Lang verhaal in het kort. Jongste zoon is 5 en is nog niet zindelijk. In de afgelopen anderhalf jaar zijn we via de huisarts naar de kinderarts naar de 'poepcoach' terug naar de kinderarts en door naar zijn collega met meer ervaring op ontwikkeling van het kind. Grof motorisch loopt hij een beetje achter, maar je ziet wel steeds stapjes vooruit. Ook met de zindelijkheid beginnen we eindelijk wat stapjes te zien. Gevoelsmatig zijn we op de goede weg met oefenen zonder er teveel druk op te leggen. Maar nu heeft de arts ons aangeraden om onderzoek te laten doen naar autisme. Omdat zij in zijn ontwikkeling vanaf baby tot nu aanwijzingen zag die die richting uit wijzen. Gevoelsmatig denk ik niet dat hij autisme heeft. Maar anderzijds denk ik ook. Kan geen kwaad. Meten is weten. En wie weet krijgen we zo extra handvaten om hem aan te pakken. Wie heeft ervaring met dergelijk onderzoek bij een jong kind (5 jaar). Hoe gaat het in zijn werk? Wat kunnen we verwachten? En vooral.... Heb je er ook echt iets aan gehad? Buiten de wetenschap dat hij een etiketje heeft of niet.
Wij hebben een half jaar geleden ongeveer het traject doorlopen met onze zoon, hij was toen net 5 denk ik. En staan nu aan het begin met onze dochter van 11. We hebben de verwijzing gekregen van de kinderarts. We mochten zelf kiezen waar we hem wilden laten testen, en zij heeft daar de verwijzing voor gemaakt. We hadden gebeld om een afspraak te maken en kregen vragenlijsten toegestuurd. Daarna een intake, we hadden met onze zoon een afspraak. Ik ging met een behandelaar in een kamer, en hij ook (eerst samen en later apart) Daar nog een hoop vragen beantwoord en gewoon over hem gehad. Ontwikkeling, gedrag enz. Daarna nog een keer met hem geweest, en nog een kort gesprek gehad. Ze hebben op school geobserveerd en d daarna hadden we het advies gesprek. Hij heeft dus ass en problemen met zijn emotie regulatie. We zijn nu bezig met psycho educatie, zodat we beter weten hoe het in zijn hoofd werkt. We hadden al veel aangepast aan hem (ivm zijn gedrag) maar hun gaven tips hoe we dingen anders konden doen. En we gaan ambulante hulp krijgen. Hebben we in het verleden ook al eens gehad maar niet gericht op autisme. Het heeft ons wel wat geholpen, eerst was het "hij heeft vermoedelijk autisme" en nu kan je gewoon zeggen dat hij het heeft, dat is soms makkelijker omdat het meer "geaccepteerd" is. Het is dan gewoon wat duidelijker waarom hij reageerde op dingen of waarom hij weer boos is. Overigens hoefden wij die diagnose niet, maar school wilde het graag. Die drongen er op aan omdat ze anders niet wisten hoe ze met hem om moesten gaan (hij zat er al een paar maanden) en na de diagnose is er niks veranderd. Bij dochter hebben we de formulieren een paar weken geleden opgestuurd en wachten we op de 1e afspraak. Bij haar vermoedde meerdere mensen het, en wijzelf zagen ook steeds meer kenmerken. Bij haar weten we het dus ook wel (bijna) zeker, maar om haar verder te helpen (sociaal en op school) willen we haar laten testen.
Jouw verhaal lijkt sprekend op hetgeen wij hebben meegemaakt met onze zoon van bijna 7. Hij is nog steeds niet zindelijk, heeft motorische problemen, een spraak - taal achterstand gehad (die met behulp van de logopediste is ingehaald), moeite met het verwerken van informatie, sociale problemen en moeite met de emotieregulatie. Onze zoon wordt vanaf zijn 5e jaar gevolgd door psychologen van een bekende instelling. Eerst kreeg hij een diagnose sociale angst. Later waren er toch ook vermoedens van ASS. Voor nu is samen met de hulpverlening afgesproken hem grotendeels aan te spreken als een ASS-er. Aangezien hij een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt op alle gebieden is besloten de officiële diagnose ASS echter nog niet te stellen. Wel heeft onze zoon dus hulp gekregen op alle gebieden en wij als ouders ook. Dit heeft enorm geholpen. De poep-en plas poli verklaart de zindelijkheidsproblematiek ook vanuit het ASS stukje. Het is dus niet altijd zo dat je pas goede hulp kunt krijgen met een officiële diagnose. Een goed beeld van het kind en het systeem, maakt dat gerichte interventies ingezet kunnen worden. Dit beeld kan ook prima worden gevormd zonder diagnose, in bepaalde gevallen. Je mag mij pb-en voor meer info.
Mijn oudste zoon was 5 toen hij werd onderzocht op adhd en ass. Het balletje is via school gaan rollen en via de huisarts een verwijzing gekregen. Hij is toen meerdere malen geobserveerd op school, we hebben vragenlijsten moeten invullen en diverse gesprekken gehad. Zoon is zelf een paar keer apart meegenomen naar de speelkamer om hem 1 op 1 te observeren. Hij heeft toen de uitgestelde diagnose adhd gekregen (wegens leeftijd). Ass kwam er verder niet uit. De kenmerken daarvan kwamen vooral naar voren door overprikkeling op school. Zijn motoriek, zowel fijne als grove, lag ook achter. Daar heeft hij fysiotherapie voor gehad en dat is een heel stuk verbeterd. Hij beweegt nog wat houterig en zijn handschrift is heel slecht, maar therapie heeft hij niet meer nodig. Ondertussen heeft hij de officiële diagnose adhd gekregen, zit sinds januari vorig jaar op sbo en krijgt medicatie. Het is een enorme verbetering, maar het blijft moeilijk.
Bedankt voor je verhaal. Ik herken idd wel veel. Hoewel zoon wel heel sociaal is en contact maakt. Juist daarom verwacht ik geen diagnose. Hoe gaat jullie school om met zijn zindelijkheid? En zijn klasgenoten?
School gaat goed om met zijn zindelijkheid. Juf weet dat hij extra vaak moet plassen. Ze proberen hem zo goed mogelijk te helpen. Onze zoon krijgt overigens ook medicatie om beter te kunnen voelen wanneer hij naar de wc moet. Juf geeft deze medicatie (na instructie van ons). Als hij nat is, verschoont hij zichzelf volledig zelfstandig. Juf heeft er dan weinig extra werk aan. Hoogstens moet ze zeggen wanneer hij zich moet gaan verschonen. Ze begrijpt ook goed wat de oorzaak is. Onze zoon is sociaal wel erg gegroeid, waardoor hij goed in de klas ligt. Hij speelt wel vooral buiten met anderen. De zindelijkheidsproblematiek werd vorig jaar dan ook goed opgepakt door de klas. Dit jaar wordt er ook goed op gereageerd, zei mijn zoon. Hoewel hij nu ook nieuwe kinderen in de klas heeft en net is begonnen. De balans blijven houden tussen vertrouwen hebben in dat het wel goed komt met onze zoon maar hem tegelijkertijd niet overvragen (door te positief te zijn) blijf ik als moeder het meest moeilijk vinden. Als ik het vergelijk met 2 jaar terug qua sociaal contact is de groei echt enorm bij onze zoon. Ik ben dus blij dat er nog geen definitieve diagnose is gekomen. Hoewel wij deze zeker zullen accepteren als dit nodig is voor hem. In bepaalde perioden blijven wij echter wel oud gedrag zien, bij stress of vermoeidheid. Ik zou zeker de boel laten uitzoeken bij jullie zoon, maar kritisch zijn op hoe dit wordt gedaan. Ons heeft het traject heel veel opgeleverd. Google eens op Infant Mental Health. Dit gaat over onderzoek bij vrije jonge kinderen, zonder er direct een stempel op te zetten. Afgekort noem je dat IMH specialisten. Je kunt kijken of de instelling waar jullie aan verbonden zijn, ook een dergelijke specialist in huis heeft. Het systeem en de achtergrond van de ouders worden dan ook meegenomen. Succes en als je nog vragen hebt dan hoor ik het graag!
Wat goed te horen dat school er zo goed mee omgaat. Wij hebben zojuist gesprek gehad met de nieuwe juf. Zij denken ook heel goed met ons mee. Gaan hem ook op vastgestelde tijden naar de wc sturen. Maar hij heeft regelmatig poepbroeken en die kan de juf niet helpen verschonen. Dus dan belt ze ons. Dat maakt het wel zwaar. We gaan zeker laten onderzoeken. Moet alleen nog laten uitzoeken door wie.
Wat fijn dat de juf zo goed meedenkt. Dat poepbroeken maakt het wel ingewikkeld, voor jullie als ouders maar zeker ook voor hemzelf. Ik hoop dat jullie terecht komen bij een fijne organisatie die alles goed uit kan zoeken en met bruikbare adviezen komt (met name op het gebied van de zindelijkheid). Veel succes met het traject en houd je ons een beetje op de hoogte? Groetjes, Akira
Onze zoon ook. Heeft paar maanden geleden de diagnose ASS gekregen. Maar hij is sociaal juist ongeremd. Kletst met iedereen, overvalt je met verhalen. Toch ASS, hij voelt ‘normale’ interactie wel slechter aan dus hoort er toch bij!
Tja.. dat is denk ik nog lastig in te schatten bij een 5-jarige. Feit is wel dat hij (meestal) het zonnetje in huis is bij ons. Met zijn eigen handvaten. Maar welk kind heeft die niet We zullen de experts maar laten oordelen. School gaat nu ook gericht meekijken. Afgelopen vrijdag goed gesprek gehad met juf en ib-er. Juf is nieuw en heeft hem dus nog maar kort meegemaakt. Maar ze zou dit ook met zijn juf van vorig jaar bespreken. En ib-er komt nog een keer in de klas om te observeren. Afgezien van zijn zindelijkheid doet hij het verder wel goed op school
Dat zegt echt niets. Doe ik ook (zowel hier, maar ook zeker in het echte leven) en toch ASS Ik weet niet of het hier al is geopperd, maar misschien heb je wat aan de tips en trics uit het boek 'geef me de 5'. Zelfs al zou je zoon niet het stempeltje krijgen, ik denk dat alle jonge kindjes wel min of meer baad zullen hebben bij een aantal punten uit dit boek.