Pff, ik ben nu precies 38 weken in verwachting, en gisteren zijn mijn vliezen gebroken. Helaas nog geen weeënactiviteit, dus nu dagelijks op controle. Vandaag te horen gekregen dat ik morgen of uiterlijk zaterdagochtend ingeleid ga worden. Maar o, o, o! Vannacht op het ziekenhuis heb ik als eerste een inwendig onderzoek gehad, m.b.v. de beruchte eendebek. Wat een ellende! Het doet niet alleen pijn, maar de genantheid! Dat is wat mij echt zo ontzettend tegenstaat! Ik lig al weken wakker van de gedachte aan de bevalling. En dan niet vanwege de pijn, maar ik vind het gewoon zo ontzettend genant! Ok, als je eenmaal aan de bevalling begint, is het zo. Maar die vreselijke inwendige onderzoeken en zo vooraf, dat is afschuwelijk. Je ligt er op je minst charmante manier bij, krijgt allerlei mensonterende voorwerpen in je gestoken... Dit is voor mij echt een nachtmerrie. Ik ben echt bang voor het inleiden. Je krijgt dan eerst gel ingebracht (waarschijnlijk weer met die rot-eendebek!) en meestal moet dit enkele malen herhaald worden. Als het dan allemaal ok is, krijg je een infuus (au!) en worden de weeën opgewekt, waarvan ze zeggen dat die vaak heviger zijn dan bij een natuurlijke bevalling. Ook kan het wel even duren voor je baarmoedermond rijp is, wat kan betekenen dat je enkele dagen achter elkaar het slachtoffer bent van die vreselijke inwendige onderzoeken. Ben ik de enige die hier tegenop ziet vanwege deze reden? Het idee dat andere mensen mij zo zien -mijn vriend en mijn moeder inbegrepen, die er bij zullen zijn- jaagt me echt letterlijk ANGST aan. En dan heb ik het nog niet eens over eventueel bijkomende "verassingen", zoals eventuele ontlasting die je verliest, of het gillen als een speenvarken tijdens de pijn. Ik heb op dit moment sterk de neiging om tegen vriend en moeder te zeggen dat ze maar op de gang moeten wachten. Hoe kun je die mensen ooit nog onder ogen komen, na het meest genante moment dat je waarschijnlijk ooit mee zult maken? Het is waarschijnlijk wel duidelijk uit mijn woorden, maar ik schaam me dus bij voorbaat al dood. Zijn er nog meer mensen die hier last van hebben?
Ik snap je gevoel wel alleen heb ik het lang niet zo erg.. ik ben er van overtuigd dat op het moment dat je weeën hebt... je helemaal niks meer kan schelen.. je wilt 1 ding en dat is je kind eruit... je moet maar zo denken voor de mensen in het ziekenhuis is het dagelijks werk en voor je vriend en je moeder is het iets heel bijzonders.. je moeder weet hoe het is en je vriend zal snel alles vergeten als ie jullie kindje in z'n armen heeft net als jij probeer je verstand op nul te zetten
meid, die eenden bek is idd niet echt prettig nee. maar als je straks met weeen ligt heb je echt geen erg in de mensen die om je heen staan hoor. Dan heb je het druk zat met jezelf. Heel veel succes meid
Idd zoals hierboven al wordt gezegd, het kan je echt geen bal meer schelen zodra je bezig bent. Dat kind moet eruit en dit is nu eenmaal de natuurlijke weg. Ik vind het echt geen genante gebeurtenis. Het is gewoon iets heel heftigs om mee te maken en heel indrukwekkend. Probeer maar om er niet te veel over na te denken, heeft geen nut, want zo gaat het nu eenmaal.
inderdaad zodra je weeen hebt dan kan het je echt niet schelen. ik had uit eindelijk een mannelijke gyneacoloog die bij mij tussen de benen zat maar als je daar ligt met weeen kan zelfs de koningin er bij staan dan maakt het je nog niet uit. veel succes de komende dagen ik hoop voor je dat de kleine vanzelf zich aankondigd. liefs rianne
Als het zover is, dan maakt het je echt allemaal niet meer uit hoor. Je bent waarschijnlijk alleen maar blij dat je dierbaren erbij zijn. Ik heb ook overgegeven, ontlasting gehad, en ben ook diverse keren getoucheerd en het kon me niets schelen al had de Koningin erbij gestaan!
Ik herken het niet echt. Voor en tijdens de bevalling heb ik verschillende inwendige onderzoeken gehad, hoort er nu eenmaal bij. Maar toen zijn er geen eendebekken gebruikt, dat scheelt wel wat. De onderzoeken tijdens de bevalling konden me echt helemaal niets schelen. Zou het jou helpen als je je vriend en moeder vraagt bij het hoofdeinde van het bed te blijven tijdens onderzoeken? Zij hoeven toch niet mee te kijken? En zodra het onderzoek is afgelopen kun je lekker onder een laken blijven hoor. Ik heb tijdens mijn bevalling minstens 6 keer gepoept. De verpleegkundige heeft dat steeds voor me schoongemaakt. Leek me vooraf echt een drama. Op het moment zelf hooguit wat ongemakkelijk. En de verpleegkundige heeft het echt nergens over. Voor haar is het dagelijkse kost. Veel succes, ik hoop dat je vooraf nog wat rust vindt en wens je een bevalling waar je met een fijn gevoel op terug kunt kijken.
Ook hier niet echt herkenning, oké, fijn is het natuurlijk niet, maar denk : die mensen hebben heus al meer gezien ... Komt allemaal wel goed hoor!
Ik had het ook hoor, ben echt een preutse haha! Maar echt geloof me, als je bezig bent dan maakt het je echt helemaal niks meer uit.. Ik heb helemaal naakt op mijn bed gelegen.. had zelfs geen t-shirtje aan omdat ik net uit de douche kwam en het ging zo snel ineens.. En het boeide me niks.. Ik wilde om die reden mijn moeder ook niet bij de bevalling hebben maar die is toch komen kijken en ik vond ook dat niet erg.. Als je bezig bent vergeet je alles om je heen en dat zit je helemaal in een trance! Alvast heeeel veel succes met de bevalling! Groetjes pam
Mijn moeder ging bij mn eerste bevalling tijdens de onderzoeken ed. even weg... vond ik zelf ook wel zo fijn en anders kunnen ze ook bij je hoofdeinde staan. Verder is zo'n onderzoek niet echt leuk maar een vk of gyn heeft al zoveel vagina's gezien dat jij niks kan hebben wat ze nog niet hebben gezien. Misschien helpt het als je beseft dat hoe beter jij je kan ontspannen, hoe sneller het waarschijnlijk gaat en des te sneller zijn de zogenaamd genante momenten voorbij. Verder veel succes... er zijn je al miljarden vrouwen voor gegaan (waaronder je moeder) dus jij kan het ook!
Ik heb gevraagd of mijn man bij het hoofdeind wil blijven staan tijdens de onderzoeken en de bevalling. Ten eerste kan ik zijn steun op dat moment dààr beter gebruiken en op die manier hoeft hij niet te zien hoe ik inwendig werd onderzocht of hoe het er van onder uitziet als de baby eruit komt. Ik heb zelf weleens filmpjes gekeken en ik vond het er erg heftig uitzien, ik wil niet dat mijn man een naar beeld op zijn netvlies krijgt... Verder ga je, tenminste dat is mijn ervaring, de schaamte voorbij tijdens je bevalling. Je wilt alleen dat kind er nog maar uit hebben en hoe of wat maakt dan niet meer uit. Tijdens de onderzoeken vooraf kun je mss proberen om even helemaal nergens maar aan te denken, ogen dicht en net doen of het allemaal helemaal normaal is wat er met je gebeurd, zo heb ik ook het strippen doorstaan Heel veel sterkte ermee meis....Hoe vervelend ook, er komt een eind aan deze ellende, echt waar.....
En dan heb je de bevalling gehad, krijg je de nacontroles door de verloskundige nog Ik sluit me aan bij de anderen: als het moment daar is, kan het je echt geen bal meer schelen. Veel succes met de laatste loodjes en met de bevalling! Groetjes, Wendy
Ik herken het absoluut! Heb nooit een uitstrijkje gedaan omdat mijn angst voor het inwendige gedoe behoorlijk wat hoger lag dan een angst voor eventuele kanker. Ik ben afgelopen dinsdag voor het laatst bij de VK geweest en zij begon over strippen. Eerst wilde ik erover nadenken totdat ik ineens zoiets had dat ik het dan maar eens gehad zou hebben, omdat mijn benen toch een keertje uit elkaar moet doen. En het was niet fijn, ik vond het heel vervelend. Maar ik was niet alleen (mijn man heeft mijn hand vastgehouden) Ik heb heel duidelijk aangegeven dat ik het heel eng vond en het voordeel was dat ik het niet hoefde te doen zodat ik altijd nog een beetje regie had. Dus een betere 1e ervaring dan jij hebt gehad. Gisteren naar het ziekenhuis geweest omdat ik 2 weken overtijd was en ja daar moest ik een inwendig onderzoek, ik was zo blij dat ik het al eens gehad had in een iets prettigere omgeving dan het ziekenhuis! Bij mij helpt het als man mijn hand vasthoud en ik naar het plafond staar en er niet aan zit te denken. Verder snap ik de schaamte tijdens de bevalling die je nu hebt ook echt wel. Ik ben nu al aan het nadenken dat ik wel moet douchen en is mijn bikinlijn (redelijk) bijgewerkt (ik heb zelfs mijn benen en oksels geschoren) en ik zit alleen maar te denken dat ik zoveel van te voren wil (proberen) te poepen zodat het er tijdens de bevalling niet nog eens uit moet. Mijn man mocht van mij al niet in mijn doos kijken tijdens bevalling en wil dit ook al niet meer toen hij hoorde van de kans op ontlasting. Gewoon wel zo prettig dat je er allebei zo weinig mogelijk van meekrijgt. Ik denk dat je kans dat je ontlasting verliest pas op het laatst is en ik stel me zo voor dat je dan in zo'n gemoedstoestand bent dat het niet meer uit maakt (van moeder natuur krijg je ook de kans te focussen op wat jouw taak is, zonder te druk te zijn met details). Ik mag morgen komen en word ik ingeleid, gelukkig al wel een rijpe baarmoedermond dus heb ik geen gel nodig. En als je liever alleen je partner erbij wilt hebben dan moet je dat aangeven (hij kan heus wel wat hebben hoor! ook dat wat jij heel genant vind). Heb je er andersom wel eens over nagedacht? Stel je voor dat je partner een vervelend en genant iets moest ondergaan en jij zou erbij zijn hoe zou je daar tegenaan kijken, je blijft heus wel van hem houden! Hee succes, die kleine komt er toch wel uit hoe genant jij het ook vind van te voren en praat er gewoon over hoe groot je angst is tegen je partner, je moeder, in het ziekenhuis op die manier kan iedereen proberen je gerust te stellen en eventueel als het mogelijk is hier rekening mee houden. Groeten Marjon
Ontlasting kun je met geen mogelijkheid voorkomen. Je kindje drukt alles wat nog in de weg zit naar buiten en helaas zit er altijd nog wel wàt in je endeldarm. Gelukkig legt de vk of gyn dan weer een schoon matje neer, niemand die er verder wat van merkt. En idd, het gebeurt op een moment dat je je helemaal niet meer bezighoud met dat soort dingen, omdat je kindje er dan bìjna is...
probeer hierover te praten met je verloskundige. Als je bij voorbaat al angst hierover hebt, kan het zo zijn dat je onbewust de weeën tegenhoud waardoor het allemaal veel langer gaat duren! Ik kan natuurlijk niet voor je partner en moeder spreken, maar wel vanuit het oogpunt van de verloskundige; wij vinden niks genant! Onthoud dat wij dagelijks dit soort dingen meemaken. Wij zien per dag soms wel 10 naakte mensen en niks is raar. Tijdens de bevalling kan je inderdaad scheten laten of poepen. Dit maakt helemaal niks uit. Het is juist een uitzondering als het niet gebeurt! Ben je hier nou echt heel erg bang voor, dan kun je een klisma (klyx) vragen aan je verloskundige. Hierdoor spoel je je darm gedeeltelijk leeg. Succes met je bevalling!
Ik denk dat ik me ook heel genant zal voelen tijdens de bevalling. Ik ben een tijdje geleden in het ziekenhuis opgenomen geweest, omdat ik hartritmestoornis had, ik schaamde me ook rot, omdat ik mijn benen al maanden nie thad geschoren. Ik ben er gewoon te moe voor. Ik zal een aantal dagen voor de uitgerekende datum uitgebreid gaan harsen en scheren Zal wel pijn doen, maar ja dat moet dan maar ff. ik denk eigenlijk niet dat je je hoeft te schamen voor de dokters tijdens de bevalling, omdat zij dit dagelijks zien. Hun belangrijkste taak is om de baby op de wereld te brengen en niet om de *piep* van vrouwen te bestuderen...snappie...
Ik kan me wel voorstellen dat je er mee zit, maar geloof me, tijdens de bevalling heb je écht wat anders aan je hoofd dan je daar druk om te maken. Het komt echt wel goed! Succes met de bevalling, maak je niet teveel zorgen om hoe je erbij ligt. Groetjes, Tijgertje
Ach ja voor JOU is het misschien genant voor hun gewoon werk (zoals een cassiere iets aanslaat of een kapper je haar knipt) niets bijzonders hoor, honderden bevallingen al gezien / gehoord / geroken nee voor hun is het allemaal "normaal" en kijken ze echt niet van op... Misschien heb ik te vaak in het ziekenhuis gelegen om er zo makkelijk over te denken maar mijn oplossing voor moeilijke, genante en enge dingen is verstand op 0 en eraan toegeven anders maak je jezelf alleen maar gek en de enige wie je ermee hebt ben je jezelf...
Op het moment dat je aan 't bevallen bent, maakt 't echt niet meer uit hoor wie er allemaal in die kamer staan en wat ze doen! En het is zeker niet genant voor je vriend. Mijn vriend vond het heel speciaal om mee te maken en was supertrots op mij en zijn zoon.
meid ik kan je alleen maar op het hart drukken dat je op het moment zdelf er totaal NIET aandenkt. Ik heb ook altijd een angst daarvoor gehad en heb ooit een KS overwogen zodat ik niet zo hoefde te liggen?!?!? ik wilde ook alleen mijn moeder erbij en mijn vriend, uiteindelijk is me zusje er ook bij geweest en had van mij de hele wereld mogen komen, ik had er niet bij stil gestaan en er totaal niks omgegegen. Op dat moment let je daar absoluut niet op. Ik hoop dat je door alle verhalen hier een beetje minder angst hebt, en dat je toch wat meer ontspannen-er kunt bevallen. Heel veel kracht en moed! Liefs meliske