Zo leuk om al die verhalen te lezen. Wel grappig dat het toch meestal de vrouw is bij wie het gaat kriebelen. Bij mij ging het drie jaar geleden kriebelen toen we ons nieuwe huis kochten maar vriendlief was net klaar met studie, beetje een laat bloeier en wilde nog even genieten. Een jaar later in juni 2009 heeft hij op vakantie aan me gevraagd of ik een kindje met hem wilde ja gezegd natuurlijk!! Helaas heeft het even opzich laten wachten en gingen we de medische molen in maar nu al weer 30 weken zwanger van onze eerste dochter!!
Bij ons was het men vriend ik zat in men stopweek en mijn ongi kwam er niet door dus had een test gedaan en hij was heel erg teleurgesteld toen deze negatief was, daarop heeft hij gezegd dat hij toch wel heeeel graag papa wou worden. ikzelf was er nog niet klaar voor op dat moment door omstandigheden van buitenaf, men lichaam had het ook al laten merken lichtjes en ik was zelf heel teleurgesteld maar heb dit niet aan hem laten zien. en dit jaar begon het echt wel te rammelen binnenin en heb dan heel subtiel gezegd dat ik weer naar de apotheek moest voor men pil, heeft ie heel lief gevraagd of dat wel nog nodig was en tadaaa ^^ sinds 3 juli pilvrij!
Wat leuk al die reacties hier, echt een leuk topic TS! @ Bosuiltje - same here, af en toe vertelde ik hem het een en ander en zit hij met grote ogen te kijken. OWH gaat dat zo....! Haha. Maar inmiddels x aantal maanden verder weet hij ook bijna alle ins en outs.
Mijn man heeft al vrij vroeg in onze relatie aangegeven (later) wel kinderen te willen, toen had ik daar nog niet eens aan gedacht. Na ons trouwen hebben we het nog een tijdje uitgesteld (druk druk druk met allerlei dingen). Steeds meer verhalen uit omgeving kwamen over hoe moeizaam het soms kan verlopen, dus hebben we besloten ook maar eens te gaan beginnen met proberen. (Bij ons kriebelde het allebei) Nu anderhalf jaar later en inmiddels in de MMM, spijt dat we er niet eerder aan begonnen zijn. Maar positief blijven...en blijven hopen
leuk om dit te lezen. Bij onze dochter had ook iedereen ineens een kindje en we hadden het er vaker over dat het toch wel heel leuk was, en hier dus wel zo'n soort tandenpoetsgesprek van: zal ik nu maar stoppen dan?? Helaas duurde het voor ons een dik jaar voordat ik zwanger was. Nu heb ik zelf gezegd dat ik ging stoppen om iig mn cyclus op orde te laten komen, dat lukte de eerste keer ook lang niet. Maar ik ben er zelf maar over begonnen, hoefde niet te vragen wat hij ervan vond, want hij wil al bijna 2 jaar een tweede, haha. Die mening kende ik dus al.
Inderdaad leuk om van jullie te lezen hoe het is gegaan. Ik dacht altijd dat ik geen kinderen zou willen. Ik vond het wel goed zo met z'n 2en. Maar toen werden er in onze omgeving hier en daar babys geboren en "ach wat zijn ze leuk". Het heeft nog een paar maanden geduurd voor ik er zeker van was dat ik dat ook wilde. Mijn man heeft van begin af aan gezegd dat hij graag papa wilde worden maar ik heb in het begin al gezegd dat er een kans is dat ik dat niet waar zou kunnen maken voor hem, dus ik moest wel echt HEEEEEEL zeker zijn voordat ik hem ging vertellen dat ik de pil voorlopig niet meer nodig heb Nu zitten we in de 3e ronde! Hopelijk gebeurd het gauw
Echt heel leuk om alle verhalen te lezen! En wat een verschillen over hoe het gegaan is! Ik keek er eigenlijk van op dat er nog niet zo'n topic bestond, maar aan de andere kant twijfelde ik ook om me aan te melden omdat we er nu officieel natuurlijk nog niet mee bezig zijn.
Leuk al die verschillende verhalen, ik zelf had een Mirena, mag dat ook ? Mijn man is iets jonger dan en ik. Toen ik hem leerde kennen had ik al een zoontje van 3. Dat vond hij harstikke leuk, maar was zelf nog niet toe aan een eigen kindje. Eerst allebei een vaste baan, toen wilde hij een groter huis, daarna een dikke spaarrekening en zo gingen de smoesjes maar door. Ondertussen is mijn oudste bijna 9 en heb ik al zeker 3 jaar last van rammelende eierstokken, ik heb dit ook niet onder stoelen of banken gestoken. Op een gegeven moment heb ik gezegd dat ik mijn spiraal wilde laten verwijderen, ik was het wachten zat en als hij niet wilde dat ik zwanger zou raken, dan moest hij daar maar voor zorgen! Toen kwam het hooge woord eruit, hij wilde heel graag een kindje en hij wilde dat ik de moeder van zijn kindje zou worden, maar hij (ik citeer) schijt in m'n broek bij de gedachten dat ik straks verantwoordelijk ben voor een mensenleven. Maar schatje met jou durf ik dat aan! 2 dagen later zat ik bij m'n huisarts en zitten we in onze 1e ronde.
Bij mij was het meer: Schat, wanneer moest je ook al weer ongesteld worden. Eeeh.. 4 dagen geleden..hmmm, even een testje halen? en toen. Bij de tweede was het ook vanaf zijn kant (omdat ik al 600 keer had aangegeven dat het bij mij wel kriebelde): nou, zullen we er maar weer voor gaan dan?
We waren verloofd, in eerste instantie altijd gezegd dat ik eerst getrouwd wilde zijn voordat we zouden beginnen. Heb op een gegeven moment gezegd goh ik zou wel al eerder kinderen willen al. Hij dacht dat het niet zo handig zou zijn als ik zwanger zou zijn tijdens de bruiloft. Ik zei het zal toch niet gelijk raak zijn hoor. Naja het duurde inderdaad nog 1,5 jr. 2e x was het een verrassing, helaas miskraam. Daarna mistte ik het kindje en zwanger zijn enorm en heb dat tegen mijn man gezegd, heel vaak met nog tranen van alles. Hij zei je bent vast gauw weer zwanger dus zag dat wel als goedkeuring . Gelukkig toen met een half jaar weer zwanger.
Hey Leuk topic en mooie verhalen. Nadat ik 2 jaar geleden 'dacht' zwanger te zijn. En dat stiekem ook wel heel leuk vond maar dat het praktisch nog niet het moment er voor was. Begon het bij mij te kriebelen. Ik was toen niet zwanger maar dat was wel de aanleiding en heb het de afgelopen 2 jaar ook niet onder stoelen of banken gestoken. Waarop we het er regelmatig over hadden. Zonder dat ik teveel wilde puchen. Mn vriend was er nog niet klaar voor. Eind vorig jaar gaf hij aan 'je merkt het vanzelf wel'. In maart dit jaar.. Door hormoon gedoe waren we inmiddels bij de condooms beland dus die ging op een dag niet meer om... Wel nog even een goed gesprek gehad en de eerste maand niet bewust geklust maar toen werd ik ongesteld en dat vonden we toch wel jammer. Onder het mom van het kan nog wel een jaar duren.. die maand toch om de dag gedaan. En toen was ik zwanger.. helaas na 10 weken een missed abortion. Dat was eind juli en nu gelukkig weer hersteld en we zitten weer in de eerste klus periode. Toch vond ik het ook een stap van willen en ook echt doen en toen ik eenmaal wist dat ik zwanger was werd ik ook onzeker. Maar toch hoop ik dat het snel weer zo mag zijn want het voelde fantastisch, zelfs de kwaaltjes. Je kan altijd nog beren op de weg zien. Maar als het goed voelt en het kan, je hebt het kindje een toekomst te bieden. Go for it! Ik ben ook 27. En je mannetje.. gewoon tegen m aankruipen en zeggen wat je het liefste zou willen. Dan komt hij vanzelf, maar zo te horen zit dat wel goed. Succes!! Groetjes
hahaha leuk om te lezen hoe het zo bij iedereen te sprake komt!!! vooral dat tandenpoetsen! Bij ons was het dus ook zo iedereen leek zwanger te zijn of met kleine wondertjes te lopen en we hadden het er natuurlijk al vaak genoeg over gehad (ik kreeg dus ook rammelende eierstokken) maar we moesten nog eerst verhuizen omdat we vonden dat de kleine een eigen kamertje moet hebben. opeens zei me vriend met koninginnedag dat tie niets liever wilde dan een kleine van ons samen ( zie je het voor je op koninginnedag aan je ontbijtje in je ochtendjasje) dus voor ik kon reageren rende die naar boven toe pakt me doosje met me pil, doet het raam open en gooit hem zo naar buiten. zo zei die, die hebben we niet meer nodig!!! dus wij zijn vanaf begin mei gestopt en ben pas net ongesteld geworden. dus we gaan er nu helemaal voor!
Erg leuk die verhalen. Bij ons was het ook in de badkamer; dit is de laatste en dan stop ik er mee en dan moet de natuur maar zijn werk doen, toch schat? Hij vond het eerst ff eng, maar nu kan hij niet wachten op een positieve test.
bij ons was het op onze aller eerste vakantie samen. hadden een apartementje in de bergen van malaga en (nu) manlief pakte mijn pilstrip en zei wat wil je wel of geen kinderen?...ehh ik wil ze heel graag zelfs zei ik en hopa daar ging de strip over het balkon heen zo de bosjes in met de mededeling dan hebben we die niet meer nodig nu daarna geen pil meer aangeraakt en 5 jaar later was ik zwanger van onze mooie dochter
Mijn vriend en ik schelen in leeftijd, hij is nu 34 en ik wordt in November 26. Ik heb mij eerder altijd nog te jong gevonden om moeder te worden, mijn vriend wilde wel graag kinderen maar alleen als ik daar klaar voor was. Nu hebben bijna al mijn vriendinnen kids, of zijn zwanger en begon het bij mij ook te kriebelen. Ik vroeg hem gewoon op een avond op de bank, hoe zou jij het vinden als ik zou stoppen met de pil? Hij reageerde gelijk heel positief en was heel erg blij. Inmiddels is mijn 1e echte menstruatie gekomen...en kunnen we volop gaan "klussen".
Leuk om alle verhalen te lezen. Voordat we trouwden wisten we allebei dat we kinderen wilde. Alleen niet gelijk, we hadden in eerste instantie geen tijd afgesproken. We wilden wel groter wonen en ik was destijds pas begonnen bij een nieuwe werkgever. Een tijd later zei mijn man uit het niets waarom stop je niet met de pil. Ik was toen een beetje beduusd omdat ik nog niet bedacht had om te stoppen. Uiteindelijk erover gesproken en afgesproken dat ik voor mijn 30ste wel moeder wilde worden, de maand voor mijn verjaardag gestopt met de pil
Dit is echt heeel toevallig! Bij ons is het precies zo gegaan op Koninginnedag... alleen gooide mijn man het dan in de prullenbak haha
Ik was al lang van de pil af... had genoeg van die troep in mijn lichaam. Het begon bij ons over wanneer het het juiste moment zou zijn voor een kindje. conclusie: het juiste moment is er niet en komt er ook niet, dus laten we maar eens kijken waar het schip strand. Ongeveer 9 maanden een kleine meid.
Bij ons kwam het onderwerp te spraken tijdens een autoritje We kwamen, volgens mij, terug van mijn schoonzus, zwager en de kindjes. Mijn schoonzus was op dat moment zwanger. Ik heb gewoon gezegd "Schat, ik denk dat ik vast met de pil wil stoppen. Ik wil graag weten wat jij ervan vindt, dus denk er even over na!". We zouden 5 maanden later gaan trouwen en daarna voor een kleine gaan, dus wilde alvast (aangezien ik wist dat het ontpillen lang kon duren) beginnen daarmee. Een paar dagen later zei mijn manneke dat hij het goed vond, maar nog wel met condoom wilde omdat hij anders bang was dat ik niet meer in mijn trouwjurk zou passen als het gelijk raak was. Dus tot en met februari met condoom en toen een keer in het heetste van de strijd vergeten. Daarna nog een kort gesprek gehad over een condoom gebruiken en besloten die ook maar in de la te laten liggen
ons nichtje werdt geboren ik had meteen zoiets van ohhhh dat wil ik ook dus ik manlief (we waren toen nog niet getrouwd) gevraagd hoe hij dacht over een kindje hij was er nog absoluut niet aan toe! dus ik dacht naja dan wacht ik af totdat hij aangeeft dat ie er wel aan toe is. dat was 16 maanden later maar door omstandigheden zijn we pas 25 maanden later met de pil gestopt!