O, herkenbaar, stiefdochter werd hier ook zooooo moeilijk wakker! Maar wij maakten haar wel altijd echt wakker voor we d'r lieten plassen, want anders leren ze alleen maar dat ze dus idd slapend mogen plassen en gebeurt het in bed dus juist gewoon ook... Ze moest dan rekensommen uitrekenen van ons, als check of ze echt wakker was
Haha na die ene keer werd hij gelukkig zelf wakker en nu plast hij meestal nog maar 1 keer dat hij niet wakker wordt de rest al wel wat zo'n 2 x per nacht is, is dat wel normaal... 4 x per nacht plassen (miss is het ook gewenning hoor...). Hij slaapt al vanaf dat hij een baby is ontzettend vast, mijn dochter is heel anders zodra haar deur open gaat, schiet haar hoofdje omhoog en is ze wakker...
4 keer per nacht plassen is wel veel en dan zou je eens met de huisarts kunnen overleggen of het nodig is om verder wat onderzoekjes te doen. Plasproblemen kunnen namelijk ook veroorzaakt worden door een blaasontsteking, (bij kids regelmatig onopgemerkt!). Dat zou iig de makkelijkste check zijn: kijken of hij niet (chronische) blaasontsteking(en) heeft.... Want als hij die heeft, wordt hij vrij lastig om te leren zindelijk te worden.
Haha heel herkenbaar de verhalen hier, mijn jongste stiefje ging er in de zwangerschap vanuit dat de baby straks, net als hij, na het weekend mee naar mama ging. Het was immers ZIJN zusje dus moest ze, net als zijn broer, altijd met hem mee haha. Toen maar even goed uitgelegd dat hij en zijn broer kindjes van papa en mama zijn, en dat deze baby een kindje van papa en Céline is. En niet van mama, ook niet een heel klein beetje en ook niet af en toe een dagje haha. Wat bedplassen/wakker maken betreft, hier ook zo één die gewoon echt niet wakker te krijgen is. We maken hem wel elke avond laat wakker om te plassen maar dit duurt zeker een kwartier. Laatst had ik hem eindelijk wakker, loopt ie slaapdronken de badkamer in en gaat zijn tanden poetsen ipv plassen haha. Jeugdzorg enz inschakelen vind ik eng, erg bang dat ze de jongens dan niet bij ons plaatsen maar bijvoorbeeld in een 'vreemd' pleeggezin. Dan heb ik ze liever bij hun moeder waar we nog enig overzicht hebben. Maar hubby en ik zijn idd wel aan het praten over stappen ondernemen enz want de situatie zoals hij nu is, is ook niet goed voor de jongste.
@CVM: dat doet jeugdzorg echt niet hoor, kids in een pleeggezin plaatsen als er een pedagogisch kundige vader en stiefmoeder in beeld zijn!!!!! Schrik er echt een beetje van dat je die angst hebt naar een instelling die vooral vertrouwen moet oproepen! (Ik werk in de hulpverlening en werk ook regelmatig samen met jeugdzorg, dus ik weet wel waar ik het over heb... ) @FEE: een plasje inleveren bij de huisarts op blaasontsteking kan iig hoor! Zou ik wel ff checken!
Hoi hoi, Zie dit plekje op t forum nu pas.. Maar vroeg me af of er hier ook samen gestelde gezinnen zijn waarvan de vader van de kinderen uit een vorig huwelijk overleden is? Wij zijn ook een samen gesteld gezin maar de vader van mijn jongens is er niet meer (kort na de scheiding overleden) en nouja...dat brengt toch hele andere dingen met zich mee als dat er nog een vader is. Ik krijg bvb geen alimentatie maar half wezen uitkering en hij is er ook niet om de jongens te vertellen van toen hij tiener was oid... Ik weet wel wat maar ook niet alles natuurlijk. En soms is het even moeilijk als er terug gedacht wordt aan papa.. Daarentegen hoeven wij weer niet te touwtrekken met mijn ex en gaan de kinderen niet om t weekend ergens anders heen. Er is wel een schoon familie maar nauwelijks contact (lang verhaal) Maar er is ook een nieuwe schoon familie en een leuk contact....maar toch net weer anders. Nouja...wie weet zijn er meer hier met een samen gesteld gezin...maar dan net even anders zoals bij ons?
@Wilma; je kunt mijn reactie lezen op pagina 1.. hier is niet de vader, maar de moeder overleden.. Dus hele herkenbare situatie! Het is inderdaad heel anders dan met ex.. je hoeft niet te overleggen en rekening te houden met.. je hebt de kids altijd bij je.. Maar toch is het soms zo moeilijk omdat zij er niet meer is en ik niet alles weet (gelukkig wel veel omdat zij mijn vriendin was!) Hier nooit gescheiden, ze zijn bij elkaar gebleven tot haar dood.. daarna kwam ik pas in beeld als partner..
@Dolfijn1982: Gelezen en inderdaad is toch net even iets anders heh? Dan hebben jullie nog het "geluk" dat hun moeder jou vriendin was zodat jullie elkaar nog n klein beetje kunnen aanvullen kwa wetenswaardigheden. Dat heb ik hier helaas niet. Plus, papa had waarschijnlijk asperger (zo bleek 2 weken voor zijn dood) hij prate nooit zo heel veel over hoe hij dingen zag of voelde en mijn oudste heeft PDD-nos (verwante stoornis) en wil dan graag van mij weten of dat bij zijn vader ook zo was...tja... helaas ik kan hem er niet verder mee helpen. @CVM1985: Wat een moeilijke situatie als ik dat zo even snel lees zeg.. Hoop dat er een oplossing komt die vooral voor die jongen(s) het beste is. Zou er moedeloos van worden. @Rozemarijke: Sterkte.. Weet nooit zo goed wat ik moet zeggen maar vind het erg voor jullie...
@Rozemarijke; ook van van mij een dikke knuffel! heel veel sterkte.. @Wilma; dat lijkt me idd heel erg moeilijk! zijn er geen anderen die daar iets over kunnen vertellen? je schreef al dat er weinig contact was met schoonfamilie.. jammer dat je je jongens nu geen antwoord kan geven.. heel veel sterkte meis!
had hier vanavond een aanvaring met stiefdochter (3,5 jaar) sam zat ergens lekker mee te spelen en zij pakte het af waarop ik tegen haar zei dat ze dat niet mocht doen omdat sam lekker zat te spelen, en toen ging ze heel zielig huilend naar papa toe en die zei dat er niks aan de hand was tegen dr maar het liefst had ie haar getroost en ik kreeg echt zo'n blik van doe ff normaal..
Nou beetje vaag van je man hoor...klopt toch dat ze iets niet zomaar af mag pakken? Hier ook eentje van 3 en heb mijn grote jongens van boven de 12 te horen gegeven dat ze zich niks af mogen laten pakken. Dat kan je als 3 jarige toch gewoon netjes vragen? Inderdaad maar een gesprekje want...gelijke monniken gelijke kappen. Zou ik erg moeilijk vinden zo iig...
mijn naam is bellydancer 28 jaar zoontje van 8 zoontje van 5 samen met nieuwe vriend samen een dochtertje van bijna 6 maand
Thanks meiden, lig nu in het ziekenhuis, miskraam wordt met medicatie opgewekt en in de tussentijd is het afwachten en lig ik een beetje te internetten en te lezen en tv te kijken maar.... tijd een beetje door zien te komen tot de medicatie z'n werk gaat doen....
Rozemarijke...heel veel sterkte... Wat vind ik dit een fijn topic! Hier ook een samengesteld gezin en ik kan de reacties van Rozemarijke zo snappen...want vaak voel ik precies hetzelfde. Onze situatie: Manlief 2 kindjes uit vorig huwelijk meisje 10 jaar en jongen 8 jaar. Ik uit vorig huwelijk zoontje 4 jaar. Samen hebben we een dochtertje, maar zij is in mijn buik overleden op 38wk zwangerschap. En nu is er een zoontje van 9.5 maand, wat echt ons cadeautje is. En net als bij Rozemarijke kan ik me soms zo ergeren aan de manieren (of juist geen manieren) en dingen die ze meekrijgen vanuit thuis. Ze zijn om het weekend bij ons. Dus we hebben het weekend alleen Sven van ons samen of het weekend met alle vier de kindjes bij elkaar. Maar mijn oudste zoontje is best snel met dingen opnemen..maar de kindjes van mijn man kun je het wel tien keer tegen zeggen en dan hebben ze het nog niet door.... En daar kan ik me soms best aan ergeren, maar ik probeer daar in ieder geval niets van te laten blijken. Maar ik vind het wel erg moeilijk soms. Zeker omdat ik voor mezelf zo graag nog een kindje van ons samen zou willen hebben...maar dat kan financieel gezien gewoon niet. En als ik dan zie wat er aan alimentatie betaald wordt en welke kleren ze dan mee naar hier krijgen.....je schaamt je soms rot. Broeken die op hoogwater hangen, gaten erin of totaal geen combinatie van te maken.... Ik ga morgen eens alle reacties vanaf het begin lezen, want ik ben nu te moe om alles op te nemen. Maar ik ben blij dat er nu een topic is, waar je mss ook van anderen weer kan leren en tips kan krijgen.