Een half jaar geleden had ik nog 3 beste vriendinnen: mijn schoonmoeder, mijn nichtje en een vriendin die in de buurt woont. Met mijn schoonmoeder deed ik alle dagelijkse dingen: ik zag haar ook dagelijks, winkelen deden we altijd samen, ze ging mee op vakantie, waar ik was, was zij, bij wijze van spreken. Vier maanden geleden is ze overleden en ik mis haar dagelijks nog Mijn nichtje is 15 jaar jonger dan ik, vroeger paste ik regelmatig op haar. Ze woonde niet echt in de buurt, maar ook haar spreek/sprak ik wekelijks wel telefonisch en dan ook rustig 2 uur.. We gingen regelmatig bij elkaar op bezoek/logeren, ze was mijn getuige toen ik trouwde, op feestjes trokken wij altijd samen op. Ook zij is één van mijn 3 beste vriendinnen. Maar nu gaat ze volgende week emigreren naar de andere kant van de wereld En hoe erg ik het haar en haar gezin ook gun, ik voel me er best verdrietig om. Wij hebben niet de financieële middelen om daar jaarlijks of om het jaar even naartoe te vliegen. Gelukkig heb ik nog een hele goede vriendin waar ik ook veel leuke dingen mee onderneem, maar het maakt het gemis van mijn schoonmoeder en nichtje niet echt minder. Iemand die zoiets heeft meegemaakt? En hoe ben je er weer "bovenop" gekomen. Het klinkt zo wel heel erg dramatisch, zo is het niet bedoeld, maar goed, voor nu voel ik me best heel ***
Jeetje, wat ontzettend rot. Gecondoleerd met je schoonmoeder, wat een verdriet moet je hebben. Ik vind het echt heel erg voor je en dan ook nog je nichtje. Ik heb een beetje ervaring met je situatie. Weet niet of je het fijn vindt als ik mijn situatie uitleg? Mijn zus woont in het buitenland voor haar werk. Niet aan de andere kant van de wereld, maar wel in een ander continent, dus ver genoeg om niet even heen en weer te gaan. Voordat we kinderen hadden, ben ik er 2 keer geweest. Zelf komt ze gelukkig wel elk jaar naar Nederland. Gaat je nichtje zelf nog een aantal keer terugkomen naar Nederland of zal dat sporadisch gebeuren? Je hebt er niet veel aan, maar gelukkig hebben we tegenwoordig skype en FaceTime etc. Op die manier kun je haar wel gewoon lekker elke week bellen en op de hoogte blijven van elkaars leven. Dat verlicht hopelijk iets. Ik heb ook 2vriendinnen die nogal reislustig zijn. Die hebben mijn zoon dus nog niet ontmoet en mijn middelste ook pas een paar keer gezien. Dat vind ik soms ook heel moeilijk, ik ken ze al bijna de helft van mijn leven en ze zijn echt mijn steun en toeverlaat naast nog een vriendin. Maar ze zitten steeds in oorden zonder internet, dus de laatste 2 jaar heb ik ze helaas weinig gesproken. Ik vind dat soms ook heel moeilijk. Maar weet je. Je krijgt hier ook weer anderen voor terug. Dat kost tijd en ik kan me voorstellen dat je er nu nog niet voor open staat, maar waar mensen weggaan, komen er ook anderen voor terug. Voor nu: lekker veel skypen met je nichtje en tot ze weggaat zoveel mogelijk elkaar zien. Sterkte met de situatie en nog sterkte met het verlies van je schoonmoeder.
Ik zit in een soortgelijk schuitje maar dan weer net even iets anders. Ik zal het proberen uit te leggen. Mijn beste vriendin is al heel veel jaren terminaal en elke keer was het einde in zicht maar elke keer overwint ze de chemo en bestralingen. Alleen eens weten wij dat ze het niet meer gaat redden en hebben daarom ook al een paar jaar geleden doelbewust afscheid van elkaar genomen door elkaar te vertellen hoeveel we van elkaar houden en hoe we elkaar gaan missen. Bij haar kan het letterlijk in 1 klap over zijn en ik zal altijd te laat zijn met afscheid nemen. We hebben nu natuurlijk nog wel contact maar doordat tussen ons alles is gezegd en we de tranen uit ons kop hebben gejankt om alles, hebben we het samen een plekje kunnen geven en we weten hoe erg ik haar ga missen maar ik weet ook dat ik niet kan instorten en er moet zijn voor mijn gezin.
Pepijn: We hebben al afscheid genomen, wij (de fam dus) mag haar niet uitzwaaien op het vliegveld, dat willen ze niet, wat ook best begrijpelijk is. Dan gaat iedereen staan huilen, waardoor ze met een rotgevoel weggaan. Gelukkig is er Skype, ben ik wel heel blij om, dan kunnen we elkaar zien. Niet in het echt, maar goed, het is beter dan alleen maar bellen natuurlijk. Ze willen wel iedere paar jaar terugkomen, maar ook niet jaarlijks. de tickets zijn gewoon enorm duur en als je dan met een heel gezin gaat ben je een paar duizend euro lichter. En geloof me: ik gun het ze echt met heel mijn hart, maar missen doe ik ze wel
Wat verdrietig. Is dit de vriendin met wie je nu een dagje weg gaat? In dat geval: geniet er maar eens extra van. Heel veel sterkte.
Dank je wel we zijn nu 9 jaar verder en ik schrik goddank niet meer bij elk telefoontje maar wennen doet het nooit! Het mooie ervan is dat als zij kaal is van de chemo mijn zoon ook nooit een opmerking maakt behalve dan "mooi pet!!!" en hij er eigenlijk mee opgegroeid is. Maar eens komt dat onvermijdelijke afscheid en dan heb ik een probleem. Dan denk ik dat je mij kan wegdragen (is mijn 2e beste vriendin die dan overlijd aan K) ik heb dan ook kalmeringsmiddelen om het aan te kunnen maar ik ben er wel heel bang voor!
Klopt inderdaad dat is die vriendin. We weten niet hoelang ze nog heeft tot nu toe wint ze het altijd van de dood. Alleen zal ik altijd te laat zijn om afscheid te nemen.
Dat lijkt me een nare gedachte.... Bij mijn schoonmoeder was ik erbij toen ze overleed en ook al was dat verschrikkelijk om mee te maken (de manier waarop) ik ben nog steeds heel dankbaar dat ik erbij was. Ik heb er nachtmerries van gehad, maar zou er zo weer voor kiezen....heel raar eigenlijk.
Mijn beste vriendin is bijna 2 maanden terug overleden. Geheel onverwacht. Dus ik begrijp je wel, hoewel het bij mij nog heel vers is. Ik heb nog andere goede vriendinnen, maar niet meer diegene die ik elke dag sprak en alles mee deelde en waar ik ongegeneerd mezelf bij kon zijn. Het leven is een stuk leger geworden.
Och wat ontzettend rot voor je zeg. Gecondoleerd met je schoonmoeder. Ik ben wel eens een vriendin verloren door contact verbreken. En ik heb haar ook nog lang gemist, ook al vond ik het contact ook niet meer fijn op de huidige manier. Die dingen slijten, maar kosten tijd. Sterkte..! Verder denk ik dat het misschien fijn is om open te staan voor nieuwe contacten voor in de toekomst. Denk aan opvang/school kids, sport, hobby, enz.