scheiden en achternaam

Omdat ik mijn meisjesnaam haat, vooral de persoon waar hij van afkomstig is dan. Ben blij dat ik die naam niet meer hoef te gebruiken.

 

Toen ik ging scheiden ben ik weer mijn meisjes naam gaan gebruiken. Ook als ik weer ga trouwen blijf ik mijn meisjesnaam gebruiken want dat is gebruikelijk in Italië.

 

Inderdaad ik snap ook niet waarom kinderen altijd de naam van hun vader moeten krijgen. Ik word er altijd raar op aan gekeken als mensen horen dat ze mijn achternaam hebben.

 

Is best bijzonder dat het nog steeds reacties oproept in 2014 inderdaad.
Ik moet zeggen dat ik ook nog al eens een opmerking krijg omdat ik alleen mijn eigen naam gebruik... sommige mensen vinden dat ik dan niet genoeg van mijn man hou, of zeggen dat het lastig is omdat mijn kinderen wel de naam van mijn man dragen. De topopmerking was nog wel dat mijn man erop werd aangesproken dat het belachelijk was dat hij er mee ingestemd had dat ik mijn eigen naam gebruik...
Kortzichtig vind ik dat, mijn man moest er ook hard om lachen overigens.

Verder moet je natuurlijk doen wat bij je past.
Maar mijn naam is zo met mij verweven, die ga ik echt niet veranderen, aanvullen of inwisselen.

 

Dat het lastig is voor anderen hoor ik ook vaker. Tja, vind ik persoonlijk niet echt een reden om de naam van mijn man aan te nemen.

Dat mijn kinderen een andere achternaam hebben heb ik nog nooit een probleem mee gehad, al snap ik het gevoel van 'eenheid' wel. Maar waarom dan automatisch de naam van de man (meestal dan)?

 

Ik heb bij ons trouwen de naam van mijn man erbij genomen. Eerst zijn naam en dan die zijn mij. Ik kon mijn eigen naam niet loslaten, dat is toch een deel van wie ik ben. Het hoort bij mij. Maar ik wilde wel dezelfde naam als mijn toekomstige kinderen. Vandaar de keuze voor beide namen.
Ik noem mij altijd bij mijn getrouwde naam overigens en zo word ik meestal ook genoemd door anderen.

Mochten we gaan scheiden, dan is daar zó veel aan vooraf gegaan dat ik vast een erg goede reden heb om zijn naam niet meer te gebruiken. Dan zal ik mijn eigen naam weer gebruiken.

 

hier gaat het helaas nogal eens mis. Vooral met ziekenhuis/apotheek.

Verder qua naam (als het hier van toepassing was geweest) : Ik denk dat het uitmaakt hoe we uit elkaar gegaan zijn... In principe wil ik graag dezelfde achternaam als mijn kinderen, maar als je nu echt met zoveel bonje uitelkaar gaat- dan kan ik me voorstellen dat ik de naam van m'n man niet meer zou willen..

 

In ons geval heeft dat ook met geloofsredenen te maken.

 

Ik heb nooit zijn naam aangenomen. Of ja... zijn naam achter die van mij geplakt. Zou dus meteen mijn eigen naam weer nemen zonder twijfel.

 

Ik ben gescheiden en ondanks dat ik mijn achternaam niks vind heb ik natuurlijk de naam van mijn ex man laten vervallen. Mijn ex-man heeft me nou niet echt chique behandeld zeg maar, ga echt zijn naam niet dragen, vind het soms al jammer dat ons zoontje niet mijn achternaam heeft. Zou het ook echt heel raar vinden tegenover mijn vriend.

Vraag me af waarom TS de naam zou willen houden? Je gaat meestal niet scheiden omdat je elkaar nog zo geweldig vind.

 

Ik gebruik de achternamen volledig door elkaar. Op documenten staat uiteraard eerst meisjesnaam en dan e.v. ......
Op mijn werk gebruik ik mijn meisjesnaam, daar heb ik carrière mee opgebouwd en veel contacten en relaties kennen mij onder die naam.
Mijn mans achternaam gebruik ik alleen als ik namens ons gezin optreed, bijv met kinderen mee naar het zkh, of bellen met instanties/bedrijven e.d. voor huishoudelijke zaken.

Beide achternamen tegelijk gebruik ik nooit.
Bij nader inzien treed ik dus als twee personen naar buiten

Na eventuele scheiding zou het nooit in mij opkomen om de achternaam van de ex te behouden. Je blijft voor de buitenwereld dan niet alleen 'familie' van je ex, maar ook van je ex-schoonfamilie..

 

Ik heb na mijn scheiding mijn meisjesnaam weer aangenomen. Je gaat niet voor niets scheiden, je wilt los van de ander, dan wil je niet zijn naam behouden... vooral niet als je net als ik bedrogen ben.

 

Ook ik heb na mijn scheiding mijn eigen naam weer in gebruik genomen. Sinds ik met mijn huidige man getrouwd ben gebruik ik vaak zijn naam, maar ik gebruik ook regelmatig alleen mijn meisjesnaam, maar net hoe het mij uit komt

Mijn kinderen hebben de naam van hun vader, mijn oudste is uit mijn eerste huwelijk, de andere 2 uit mijn 2e huwelijk. Dat is best wel eens lastig (naambordje op de deur bijv) en wat ik vervelend blijf vinden is dat er mensen zijn die mij als moeder van de oudste maar aan blijven spreken als mevrouw (naam van mijn eerste man) waarop ik dan steevast zeg dat ik mevrouw naam 2e man ben, moeder van C eerste achternaam.

Maar inderdaad ken ik ook wel moeders die de naam van hun man gebruiken na een scheiding, iets waar ik weinig van begrijp. Voor mij hoeft die naam van mijn man niet eens, ik bedoel, ik héb toch al een naam???? die van mijn vader, die wel mijn bloedverwant is, mijn man is dat niet. Ik heb hem er meer bij voor de sier, omdat mijn man dat wilde, maar voor mij hoeft het niet, ik voel me, en ben nog steeds mamabri meisjesnaam

 

Hier in België is het helemaal niet gebruikelijk om de naam van je man echt over te nemen als je trouwt. Je eigen naam blijft hier altijd op je identiteitskaart staan, eventueel aangevuld met de naam van je man.

Ik heb het alvast niet gedaan die dubbele naam. En stel dat ik ooit scheid van mijn man, dan moet ik zijn naam toch echt niet meer horen en zou ik hem echt niet "houden".

Naar een eventuele nieuwe partner zou ik het overigens echt wel vreemd vinden ... Je bent dan al een hele tijd uit elkaar met je ex, maar je hebt wel nog zijn naam?

 

Zo gaat het hier ook.

Ik was gescheiden in 2004 en tot ik mijn legitimatie moest vervangen had ik nog mijn ex zijn naam in gebruik.

Terwijl ik altijd eigenlijk mijn meisjes naam gebruik overal voor.

Je kunt er voor kiezen na het scheiden om je meisjes naam terug te nemen. ( die raak je hier ook nooit kwijt)

Of je ex zijn naam te behouden.

Ik heb ten dus mijn eigen naam terug genomen. En toch vind ik het wel eens onhandig. Mijn beide kinderen heten naar hun vader. en zien er niet (holland.s ) uit van bent u wel de moeder. tja jaaaaaaaaaa.

Dan denk ik wel eens zal ik zijn naam maar gebruiken haha. Nee hoor ben gek op mijn meisjes naam.

 

Dit is in mijn geval ook zo, toch heb ik na de scheiding met de vader van mijn zoon mijn meisjesnaam weer aangenomen. Mijn ex heeft me bedrogen op verschillende fronten,voor veel ellende en verdriet gezorgd. Iets waar je niet vanuit gaat maar wel kan gebeuren, wil je rondlopen met de naam van zo'n ex echtgenoot de rest van je leven?

 

Geen idee hoe het werkt...als ik trouw en ga scheiden dan ga ik in ieder geval als een malle terug naar mijn eigen achternaam hahaha.

Mag je zomaar iemand anders achternaam houden?

 

Ik heb mijn meisjesnaam weer aangenomen.
Kreeg destijds wel een brief van de gemeente waarin ik moest aangeven of ik mijn eigen naam weer wilde gaan gebruiken of mijn aangetrouwde naam.
Mocht hem dus ipc "houden"

 

Als ik zou scheiden zou ik echt niet de naam van mijn man aanhouden.Vind ik vreemd en vlgns mij kan dat ook niet.Alleen bij een scheiding van tafel en bed kan dit en ben je voor de wet nog steeds getrouwd.