Bah, wat baal ik van mezelf. Ik heb PCOS en na een lange tijd in de mmm voor een tweede zijn we gestopt. Te veel verdriet en pijn en geen resultaat. Nu dacht ik dat ik het geaccepteerd had dat we een dochter hebben en dat het daarbij blijft. De overbuurvrouw is zwanger en ik zag ze vanmorgen vertrekken. Nu hangt er een Hoera, een jongen slinger. Slik... Ik had de tranen in mijn ogen en voel me weer zo verdrietig. Dacht dat ik het geaccepteerd had maar blijkbaar niet. Herkenbaar?
Hey, ik las je bericht.. Het raakt mij een beetje.. Vind het sneu voor je. Ik kan er wel bij inkomen dat je dat wel verdrietig kan maken, omdat je zelf ook zo graag wilt. Ik weet niet wat PCOS is.. Er staat ook nu niets meer..
PCOS is een vruchtbaarheidsprobleem. Ik heb van mezelf geen eisprong en kan zonder medicatie niet zwanger worden. Die medicatietijd hebben we afgesloten. Te slopend en vandaar dat we gestopt zijn. Ik dacht dat ik er vrede mee had. Maar blijkbaar toch nog niet.
Waardeloos dat je er zo moet achterkomen dat je het toch niet 'verwerkt' hebt. Beetje stom woord misschien maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik zou denken dat je het mischien toch weggestopt hebt ipv er vrede mee hebben. Sterkte, voorlopig zal het er nog wel hangen...
Oke heftig zeg.. Ik was vanmorgen bij de dokter voor mijn vriend en vond een folder van moeders voor moeders. En nu lees ik jou bericht, en denk dat zodra ik zanger ben daaraan mee ga doen. Ik wens je veel sterkte, en hoop dat je wat meiden tegenkomt waar je mee kan praten op dit forum.
Zo zie je maar... je hoofd is anders dan je hart. Zoeits is natuurlijk afschuwelijk om een punt achter zetten. Stoppen met die MMM is nogal een beslissing. Verstandelijk klinkt het als dat het goed is zo, maar als je dan dit tegenover je ziet dan komt dat best binnen. Ondanks dat je gestopt bent is de wens er natuurlijk nog wel. Daar mag je best verdrietig om zijn hoor. Hoop dat je iemand hebt bij wie je even echt kan uithuilen. Knuffel
Hi mol, Ik snap je helemaal, hoor. Ik denk dat je je gevoel en verstand ook los van elkaar mag zien. Met je verstand heb je de keuze gemaakt en heb je het afgesloten. Maar met je gevoel duurt het vaak veel langer voor je het kunt accepteren. Geef je zelf tijd en ga geen goedmakertjes bedenken als: ach, ik heb toch al een dochter, sommige krijgen nooit een kind. Nee, dit is jouw verdriet en die is net zo belangrijk als het verdriet van een ander. Af en toe erom huilen lijkt me gezonder dan het wegstoppen. En als je toch nog heel graag voor een ander kindje wil zorgen, zijn er heel veel kindjes die jouw liefde wel kunnen gebruiken. Zoals pleeg- of adoptiekindjes. Sterkte.
weet hoe jij je voelt, hier ruim 25mnd nodig gehad en de ene moment dacht ik ook dat ik het geaccepteerd had dat er geen kindje meer bij kwam maar dan wordt ineens iedereen rondom je heen zwanger en voel je weer down... ik ging voor een meting naar de gyne en had aangegeven dat ik ermee ging stoppen en rust wou... die ronde is het gelukt...
Je verhaal raakt me Ik zou willen dat ik je verdriet weg kon nemen en een oplossing had.. stom he.. zijn andere opties uitgesloten? Bijvoorbeeld eiceldonatie? Najah, dit helpt je toch niet nu. Ik geef je een dikke knuffel!
Dank lieve dames! Wat toch fijn dat er zo'n forum bestaat! Belgische mama, ik ken jou van het Clomid topic. Je bent zwanger Ie ik. Hoe ver ben je? Dreamz3; waarom kijk je dag in dag uit tegen zo'n slinger aan? Ben je kraamverpleegster ? Ik dacht echt dat ik het hoofdstuk 'tweede kindje' afgesloten had. Maar nuntius blijkbaar niet. Komt ook door de kerst en het kerstverhaal. We zijn Christelijk en de laatste tijd gaan de bijbelverhalen steeds over vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen en dan toch zwanger worden. Ik gun ieder zijn / haar babygeluk en mezelf blijkbaar ook nog steeds. Wie zit in dezelfde situatie?
Sterkte meid, wij hadden het ook 'geaccepteerd' maar toch weer na 4,5 jaar begonnen met de MMM....onze wens is toch te groot... ik heb het overigens tot mijn 30e akkoord gevonden om door te gaan en dan is het wel echt klaar...maar toch... ik denk dat het dan toch altijd wle weer gevoelens op wekt. Wij kregen de kriebels weer omdat schoonzus zwanger is geworden...dus toch maar weer officieel voor de MMM gegaan...