wat los te laten, heb me abbo op ww gelukkig nog op kunnen zeggen. En ga me dus niet echt meer focussen op afvallen. Ga gewoon 3x daags eten en 3 gezonde tussendoortjes. Proberen veel te wandelen en te zwemmen. En dan zien we wel. De weegschaal gaat aan de kant, mag nog maar 1x in de week op de weegschaal. Hopen dat ik het zo een beetje kan loslaten en gewoon weer leer gezond te eten en elke kilo die ik er dan mee pak, is er toch maar weer 1. Ik blijf wel meelezen hoor meiden want jullie doen het super, jullie zullen alleen niet zoveel over mij afvallen horen voorlopig... Verder fijne avond meiden, hopen op een overwinning van oranje!
Hmmm dat is wel shit dat je er een paniekaanval van krijgt. Hier niet een echte obsessie maar ik denk er wel veel aan. Mijn man vind het wel ok wat ik doe. Hij helpt me er echt mee. Hij kookt meestal en weegt alles af en is heel trots op me. Maar hij vindt me zo ook goed denk ik. Hij zegt er in ieder geval noot wat over dat ik moet afvallen. Vandaag zei mijn schoonvader goed dat je ongeveer 18 kilo bent afgevallen maar er kan nog wel 18 kilo af. Het deerde me biet zo erg maar mijn man was pislink. Ik dacht echt dat hij kwaad zo worden op die verjaardag. Mijn opa kwam een keer op kraamvisite en die zei: jeetje wat ben jij dik geworden... Mijn man heeft hem toen bijna de deur uitgezet dus dat vind ik wel heel lief
Mijn vriend vraag zich serieus af wanneer ik wél tevreden ben...met een gezond bmi? onder de 75 kilo, 72 kilo (=oude gewicht), onder de 70? Rond de 65? Tja...en als ik dan zeg, het liefst rond 68 kilo dan trekt tie zijn wenkbrauwen op en zegt: nou, dan mag ik je ook wel met haringen vast zetten als het waait. Ik pas mijn ouder broeken weer, maar mijn lijf is zó verandert! Voor heen had ik onder maat M-L (38-40) en boven S-M(38) Nu heb ik onder maat M-L(38-40) en boven M-L (40-42). Voor mijn gevoel is het ook puur mijn hoofd, armen en buik
Haha. Typisch zoals mijn man! Ik vind mijn ideale gewicht 58 kg, ik ben van mezelf niet stevig gebouwd (ben 1 m 68) en bij dat gewicht heb ik ongeveer maat 38. Zegt mijn man zo droog dat ik het maar bij 75 kg moet laten. Nou ja, officcieel is dat ook nog overgewicht hoor... Maargoed, ik moet natuurlijk blij zijn dat mijn man me in ieder geval neemt zoals ik ben, of ik nou dun of dik ben. Vandaag gelukkig weer een goede dag, begin steeds beter aan mijn hongergevoel te wennen. Hebben jullie trouwens ook dat jullie het de ene dag zoveel beter kunnen volhouden dan andere dagen? En dan bedoel ik niet verleiding van snoep e.d. maar écht honger hebben, een gevoel dat je bijna van je stokje gaat (ondanks 'genoeg' gegeten te hebben). En dan de dag daarna totaal niet.
Haha ja... Maar ik moet zeggen dat ik wel eens een poging heb gewaagd die maar 7 dagen duurde, vandaar. Heb het ook wel eens na 8 weken opgegeven. Dus ik 'durf' pas niet meer in termen als volhouden te praten wanneer ik het 3 maanden goed volhoud, hehe. Wat superknap trouwens dat je dit al 5 maanden doet, petje af! Of moet ik zeggen kilo af! ; )
Maar je kunt ook een heel verknipt beeld van jezelf krijgen hè. Toen ik twintig kilo afgevallen was zag ik er echt wel goed uit maar in m'n hoofd was ik nog moddervet. En nu zitten er weer een hoop kilo's aan en denk ik soms dat het wel meevalt. Tot ik in de spiegel kijk en dan voel ik me echt een zeug! En als je lijf veranderd is na een zwangerschap ben ik bang dat het nooit zal terugveranderen naar hoe jij het wil. Dus dan heeft het inderdaad met acceptatie te maken. Dan kun je nog zoveel afvallen maar de verhoudingen zullen blijven. Heel moeilijk, i know!
Bij mij komt het absoluut niet door mijn zwangerschappen, eerste zwangerschap maar 3 kg aangekomen, de andere 10, dus valt op zich mee. Ik heb al bijna heel mijn leven te maken met overgewicht helaas... Ben dik vanaf dat ik 8 was.
Ik bedoelde niet de extra kilo's maar dat de verhoudingen in je lichaam veranderd zijn door zwangerschappen. Daar kun je niets meer aan doen om het terug te veranderen. Ook afvallen helpt daar dan niet bij.
Dat is me man ook. Omdat ik er nu TEVEEL mee bezig ben is hij ook wel bang dat ik TE VER ga. Ik heb vroeger anorexia gehad en daar kan ik zo weer in terug vallen als ik ga afvallen. Ik wou eerst altijd na de 75, dat werd later al 65 en nu wil ik na de 60-63. Me man vraagt zich dus wel af waneer is het genoeg? Dat ik wil lijnen prima hij steunt me ook aan alle kanten waar ie maar kan. Maar hij wil niet dat ik ongelukkig word van lijnen of dat ik TE VER ga. Ik loop me hele leven dus al te vechten tegen eten helaas!
Zo, ik ben er weer even Heb gelijk een vraagje, ik drink als tussendoortje drink bouillon maar nu zijn die zakjes op en ga met dit weer echt niet naar het winkelcentrum fietsen, nu heb ik nog wel van die blokjes bouillon, kan ik die nou gewoon aanmaken met water en ook zo opdrinken ??? Hele stomme vraag als ik het zo lees hihihihi
Zelfde hier hoor Maar ik ben inmiddels zelf ook zover dat ik gewoon soms denk: ach schijt eraan Even een dagje voor mezelf en niet tellen. Volgende week wel weer
ik heb idd die groente versie .. heb nu nog geen trek gehad in iets zouts maar ik ga het straks gewoon maar even proberen.
Vandaag was mijn weegdag. Er is nu 3,5 kg af! En nee, ik eet niet té weinig, maar in het begin gaat het altijd erg snel bij mij. Ben er i.i.g erg blij mee : )
In groentenbouillonblokjes zit MSG (behalve die van zonnatura) en dat kan honger-opwekkend zijn. Weet er het fijne niet van, ik ben ook niet anti-alle e-nummers ofzo, maar zou dat met dieet wel vermijden denk ik.