Ik ben momenteel 34 weken zwanger van ons tweede kindje en wij zijn druk bezig om te verhuizen. Mijn schoonouders zijn gedurende 2 weken al aan helpen met alles. Ik heb 2 weken vakantie opgenomen om alles in ons huis in te pakken samen met ons mam. Dat is gelukt en daarna kregen wij de sleutel van ons nieuwe huis en konden we gaan klussen. Het huis is in zeer goede staat enkel verfen, behangen schoonmaken en dingetjes die erbij komen omdat je toch bezig bent. Dus al met al super druk eventjes. We mogen logeren in het huis van mijn schoonouders zodat we niet tussen de dozen zouden leven met onze dochter van bijna 2. Super lief en we hebben hier.dankbaar gebruik van gemaakt. Maar goed, nu het punt. Onze dochter gaat alleen op di en do naar de opvang. Dus op die dagen kan/kon ik ook meehelpen met sausen/schoonmaken etc van het nieuwe huis. Op de rest van de dagen en ook de weekenden zorg ik dus in mn eentje voor onze.dochter zodat mijn man en schoonouders verder kunnen klussen in het nieuwe huis. Als zij thuis komen zorg ik dat er gekookt is en boodschappen gedaan zodat als ze thuis komen we kunnen eten. 'savonds doe ik onze dochter op bed en zorg ik dat.onze eigen was gewassen wordt. Nu zijn we na 2 weken op een punt beland dat onze meubels en ingepakte.dozen naar het nieuwe huis moeten en alles daar eventueel weer elkaar gezet.moet. Dat is dus vandaag. Ze hébben een.vrachtwagen gehuurd en.zijn .vanochtend.om 07.15 vertrokken om de hele dag daar mee bezig te zijn. Ze hadden van te voren al gezegd dat ze met het eten niet thuis zouden zijn en dat ik dus alleen moest eten met onze dochter. Nou ja goed, wat moet, dat moet. Inmiddels zijn ze nog niet terug en belde ze net dat ze met zn 4en eten gaan en dus nog later thuis zijn dan gepland. Soort ontspanning na inspanning zei mn schoonvader. Terwijl ik net op de bank zit bij te komen van een peuter die totaal niet wilde slapen. Ik ben gesloopt! Dat zij nu met zn allen ergens gezellig zitten te eten dat steekt. Ik ben ook hard aan het werk hier met onze dochter en anders in het nieuwe huis. Het was onze eigen keuze om in deze periode te verhuizen, maar er is werkelijk waar niemand van hun 4en die vraagt hoe het met mij gaat. Dat doet zeer. En zeker als ok.nnu hoor dat zij na zware arbeid ergens zijn gaan eten.....
Ik snap dat ze even lekker wat gaan eten! Heerlijk voor ze toch na zo een drukke zware dag. En sja ze vragen niet naar jou, uuh nou en? Voorlopig wordt wel jullie huisje klaar gemaakt. Ik zou mij er even over heen zetten! Misschien ook de hormoontjes?
hmmm, zoals het bij mij overkomt ben jij een echte teamplayer, een echte helper een echte ondersteuner... Iemand die oog heeft voor de behoeftes van de ander... Het vervelende is dat mensen heel gauw gewend zijn aan iemand die deze persoonlijke kwaliteiten heeft en mensen hier gauw op gaan leunen... Wat bij jou oproept om nog harder te gaan werken, om nog meer te gaan helpen... Ook is het voor de anderen makkelijk om jou of jouw behoeftes 'te vergeten'... omdat jij niet gauw klaagt en graag je dienstbaar opstelt voor de ander... Ik zou, al was het maar om je hart even te luchten, wel aangeven dat je je gepasseerd/ niet gezien/ wat dan ook voelt... Het zal zeker niet hun bedoeling geweest zijn jou 'buiten te sluiten'. Maar zo voelt dat voor jou natuurlijk wel... Heel veel liefs en laat je horen!
Ik vind het ook asociaal van hun en had me daar zeker ook aan geirriteerd. Die hormonen maken het er niet makkelijker op maar trek het je niet aan! Als de verhuis rond is spreek je af met je vriendinnen en ga je gezellig uit eten en laat je hem oppassen
Ik snap je gevoel wel hoor ! Alsof jij er even helemaal alleen voor staat en voor hun niet meetelt ! Dat is natuurlijk niet zo en zij hebben daar waarschijnlijk niet eens bij stil gestaan , maar snap jou gevoel wel , en zeker nu je zwanger bent , dan voel je dat soort dingen versterkt Dus bij deze, een digi knuffel , en geniet van je nieuwe huis straks !
het zullen vast de hormonen ook zijn maar vind het niet kunnen dat ze je niet meevragen. ze hadden ook kunnen zeggen, schat laat het koken maar zitten we gaan lekker buiten de deur eten.
Euh, nee, dit vind ik ook echt niet kunnen hoor! Vergeten ze voor het gemak even dat je hoogzwanger bent en het misschien ook wel leuk zou vinden om mee uit eten te gaan? Ik had dit trouwens ook direct gezegd als ze gebeld hadden met de mededeling dat ze nog ergens gingen eten.
Ik denk dat je wat last hebt van je hormonen. Ik zou heel blij zijn dat mijn huis in orde wordt gemaakt. Wat verwacht je dan, je dochter ligt al in bed. Ik zou lekker genieten van de rust. Ontspanning na inspanning kan ik je goed voorstellen
Washburn! Wat weet jij dat goed! Dat is idd precies hoe ik in elkaar steek. Misschien idd ook hormonen, maar daar wordt het niet makkelijker van...
Ik denk dat jij het nu net zo zwaar hebt als hun, hoogzwanger en een kindje van twee en dat zonder hulp.. Ik vind het ook niet kunnen, en zou ook er ook zeker wat van zeggen tegen hun..
Sorry ik vind dat hun gelijk hebben jij bent bij je dochtertje maar zou daar ook kunnen helpen campingbedje mee en dan kan je haar smiddags op bed leggen en als ze niet meer slaapt kan je ook helpen wij zijn verhuisd met een kindje van 10 maanden 2,5 en 3,5 ging goed hoor.
Lastig, ik snap allebeide kanten wel. Maar ik geef hun gelijk, wij hebben laatst ook een verhuizing gehad en op het einde van de dag ben je gesloopt en wil je alleen nog maar een hapje eten en verder niks meer. Jij kan niet mee ivm de kleine en ik vermoed dat hun ook wel zullen hebben gedacht dat je misschien te moe was om mee te aan ivm je zwangerschap en dag met peuter.
ik denk ff doorbijten, maar heb wel begrip voor hoe je je voelt...als ze eten hadden afgehaald had je er misschien ook niet helemaal lekker bij gezeten..dus ik denk dat je voor nu het maar het beste van moet maken alles maar aanpassen om het je zo aangenaam mogelijk te maken, en aangeven waar jouw grens ligt..
Ik vind dat je dit echt niet mag verwachten van een hoogzwangere vrouw.. Hele dagen bezig zijn met een peuter en tussendoor ook nog lekker helpen klussen? Ik geloof dat ik je voor gek verklaard had als dit van mij werdt verwacht in de zwangerschap..
Helemaal mee eens! Meid ik vind het al knap dat je dit nog allemaal doet! Ik kon het niet bij zowel mijn eerste niet en bij de 2e al helemaal niet. Veel geluk in je huis!
Ik denk dat dit een gevalletje miscommunicatie is. Waarom vraag je ze niet is waarom ze niet met jou overlegd wat jij wilde? waarschijnlijk hebben ze een invulling voor jou. Dat het ook wel eens lekker is dat jij niet voor hun hoeft te zorgen en even lekker op de bank kon zitten. Of dat je er waarschijnlijk geen behoefte aan had om dan ook nog de deur uit te gaan.
Pfff je bent zeker overgevoelig, wees blij dat ze zo lang voor je klussen en bij ze thuis mag blijven, jij kan koken en eten zij niet. Je stelt je aan wees blij voor ze. Tis ook nooit goed...
snap jouw gevoel ergens wel, maar als ze je van te voren al hadden gezegd dat ze niet mee zouden eten vind ik het ook normaal dat ze er van uit gaan dat je al met je dochter hebt gegeten.
Wow dit vind ik best hard. Ik kan me best voorstellen dat het vermoeiend is als je hoogzwanger bent, een peutertje om je heen hebt en ook nog eens helemaal alleen voor een huishouden moet zorgen. Zonder verhuizing is dat al zwaar! Ik vind niet dat je je aanstelt, al begrijp ik je schoonouders en man ook, zij hebben uiteraard recht op een beetje ontspanning en hebben inderdaad voor jou ingevuld dat je het liefst thuis zou blijven. Ik zou zeker zeggen hoe je je voelt maar dan zonder verwijten erbij. Het bij jezelf houden en zeggen dat je je een beetje gepasseerd/genegeerd voelt. Dat gebeurt snel in een stresssituatie zoals verhuizen, dus dan moet je je even laten horen.
Nou ik weet natuurlijk niet hoe TS zich voelt natuurlijk, maar toen ik 34 weken zwanger was van mijn 3e heb ik boven op een trap gestaan om de wk te behangen te schilderen schuren en zelfs nog een vloer gelegd in de gang. Zwanger zijn is geen ziekte hoor, al zijn er natuurlijk ook gevallen dat je het echt niet meer kunt en ben je wel veel sneller moe, ik vind wel dat er tegenwoordig nogal eens zielig gedaan wordt op dit vlak, ik ken er die met 12 weken al niet meer willen tillen aanstelleritis.