Ik geloof ook absoluut niet in al dat soort dingen. Ik ben heel erg nuchter, down to earth en ik geloof ook niet. Van Derek Ogilvile en dat soort types krijg ik enorm de kriebels. Inderdaad, wat Juul75 zegt, de prijs die James Randi heeft uitgeloofd, heeft nog steeds niemand gewonnen. En van bijvoorbeeld Char is ook al lang bekend hoe ze haar voorspellingen doet. Ik denk dat veel mensen WILLEN geloven dat er iets bovennatuurlijks is, om bijvoorbeeld iets wat al afgelopen is toch nog door te laten gaan. Bijvoorbeeld omdat een dierbare is overleden en ze willen geloven dat hij er toch nog ergens is. Mijn vader is vorig jaar overleden en in het begin ging ik ook erg zoeken naar zaken die zouden laten zien dat hij toch nog ergens is. Maar inmiddels ben ik daar vanaf gestapt. Hij is er gewoon niet meer, hoe akelig en naar dat ook is, het is over. Maar een ieder moet geloven wat hij wil! Ik ben dan absoluut niet gelovig, mijn man wel. Nou dat levert soms wel een discussie over Darwin op ofzo, maar gaat verder prima. Zolang je elkaar maar respecteert.
Ik geloof wel in het toeval. Het zou mooi zijn als alles volgens een groot en goed plan ging (overigens zou ik dan wel even een hartig woordje willen spreken met de planner, want sommige dingen vind ik echt niet kunnen ) maar dat is mijns inziens valse troost. Er is niets mis met valse troost (zie het vogel/opa verhaaltje) overigens, als iemand daar tevreden mee is. Het is hetzelfde met het bovennatuurlijke: het geeft mensen vaak troost en het gevoel dat de wereld overzichtelijk is. Wie wil er nu zeggen dat als er iets naars gebeurt dat het allemaal toeval is en eigenlijk voor niets is geweest? Dat is het 'beter'/makkelijker om te geloven dat het deel uitmaakt van een kosmisch plan, of de wil van God is.
Precies hoe ik erover denk. Een geloof maakt dingen die gebeuren voor mensen makkelijker te accepteren of geeft troost, omdat ze toch geloven dat het voorbestemd is of een 'reden' heeft.
Nou dat het de wil van god is geloof ik totaal niet maar daar ga ik maar verder niet op in, ben dus totaal niet gelovig wat betreft god .. Ik geloof inmezelf dat is al voldoende Het geeft mensen idd ook echt troost .. En ik geloof ook echt niet in Derek Oglivi ( of hoe je het ook schrijft ) of in die Char, ik hou ook niet van mensen die daar hun geld mee willen verdienen dan zet ik me vraagtekens er al bij .. Maar ik geloof er wel heilig in dat er meer is tussen hemel en aarde, je kan bij mij gewoon niet met een goed argument komen dat wij het enige zijn wat er is .. Bedoel het kan gewoon niet afgelopen zijn als je dood gaat .. Maar goed nogmaals iedereen heeft zijn eigen gedachtes erbij
Ikzelf was hier heel nuchter in tot er een paar jaar geleden een paar dingen zijn voorgevallen die gewoon echt niet te verklaren zijn. Dus ik ben er wel in gaan geloven dat er meer is.
Zal het in korte lijnen vertellen. Toen ik 12 was werd er gebelt, nog voor iemand had op genomen zei ik vanuit het niets 'oma is dood' mn moeder nam op, en inderdaad er werd gebelt dat haar moeder was overleden. Paar jaar later zei ik uit het niets aan de eet tafel bij mn ouders dat het niet goed ging met mn vader zijn zus, dat ze het benauwd had en niet goed kon ademen en in paniek was geraakt. Mn vader belde zn zus op, kreeg niemand te pakken, belde daarna de buren van haar, die zijn gaan kijken en ze lag op bed, ze was toen al overleden. Paar jaar geleden toen ik bij mn man kwam wonen woonde we in een oud huis, waar veel in was gebeurd. Het was vroeger 1 huis maar er waren nu 2 huizen van gemaakt. Op een avond zaten we tv te kijken en ineens gingen de gordijnen wagenwijd open, in 1 ruk waren ze open... het was een raam van 4meter breed... Ook als hij weg was savonds had ik altijd het idee dat er iemand om me heen hing, had het altijd koud en voelde altijd een koude wind om me heen hangen. Als ik in bad ging voelde je tocht, terwijl alles dicht zat en soms was het zelfs zo erg dat je condens zag komen uit je eigen mond zo koud was het. Op een nacht rond 2en wilde we naar bed gaan, we sloten alles af beneden, alles uitgezet en ik liep voorop de trap op. Vanaf de trap kon je zo op de overloop kijken, de deuren waren dicht, toch hoorde we iemand rennen van de voorkamer naar de achterkamer, wat helemaal niet kan want dan had diegene over de overloop gemoeten en hadden we hem moeten zien. Ik ben naar beneden getrokken door mn man en werd vertelt mn schoenen aan te doen, sleutels te pakken en de autosleutel te pakken. Mn man deed toen nog 2 stappen en weer die rennende voetstappen maar nu richting de andere kant en een harde knal, alsof de deur van de voorkamer werd dicht geslagen maar die was dicht. Daarna zijn we naar de buren toegelopen waar het licht brandde.. de buurvrouw deed lijkbleek de deur open, ze had het ook gehoord, haar man was boven gaan kijken maar zag niks... Paar weken later konde we gelukkig in ons nieuwe huisje. Vanaf moment 1 dat ik bij mn man introk in dat huis was er een koude gespannen sfeer.. Het huis waar we nu in wonen voelt echt als thuis en voelt warm aan. Geen enge dingen. Hooguit het overleden buurjongetje wat af en toe een beetje komt plagen. Trekt dan belletje *klinkt raar maar gebeurd ook bij zn ouders dat ze ineens de deurbel horen terwijl er niemand te zien is* of de radio wordt over gezapt naar een zender waar ze een nummer van Michael Jackson draaien, dat was zijn held.. Zo weten we dat hij er nog is. Mensen kunnen me geloven of niet.. maar wij weten wat er is gebeurd en hebben het persoonlijk meegemaakt...
Corina, woW! Ik krijg gewoon echt kippevel van jou verhaal! Klinkt echt als een film, toch vraag ik me af of jij op zo'n moment nooit bang bent geweest? Volgens mij had ik namelijk al 3 keer mn broek vol gescheten en was ik van de trap geflikkert als ik daar iemand hoorde rennen maar niemand kon zien. Brrr... Lijkt me echt dood eng!
@ corina83, dat zijn best aparte dingen inderdaad. Ik zou ook niet kunnen verklaren hoe dat kan allemaal. En weet ook niet goed wat ik er op moet zeggen.
Geloof me die keer met die voetstappen was ik doodsbang, gewoon omdat je het wel kunt horen maar niet kunt zien. Adrenaline pompte door ons lijf.. en om daarna een uur later in dat huis, bij die overloop weer te slapen pffff dat werd geen slapen zeg maar.. We hielden ons vast aan de gedachte dat we een paar weken later de sleutel kregen van ons nieuwe huis.
Ik weet het niet. Tenminste, ik weet wel wat ik WIL geloven en dat is dat het bovennatuurlijke niet bestaat. Ik wil alles graag wetenschappelijk benaderen omdat ik het simpelweg een eng en ongrijpbaar idee vind dat het bovennatuurlijke echt bestaat en ik wil dat dus liever niet geloven. Ik ben er erg bang voor. Helaas kan ik niet alles verklaren wat ik zie en voel en hoe zeer ik het probeer weg te drukken...sommige dingen WEET ik gewoon. Zelfde soort verhaal als dat eerste stukje van Corina. Alleen past dit dus absoluut niet bij mijn persoonlijkheid en denkbeelden. Ik zou er graag vanaf willen want het maakt me bang. ik probeer het te negeren maar dat lukt niet altijd. Ik hoop dat er een wetenschappelijke verklaring is voor wat ik voel en weet en zie. Dus ik weet niet wat ik er van moet denken. Edit: ik vertel dit ook niet tegen mensen, ik schaam me er zelfs een beetje voor.
Zelf ben ik een beetje dubbel... Ik geloof er wel in, maar aan de andere kant ben ik ook heel sceptisch. Wil graag overal een verklaring voor en vind het heel moeilijk om dergelijke verhalen te geloven, maar ik doe het toch! Heb zelf ook een aantal dingen gevoelt voordat ik er iets van wist, namelijk dat mijn vriend een motorongeluk zou krijgen ( wel enkele minuten ervoor, dus ik kon hem niet meer waarschuwen.. ) En dat mijn oma in het ziekenhuis zou liggen. Zo heb ik nog wel meer dingen gehad, wat ik simpelweg NIET kon weten. Toen mijn opa nog leefde, zei hij altijd tegen mij (op zn twents, maar dat zal ik jullie niet aandoen) Als jij later groot bent, dan krijg jij een jonge ekster van mij! En altijd alstie dat zei, dacht ik: jaaa hoor, komt hij weer aan! Mijn opa is overleden toen ik 10 was, en toen ik 16 jaar was vond ik ergens een jonge ekster, piepent in een hoekje totdattie mij zag. Hij kwam naar mij toe ( terwijl mijn nichtje ook naast mij stond) dus ik pakte hem op ( moeder was nergens te bekennen) en nam hem mee naar huis. Het was echt een jonkie en heb hem zelf groot gebracht! Hij beschouwde mij echt als zijn moeder, als ik smorgens wakker werd en mijn raam open deed, dan riep ik: PINO! ( ja hij heette pino ). En dan kwam hij zo naar me toe gevlogen! Hij hoorde, hoe raar het ook klinkt, echt bij het gezin! Als wij aten: at hij ook! Zaten wij in de tuin, zat hij erbij! Het was zon heerlijk verwend beest , hij kwam bij je zitten, dan keektie je aan met zn kopje naar voren: want dan moest je meneer in zn nekje kroelen! Echt een scheet. Helaas is hij weggepest door andere eksters en de kat van de buren zat achter hem aan. Op een dag wastie gewoon weg! Misschien wil ik het wel geloven en vinden velen van jullie dit onzin.. Maar ik blijf erbij, dat dit nog de ekster van mij opa was! Om te laten zien dattie er nog wel degelijk is en ik kan zeggen: Ik heb mijn ekster gehad!!!!
Nou ik geloof je direct! Jou verhaal doet mij heel erg denken aan de film: paranormal activity. Normaal vind ik geesten films niet zo eng, maar juist omdat deze zo echt lijkt en mensen dit echt meemaken ( tot zekere hoogte dan ).. AAH ik vond het doodeng! Na het zien van deze film beelde ik me al alles in. Laat staan als ik het mee had gemaakt! Dan had je me op kunnen rapen.
Zo denk ik er ook over. Er zijn trouwens leuke filmpjes te zien op youtube over coldreading en James Randi etc. Vooral dat filmpje over homeopathie van James Randi is erg komisch.
Ik ben er wel van overtuigd dat er meer is dan wij kunnen waarnemen..maarrrr..iok vind een gezonde dosis scpesis juist héél belangrijk. Ik neem echt niet alles aan voor zoete koek, dus ik vind een kritische houding alleen maar heel natuurlijk.
Jaar nadat we in ons nieuwe huis waren ingetrokken keken we idd die film, manlief had kippenvel over heel zn lijf, ik bleef nog wel sceptisch ondanks wat we zelf hadden meegemaakt. Ik hield me gewoon elke keer voor 'het is maar een film, het is maar een film' maar toch zit je met een andere blik te kijken dan. Ondanks de dingen die ik heb meegemaakt blijf ik er vrij nuchter over, ook omdat het nu al meer dan een jaar geleden is dat er iets is gebeurd. De gebeurtenissen zullen we echter nooit vergeten van dat huis maar ik geniet nu wel van mn leventje wat ik hier heb opgebouwd.