Ik dacht, ik begin maar mijn eigen topic. Elk verhaal is toch weer anders en zo kan ik een beetje van me af schrijven. Even 'kort' mijn verhaal: Op mijn 30e ontmoette ik mijn huidige partner. Door een nogal bewogen leven had ik amper ooit naar een andere man gekeken, maar bij de eerste ontmoeting dacht ik al: van die man wil ik wel een kindje... We kregen een relatie. Hij is 14 jaar ouder dan ik en al een stuk 'wijzer', zeker op sexueel gebied... De droom op een kindje samen bleek al snel een probleem, want hij had zich in de relatie voorafgaand aan die van ons laten steriliseren (om zeer nobele redenen, waar ik verder maar even niet over uitwijd). Een half jaar na onze ontmoeting liet hij de boel weer repareren (vaso-vasotomie), maar de kwaliteit van het zaad was daarna een stuk minder dan wenselijk. Een dikke twee jaar geleden gingen we verder de malle molen in, aangezien het op eigen kracht niet wilde lukken. We gingen voor IUI. Mijn antistof-titer Chlamydia werd getest en die was negatief. Na 4 IUI's wilde ik toch graag een HSG. Ik kan niet tegen onzekerheid en wilde gewoon zeker weten dat het goed zat. De HSG was prima. De eerste IUI na mn HSG was ik zwanger (mrt 2010). Helaas eindigde die in een miskraam. Vanaf dat moment ging eigenlijk elke maand wel iets mis. Cystes, bloedingen, hyperstimulatie etc etc. Soms werden er ook 'rare' dingen op de echo gezien, maar die waren dan de maand daarna weer weg. In mei kreeg ik last bij het plassen. Ik dacht een beginnende blaasontsteking, maar het voelde toch net even anders. De eerste 2 keer kon de HA dan ook niets in urine ontdekken. De keer daarna wel en ik kreeg antibiotica. We zitten nu in juni 2010. Maar de antibiotica hielp niet. Ik kreeg vreselijk pijn, rechts onder mn ribben. Ik kon amper ademhalen of me bv in bed omdraaien. Ik weer naar de HA. Volgens haar had ik niet gereageerd op de antibiotica en was de blaasontsteking opgestegen richting mn nierbekken: nierbekkenontsteking. De kuur die toen volgde hielp uiteindelijk wel, maar ik heb altijd een lichte pijn blijven houden. In augustus 2010 werd er opeens iets alarmerends gezien op de echo. Het leek verdacht veel op een hydrosalpinx. Een afgesloten eileider gevuld met vocht. Gelijk werd ook chlamydia gesuggereerd. Maar ik moest mn menstuatie maar afwachten werd gezegd en ik werd naar huis gestuurd. Dat vond ik echt van de zotte! Ik met mijn man gesproken. En die beweerde bij hoog en laag dat van vreemdgaan geen sprake was. 'Als ik iets kan doen om je gerust te stellen, dan zal ik dat doen.' was zijn reactie. Ik heb hem naar de huisarts gestuurd. Zijn test kwam negatief terug. Zelf heb ik bij Testpoint een Chlamydia-test besteld. Ook deze was negatief (ik ben nog nooit zo blij geweest met een negatieve test!!). Drie weken later (de artsen suggereerden nog steeds van alles, maar ondernamen geen actie) werd het me te veel en heb ik om een bloedtest gesmeekt. Die kreeg ik. Maar omdat mijn man negatief had getest en ik ook mbv de thuistest verwachtte ik er niet zo veel van. Groot was dan ook de verbazing om een titer-uitslag te krijgen van 320! Positief dus! Conclusie: doorgemaakte Chlamydia-infectie. Een vreselijke week volgende. Ik heb het mijn man heel erg moeilijk gemaakt. Aangezien ik zelf nog maagd was toen ik aan de relatie begon (waar vind je dat tegenwoordig nog, een maagd van 30?!) en ik zelf niets buiten de deur heb gedaan tijdens onze relatie, moest het wel bij hem vandaan komen. Maar hij blijft volhouden in zijn onschuld en ik heb totaal geen enkele aanwijzing dat hem verdacht maakt. Conclusie van de gyn is dat hij de Chlamydia uit een vorige relatie heeft mee genomen. Waarom hebben we daar dan niet eerder last van gehad? was mijn vraag. Het schijnt dat chlamydia heel lang 'in rust' ergens kan afwachten om dan alsnog de kans de grijpen (in ons geval dan minimaal 3 jaar)... Een beetje zuur... Ik heb me vreselijk zielig gevoeld: Ik, die altijd zo preuts was, ik die zelfs nooit naar mannen keek, ik die op 30 jaar ontmaagd werd door haar houdige partner, juist ik zit nu met een SOA! Het leek allemaal zo oneerlijk... En die nierbekkenontsteking... dat was helemaal geen nierbekkenontsteking!!! Foutje bedankt. Door de HSG is de chlamydia waarschijnlijk rechtstreeks mn buikholte in gespoten en is daar gaan ontsteken. Die vreselijke pijn is waarschijnlijk een perihepatitis geweest. Een ontsteking van het vlies rond je lever... Nu zit ik dus met afgesloten eileiders en verklevingen in mn buikholte. Ik sta nu op de wachtlijst voor een laparoscopie/buikoperatie (afhankelijk van wat ze aantreffen). De verklevingen worden weggesneden, de eileiders waarschijnlijk verwijderd. Opeens staan we voor IVF en ik ben zo bang dat deze chlamydia-affaire onze kansen nog meer negatief heeft beinvloed...
Jeetje meid, wat een heftig verhaal! Gelukkig is het nu wel boven water en kunnen jullie je op de toekomst focussen! Heel veel succes met alle stappen die jullie nog gaan ondernemen.
Merah, wat een verhaal. Ik wil je allereerst sterkte toewensen en hopelijk hebben jullie aan het eind van deze lange weg een mooi gevuld wiegje! Ik werd getriggerd door het woordje "chlamydia" in de titel. Ik heb hier namelijk ook iets vreemds mee gehad en weet nog steeds niet wat ik er van moet denken. Bij onze 1e ivf vorig jaar werden zowel mijn man als ik getest op chlamydia. Mijn man teste negatief maar ik teste positief op een acute infectie. Ik ben echt nog nooit vreemd gegaan en zal dit ook nooit doen. De arts die het ons mededeelde wilde er verder geen uitlatingen over doen en gelukkig vertrouwd mijn man me volledig. Ik weet nog steeds niet waar ik de infectie vandaan heb. Bij alle volgende keren bloedprikken is er niets meer aangetroffen. Zelf denk ik dat ik besmet ben in het ziekenhuis maar kan het niet bewijzen. Dus wellicht dat het bij jullie ook daarvan komt want waarom test je man negatief en jij positief.
Ladouce, hier heb ik zelf ook aan gedacht. Ze gaan daar toch geregeld met heel wat 'zwaar geschut' naar binnen. Ik ben alleen bang dat het geen zin heeft om dit in het ziekenhuis te opperen. Ze zullen de optie denk ik toch nooit eerlijk overwegen... We proberen de schuld-vraag nu achter ons te laten en ons te richten op de toekomst... Valt niet altijd mee hoor!
Wat een verhaal zeg.. ik wil je sterkte wensen voor de rest van medische molen Het is niet niks wat je zo even hebt meegemaakt en nog gaat moeten meemaken! Over die gevoelens van: preutse ik met een SOA, ik ken dat ook! Ik dacht dat ik een schimmelinfectie had en kreeg terug te horen na een uitstrijkje dat ik aan de medicijnen moest omdat ik Chlamydia had....Grote schrik hier, dat kan toch helemaal niet, brave ik etc. Nou verdacht ik vriendlief er niet direct van dat hij was vreemdgegaan maarja.. waar komt het dan in hemelsnaam ineens vandaan. Maar de verrassing was dat vriend tot 2 maal toe negatieve uitslag kreeg. Toen gaan nadenken, ik heb wel het bed gedeeld met een jongen voor hem, maar daar is echt heeeel weinig gebeurd. Tot de conclusie gekomen dat het dan dus met de hand moest zijn overgebracht toen (want ik kreeg te horen dat hij wel chlamydia had gehad). Dan zou ik dus ook 2 jaar lang huidige vriend niet besmet hebben en zelf eerst nergens last van en na 2 jaar ineens vage klachten... Nouja vage boel, maar heb het maar geaccepteerd uiteindelijk en verder gegaan (al ben ik dat gevoel van: huh ik met een SOA hoeveel pech kun je hebben... nooit kwijtgeraakt). Nu was ik toch wel bang met zwanger raken dat er vanbinnen iets niet goed zat, zeker nu het langer duurde, maar wat denk je: ik krijg tijdje terug te horen in het ziekenhuis dat ze aan mijn bloed konden zien dat ik nooit chlamydia had doorgemaakt. Nou ik accepteer het maar weer, maar ik vind het maar vaag allemaal.
Merah, dat is alleen maar goed, je moet doorgaan want het hele traject is al zwaar genoeg. Bij ons is het ook geen issue geweest maar het blijft vreemd. (en ook wij hebben het niet in het zkh gevraagd omdat ze dit nooit zullen toegeven)
Lieve Merah Wat een verhaal als je dat zo leest Ik kende je verhaal natuurlijk al een beetje, maar als je het zo leest poe poe Ik ben wel heel erg blij dat het relatie verhaal weer hersteld kan worden En dat je man niet buiten de pot heeft gepiest Ben echt heel blij voor je Nu alles onder controle krijgen en weer verder in de mmm xxxx mariek
Wat een raar verhaal Lief! Wel goed te horen dat er meer vage dingen gebeuren rond Chlamydia. Het legt zo'n enorme bom onder je relatie als je te horen krijgt dat 1 van de twee besmet is. Zeker omdat onze gyn letterlijk zei: 'Ik zou je man vanavond maar eens even heel diep in de ogen kijken...' Zij ging er in eerste instantie dus ook van uit dat hij vreemd was gegaan... Thanks Mariek. Ik hoop dat we snel verder kunnen! Jij succes met je punctie!!!
Lieve Merah, In het andere topic heb ik jouw verhaal natuurlijk al gevolgd. Het is wel heel wat, nu het zo achter elkaar staat. Heb je al enig idee hoe lang de wachtlijst is? Ik wens je het allerbeste voor de toekomst, op het gebied van je relatie en jullie kinderwens. Liefs, Anne
Al een week ben ik op zoek naar mn ei. Niet om zwanger te raken (is wat problematisch ), maar om zo een beetje in te kunnen schatten wanneer ik eventueel geopereerd kan worden. Ik zit nu al op dag 21... Zou ik hem dan toch gemist hebben? Of is de boel van slag door de antibiotica?...
Jeetje meid, wat een verhaal! Ik heb met verbazing zitten lezen. En wat een rotopmerking zeg 'Ik zou je man vanavond maar eens even heel diep in de ogen kijken...'. Je voelt je dan hartstikke in de zeik genomen. Niet eens direct door je man, maar het idee dat een arts zoiets heeft van: 'nou meid, je bent flink bedonderd'. Echt een rotsituatie! Hopelijk gaat er snel beter nieuws volgen en kom je ons vertellen dat je zwanger bent.
En als je het eigenlijk niet meer verwacht... dan is daar toch je ei. Gisterenavond een positieve ovulatietest gehad. Mogelijke OK-dagen zijn nu 10 of 17 november. Kan ik waarschijnlijk toch nog gewoon mn verjaardag vieren...
Dus volgende maand onder het mes cq laparoscoop (??)... Dat gaat best snel, toch? Ik hoop dat met een geslaagde operatie een meer positieve periode voor jullie aanbreekt!
Volgende maand is nog niet helemaal zeker. Ik moet wachten tot ik ongesteld word en dan bellen. Als er dan plek is kan ik in november... Het moet namelijk tussen dag 6 en 12 van de cyclus... Gelukkig heb ik van mijn gyn toestemming om daar iets van af te wijken, vandaar dat ik verwacht dat het wel doorgaat. Heb ik toch pech, dan wordt het december, maar ik zal er alles aan doen om het niet zo ver te laten komen (voor zover ik daar invloed op heb )
Merah wat een ontzettend heftig verhaal... wilde je heel veel sterkte en kracht toewensen met alles! sterkte meid! Liefs Ella
oooh merah... Ik zocht jou al en nu lees ik dit!! Heel veel sterkte de komende tijd... wat kan ik anders zeggen? Ik hoop dat je snel geholpen kan worden in het ziekenhuis. Hopen dat 2011 jou jaar is, dat je zwanger mag worden! We hadden het een tijdje terug over de vaso vaso. Vorige week hebben we de uitslag gekregen, operatie geslaagd! Ik ben er echt blij mee omdat de kansen zo laag lagen bij ons... Ik weet dat dit nog niet over de kwaliteit zegt maar er is weer hoop voor ons! Liefs
Sterre, wat een super-goed nieuws!!! Zijn jullie al druk aan het oefenen? De uroloog zei toen ook tegen ons: gelijk aan de slag jullie!!! Dat hebben we toen niet gedaan overigens... Stom stom. Zijn eerst nog verhuisd en een hele verbouwing gedaan... Ach ja, alles op zn tijd. We dachten toen: eerst die operatie, want hoe langer je wacht hoe minder kans van slagen. Ik hoop dat je heel snel zwanger bent!!!
bedankt voor je reactie! We zijn inderdaad al druk aan het oefenen. Maar in Augustus was ventlief ziek tijdens mijn ei september hebben we de dag van de positive ovutest geklust, dus dat is een kans... Volgende maand zit vriendje 2 weken in buitenland voor werk... Dus het schiet nog niet echt op.... We hebben afgesproken een half jaar zo te kluzzen en dan naar de huisarts te gaan voor een test van de kwaliteit (hoop natuurlijk dat dat niet nodig is.) Heb jij al enig uitzicht wanneer je geopereerd kan worden? Naar dit diepe dal weet je nu wel precies waar alles aan ligt dat het nog niet gelukt is... beter daar nu achter komen na pas over 1 of 2 jaar... Gaat het nu wel weer goed met jou en je vriend?