Geen goede combinatie, een kereltje midden in zijn 17-maanden sprongetje en mijn zwangerschapshormonen... vrij explosief zelfs. Hij een kort lontje, ik een kort lontje, hij huilen, ik huilen. En mijn arme lief zit ertussen en probeert de boel te sussen. Ik ken mezelf niet meer terug. En feitelijk kan het kleine kereltje er niets aan doen. Andere dames die ervaring hebben met deze explosieve combinatie? Hoe gaan/gingen jullie daarmee om? Hebben jullie tips? Groetjes, Wendy
ik ken het....! (al loop ik nu op het eind) mijn oplossing is regelmatig ffies erbij weglopen (uiteraard als het veilig is voor m'n zoontje), zo consequent mogelijk zijn, en vooral papa veel meer laten doen! papa thuis = mama doet heel wat stapjes terug! een betere oplossing heb ik nog niet gevonden hihi, ik word vooral gek van zijn eindeloze gedram en gekrijs. ik negeer het maar ondertussen kook ik soms hihi
Met ff ruim 17 maanden. Justin zit er nu in.. blggg word er ook gek van, kun je nagaan hoe t is als je dan ook nog last van zwangerschapshormoontjes hebt.. Nog ff doorbijten meiden, succes.