ik ben zo boos:x ik was net met de kinderen naar de kinderboerderij gegaan die hier vlakbij zit. ze waren allebei op hun fiets. als je goed doorfietst is het 3 minuten ongeveer, maar aangezien Colin niet zo snel is, duurt dat nog wat langer. maar ok, we hadden stukjes komkommer mee voor de varkentjes en kippen en de konijntjes. nog even rondgehangen en dieren gekeken, en toen weer naar huis. Colin klimt op zijn fiets......... maar waar is Tristan gebleven? foetsie ik tussen de huizen door naar de straat......... nog geen Tristan. ik kan vanaf daar bijna naar mijn huis kijken, maar zie hem niet. dus Colin en ik steken de straat over, die niet zo heel druk is maar ze rijden soms best hard. ik zie Tristan nog steeds niet. ik loop verder richting huis, met in mijn achterhoofd dat ie nog bij de varkentjes in de buurt rondfietst. zo ineens zie ik hem lopen, hoi mam, zegt ie. ik zeg, hoe kom jij hier? ik ben over de straat gegaan bij de heuveltjes, zegt ie. ( dat was dus de andere kant langs) maar dan moet ie wel dezelfde straat oversteken. dus ik vraag wie heeft jou dan geholpen? een mevrouw, zegt ie. dus ik kijk hem aan en zeg: mag jij wel liegen? daar was geen mevrouw he? nee mama, ik lieg er was geen mevrouw, maar ik zag jou ook niet, toen ben ik alleen over de straat gegaan, maar er reed geen auto. ik ben razend, weet niet wat ik moet. ik heb tegen hem gezegt dat ik heel erg boos ben, en dat ie wel onder een auto had kunnen komen, en wie had hem dan moeten helpen? niet ik, want ik was al thuis en had geen idee waar hij was. o,sorry mama zegt ie alleen maar....... het dringt helemaal neit tot hem door, ik ben al met hem bij de jeugd-GGZ geweest, ze hebben hem onderzocht. nee hoor niks aan de hand...... niks dringt tot hem door, toont totaal geen emoties. hij valt niet te straffen, want hij ziet het gewoon niet in wat ie verkeerd deed, en straf deert hem ook niet. ik heb nu gezegt dat ie de hele week niet met de nintendo ds mag, o geeft niet mama, heb ik toch geen zin in............ ja hallo, tis straf hoor. ik kan hem nergens op pakken, speelgoed afpakken, op zijn kamer zetten........ niks helpt. ik ben ten einde raad. en het ergste is, hij doet het zo weer. hij leert er niks van.
hm moeilijk hoor; zou een straf als de deurmat misschien niet helpen; of een andere plek waar ie zich stierlijk verveelt en echt niks te doen/zien is...? kamertje vind ie misschien niet zo erg omdat dr van alles te zien is en misschien wel stiekem zit te spelen? misschien heb je t al lang geprobeerd hoor; maar probeer ff met je meet te denken
dankje voor het meedenken. maar idd een plaatsje zoals de mat helpt ook niet. hier zetten we ze op de trap als strafplekje, maar dat vind ie niet eens erg. hij moet er zoveel minuten zitten, zoals ie oud is. hij moet er dus 5 minuten zitten. en als ik na die 5 minuten naar hem toe ga, en zeg, weet je nou wat je fout had gedaan? en hem sorry laat zeggen. doet ie dat wel. maar dan wil ie niet meer mee de kamer in. apart gedrag heeft ie soms, maar we hebben hem laten testen op gedragsstoornis, maar daar is niks uit gekomen.
Hier ook zo 'n portret alleen is die al zeven. Wat hier heel goed helpt is heel veel herhalen. Als wij bijv naar het park gaan is heen even 1 op 1 zeggen van je moet bij me blijven want anders raak ik je kwijt en dan moet ik het voor dat we naar huis gaan weer zeggen anders is hij ook weer eens ineens verdweren. (Als ik het bij mijn dochter zeg dat weet ze dat gewoon maanden lang maar bij hem moet ik het elke dag zeggen anders ga het mis) Je moet een echte straf verzinnen, tenminste wat hij erg vind, Hier is dat de computer voor 1 dag verboden terein. Blijf hij gewoon doen dan een week niet computeren (dit is echt een straf voor hem) Ik weet het is lastig maar zijn maar tips.
ja dat moet ik ook maar in mijn hoofd prenten, precies wat je zegt. steeds herhalen, en ook voor we weggaan idd. want ik vertel hem thuis dat ie bij me blijft, maar dat is hij dus inderdaad vergeten als we weer weggaan. en ik heb hem nu ook gestraft op die manier, hij mag de hele week niet met de nintendo ds, en dat is echt zijn lievelingetje hoor. hij vond het niet eens erg, hij had daar toch geen zin in om mee te spelen. maar nu vraagt ie toch een paar keer per dag of ie hem mag, en dan herinner ik hem er aan dat dat niet mag omdat ie straf heeft. en dan vraag ik waarom hij straf heeft, dan zegt ie keurig: omdat ik alleen de straat over was gegaan en dat ik gelogen heb. dus ik zal wel moeten blijven herhalen, alleen heb ik het idee dat het nooit vanzelf zal gaan...
Wat vindt de school van hem? Valt hij op qua gedrag in de klas? Hoe is zijn omgang met zijn klasgenootjes? Hoe ontwikkelt hij zich verder? Kan hij zich goed concentreren? Van wie ging het uit om hem te laten testen? (school of jullie zelf). Even zo een paar vragen. Hopelijk wil jij ze beantwoorden. Je mag me ook pb-en als je de antwoorden niet op de site wilt zetten.
Miekje80: ik wil het wel gewoon op de site zetten hoor, ik schaam me niet voor zijn gedrag, hij is zoals hij is. maar de school had eerst al het idee dat er iets met Tristan was, hij speelt vaak alleen en lijkt in zichzelf teruggetrokken. hij reageert anders dan andere kinderen. hij heeft nu overigens wel genoeg vriendjes in de klas hoor, en die spelen ook wel hier en hij bij hun thuis. en dat even alleen zijn, dat doet hij regelmatig, ook als we hier een verjaardag hebben, dan gaat hij tussentijds even een kwartiertje ongeveer op zijn kamer zitten alleen en dan komt ie terug. hij is soms gewoon even tijd nodig voor zichzelf. hij is op school ook een tijdje gevolgt, ze hebben hem geflmt. en ze kwamen tot te conclusie dat er iets "niet helemaal goed is". maar ondertussen thuis zijn er ook dingen gebeurd, hij deed uitspraken tegen mij, die zeer zeer kwetsend voor mij waren, ik durf ze hier niet neer te zetten, maar dat was voor mij de reden om hem te laten testen. maar bij het GGZ, had ie het gewoon door, en deed ie poeslief natuurlijk. en hun eindconclusie was, dat ie wel iets neigt naar pdd-nos, maar de symptomen waren niet duidelijk genoeg. nou ja ook al hadden ze hem dat etiket wel opgeplakt, wat dan? dan was er nog niks verandert. aan de ene kant heb ik zoiets van ja hij is wie hij is, en hij heeft veel trekjes van mij (er is ook gezegt dat ik adhd had bij GGZ) maar hij heeft die trekjes in nog sterkere mate. maar aan de andere kant, tis soms zo moeilijk zowel voor hem als voor de rest van het gezin. de omgang met zijn broertje is zo slecht, ik kan ze geen 2 minuten alleen laten. dan ist weer misse boel en hebben ze weer ruzie, ik hoop dat dat nog overgaat als Colin ouder word.
heb een zoon van 14 met adhd. dis is vastgesteld op zijn 7 jaar en ik kon hem toen ook met niks straffen. kwam er zot van tot dat ik merkte dat 1 ding wel hielp bij hem, hem totaal negeren. als die iets deed wat niet kon ( geloof me dat was met momenten veel) negeerde ik hem gewoon en zei hem ook dat hij pas mijn aandacht kreeg als die zich weer naar behoren draagte. hij ging dan vooral in het begin expres dingen fout doen omdat ik toch iets zou zeggen tegen hem, maar beet effe op mijn tanden en negeerde hem verder. dit had bij ons enorm succes en merkte binnen de paar dagen verbetering. tuurlijk blijft hij druk en zeg ik nog steeds 100x jordi zit stil, laat dat maar hé kan hij natuurlijk ook niet aan doen maar hij weet wel waar zijn grenzen zijn nu. mischien kan je dit eens uittesten?
bedankt voor de tip, zal het zeker uitproberen. kijken hoe hij daar op reageert. morgen gaan we op vakantie, maar ik laat zeker weten hoe het negeren word opgevat door hem, als ie iets fout heeft gedaan.