Dit soort dingen gebeuren denk ik zo geleidelijk dat je steeds je grens verlegd. Mbt 'in je recht staan'; je staat altijd in je recht. Als jij besluit dat de relatie over is, dan is dat zo, wat de rest van de wereld ook vindt. Als buitenstaander zeg ik: als iemand mij regelmatig uit zou schelden en na een gesprek niet zou veranderen, dan zou het voor mij klaar zijn. Als hij mijn kinderen uit zou schelden, dan zou het nog veel sneller klaar zijn. Goed dat je je vriendin in vertrouwen hebt genomen!
Bedankt voor jullie reacties ik voel me al wat sterker nu. Ik ga voor mezelf en mijn kinderen kiezen hoe moelijk ook. Het zal even doorbijten zijn maar we komen er wel!
Klinkt beetje borderline En alsof iemand niet goed in zijn vel zit. Überhaupt schelden of vloeken vind ik onacceptabel, dat kun je jezelf prima afleren. Maar in dit geval is het een symptoom van iets en mss goed om eens te gaan zoeken naar de oorzaak. En dat aan te pakken (therapie, diagnose? Osteopaat?)
Voor jezelf en je kinderen kiezen! Zal wennen zijn, maar wel het beste voor nu en de toekomst. Laat je helpen en doe alles in stapjes. Goed dat je je vriendin in vertrouwen hebt genomen. Het leven wat je nu hebt ben je ongelukkig en is een onveilige situatie voor je kinderen om op te groeien, maar weet je wel wat je hebt. Maar wees niet te bang voor het onbekende. Je kan echt zonder hem! Ik zorg ook alleen voor mijn dochter, en dat is echt heel goed te doen (in alle opzichten). Wel belangrijk om hulp te vragen als je dat nodig hebt. Je hebt een goed begin gemaakt! Laat je niet onzeker maken, je hebt alle recht voor jezelf te kiezen en je kinderen hebben het goede voorbeeld nodig.
Even kort samengevat Hij scheld continu met de meest vreselijke ziektes, ook waar de kinderen bijzijn, loopt totaal over jou heen, heeft geen respect, is impulsief, agressief en manipulatief en gaat daarnaast ook nog eens vreemd (herhaaldelijk).... REN Ga zo snel mogelijk naar de huisarts die hebben praktijkondersteuner om mee te praten. Ik denk dat jij wel wat mentale ondersteuning kan gebruiken om hier doorheen te komen. Daarnaaast kan maatschappelijk werk je misschien helpen met praktische zaken. Probeer een plan te maken om weg te komen. Leg belangrijke documenten op een veilige plaats. Net als wat spullen. Sta je al ingeschreven bij de woningbouw? Heb je eigen inkomen en een eigen bankrekening waar hij niet bij kan komen? Licht mensen in je omgeving in die te vertrouwen zijn.
Als je bang bent dat hij jou of de kinderen iets zal doen, of proberen de kinderen bij je weg te houden, zou ik sowieso een gesprek bij de huisarts maken. Daar kunnen ze mee denken of en hoe er iemand mee kan kijken met de situatie. Denk je dat het gesprek met hem aan gaan over hoe hij over de situatie denkt eea makkelijker maakt? Ook het (eventueel) uit elkaar gaan? Met mijn ex hebben we, voordat we uit elkaar gingen, een paar maanden uit elkaar geleefd. Dat om te kijken of het daarna beter ging. Dat was natuurlijk niet her geval en dat kan ik je ook niet aanraden...
Je beseft dat dit ook partnergeweld is? Schelden en gemene dingen zeggen, en dan aangeven dat het de schuld van het slachtoffer is dat dit gebeurd is... Dit is OOK PARTNERGEWELD. Jij verdient het niet om in zo'n situatie te leven. En je kinderen al helemaal niet, want zij krijgen mee dat een situatie van partnergeweld normaal is.
Dit is wat mij het meest de kriebels geeft. Hij is degene die fout is! Niet jij! Hij is een volwassen man en zou in staat moeten zijn om invloed te hebben over zijn reacties. Hij legt de schuld nu ook helemaal bij jou, als jij je maar 'goed genoeg gedraagt' dan hoeft hij niet zo te reageren. Dat is natuurlijk absurd.
Hoe heb je het hier 13 jaar volgehouden? Je geeft zelf je antwoord al. Je hebt emotioneel al afstand van hem genomen, en hij van jou (zie de escort). Dus wat jullie nog bij elkaar houdt, zijn trots (van hem), angst en afhankelijkheid (van jou) en de praktische zaken rondom oa de kinderen. Dit is geen gezonde basis. Ik ben bang dat je hem niet kan veranderen.
Hmm, na je eerste post wilde ik vragen of je al eens hebt geprobeerd de situatie aan te kaarten op een moment dat alles goed loopt en er niet net ruzie is geweest. Om te kijken hoe hij reageert en zelf denkt over dit soort gedrag op het moment dat de emoties niet hoog oplopen. Maar inmiddels heb ik ook je post over het vreemdgaan en de escortdames gelezen, en dan denk ik toch echt dat je deze knoop gewoon zo snel mogelijk moet doorhakken en voor een nieuw leven moet kiezen. Hij heeft duidelijk geen enkel respect voor jou of jouw gevoelens en liefde kan ik dit ook niet noemen. Angst om je kinderen kwijt te raken hoef je echt niet te hebben (tenzij er natuurlijk sprake is van ernstige problematiek die wij niet kennen). Het moet wel echt heel raar lopen wil een rechter kinderen bij hun eigen moeder weghouden. Een scheiding is natuurlijk moeilijk en zeker als jij al jaren in een afhankelijke positie verkeert zal dat pittig worden, maar zie het dan als een fase waar je doorheen moet om uiteindelijk een gelukkiger leven te leiden. Ik kan me niet voorstellen dat op deze manier doorgaan je veel geluk gaat brengen.
Neeeeee joh! Wegwezen! Kijk, als je geen kinderen had had ik het nog bijna (!) kunnen begrijpen dat je niet meteen opstapt, maar je hebt nu twee kinderen! Ten eerste is dit een zeer onveilige en ongezonde situatie voor ze. Moet je je eens voorstellen dat je vader zo tegen je tekeergaat als je per ongeluk iets doet. Dat zal alleen maar erger worden, want kinderen zijn doorgaans lomp en doen onverwachte dingen. Als hij daar nu al niet mee om kan gaan..hoe denk je dat dat zal gaan als ze ouder zijn? Ten tweede heb je een verantwoordelijkheid naar je kinderen toe om ze te leren hoe relaties werken. Wat ze nu zien, zo zullen ze denken en leren dat het hoort. Daar krijgen ze later problemen mee, geloof me! Ik snap dat het doodeng is, maar je zult verantwoordelijkheid moeten nemen voor de kinderen en in de tweede plaats voor jezelf. Sterkte!
Dit verhaal is exact de reden waarom er blijf van m’n lijf huizen en moeder/kind huizen bestaan... Maar ja. Het moet vaak nog erger worden dan het al is voordat er iets gaat gebeuren. Laten we hopen dat je je kinderen in veiligheid brengt voordat zij hier nog meer de dupe van worden omdat mama twijfelt of een scheiding wel in hun belang is en laten we hopen dat mama ook echt doet wat ze zegt voordat één van haar kinderen iets overkomt voordat het te laat is en een hele troep hulpverlening in touw is dat voorkomen had kunnen worden als mama eerder had beslist.
Zo ga je lekker. Ik vind dat veel wel erg makkelijk denken. Zoiets gaat vaak niet in 1 dag. Niet elke foute vent slaat een vrouw het ziekenhuis in. Vaak gaat zo’n situatie ook geleidelijk. Of dan zijn er tussendoor ook goede periodes waardoor zoiets jarenlang doorgaat.
Is relatie therapie geen oplossing? Je zou het altijd kunnen proberen Scheiden lijkt vaak de makkelijkste uit weg maar daar komt ook veel bij kijken