Nou he....onuitstaanbaar gewoon.....die mensen beseffen niet eens hoeveel geluk ze eigenlijk hebben....ik kan daar niet bij hoor. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze hun kinderen horen te beschermen en lief te hebben.....
Ik heb hier ook geen woorden voor, weet nog na mijn mk dat hubbie niet kon begrijpen dat we dit kindje niet al onze liefde konden gaan geven en dat ie het toch zo fijn bij ons kon hebben gehad. Heb hier nog tranen in mijn ogen van als ik eraan denk.......hoe oneerlijk en wreed zijn dit soort berichten dan.......je moet er niet te lang bij stil staan anders word je knetter...pfffff
Is ook zo.... Ik lees net in de lounge weer zo'n verhaal......en dan ben ik er gewoon ff van ondersteboven....
Ja psies....dan krijg ik zin om zo iemand ff lekker op zijn plaat te timmeren..... En nog meer....maar dat mag ik niet zeggen van mijn moeder....
Lieve Natas, jouw tijd komt! En die van ons ook. We kunnen wel een groot walvisclublied verzinnen of zo! Wie weet helpt het!
Hi ladies, Toevallig had ik het gisteravond te kwaad... Ik was zooooooooooooooooo intens verdrietig over het feit dat het zwanger worden niet zo makkelijk gaat, waarom het bij mij (en jullie uiteraard) gewoon niet volgens het boekje gaat en bij anderen wel! En ik heb deze ergenis helemaal bij mensen die eigenlijk helemaal geen beebje willen, of wat dan ook.... Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff Het ergste is dat ik steeds meer het vermoeden krijg dat ik dit keer een vroege ei (dg 12 of 13) heb gehad want ik heb bepaalde symptomen die ik bij mijn laatste zwangerschap (MK) ook had. Het is nog te vroeg om te testen maar als het echt zo is dan wordt ik daardoor ook weer overspoelt met angsten, want ALS het idd hetzelfde voelt dan is de kans weer groot dat het mis gaat? Waarom ? Moet het allemaal zo moeilijk......
ik ken het gevoel ik zat ook geregeld van whaaaaaaa waarom word iedereen maar zomaar zwanger en wij niet boehoeeeee. maar op de 1 of andere manier na het slechte nieuws van de gyn van afgelopen maandag ben ik in eens zeer rustig geworden en heb zo van het gaat ons wel lukken al moet het met behulp van de gyn maar een kindje gaat er komen. heb net weer gebeld voor een nieuwe zaad onderzoek over 2 maanden moeten we weer ik had zo van ik bel gelijk want als ik tegen die tijd bel is er straks weer geen plek , nu kunnen we 18 mei heen , net me vriend gebeld hij zei al gelijk moet ik weer verplicht vette films kijken. gr sonja
Hhaaha...Sonja...die vriend van jou... gelukkig ook een flinke dosis humor bij jullie....hier ook (weer)....
lieve Silla, moeilijk he meis....ik ken het gevoel... Ik hoop voor je datg het weer raak is en dat het dit keer helemaal goed komt!
je moet ook wel op een gegeven moment , je laat af en toe is een traan maar toch proberen we positief teblijven , ooit op een dag moet het gewoon lukken.
Thanks Meis! We gaan er gewoon weer voor he! San...2006 was ons jaar niet maar 2007 gaat hem zeker worden Liefs
Zo probeer ik ook te denken 2007 gaat ons jaar worden! (maar op m'n schouder zit dan op sommige momenten een duiveltje dat zegt hmmm....2007 is alweer 3 maanden voorbij) De meeste momenten kan ik alles vrij goed relativeren en ben ik rustig, maar onbewust speelt er veel emotie, verdriet en gevoelens van onzekerheid en onmacht die jullie allemaal best zullen herkennen! Waarom nou!? Pff... ben 34....de tijd gaat snel en ben zo 35 en verlang ook zo naar een eerste kindje , maar ja de natuur beslist. Je kan nog zo je best ervoor doen, maar dat geeft geen garantie dat het uiteindelijk zal gaan lukken. Ik probeer ook positief te denken en te blijven, maar soms wordt het even teveel. Het geeft gewoon erg veel onzekerheid als je het zo graag wilt, ernaar verlangt en je weet niet precies waarom het niet lukt. Hopelijk voor iedereen snel duidelijkheid en daarna de kans om alsnog papa en mama te worden. Iedere nacht voor het slapengaan spreek ik de wens uit en hoop dat deze uiteindelijk gehoord en verhoord zal worden. Dit wilde ik even kwijt en ik hoop voor Sandra en iedereen hier dat we snel zwanger mogen worden! Liefs Mirre
Toch wel fijn, al die herkenbare momenten..... Voor mij is het natuurlijk ietsje anders.....ik heb al een kind. Die inmiddels een ras-echte puber aan het worden is.... Ik ben ook echt supergelukkig met mijn gezinnetje.......soms slaat de twijfel wel eens toe...... Mijn zoon is bijna 14, hubbie en ik hebben inmiddels een stuk meer vrijheid. Is het wel handig om weer de baby-tijd in te duiken? Maar aan de andere kant...ik zou zo graag het gedeelte wat ik bij mijn zoon alleen heb moeten doen, samen doen met mijn huidige lief....
He meis,..wat lief dat je er naar vraagt... Ik moet nog bellen voor een volgende afspraak. We hebben het eerst maar eens even laten zakken allemaal. Toch ergens ook een gevoel dat het er niet meer in zit voor ons. En toch wel het feit dat ik aan dat idee begin te wennen....heb tenslotte al een zoon van 14.....en dus ook veel meer bewegingsvrijheid... Hubbie had die houding al een tijdje, en bij hem is het nu andersom...nu het erop lijkt dat het een probleem gaat worden, wil hij het toch wel heel erg graag. We gaan dus wel het onderzoek opnieuw doen, en dan door naar de uroloog...en kijken wat er eventueel aan te doen is. En dat zijn ook de vragen....mijn leeftijd, wat voor behandeling, financiele kwesties.. Dus, eerst maar eens de telefoon pakken weer....