Na veel wikken en wegen hebben wij besloten een hondje te "nemen". Iedereen in onze omgeving zegt dat we gek zijn. He zit er aan vast, kan niet te lang weg zijn can huis etc. Dit hebben wij natuurlijk ook allemaal bedacht. Nu vraag ik mij af, zijn er ook mensen die spijt hebben van hun hond? Zeker degene die hem/haar als pup hebben gekregen? Ik jan mij dat nl niet voorstellen, maar misschien ligt dat aan mij?
Met vlagen heb ik er spijt van. Maar vooral nu, we zijn bezig het huis in te pakken om te verhuizen en de hond plast overal tegen aan. Als het nat is buiten wil meneer niet buiten zijn plas doen of poepen, nee dat doet hij binnen voor het luik waarmee hij ook zelf naar buiten kan. Maar om hem nu weg te doen, zal ik nooit over mijn hart krijgen. Ik hoop dat hij langzaam weer zichzelf wordt en stopt met dit idiote gedrag.
ik heb mijn hond geërfd, eigenlijk wilde ik geen hond. Maar heb nog geen seconde spijt gehad haar in huis te hebben genomen. Van de week vroeg iemand zelfs op een verjaardag waar ik was (hond was mee ) of ik misschien van haar af wilde want hij wilde haar wel hebben, ben ongelofelijk boos geworden. (ik snap niet hoe iemand zoiets durft te vragen) Mijn antwoord is dus Nee, ik heb zeker geen spijt. Ik ben stapelgek op haar (en zij op mij )
Ja, ik. Een 3e hond was achteraf gezien toch niet zo goed idee. Een koningspoedel van 7 mnd. Vorige baas was onverwachts overleden. Spijt: hij was niet zo zindelijk als gehoopt. Lees 2 bedden, bank, 3 kleden ondergeplast. Meer drukte: het botert niet altijd met de 2 andere honden. Wagenziek: bij elke autorit kotst ie alles onder. Maar goed, we doen hem niet weg. Hij is al meer zindelijk. Drukte ach het went. Autorit, vermijden we. Maar als ik het over mocht doen.. dan hadden we geen 3e hond meer genomen.
Nee. Spijt absoluut niet. Zou haar voor geen goud willen missen. Ze is nu 9 en merken wel dat ze wat ouder word. Maaarrrr ik wil hierna geen nieuwe hond. Toen we haar kochten lag er absoluut geen plan voor kinderen. Misschien één in de toekomst. Maar inmiddels hebben we er 3 en dat is wel heel druk. Gelukkig zijn de kinderen dol op haar en andersom ook, dat maakt alles wel goed
Spijt vind ik een groot woord, maar als hij dood is dan wil ik geen hond (of welk huisdier dan ook) meer. Je wordt toch beperkt in je doen en laten. Even een weekend weg kan niet, vakantie etc. Uitlaten is bij ons altijd plannen omdat hij niet met andere honden kan, zelfs niet op afstand.
Nee! Wij hebben nu, na 10 jaar een grote hond gehad te hebben, nu bewust gekozen voor een kleiner en handzamer formaat en dat bevalt heel goed! Lees: geen vieze vloer, geen haren(hij word 2x per jaar geplukt),geen vieze kozijnen omdat ie zelf de deur open doet, en geen vieze auto als we naar het bos zijn geweest....we voeren royale canin en met zo'n klein zakje van 15 euro doen we ongeveer een maand...spullen zijn kleiner en dus goedkoper..... We waren heel gelukkig met onze grote hond destijds, maar nu met een gezin met kinderen, vind ik bovenstaande dingen belangrijk en daarom hebben we bewust voor een ander ras gekozen... Mijn tip, denk dus ook goed na wat voor ras je kiest en wat daar bij komt kijken (ook bv qua beweging die ze nodig zijn....) Wij zijn korte tijd zonder hond geweest na het overlijden van de vorige, maar misten wel echt een hond in huis....
Niet echt spijt maar... ik zou nooit meer voor een grote hond gaan. Misschien zelfs helemaal geen hond meer. Ik word gek van alle haren! Het uitlaten vind ik dan wel weer heerlijk.
Soms, niet van het uitlaten of zo dat vinden man en ik wel fijn. Meer van de onvoorziene kosten, nu een vlooienplaag bijvoorbeeld en ik was ff €70 euro kwijt in de dierenwinkel. Er komt niet snel een hond meer als deze er niet meer zijn, pas als de kinderen groter zijn en we wat meer te besteden hebben. Dan wil ik graag 2 grote een newfoundlander ofzo.
Spijt zou ik het niet willen noemen maar vind het soms wel lastig om een hond te hebben. Zou m'n kleine ventje absoluut niet willen missen maar soms zou het handiger zijn geweest als we hem niet hadden gehad. En dan heb ik het over dagjes uit en vakantie. Altijd oppas moeten regelen is soms lastig. Maar dat weegt niet op tegen de momenten dat ik het fantastisch vind dat we hem hebben. Maar ik denk toch hierna geen hond meer haha.
Nee absoluut geen spijt!! Zoveel mooie momenten samen meegemaakt! Heerlijke wandelingen, hoe lief ze voor de kinderen is.. We hebben haar gekocht toen we nog geen kinderen hadden en veel tijd hadden.. nu merk ik toch dat je meer gebonden bent.. we zouden hierna geen nieuwe hond nemen, dan hebben we meer vrijheid qua dagjes weggaan.. maar missen zal ik haar ontzettend!
Dit is herkenbaar. Gelukkig hebben wij ouders in de buurt die vaak kunnen 'oppassen', maar het beperkt ons wel. Ik werk veel in de weekenden, dus als ik dan eens vrij ben is het fijn als we met z'n drieën een dag weg kunnen. Kunnen m'n ouders niet dan hebben we al een probleem. Hij kon goed alleen zijn, maar sinds ik 5 jaar geleden 10 maanden werkloos thuis gezeten heb kan hij dat niet meer zo goed. Ook 's nachts slaapt hij sinds een paar jaar naast ons bed, anders blijft hij de hele nacht piepen. Hij stelt zich zeer afhankelijk op. Hij is superlief en ik zou het heel erg vinden als hij zou overlijden, maar ik wil nooit meer een hond. Dus denk er heel goed over na.
Wij hebben wel eens spijt gehad. Onze hond is nu 4,5. Toen onze dochter geboren was en ze alle spullen van ons ging slopen waar ze maar bij kon. Of toen ze laatst weer begon te slopen omdat ik net zwanger was (ze reageert nogal op mijn hormonen ). Of wanneer er in mijn huis elke 7 maanden overal bloedvlekken te vinden zijn en ik dus constant kan dweilen. We kunnen haar namelijk niet steriliseren omdat ze, na 2x aangevallen te zijn, zelf niet meer de liefste hond is tegenover andere honden. Een sterilisatie kan deze agressie versterken. Maar als ik haar dan met onze dochter zie spelen, of de hond zie lachen als we haar meenemen voor een grote boswandeling (ja de hond kan lachen ) dan is er geen spijt meer te bespeuren. Er zal alleen geen volgende hond komen want onze vrijheid mis ik wel eens. Ondanks dat we een vast pension adres hebben.
Toen ik 4 was kregen we een puppy, na een paar maanden bleek dat we die echt niet opgevoed kregen. Ze bleef overal in bijten en niet speels. Deze hebben we helaas weg moeten doen. Spijt van de hond ja maar ook veel verdriet met afscheid nemen. Later toen ik 13 was hebben we weer een hondje genomen en die was geweldig. Een paar jaar later een tweede erbij. Toen ik uit huis ging heb ik ze echt enorm gemist en nu ze allebei overleden zijn mis ik ze altijd als ik bij mn ouders kom. Zij willen nu geen hond vanwege praktische overwegingen en dat snap ik. Zelf hebben we geen hond ivm werktijden. We hebben een kat en zijn helemaal gek op hem maar het is toch anders.
Ik zou absoluut niet meer zonder onze draak kunnen maar soms.. De 1ste weken vond ik erg pittig, een pup die overal pieste en van alles kapot maakte zodra ik je omdraaide, dat gaat nu gelukkig een stuk beter, maar het is wel echt een ondeugende hond, ze is heel aanhankelijk wat heel gezellig is, maar soms ook wel heel irritant. Ik vond/vind het zwaarder dan ik me hand voorgesteld.
Vind het wel bizar als je spijt krijgt van het nemen van een hond. Als je een hond vanaf puppy af aan hebt en je investeerd erin, door op puppycursus te gaan, kun je heel veel bereiken met zo'n beestje. Tsja en dat sommigen misschien zoiets hebben van, hij moet altijd uitgelaten worden ook in de regen en als je weg wilt/vakantie dan moet hij mee of je moet opvang regelen. Maarja dat wéét je van te voren, daar kies je bewust voor.
Nee nog nooit spijt gehad, volgende maand wordt mijn labrador 12 jaar. In die jaren zoveel liefde gekregen van haar. Mijn vriend ( zijn vier jaar samen) had al een beagle. Dus ook vier jaar twee honden gehad. Onze beagle is helaas vorige maand overleden. Aan de ene kant zou ik graag weer een hondje erbij willen maar weet niet echt of dat eerlijk is tegenover de labrador. Ik kan mij in ieder geval een leven zonder honden, of sowieso dieren niet voorstellen. Als jij goed na hebt gedacht over alles. En dan vooral de pup tijd, want eerlijk is eerlijk die is niet gemakkelijk en je bent er 200% zeker van dat jij de tijd, geld en liefde hebt zie ik niet in waarom je spijt zou krijgen. Wat voor hond willen jullie?
Wij hebben er twee uit hetzelfde nest en ze versterken elkaar nogal in gedrag. Achteraf gewoon niet handig. We hebben overwogen 1 weg te doen die maar bleef happen naar de kinderen, maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen want ik ben superdol op ze. En nu de kinderen groter worden gaat dat ook veel beter. Het enige waar ik echt een enoooorme hekel aan heb is het eeuwige geblaf. Alles hebben we al geprobeerd, niks helpt. En dan vooral s nachts als de waterontharder aangaat blaffen ze de hele buurt wakker, echt Zo niet Ok. En als de 1 begint valt de ander bij. Dus spijt vind ik een groot woord en zou ik ook niet van mijn dierbare vriendjes kunnen zeggen, maar onhandig en onpraktisch is het af en toe wel. Maar een smeltmoment bij beide kinderen: na papa, mama, op en bal waren de namen van de honden de eerste woordjes die ze zeiden (allebei van een andere hond)
Hier sluit ik me bij aan. Zo'n hond is eigenlijk handiger dan een bv een kat; hij kan hier meestal mee naar restaurants, winkels, vakantie etc.