Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met het verhaal maargoed. Ons zoontje word over een kleine 3 maand drie jaar. Hij vertoont niet het gedrag van de meeste driejarigen. Het valt niet alleen ons zelf op maar ook de mensen in onze omgeving en de gastouder. Zo reageert hij niet of nauwelijks op zijn eigen naam. Heeft hij enorm veel moeite met oogcontact en reageert hij gewoon niet als andere volwassenen hem aandacht geven, als ze tegen hem praten, negeert hij ze gewoon. Op andere kindjes reageert hij ook niet, als zij in z'n 'persoonlijke' ruimte komen duwt hij ze gewoon weg. Hij is vooral altijd in z'n eigen wereldje. Zijn spraak komt ook maar moeizaam op gang en hij kent maar een paar woorden. Een aantal woorden die hij na zijn eerste verjaardag gebruikte, gebruikt hij inmiddels niet meer. Hij is nu ook enorm geobsedeerd om aan dingen te plukken, pluisjes, vesten, gras, vullingen van knuffels, tapijt, praktisch alles zolang hij maar kan plukken. Qua lichamelijk contact moet hij weinig hebben, dit wil hij alleen van mensen die hij erg goed kent (mij, vader opa en oma) en dit alleen wanneer hij zelf het initiatief neemt. Wij zijn inmiddels al zo ver dat we ernaar neigen om hulp te zoeken, maar ik ben vooral nieuwschierig of hier meer mama's zijn die ervaringen hebben met dit soort gedrag? En daarnaast de vraag of ik me niet aanstel en te druk maak
Ik vraag me af of hij wel goed kan horen. Ik zou eerst kijken of er lichamelijk (gehoor dus) niks aan de hand is. Als hij slecht hoort dan krijg je precies zoals je het beschrijft. Praten word dan moeilijk, contact is moeilijk, niet luisteren als hij geroepen word, kinderen die te dichtbij komen voelt dan als een bedreiging als hij het niet goed kan horen en veel in eigen wereld zijn omdat contact maken moeilijk is. Dit zou mijn eerste stap zijn.
Bedankt voor je reactie, alleen zijn z'n oortjes iets minder dan een jaar geleden al gecontroleerd.. Ook herhaalt hij soms wel woordjes (papegaaitje) dus het lijkt alsof hij het wel hoort. Maar misschien idd zijn oortjes toch nog een keer laten controleren
Met hulp vragen als jij je zorgen maakt is niets mis hoor! Ik denk dat onze zoontjes bijna even oud uit. Mijn zoontje herhaalt ook veel woorden. Blijft soms hangen met woorden, maar leert wel elke dag veel nieuwe. Knuffelen hoeft van hem niet meer, hij is toch groot zegt hij zelf... Ik vind dat jammer, maar soms wil hij wel op schoot en even tegen mij aan. Daar geniet ik dan maar extra van. Momenteel is ook alles van hem. Hij zit op de fiets dus iedereen die een halve meter in de buurt komt word opzij geduwd. Tja, niet leuk maar na 100x keer zeggen ben ik er ook zat van. Of te wel, sommige dingen herken ik, andere niet. En met hulp vragen is niets mis.
Als ik jou verhaal zo lees, zou ik me niet schromen om daar eens iemand anders naar te laten kijken. Wil helemaal niet zeggen dat er meteen iets grandioos mis zou zijn met je zoontje, maar dat het praten niet op gang komt terwijl hij bijna drie is, spraak-taal problemen kun je maar beter zo vroeg mogelijk ondervangen. Wij zijn bij de oudste toen begonnen met intergrale vroeghulp van MEE. Meer voor mijn eigen idee hoor. Is vrijblijvend en laagdrempelig. Je zou ook gewoon naar de huisarts kunnen gaan en je verhaal doen, zorgen kenbaar maken. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Het heeft ons al zoveel opgeleverd! Luister naar je onderbuik gevoel. Die heeft het vaak bij het rechte eind!
Eens met Storm. Ik denk niet dat je je aanstelt, en ik denk ook zeker niet dat een huisarts je af zal doen als overbezorgde moeder. Misschien is het iets simpels als vocht achter de trommelvliezen waardoor hij minder hoort, en misschien is het wat 'ernstigers', maar met 3 jaar nauwelijks spreken is behoorlijk laat, dus geen aanstelleritis als je daar naar wil laten kijken. Is het bij het CB nooit ter sprake geweest?