he meiden, Bij mij is naast de ischias en bi een hernia geconstateerd. Dit is mijn 4 e hernia, dus ook al kunnen ze geen mri maken , ik voel hem de pijn komt overeen en de gyn kan verder helemaal niets vinden dus het is echt een hernia. Is er iemand die ook een hernia had in de zwangerschap? Hoe verging de rest van de zwangerschap, bevalling, na de bevalling, mocht je natuurlijk bevallen of met keizersnede, ben je daarna geopereerd of ging de hernia zelf weg.. Ik ben zo benieuwd hoe het bij anderen gegaan is. Ik loop er nu onwijs tegenaan te hikken dat ik eigenlijk niet meer zelfstandig voor colin (16 aanden)kan zorgen. Kan hem met moeite tillen,hij loopt veel zelf en klimt ook de trap op als ik er achter loop, maar ja helemaal niet tillen is onmogenlijk,ik kan niet zitten, dus spelen gaat alleen op bed, heb zoveel pijn dat ik niet erg gezellig ben en ga regelmatig door mijn benen omdat het lijf het gewoon niet redt. Dit gaat waarschijnlijk alleen maar moeilijker worden, heeft iemand hier ook ervaringen mee, hoe hebben jullie dit opgelost? hij gaat trouwens 1 dag naar de gastouder tot 31-12(dan geen kinderopvangtoeslag meer omdat ik niet werk in jan.2011).., 1 dag naar mijn moeder en 1 dag naar mijn schoonmoeder. Mijn man gaat proberen 1 dag ouderschapsverlof te krijgen, maar of dat gaat lukken.. geen cao nl. dus het gaat om 1 a 2 dagen en af en toe in het weekend als mijn man echt even wat moet doen, dat ik voor hem zorg...maar man wat doet het zeer fysiek en mentaal..
hmmm niet zoveel dus.. zeg maar 0 mensen hebben ook een hernia gehad die dit zagen.. Ik weet dat er wel vrouwen zijn die het hebbengehad.. Andere tips/ ervaringen over pijn/rugproblemen in zwangerschap zijn natuurlijk ook welkom.
Hier heb ik geen ervaring mee. Ik heb wel voor mijn zwangerschap een hernia gehad. Ik had een behoorlijk hernia (L5-S1) en kon echt niet meer lopen. Ik ben vorig jaar juli geopereerd en ik kan eerlijk zeggen dat ik helemaal geen last meer heb. Ik was heel bang dat ik tijdens mijn zwangerschap toch last zou krijgen, maar dit is tot nu toe gelukkig niet het geval. Helaas kan ik je niet helpen. Veel sterkte!
He Mimi: ik vroeg me eigenlijk net af hoe het met je ging. Wat vervelend dat je er nu ook nog een hernia bij hebt gekregen. Ik heb er geen ervaring mee en kan je dus ook geen tips geven, maar wens je iig heel veel sterkte met alles.
Ik ben vorig jaar geopereerd aan een hernia en ben daar niet heel goed vanaf gekomen. Loop nog steeds met veel pijnklachten rond en dat is op het moment alleen maar erger aan het worden. Maak me er erg veel zorgen over dus ben ook wel benieuwd naar meer verhalen!
Ik werk zelf in de thuiszorg en wij hebben 2 jaar geleden 5 maanden lang 3 keer op een dag voor een baby gezorgd van een vrouw die een acute hernia had opgelopen in de zwangerschap. Op een duur mocht ze naar de rugschool en is het met heel veel oefenen enz afgenomen en zo goed als weggegaan. Heel veel sterkte ermee want het is niet niks!
bij mijn vorige zwangerschap (2008) heb ik ook een hernia opgelopen en bi (L3-L4), dit is bevestigd na de bevalling doormiddel van een mri. ik heb al meerdere (zware) rug opertatie ondergaan. mede daardoor heb ik een keizersnede gekregen. er is toen besloten om de hernia niet te opereren, en herstel is erg langzaam gegaan. maar uit eindelijk kon ik met de pijn die ik had er goed mee omgaan ook de verzorging van mijn kindje gaat prima ook al heb ik altijd pijn. mijn wens naar de tweede kindje was groot, dus zijn we er weer voor gegaan met in mijn achter hoofd dat de zwangerschap lood zwaar zou worden en misschien wel 9 maanden lang in bed zou liggen.. wonderbaarlijk was dat gelukkig niet het geval toen ik eenmaal zwanger bleek te zijn. tuurlijk heb je beperkingen maar daar heb ik mijn allang bij neergelegd. ik kijk nooit naar de dingen die ik niet kan maar juist de dingen die ik WEL kan, als je positief blijf valt het altijd wel mee. en het is dus niet zo gezegd dat als je 1ste zwangerschap een hernia heb gehad dat de 2de zwangerschap ook zo is. met betreft het opereren van de hernia...tja is lastig, ik zou het advies van een arts volgen. en is dat advies opereren, dan zou ik dat toch doen. succes met je beslissing
he meiden, DAnk jullie wel voor de reacties Cindy: gelukkig heb je er geen last van in je zwangerschap. twijfel dank je wel.. aggy: hebben ze ook al onderzocht hoe het kan dat je nog pijnklachten hebt?? Zustertje... jeetje nou na de bevaaling was ik niet van plan om nog min. 5 maanden te lopen met een hernia. sonja: oke jij hebt er dus zelf voor gekozen niet te opereren. Wat fijn dat de tweede zwangerschap wel wil (binnen de perken). Hier is dit mijn tweede en laatste zwangerschap dus voor mij zou maakt het niet uit wat er bij een volgende zwangerschap zou gebeuren Maar misschien bij anderen wel. Als ik bevallen ben en hij zit er dan nog, ga ik zo snel mogenlijk een operatie laten plannen. nu 2 x geopereerd aan hernia's die echt niet zelf weg zouden gaan , daar ga ik dus niet mee leren leven. En bij mijn laastte operatie endoscopisch ging ik lopend weer naar buiten.. en met 3 weken kon ik gewoon mijn gang gaan op tillen na.Deze keuze is voor mij en voor mijn artsen erg makkelijk, alleen tijdens de zwangerschap wil ik dus niet geopereerd. Jij hebt een keizersnede gehad, zou dat ook zijn als alleen de hernia er zat of de combinatie van meerdere rugoperaties?? Even ter volledigheid, ik loop vanaf mijn 12 e met rugklachten spit,scheurmann, 3 heria;s geconstateerd op mijn 17 e niemand die wat wou of kon van 16 jaar tot 19 jaar (toen 1 e operatie)3 jaar op een bed in de kamer, waarvan ik 7 maanden volledig inmobiel ben geweest. kruipend naar de wc en weer op bed getild. Kan me ondertussen heeeeeel goed neerleggen bij wat ik niet kan, het volledige huishouden bijv. dat redt ik niet, heb dus een schoonmaakster voor de zware digen, staand afwassen, staand strijken, spitten, stofzuigen na en werkdag enz. en daar heb ik geen problemen mee. Vind het alleen heel lastig nu in dezwangerschap en dan vooral hoever kan ik gaan , heb ook buikpijn door de rugpijn, maar wanneer is het ook buikpijn die waarschuwt. Ben gevoelig voor premature ween, dus ja da's soms best lastig.. Ben vooral benieuwd naar de bevallingen met een hernia.. en tips voor nu hoe ik dingen makkelijker maak met colin. dank jullie
mimi, nee niemand heeft er een verklaring voor. Heb inmiddels al weer verschillende therapiën en zelfs pijnbestrijding gehad. Volgens die arst had ik me beter niet kunnen laten opereren en begin er ook steeds meer van overtuigd te raken. Het is afwachten hoe het gaat lopen nu.
Zal mijn verhaal vertellen, ongeveer in April heb ik een eerste acute hernia periode meegemaakt met pijn uitstralingen in mijn linker been. Om dit verhaal lang kort te maken heb ik de hernia stabiel gekregen met fysio oefeningen dwz ik kon weer lopen ipv veel te moeten liggen. Ook de uitstralingen verdwenen maar het dove gevoel in mijn voet ging helaas niet weg. Helaas rond de 32 ste week van de zwangerschap ging het weer gigi mis kreeg de uitstralingen weer terug en deze werden met de dag erger. Ik kwam ook weer op bed te liggen omdat ik gewoon niet kon lopen van de pijn , op bed kon ik de pijn nog wel aan ( nam ook af ) Ook een verhuizing stond nog op de planning op de dag dat ik 36 weken zwanger zal zijn. Dit is gelukt, maar vraag niet hoe ik lag op bed merendeel en mijn man heeft veel ingepakt. Ik ben verhuist en had erg veel pijn ik heb op een aerobed gelegen die dag omdat ik nog niets kon , vervoerd ben ik liggende achter in een auto. De dag na verhuizen kon ik niet meer van de pijn , ik had al Tramal gekregen via de Verloskundige en een Gyn, maar dat mocht maar 3 keer daags het hielp echt niet. In mijn nieuwe woonomgeving heb ik zondags na verhuizen de nieuwe verloskundige gebeld dat ik helemaal op was van de pijn en gevraagt of ze kon overleggen met een gyn of ze mij meer konden geven want ik trok het niet meer , ze belde en had overleg gehad maar de gyn wilde mij niets extra geven omdat ik niet bekend was wel mocht ik de volgende dag een spoedplek op de poli innemen. De verloskundige is nog wel bij mij geweest die avond omdat ze mijn gegevens wilde hebben en schrok hoe ik er aan toe was. Ze heeft gebeld met de gyn en die wilde mij dus ook zien dus aangezien ik niet meer kon zitten lopen ben ik met een ambulance opgehaald. die avond ben ik gezien door een gyn en neuroloog en ben opgenomen tevens heb ik toen een pijn blokkade gekregen van lidocaine dit mocht wel bij zwangerschap maar wel met opname. Ik was al lang blij dat ik eindelijk wat kreeg. Volgende dag is beleid gemaakt ik hoefde niet 40 weken vol te maken maar 37 weken dan kon ik ingeleid worden en mocht ik daarna andere medicatie nemen die ik nu niet mocht. Tevens door de MRI gegaan om te zien wat er dus in mijn rug zo zeer deed en ja hoor een fikse lage hernia. Dus heb 8 dagen op de bevalling gewacht liggende op bed met soms een stukje lopen want ik kon amper lopen , douchen was een hel van pijn , Ik ben dus ingeleid en kreeg een ruggeprik al gelijk om de pijn te verhelpen. Ik mocht gewoon vaginaal bevallen dat is geen probleem vonden ze. Na bevallen, de volgende ochtend gedouched, maar ik heb daarna zo gegild van pijn dat ze gelijk mij pethidine gaven dit had ik in de nacht ook al gekregen ivm pijn. Ik ben toen op oxoncontin overgegaan en oxinorm morfine opiaten. Deze dosering maakte mij wat mobiler maar nog niet veel beter, ik kreeg nog een pijnblokkade maar dan met sterkere middelen. dit is tussen de SI gezet met naalden. ben uiteindelijk naar huis gegaan en uiteindelijk kreeg ik ook nog diclofenac erbij van de huisarts omdat ik nog niet goed mobiel was. Via neuroloog ben ik naar de neurochirurg verwezen en hij heeft de medicatie opgehoogt , met deze ophoging ben ik mobiel geworden. Maar het is niet je van het nog, vrijdag naar de neurochirurg. Volgens neuroloog ga ik geopereerd worden , dit is beetje mijn verhaal misschien warrend maar het is een heftige tijd hier geweest. heb je nog vragen , dan hoor ik het van je. Liek.
Wat zijn precies jouw klachten op moment waar je zoveel pijn door hebt? Je kan je anders laten voorsturen naar een pijn poli via de neuroloog ?
hi lieke, wat een verhaal.. tjo dat had je ook niet voor ogen denk.. ik ben vanochtend bij mijn osteopaat geweest en die kent mijn rug natuurlijk al : even gekopieerd.. De osteo denkt op basis van 3 a 4 wervels die echt niet meer willen dat er bij alle 3 de wervels zenuwen klem zitten en dat voelt hetzelfde natuurlijk,. want bij een hernia zit er een zenuw beklemd door een uitstekende tussenwervelschijf. Dit zou betekenen dan dat het kan dat er geen hernia zit, maar dat door het veranderen van mijn lichaam, zwaardere buik, andere stand mijn wervels zelf tegen zenuwen aan drukken en dat ik daar de pijn van heb. maakt qua pijn geen snars uit , maar dat zou betekenen dat het na de bevalling vanzelf weggaat,... ik hoop het... er is dus kans dat het geen hernia is , maar beklemde zenuwen. dat geeft mij de pijn klachten dus in combinatie met bi en ischias.. In dagelijks leven komt dat neer op . -Max 100 a 200 meter lopen, als ik verder ga ga ik of door een been heen of kan ik simpelweg mijn benen niet meer optillen. -niet normaal kunnen draaien (bi)in bed - 1 been optillen= messteken pijn in bekken - teveel gedaan, schaambot/achetrkant bekken doordringende stekendde pijn -Constant doorstraling allebei de benen(ischias)tot in tenen, doorstraling van mijn rug zit rechts dus die is sterker aanwezig. -Druk in de onderrug, altijd. -bij niet goed, liggen , zitten bewegen, krampen in mijn onderrug om de 2 a 3 min. doorstalend naar mijn onderbuik.. -niet kunnen tillen zonder direct afgestraft te worden, dus niet meer lopen daarna of heel veel pijn in benen /onderrug. -opstart problemen na zitten/liggen. -midden en bovenrug spieren doen zeer van het opvangen van de onderrug. ik heb diclofenac zetpillen voor als het teveel pijn doet.ga 1 x per 1 of 2 weken naar osteopaat, f(bekken)fysio wanneer nodig, zwangerschapszwemmen (doe veel niet mee) op maandag om in beweging te blijven en even geen bi pijn te voelen. Aangezien veel zwangerschapsgerelateerd is en ik dus naast dit alles een gevoelige baarmoeder heb, moest ik sowieso al rustig aan.. ik ben met mijn vorige rug klachten al bij een pijnpoli geweest en heb niet zulke goede ervaringen, daarkomt ook bij dat de dichtbijzijnde op 40 km (enkele reis) zit en ik dat niet alleen ga redden en dan ook nog oefeningen zou moeten doen, dan denk ik dat ze me net zo goed daaar kunnen houden. dus dat is niet echt een optie. Ik vind het vervelendst dat ik niet makkelijk voor mijn zoon kan zorgen, de pijn ach ik weet niet beter..kan ook slapen met de pijn en dit scheelt vaak heel veel, ik heb mezelf getraint er door heen te slapen. Is een slacht teken dat het moest hoor maar ik kan het wel en dat betekend dat ik wel rust. Als je niet gewend bent aan rugpijn kan je niet verwachten dat je dan evengoed nog lekker slaapt en zeker niet in een zwangerschap. Maar ik denk zelf dat dit bij mij erg veel scheelt ik slaap nog steeds goed. Ben heel benieuwd hoe het gaat als ik verder kom..heb met mijn vk overlegd en zeer waarschijlijk mag ik natuurlijk bevallen omdat ik bij colin ook een snelle uitdrijving had. ik hoop dat jij snel van je pijn af bent, want het is niet leuk elke dag pijn. Ik ga het wel redden, kom er wel weer en het word vanzelf januari.. ben wel heel benieuwd wat er gaat gebeuren als ik voor/ premature weeen krijg, die kans is vrij aanwezig nl. dus dan pas kan ik echt zeggen wat de pijn dan is en hoe ik na de bevalling ben weet ik dan pas natuurlijk...
Zal ik mijn verhaal ook plaatsen. In december 2008 voor het eerst bij orthopeed geweest ivm rugklachten. O.a staande mri gehad waaruit bleek dat ik van L3 tot S1 uitgedroogde tussenwervelschijven heb en op 1 van die niveaus een Hernia Nuclei Pulposi (een uitstulping van de tussenwervelschijf. Deze uitstulping drukt op een zenuw) Opereren wilde ze niet ivm mijn leeftijd, was toen 21. Bijna een jaar fysio gehad om mijn korset weer stevig te maken. Ik ben van mezelf al wel redelijk sterk, heel veel gesport. Deed aan wedstrijdhardlopen maar door de ziekte van Pfeiffer voorafgaand aan deze kalchten is denk alle kracht uit mijn lijf verdwenen waardoor deze klachten naar voren kwamen. Vorig jaar augustus weer begonnen met hardlopen wat erg goed ging. Rug was nog wel regelmatig wat stijfjes in de ochtend maar er was erg goed mee te leven. Altijd wel wat huiverig geweest voor een zwangerschap en dat was dus gegrond. Met 9 wkn zwangerschap gestopt met hardlopen omdat mijn rug heftiger reageerde en ik het risico niet wilde lopen om met 20 wkn al plat te liggen. Rond de 20 wkn werden de klachten erger, uitstraling in bil kwam terug en deze keer ook rechts ipv alleen links. Weer naar de fysio. Rug en billen onwijs gespannen en op verschillende plekken zit mijn rug vast, vooral ook op schouderniveau ivm compenseren van de onderrug. Van het weekend weer erg veel uitstraling gehad, 2 dgn thuis geweest van werk en gisteren ging het helemaal mis. Bij het optillen van een lege doos schoot het er in waardoor ik nu niet meer kan bukken, sokken aan doen dat soort dingen. Lopen gaat nog wel maar loop wat meer voorover omdat rechtop staan niet gaat. Gisteren avond kon ik amper lopen door de uitstraling in mijn linkerbeen maar dat was vanochtend gelukkig een stuk minder. Manlief heeft vanmorgen mijn sokken aan moeten trekken en mijn broek om moeten slaan. Morgen ga ik voor de eerste keer naar de osteopaat dus ik ben benieuwd wat hij er van zegt. Vraag aan jullie, ik loop nog bij de vk voor controle. Moet ik nu gezien mijn klachten haar voorstellen of ik naar de gyn kan of is dat niet nodig...? Ik heb nu bijvoorbeeld ook soms pijn bij poepen, laat staan bij het bevallen.....?
Ik hoop het ook snel eraf te zijn , morgen aar de neurochirurg. De pijn is onder controle alleen de uitval niet, mijn been heeft duidelijk krachtverlies.
Ik kreeg mijzelf op gegeven moment ook niet meer aangekleed, vooral sokken en een broek aantrekken lukte niet meer. Soms met veel moeite lukte het liggende wel op bed. Succes bij de osteopaat. Je kan altijd overleggen met de verloskundige wat haar ervaringen zijn , wil je uberhaupt thuis gaan bevallen of in ziekenhuis ? Denk dat je samen met haar het beste kan beslissen. Ik moest zelf zowieso al in ziekenhuis bevallen en ben dus uiteindelijk opgenomen omdat de pijn niet meer houdbaar was. Je kan ook als het redelijk stabiel blijft in ziekenhuis bevallen met je eigen verloskundige ? Ik kreeg zelf namelijk al voor de weeen van start gingen al een ruggeprik omdat ik al veel pijn had, dit zijn natuurlijk ook dingen om te bespreken. Succes.
Ik ga voor je hopen dat dit inderdaad zo het geval is , dan is de zwangerschap nog wel heel zwaar maar als je eenmaal bevallen bent dan is het over, misschien kan je proberen of je daardoor ook eerder mag bevallen net zoals bij mij alleen bij mij is het dus wel hernia en is het niet over, maar wel onder controle mbt feit dat ik fikse medicatie slik. bij colin beviel ik met 38 + 1 en door mijn enorme gevoelige baarmoeder is de kans op premature weeen heel groot dus ze laten mij (al bij 5 e week zangerschap gezegt door gyn.) niet veel langer als 38 weken lopen, ik wil het zelf tot 38+ 3 of 4 afwachten omdat colin toen ook uitzichzelf kwam, als de kleine zo lang blijft zitten. heb een heel sterk voorgevoel dat we rond oud en nieuw een kleintje erbij hebben. Diclofenac en zwangerschap mag naar wat ik heb gelezen en wat de HA zei, beslist niet samen. ?? Daarom zetpil, via maag mag absoluut niet, Gyn. heeft ze voorgeschreven en nog een keer extra uitgezocht + apotheek nog een keer extra uitgezocht , mag er max. 1 per 12 uur en dan max 2 per 48 uur. Dus heel kalm aan en ik heb er nog geen 1 genomen, wil dat alleen doen als ik echt niet meer kan..
sukke: hoe was het bij de osteo?? ik mocht van de gyn zelf kiezen, eerste tijd bij vk of gelijk bij gyn.Ik mag nu dus nog bij de vk blijven, maar we weten allemaal dat ik medische indicatie voor bevallen heb en ik ga dus vanaf dat ik zelf wil naar de gyn. uiterlijk met 37 weken.. maar denk zelf dat ik met zo'n week of 30 over ga.. Vanwege vroege bevalling voorgevoel, gevoelige baarmoeder en ook omdat we een meisje krijgen en zij draagster van hemofilie is en ik in overleg wil met het amc qua bevalling.. dan gaat ziekenhuis naar ziekenhuis toch makkelijker.
@Lieke: Ik wil eigenlijk heel graag thuis bevallen. Maar vind dat nu wel ietsje "enger" worden omdat ik meer last krijg van mijn rug. Al denk ik wel dat wanneer de zwangerschap vordert en mijn klachten erger worden, er waarschijnlijk van te voren al wel besloten wordt waar de bevalling plaats zal vinden. Ik kan idd nu al voor zkh kiezen met eigen vk maar ik vind het echt zonde van mijn geld om naar het zkh te gaan zonder medische indicatie. Mijn verzekering vergoed dan niks en kost me dan dus 500 euro! @Mimi: Ik moet vanmiddag naar de osteopaat. Ben heel erg benieuwd. Ik hoop echt dat hij ook het 1 en ander kan kraken alleen vraag ik me af of dat uberhaupt nog gedaan wordt wanneer een vrouw zwanger is? Wat fijn dat je het zelf zo een beetje kunt bepalen... De reden is natuurlijk niet zo leuk. Hemofilie, wat is dat ook al weer precies en hoe zijn ze daar dan achter gekomen?