Ik heb ook een flinke pnd gehad, dus ik weet hoe het voelt en wat het is. Uiteraard is het heel belangerijk om de pnd aan te pakken en erover te praten. Echter je moet ook werken aan je geluk. Daar moet je dus een weg in vinden. Wat werkt voor jou, wat maakt je blij, wat geeft je een goed gevoel. Ik ben direct na mijn zwangerschapsverlof tijdelijk korte dagen gaan werken. Dus geen 8 uur per dag, maar eerst een halve dag. Door niet continu 'alleen' thuis te zitten ging het juist beter met mij. Ik werd afgeleid van mijn pijn, waardoor ik de pijn wat beter kon aanvaarden, waardoor ik dus ook kon herstellen. Ik ben in een korte periode weer naar mijn normale uren gegaan. Terwijl ik ruim een half jaar in de pnd heb gezeten. Je moet uiteraard niet gaan werken om te vluchten, maar als thuis de muren op je af komen kan het juist goed zijn te gaan werken. Afleiding, volwassen mensen om je heen etc kan het proces tot herstel versnellen. Wat ik van ts begrijp is dat ze al wel aan haar herstel werkt en dus niet sinds gisteren de diagnose pnd heeft gekregen. En vanuit mijn eigen ervaring reageer ik zoals ik reageer Toevoeging; Ik ben zelfs van mening dat ik waarschijnlijk langer in de pnd was blijven hangen als ik thuis was gebleven.
dat denk ik dus ook, door de pnd komt thuis waarschijnlijk alles op je af, het lijkt mij erg onverstandig om in deze situatie 4 dagen te gaan werken...ik zou eerst alles op een rijtje krijgen.
Tuurlijk moet ze daar iets mee. Ik heb (gelukkig) geen ervaring met PND maar ik kan me goed voorstellen dat het alsmaar thuis zitten bij sommige mensen het herstel niet bevordert en dat de muren op je af komen. Ik zou zelf ook niet gelukkig worden van fulltime thuis zitten. Er is een verschil tussen vluchten en weer even iets anders willen zijn dan moeder. Aanvulling: ts moet zich denk ik goed afvragen wat de reden is dat ze liever 4 dan 3 dagen werkt.
Schamen hoef je zeker niet. Zou wel goed nagaan wat de reden is van dat willen werken, ik bedoel dat het dan niet gerelateerd is aan pnd. Want dan zou t eerder ontvluchten zijn. Verder, betreft verdeling financiën. Daar stond ik van te kijken. Hier gaat alles op een hoop, vaste lasten worden betaald en dan nog wat spaarpotjes. De rest is om leuke dingen van te doen, alleen er of met z'n tweeën.
Ik vind het niet raar hoor. Nu de jongste het jaar voorbij is zou ik ook erg graag weer werken, ik ben een leukere moeder als ik werk vind ik zelf. Dan geniet ik meer op de dagen dat ik thuis ben en ik ben toe aan wat anders dan alleen maar mama zijn. En het zou financieel ook fijn zijn, al voel ik niet wat jij hebt dat afhankelijk zijn. We zijn een gezin en het is een gezamelijk inkomen en de uitgavan ook.
maandag is papa thuis, dinsdag en woensdag bij mijn vader en donderdag KDV. Dat is nu ook al zo voor een aantal maanden. En ja ik vind het idee nu om donderdag en vrijdag thuis te zijn met mijn allerliefste schatje zwaar...
Dank je wel voor je post! Ik volg al ruim 10 maanden therapie bij een pyschotherapeut gespecialiseerd in PND. Zij geeft aan dat werken voor mij goed zou zijn NAAST therapie blijven volgen. Ik heb haar nog niet concreet gesproken over wat ik hier als topic heb geopend want dat speelt sinds een paar dagen. Ik zie haar altijd op een dinsdag.
Sorry vind je vrij snel schakelen. Vluchten in werk?? Ben de afgelopen maanden door de zwaarste hel ooit gegaan en doe er alles aan om hier sterker uit te komen.
Ik kan ook absoluut niet hele dagen met Sem thuis zijn. Ik hou zielsveel van hem en vind het heerlijk nu hij 6 maanden is en een ritme heeft maar je hele dag gaat toch om hem draaien. Nu ben ik 2 hele dagen met hem thuis, en 1 halve dag. Prima zo, als hij een zeurdagje heeft zit ik te klagen dat hij niet op de opvang/ bij schoonmoeder is. Maar als hij zo lief en leuk is als de laatste weken dan mis ik hem tijdens mijn werk Maargoed, je eigen dingen kunnen doen zonder te worden onderbroken is ook fijn. Ik zou afwachten hoe het dalijk gaat, ik keek ernaar uit 5 dagen te werken maar ben hierop teruggekomen toen het eenmaal zover was. Qua inkomen hadden wij hetzelfde probleem, vriend betaald nu een groter deel van de vaste lasten. Wel zo eerlijk aangezien hij meer verdient dan ik.
Niets om je voor te schamen hoor. Ik kan me best voorstellen dat je liever 32 uur wilt werken als je er financieel op achteruit gaan. In het gesprek voor de vacature voor 24 uur kan je altijd vragen of er een mogelijkheid is om (op den duur) meer te gaan werken. Zou zeggen: ga naar beide gesprekken wacht de uitslag af. Heel veel succes!
Als het puur vanuit financieel oogpunt zou zijn is de keuze sneller gemaakt. Maar de gedachte ik ga liever 32 uur werken want op dit moment lijkt 2 dagen met mijn dochter me nog iets teveel, kwam wel boven. Kan dat wel wegwuiven maar dan ben ik niet eerlijk tegen mezelf. Ik kan natuurlijk altijd beginnen met 4 dagen en kijken hoe dat in de praktijk voelt. Ben al zo lang bezig met therapie en had misschien gedacht deze gevoelens niet meer te hebben.
Waarom niet gewoon 3 dagen werken en 4 dagen opvang houden zoals het nu geregeld is? Heb jij 3 dagen werk, 1 dag voor jezelf en 1 dag met je dochter?
Ik heb ook 1 dag voor mezelf. Heb de ziekte van Lyme en 2 kleine kindjes en ik ben er heel blij mee. Ook zeker met schuldgevoel af en toe, maar TOCH ben ik er blij mee als ik bedenk dat ik hierdoor echt een leukere moeder ben