hoi meiden, Ik lees altijd met jullie mee en ik kom heel veel herkenbare problemen tegen. Maar ik zit nu zelf helemaal vast en ik hoop dat jullie mij misschien kunnen helpen. T kan een lang verhaal worden, zal proberen het kort te houden. T begon toen ik 12wk zwanger was van nr 2. Mijn vriend wilde niet meer verder met mij omdat hij niet gelukkig kon worden. Nu zat ik zelf ook met die gevoelens maar ik ben een vechter en gezien alle omstandigheden waar we toen mee te maken hadden, vond ik het niet vreemd dat t niet lekker liep tussen ons. ( mijn moeder kreeg borstkanker, sem was net 8 maanden en je leven veranderd nu eenmaal als je kids krijgt, ik zat middenin mijn afstudeer jaar en mijn ex zat niet lekker in zijn vel vanwege werk) Maar goed, ik wilde relatietherapie maar hij wilde niets meer. Ging ervandoor met een ander. Uiteindelijk liep dat stuk en zijn we het samen nogmaals gaan proberen toen ik 30wk zwanger was. Had ik, nu gezien, nooit moeten doen. Want ik heb sterk het gevoel dat ie alleen maar bij de bevalling wilde zijn. 3 dgn na de bevalling van ons dochtertje demi, vluchtte hij weer. Toen voorgoed. Ik was kapot van verdriet, vol hormonen enz. Dacht echt dat ik in een postnatale depressie terecht zou komen. Maar nope, knop om en gaan! Ik ben tijdens de eerste breuk ook nog afgestudeerd! dat geeft wel aan hoe sterk ik kan zijn. Nu zijn we alweer 3 maanden verder en het ging redelijk tussen mijn ex en mij. Hij had weer een nieuwe vriendin, maar hij zocht weer contact met mij. Hij wilde sex, hij zei letterlijk: we kunnen wel een sexrelatie hebben, want we hebben toch levenslang vanwege de kinderen en dat is toch wel bijzonder. ik was zo kwaad! Hij trekt me aan en stoot me af.. ik hou nog steeds van hem en mijn verstand versus gevoelens zijn erg in de war. Snap niet waarom ie zo met mij omgaat. Hij geeft me op de een of andere manier steeds hoop, en ik wil hem echt niet meer terug. Dat zou ik dan doen om de verkeerde redenen, namelijk: een veilige en vertrouwde basis en een gezinnetje waar ik altijd zo van droomde. Ik zou dan mijn eigen geluk opzij moeten zetten en dat wil ik niet meer, maar toch, als hij lief tegen mij doet, smelt ik van binnen. Zo raar! Maar goed wat is nu het daadwerkelijke probleem: Wij willen beide dat de kinderen een band opbouwen met beide ouders. Dus ze gaan de ene week van wo tot vrij naar hem toe en de andere week van wo tot zondag. Dit is een soort co-ouderschap alleen het staat niet op papier en we hebben niets vastgelegd. Ik wil dit nog niet omdat ik eerst wil kijken hoe het gaat. Daarnaast woont hij nog bij zijn moeder en man in huis. Het echte co-ouderschap wil ik graag in gang zetten als ik weer werk heb, en ik ben druk zoekende. Zit nu in de bijstand en ik heb niet opgegeven dat de kids zo vaak naar mijn ex gaan, dus ik fraudeer denk ik. Dat voelt ook niet goed. Nu heb ik demi 2x teruggekregen na de 4 dagen en ze is dan helemaal overstuur. Na 2 dagen doet ze dit niet. Maar die 4 dagen is naar mijn mening te lang. Ze wil dan alleen maar bij mij zijn, ik kan haar niet neerleggen want dan gaat ze los. Is dit omdat ze mij gemist heeft? Want ik heb nu tegen ex gezegd dat ik demi niet meer 4dagen wil meegeven. omdat ik in haar belang denk en het zielig vind dat ze zo overstuur is. Ze is nog maar 3maanden oud. Straks krijgt ze op latere leeftijd problemen vanwege een onveilige hechting. Ik heb maatschappelijk werk gestudeerd en ik weet hier wel het e.e.a. van. Mijn ex werkt ook in de hulpverlening en weet dit ook. Nu wil ie een gedragsdeskundige naar demi laten kijken. Zo belachelijk! hij gelooft mij gewoon niet. Hij wil dat co-ouderschap doorzetten en zet mij flink onder druk, hij wil naar een mediator e.d. Zijn voornaamste reden voor t co-ouderschap is geld! Hij wil ook een deel kinderbijslag, kortingen enz. Maar hij ziet niet dat ik ook niet op rozen zit. Hij werkt momenteel erg weinig, kan niet eens een eigen huis betalen. Hij heeft mij deze maand niet eens de alimentatie betaald omdat ie t niet heeft. Maar ik kreeg wel een sms of de kinderen nog kleren nodig hadden, dan wilde hij dat wel kopen. Nou zei ik, dan had je ook alimentatie kunnen betalen. We zitten nu dus in oorlog en hij vind dat ik in een slachtofferrol ga zitten. Echt niet waar, ik vind dat ik wel het slachtoffer ben geworden van die hele breuk, want ik wilde er alles aan doen om het te voorkomen, maar hij wilde niets. Daar baal ik ontzettend van. Daarnaast wil ik geestelijk van hem af, ik zal mijn hele leven met hem te maken hebben en ik kan dat nu nog niet aan. Ga in januari hulp zoeken bij een psycholoog, want alleen lukt t me niet om uit deze vicieuze cirkel te komen. Oh man er is nog zoveel, maar ik wil gewoon niet meer dat demi 4 dagen met hem meegaat. Ik heb advies gevraagd bij het cb en zij weten t niet. Heb heel internet uitgespit om ervaringen te vinden, nix! Wat moet ik nou doen, demi geeft duidelijk aan dat ze mij mist. Of is het wat mijn ex zegt: schakeltijd die ze nodig heeft om te wennen. Dat we daar doorheen moeten. Ik wil niet dat mijn meisje zich onveilig voelt. Ze heeft volgens mij geen band met mijn ex. Die was 3 dgn na de bevalling weg. Tegen mijn buik heeft ie nooit gepraat of niets. Waar moet ze hem van kennen denk ik dan? Sem gaat overigens heel goed hoor, gelukkig! Sem is 20maanden en die is altijd wel blij om papa te zien. Dan zegt ie: dag dag mama en dan zwaait ie hihi. Mijn ex is een goede vader, voor sem dan. Wat ik lees in het schrift (schriftje waar we alles van de kids inschrijven) is dat hij altijd alleen met sem gaat wandelen, en demi bij zijn moeder laat. Demi slaapt bij hem ook erg veel terwijl ze bij mij heel veel wakker is en aandacht zoekt. Heb al paar keer aangegeven dat hij mee met demi moet gaan doen. Maar dan voelt ie zich aangevallen en ben ik weer de boeman. Zoooo moeilijk meiden, wat kan ik doen. ex kan heel dwingend zijn en dreigen via de telefoon. Soms ben ik wat bang voor hem. Ik wil gewoon niet meer doen wat hij wil. Ik heb t goed op orde, eigen huisje, leuke vriendinnen, fijne familie en veel hulp. Het enige wat ik nog wil is werken. Maar ik wil eerst deze situatie goed op orde hebben. De kinderen gaan voor alles. sorry voor t lange verhaal...... concreet mijn vragen bij dit hele verhaal" Wat doe ik met demi.. wel/niet meegeven voor 4dgn bijstand op de hoogte brengen van deze regeling. (word ik gekort) meegaan in co-ouderschap of wachten tot hij alles op orde heeft. thx alvast voor t lezen.
concreet mijn vragen bij dit hele verhaal" Wat doe ik met demi.. wel/niet meegeven voor 4dgn bijstand op de hoogte brengen van deze regeling. (word ik gekort) meegaan in co-ouderschap of wachten tot hij alles op orde heeft. thx alvast voor t lezen.[/QUOTE] - niet meegeven voor 4 dagen zegt mijn gevoel als ik alles zo lees - als hij moeilijk doet... laat maar gaan via een rechter zou hij max. 1 weekend per 14 dagen krijgen en onder het jaar vaak maar paar uurtjes per week zonder slapen, dus als het niet goed voelt voor Demi zijn 2 dagen ook zeker genoeg. Kijk naar haar daarbij - co-ouderschap zeker nu nog niet doen als alles al niet zo lekker loopt. Je snijd jezelf anders in je vingers en daarmee ook je kinderen als het niet goed gaat. - bijstand op de hoogte brengen?? geen idee daar ben ik niet in thuis. Maar als je geen officieel co ouderschap hebt hoef je ook niet aan te geven denk ik toch? mocht je dan wel bijv. de andere kinderen de helft bij hem hebben (als dat met hun wel goed gaat) dan kun je wellicht onderling wel wat afspreken met je ex hierin? ik zou de komende periode gewoon goed op blijven letten hoe alles blijft lopen en niet hem in alles nu zijn zin gaan geven wellicht ten koste van jullie of de situatie. succes ermee
Heb er verder niet zoveel verstand van. Maar weet van iemand waarvan de man aan het eind van de zwangerschap is vertrokken, dat de kleinste niet zolang naar papa gaat. De oudste (3) gaat 2 weekenden per maand. De jongste van nu 1 gaat een weekend per maand. Tot een half jaar was dat max een middag. en tot een jaar een dag. Dat was de normale gang van zaken volgens de mediators..
Bedankt voor jullie reacties. Ik wil demi idd niet meer zo lang meegeven. Wil het liever nog niet via rechters of advocaten spelen, maar ja als hij echt zo moeilijk blijft doen dan kan ik straks gewoon niet anders. Ik kijk idd naar mijn kinderen en hij naar t financiele plaatje. Kwam er net bij de zorgverzekeraar achter dat demi op zijn naam staat ingeschreven op de polis. Dit vond ik vreemd, dus gevraagd hoe zoiets kan. Zei die man, dat hij die gegevens via de gemeente heeft doorgekregen. Zou mijn ex dan demi op zijn naam gezet hebben?! dat kan toch niet zonder mijn toestemming. ben er raar van in mijn maag. Meneer de ex weet van niets. (gebeld) zal morgenochtend meteen naar de gemeente om opheldering te vragen. Want als ie me dat flikt issie nog niet jarig.
co ouderschap kan volgens mij alleen als beide ouders een eigen woonruimte hebben en kinderen een eigen slaapruimte hebben. Er zijn in ieder geval een aantal dingen waaraan je moet voldoen om een co-ouderscap aan te gaan: -er moet een goede communicatie zijn tussen beide ouders -ouders moeten vlak bij elkaar wonen Heeft jouw ex ook het gezag over beide kinderen? Alleen dan is co-ouderschap mogenlijk Wel vreemd dat de verzekeraar via de gemeente door heeft gekregen dat jullie dochter op zijn polis moet.... Volgens mij heeft de gemeente hier niks mee te maken. Ik heb via mijn werk vaak met kinderen te maken die thuis wonen maar niet verzekerd zijn, terwijl ouders wel verzekerd zijn. Ouders hebben kindje dan niet opgegeven bij de zorgverzekeraar. In de gevallen heeft de gemeente niet aan de bel getrokken. Heb jij jullie dochter niet meteen na de geboorte bij jouw verzekering opgegeven?
T was allemaal wat onduidelijk bij de verzekering. Beide kinderen staan bij mijn ex op de verzekering. Hij heeft ze beide na hun geboorte bij hem in laten schrijven omdat hij optimaal verzekerd is. Nu ben ik net bij de gemeente geweest en de kids staan gelukkig op mijn adres ingeschreven, dus het adres van hem op de polis van demi klopt gewoon niet. Ik vroeg of mijn ex 1 van de kinderen bij hem kon laten inschrijven, op zijn adres. Ja dat kan dus zomaar! Zonder mijn toestemming. Want we hebben gezamelijk gezag en als hij 1 kind of beide op zijn naam wil zetten dan kan ie dat gewoon doen. Dat vrouwtje achter de balie zei: ssstt gewoon niet tegen hem zeggen. Ja lekker, mijn ex is niet gek die komt daar wel achter dat ie dat zomaar kan doen. Ik wil de kinderen nu op mijn zorgverzekering hebben, maar daar moet ex voor tekenen. Doet ie dus echt niet. Ik ben av extra verzekerd dus ook genoeg. Gaat lekker allemaal. pfff
vreemd dat hij - zonder jouw toestemming - kind op zijn adres kan laten inschrijven. ook ik heb gezamenlijk gezag (dom dom dom want uiteindelijk loopt het nu niet goed enz en is er niet eens omgang(sregeling) maar dat terzijde. Naar mijn weten heb je dan voor bepaalde zaken iff beide handtekeningen nodig, maar zomaar kind op je adres inschrijven zonder medeweten van de ander kan toch niet?
Ja helaas, dat kan dus wel. Schrok me ook kapot. Ik vroeg idd of ik daar niet voor moest tekenen, aangezien ze bij mij op t adres staan. Nee zei ze, als hij een verhuizing doorgeeft en hij wil daar een kind bij meenemen, dan kan hij dat doen. Vanwege het gezamenlijke gezag. Baal er stevig van. Ze zei er wel bij dat veel mensen er niet van op de hoogte zijn, vandaar ook dat sssstt gewoon niet tegen hem zeggen. Maar goed, als ie kwaad wil, dan gaat ie echt wel uitzoeken wat zijn rechten zijn en dan komt ie er wel achter. vind t heel scheef.
ze hebben een handtekening en toestemming van hem nodig om de kinderen om te zetten op mijn verzekering. Ik had ook gehoopt dat t anders kon. Ik was daar vanmorgen al met allemaal bewijzen en een uitreksel dat beide kids op mijn naam staan. Maar de verzekeringnemer (ex dus) moet tekenen. Zal hem morgen dus maar even vriendelijk en netjes vragen of hij wil tekenen zodat ik verzekeringnemer van de kinderen wordt. Maar ben bang dat ie dat niet doet. (vind t leuk om mij dwars te zitten)
Kijk dat is echt heel vreemd... Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader is het huis uitgegaan... na een tijdje bleek mijn broertje ook bij hem te zijn ingeschreven ook bij zorgverzekeraar... vond het ook al zo vreemd... volgens mij doet de gemeente dat automatisch wat erg belachelijk is natuurlijk. Hebben we het veranderd en is dat een tijd goed gegaan en toen gingen brieven van hem weer naar mijn vader zijn adres... echt heel vreemd, terwijl bij de gemeente duidelijk stond dat mijn broertje op dit adres woont.. Ik denk persoonlijk dat zorgverzk zelf aan het klote is nu ik dit zo lees. Daarnaast wou ik zeggen dat ik je echt heeeeeeel sterk vind... Jij weet gewoon wat jij wil en handelt er ook naar en dat is fijn. Ik wil ook proberen te veranderen en te accepteren dat het niet anders is dan het is. Ik moet straks ook met mijn ex afspraken gaan maken over omgangsregelingen enzo... en dan is het fijn om te lezen hoe jij het doet en wil gaan doen... Mijn ex is trouwens na 4 dagen ziekenhuis ook gewoon naar huis vertrokken... hij is dan wel maandag en dinsdag even langs geweest en vrijdag (in de kraamtijd) maar ik heb het idee dat Cristiano zijn vader wel herkent.. Gisteren toen mijn ex wegging had ik het idee dat Cris dat voelde...hij was meteen weer onrustig... toen papa een slaapliedje zong sliep hij meteen en dat voor een kindje van 2 weken... jeetje hahaha... Wel jammer dat Demi dat niet zo voelt.... maar ja ze zal wel een reden hebben... ik ben het eens met de andere dames.. niet meegeven voor 4 dagen is gewoon te lang.. zeker voor een kleintje. waarschijnlijk heeft ze gewoon geen band met haar vader, klikt het gewoon nog niet... kindjes voelen alles... veeeeeeel liefs, Damiana.