Ik zit nogal met een probleem, waar ik niet meer uitkom.. (Hulp is al aangevraagd, aanvraag ligt bij de gemeente.) Mijn zoon heeft nogal wat ik zijn rugzak, het grootste probleem is dat zijn vader hem in de steek heeft gelaten en hem aan een lijntje houdt met 1x in de 6 maanden een uurtje elkaar zien.. Ook heeft hij ADHD.. Wat dit natuurlijk allemaal niet makkelijker maakt.. Maar hij luistert gewoon niet, heeft overal een weerwoord op en denkt dat hij alles al weet. Lezen hoeft bv volgens hem niet want dat kan hij wel.(dat hij bijles heeft wegens dyslectie maakt daarin niks uit.. Dat is even een voorbeeld wat tot eeuwige discussies leidt. Wat hij wéét alles. Grote mond heeft hij vaker wel dan niet.. En is oostindisch doof.. Het komt er opneer dat zolang alles naar zijn zinnetje gaat het leuk en gezellig is, maar zodra iets niet mag of kan zeurt hij net zolang totdat je hem zo zat bent en ik dus volledig uit m'n plaat ga.. Niet fysiek maar ik ben momenteel wel zo ver dat het tot schreeuwen komt.. Zondag hadden we een voorval dat hij niet buiten kon spelen.. En dan is gewoon de dag verziekt omdat hij zo doordramt.. Het hele gezin zit met een humeur omdat hij z'n zin zal en moet hebben.. Dit is pas sinds een poosje.. Vroeger was het een heel ander kind.. Mocht iets niet zei hij oké mama ander keertje dan weer. In de regels is niks veranderd, ik ben consequent herhaal vaak de regels omdat hij door z'n ADHD nog wel eens wat vergeet.. Maar ondertussen zit ik met m'n handen in m'n haar, en is het gewoon een opluchting als hij op school zit.. De eeuwige strijd is zo vermoeiend.. Hem elke x uitleggen waarom iets niet mag, het een x zeggen en hem daarna negeren.. Niks werkt.. Hij blijft net zo lang doordrammen totdat je dus zo boos bent, dat ik hem boos naar z'n kamer stuur zodat ik even tot rust kan komen en van zijn gezeur af ben.. Wie herkent dit? En wie heeft er tips om dit aan te pakken..? Ik zal je eeuwig dankbaar zijn!
Moeilijk.... Allereerst wat goed dat je hulp gezocht hebt! Ik denk dat dit een combinatie van zijn ADHD en puberen is. Mijn dochter van 10 begint nu ook langzaam aan haar grenzen te ontdekken, mijn zoon van 13 doet dit al ongeveer 2 jaar. Maar aangezien jouw zoon ADHD heeft zal dit extra problemen met zich mee brengen. Mijn ex-man heeft ADHD en ik herken heel erg het doordrammen. Als hij eenmaal iets in zijn hoofd had, moest het ook echt gebeuren. Hij zette bijvoorbeeld zijn zinnen op een huisdier op zaterdag avond en zeurde en zocht de hele avond naar een dierenwinkel die dit beest verkocht en op zondag open was. Hij bleef doorgaan en gingen alleen maar kijken maar kwamen uiteindelijk wel met twee beesten thuis. Slikt jouw zoon medicijnen?
Mijn zoon krijgt idd medicatie.. Omdat hij anders helemaal niet te houden is. Voor twee weken terug is z'n medicatie opgehoogd in de hoop dat het wat verbetering zou geven.. Maar dan zit hij een paar uurtjes als een dood vogeltje op de bank.. Dus die dosering is te hoog.. Hij moet wel zin hebben in buitenspelen oid.. Maar idd, vooral het doordrammen.. Dat is echt het grootste probleem! Ergens ben je het zo zat dat je wilt toegeven, maar ik hou wel vol juist omdat ik niet wil toegeven bij negatief gedrag.. Hoe zwaar soms ook.
Lijkt me pubergedrag. En dan vooral niet toegeven! Misschien wel kijken hoe hij in overleg meer verantwoordelijkheid kan krijgen mbt bepaalde dingen en samen met hem afspraken maken over dingen en ook over de consequenties als hij zich ergens niet aan houdt, maar dan is afspraak ook afspraak.
Dan gaat hij de mist in.. Hij laat zich snel overhalen door vriendjes.. Dus hij moet zich nog op bepaalde klok tijden komen melden, dan krijgt hij wat drinken en een stuk fruit. Of rond lunchtijd z'n broodje.. Sommige dingen gaan wel heel goed, boodschapjes doen met mijn pinpas. Neemt dan uit zichzelf netjes de bon mee..
Misschien eens op een rustig moment samen met hem over dat drammen praten. Dat jij dan moet mopperen en het niet leuk is in huis. Of hij daar ook last van heeft en dit anders wil. Daar dan samen afspraken over maken. Bijv. Nee is nee en na drie keer zeggen, dat je dan zegt dat je nu stopt met jezelf herhalen en als hij door blijft gaan dat hij op zijn kamer kan gaan zitten. Probeer samen te overleggen en samen afspraken te maken waarbij hij zelf inspraak heeft in consequenties. Dit gesprek zou ik dan beginnen met wat jij ziet wat hij allemaal goed doet en al kan. Waar je trots op bent. En aan hem vragen waar hij trots op is. Wat vind hij in huis goed gaan en wat minder. En dan jouw punt aandragen.
Goed dat je hulp hebt gevraagd! Je zoon gaat richting de puberteit en heeft ADHD, dat is geen makkelijke combinatie, voor hem en voor jullie. Door de ADHD mist hij een soort 'rem', wat invloed heeft op allerlei gebieden. Gedrag van de puberteit wordt hier dus ook door versterkt. Dat maakt het ook zo sneu voor kinderen met ADHD, ze kunnen zichzelf vaak niet remmen en blijven dus maar doorgaan, vaak net iets extremer dan bij 'gewone' pubers. Daarom lijkt het me belangrijk dat er iemand komt meedenken en meekijken met jullie. Hebben jullie al eens ooit psycho-educatie gehad waarin wordt uitgelegd wat ADHD is en hoe jullie er, in het geval van jullie zoon, het beste mee kunnen omgaan?
Dit doen we continue als het weer eens 'uit de hand loopt' Er zijn vaste regels, na doordrammen ed.. Maar dat is het probleem juist, het lijkt op zulke momenten niet te landen! Terwijl hij in rustige toestand best weet wat de regels zijn en waar hij zich aan moet houden.. Alleen als het anders loopt dan dat hij wil, lijkt alles wel in rook op te gaan..
Ik heb idd toen de ADHD vastgesteld werd een soort van cursus gehad vanuit het ggz.. Ik zelf heb add, maar dit is goed onder controle te houden en alleen lastig als ik teveel prikkels binnen krijg.. Denk aan een festival met duizende mensen die lachen en praten..
Kenmerkend aan de puberteit, denk ik... Ze willen steeds meer en ze willen ook steeds meer zelf bepalen. Ze maken zich los van hun ouders. Op zich een goed proces, alleen niet altijd even makkelijk. Zie bv. https://www.hersenstichting.nl/puberhersenen/pubergedrag Op die site staan ook een paar (redelijk voor de hand liggende, maar toch) tips. En verder is het vooral een kwestie van een (hele lange) adem...
Dank je wel dat ga ik zo eens doorlezen 😊 Maar is 11 niet alleen te vroeg om te puberen dan? Ik dacht dat deze heftige periode pas rond 13/14 begon haha.
Vanaf 10 (en soms nog eerder) begint het vaak al. En ik wil je niet wanhopig maken, maar best kans dat het de komende tijd alleen maar erger wordt. En natuurlijk verandert het 'accent' in de loop der tijd ook.