Ik heb een raar lijf. Ik heb eigenlijk altijd wel iets, één of andere vage kwaal waarvan ik niet weet wat het is. Mijn hele leven lang al. Ik ben er inmiddels al gewend en zit elke kwaal gewoon uit tot het vanzelf weer over gaat. Voor mijn gevoel is er nooit iets aan de hand. Heel af en toe ga ik toch eens naar de huisarts, maar er wordt nooit een oorzaak gevonden voor wat ik heb. Nu half juli geweest met aanhoudende verkoudheidsklachten (constant niezen, snotteren en jeukende, tranende ogen). Ik begon een allergie te vermoeden. Laten onderzoeken en natuurlijk is er weer niets gevonden. Dat is voor mij weer meteen een reden om voorlopig niet meer te gaan, want er is toch nooit iets aan de hand. Mijn lijf doet gewoon raar. Nu heb ik al een aantal jaar een vage bobbel op mijn hoofd. Vond het altijd wel grappig, geen idee wat het was maar dat interesseerde me ook niet. Maar nu doet die bobbel sinds een paar dagen pijn, en vandaag wel zo erg dat ik het constant voel. Maar ja, ik kan wel weer naar de huisarts gaan, maar waarschijnlijk is er toch niets aan de hand. Zoals altijd. Dat is bij mij nu dus een beetje een dingetje. Ten eerste ben ik zo'n beetje het tegenovergestelde van een hypochonder, ik denk altijd dat er niets aan de hand is . En ten tweede heb ik zo vaak gekke kwaaltjes, als ik overal voor naar de huisarts moest kon ik daar wel in de wachtkamer gaan wonen. Of alvast een geldboom in mijn tuin planten voor alle keren dat ik de assistente moet bellen. Dus: hoe snel ga jij naar de huisarts? Echt elke keer als je wat hebt? En zo niet, waar leg je die grens? Hoe beslis je of het wel of niet nodig is om de huisarts te bellen? Misschien helpt het mij om daar wat meer duidelijkheid in te krijgen.
Ik ben ook niet zo'n snelle huisarts bezoeker. Meestal als mijn klachten echt niet mee te leven zijn qua pijn dan ga ik heen. Wil ook niet om elk pijntje en dingetje aankloppen. Maar bobbels die pijn gaan doen zou ik toch even willen checken. Misschien is het niks, maar je weet het nooit!
Ik ga niet snel, gaat wel over denk ik vaak. Als ik wel ga heb ik al een lange tijd ergens last van en zo erg dat het mijn leven beïnvloed en ik er last van heb. Een assistente bellen voor advies doe ik amper want ik ga alleen heen als een dokter mij moet zien.
Ook wij gaan niet snel, bellen wanneer het (in onze ogen) écht nodig is. 9 van de 10 keer vindt deze huisarts of zijn assistente het niet nodig. Met als gevolg dat we op de HAP belanden en er dus wel degelijk wat aan de hand bleek te zijn.
Ik ga niet snel naar de huisarts. Moet wel lang ergens last van hebben voordat ik naar de huisarts ga. In jouw geval zou ik nu wel gaan. Een bobbel vind ik toch altijd een beetje eng, zeker als je er last van krijgt.
Tja heb weleens ergens last van maar ben zelf doktersassistente en heb ook snel het idee dat het vanzelf over gaat. Laatste keer dat ik ging voor mezelf was een paar jaar terug toen ik glas in mijn been had gekregen en het gehecht moest worden.
De laatste keer dat ik naar een huisarts ging voor mezelf was denk ik na mn zwangerschapstest. Dat is dus al een tijdje geleden
Ik ga eigenlijk niet snel naar de ha. Maar toevallig heb ik ook een gekke bobbel op mijn hoofd. Af en toe heb ik er last van maar gaat vanzelf weer over. Heb soms twijfels om er mee naar de ha te gaan als ik er last van heb maar dan was de last altijd weer over..... Dus als jij nou gaat weet ik of het toch nodig is ermee te gaan
De laatste keer voor half juli dat ik ging, was vorig jaar oktober. Begin oktober was ik met mijn been op een oud stuk laminaat gevallen, spijker die er nog in zat was recht in mijn been gegaan, in een spier, en ik kon heel dat been niet meer bewegen. Maar zelfs dan had ik nog zoiets: ach, gaat vanzelf wel weer over. Pas toen het na 2 weken nog niets minder was dacht ik: ik ga toch maar eens langs . En inderdaad, de huisarts kon er niet meer van maken dan: gaat vanzelf wel weer over. Dus ik ben bang dat wanneer ik morgen bel voor die gekke bobbel de huisarts toch niet verder gaat komen dan: gaat wel weer over, of een onderzoek laat uitvoeren waar niets uit komt. Maar dus ergens wel "bang" dat ik met deze houding een keer te laat ben met iets wat wel ernstig is. Heb nog niet gevonden waar ik de grens tussen niet nodig en wel nodig om te gaan moet trekken.
Laatste keer dat ik ging was omdat ik ringworm had en perse langs de Ha moest voordat ik een zalfje kreeg. Was korste gesprek ooit Ga verder ook eigenlijk nooit, mankeer nooit wat. En vind het ook nooit nodig.
Ik ga niet snel. Zit zelf in de zorg dus kan redelijk inschatten wat zorgelijk is en wat niet. Vaak wacht ik ook enige dagen hoe een verloop van iets is voor ik langs ga. Met een bobbel in mijn hoofd, onrustige moeder vlekken en bijv bobbeltje in borst sta ik wel snel bij de dokter. Dit zijn gevalletjes beter 1x teveel dan 1x te laat.
Niet snel. Maar ik ben zelf arts, dus ik heb zelf meestal wel ideeën of iets erg is of niet , en ik heb wel ideeën wat er wel/niet zou moeten gebeuren, ha ha... Als ik ga, is het meestal ook met een heel concreet iets (verwijzing of recept nodig).
Ik heb ook de houding 'gaat wel over'. Daardoor wel een keer op m'n flikker gehad van een huisarts op de HAP, ik had eerder aan de bel moeten trekken met de genoemde kwaaltjes en een paar uur later lag ik op de ok voor een open buik operatie.... Mijn advies is om wel even de huisarts te bellen, maar als het om mezelf ging was ik toch niet gegaan...
Uit mezelf niet zo snel. Maar als ik echt ziek ben dus wel, voor een doktersbriefje voor mijn werkgever. Ik denk dat je dat in Nederland niet nodig hebt (?) maar in België kan je enkel van je werk thuisblijven met zo'n briefje.v
Helemaal niet snel, ook met de kinderen niet. Tegen een griep of ziek zijn kunnen zij ook niets doen. En vaststellen dat ik bijvoorbeeld buikgriep heb kan ik zelf ook wel Ik ben zelf ook altijd van 'het gaat wel over', wacht alles altijd af.
Heel herkenbaar. De laatste tijd ook weer meerdere dingetjes, toch naar de huisarts gegaan uiteindelijk en nu helemaal geen last meer van. En die klachten had ik toch echt wel een tijd en nu opeens weg (had een tintelend been en voet). Ga wel naar de dermatoloog van de week ivm mijn vele moedervlekken. Huisarts vond het ook lastig Verder ben ik wel een beetje een hypochonder, maar net als jij heb ik ook vaak zoiets van, het zal wel niet.
Sinds ik moeder ben sneller dan daarvoor, maar voor een griepje ofzo ga ik niet langs de huisarts. Met mijn kind ga ik wel vrij snel naar de dokter. En de assistentes bel ik alleen om een afspraak in te plannen. Met hun ga ik geen gesprek aan over de symptomen. Helaas iets te vaak meegemaakt dat zij de situatie verkeerd in hebben geschat dus dat risico neem ik niet meer.
Voor mijn zwangerschap eigenlijk nooit, alleen voor bijvoorbeeld een vaccinatie ofzo. Sinds de bevalling wel wat kwaaltjes gehad waar ik dan wel voor ging (flinke borstontsteking, flinke voorhoofdsholteontsteking enzo). Allemaal als onderliggende oorzaak de bevalling. Voor dochter ga ik ook niet snel, wel een paar keer geweest om oortjes te laten checken, maar ook dan wacht ik altijd even af. Uiteraard ga ik voor haar wel sneller dan voor mezelf. Echt nog nooit bij de Hap of eerste hulp geweest (graag zo houden)
Maar het gaat waar ts het over heeft niet over griep e.d. Zou als ik ts was nu wel eens naar de huisarts gaan. Zelf wachtte ik ook altijd lang met naar de huisarts gaan. Zo ook met keelpijn en hoge koorts in mijn kraamtijd. Zo dom eigenlijk, want heb dagenlang liggen creperen met een huilbaby, teveel paracetamol en borstvoeding terwijl ik dus antibiotica nodig had. Toen was het zo over