Morgen moet ik weer werken.... 25 maart ging ik met verlof en dat zit er nu op (ik weet het, ik mag niet klagen...!) Dat wil ik dus ook niet doen, maar ik zie er zo tegen op... Niet om te werken hoor, daar heb ik zelfs wel zin in, heb leuk werk. Maar dan zie ik de kleine niet meer zoveel... Ik ga de ene week 2 dagen en de anderen week 3 dagen werken. 1 dag is papadag, 1 dag kdv en om de week een dag naar mijn ouders. Ook prima geregeld dus... Maar toch... Heb net al flink lopen janken... Van die stomme dingen, vraag ik me af of ze nog wel weet dat ik haar mama ben... We zijn nu zo'n team, ben gewoon bang dat dat minder wordt... Herkennen jullie deze angst?? Nogmaals, wil best werken en heb een heel goed gevoel bij kdv, dus dat is het niet..
Ik denk dat iedere mama hier met gezonde tegenzin weer na verlof ging werken. Iedereen met haar twijfels en angsten. En ik denk dat ook velen het met mij eens zullen zijn als ik zeg dat het went, want... het went! Het is nu even heel dubbel, wel willen werken maar stiekem toch ook het liefst bij je ukkie blijven, maar believe me, in de meeste gevallen wordt dat steeds wat minder en wordt het echt heel gewoon dat je een werkende mama bent. En uiteindelijk worden de momenten dat je elkaar dan weer ziet zo waardevol. Ik geniet ervan als ik moet werken (parttime, 22u per week) ben blij als ik de deur achter me dicht sla, maar als ik dan woensdag uit mijn wekelijkse slaapdienst kom en ik de kindjes rond half 5 van het kdv ophaal (nadat ik heel luxe een paar uurtjes voor mijzelf heb gehad, zo tussen de middag ) geniet ik er ontzettend van om ze weer te zien. En die band, die wordt echt niet minder hoor. Je bent haar enige mama, dat weet ze dondersgoed! Veel sterkte morgen, probeer er ook een beetje van te genieten, zo af en toe niet zorgen, of juist voor jezelf zorgen is ook gezond!
Dat is ook zo! Ik heb ook echt wel zin om weer te werken! Waarschijnlijk is mijn gevoel ook wel normaal, en moet ik er gewoon even doorheen... Maar goed, vind vanavond wel pittig!
Hier nog zo eentje... morgen weer aan de slag. Fulltime en misschien zelfs wel 60 tot 70 uur per week deze eerste twee maanden aangezien dat de drukte maanden op het werk zijn. Ik ga ook met frisse tegenzin zo mijn brood smeren. Ik herken dus je gevoel............ een hele dikke knuffel daarom en veel succes! Liefs, Josien
He Josien, Jij ook heel veel sterkte he! Toch fijn dat iemand het snapt en het zelfs nu ook mee maakt (ik snap dat dit niet aardig klinkt!) Ik heb mn brood net ook klaargelegd... kon me de laatste keer niet eens herinneren.. Vanavond de wekker zetten
Heel veel succes vandaag voor degene die weer aan het werk moeten! En dan vanavond heerlijk jullie kindjes knuffelen!
He missmamsie, zie ik je hier ook weer (ipv moeders uit ZH topic). Ik begin volgende week weer, morgen en vrijdag wennen bij het kdv. Wel spannend he?! Beterschap voor 't jochie!
Herkenbaar! Heb ik helaas nog steeds Ben nu een week vrij geweest (kerstvakantie) en baal er flink van dat ik ons kereltje weer weg moet brengen . Als ik zou kunnen zou ik 1 tot 1,5 dag minder gaan werken, want helemaal niet meer werken zou ik ook niet kunnen. Ik denk dat ik dan knettergek wordt van het thuis zitten. Maar het werken als iets voor mezelf zien ipv dat het moet, lijkt me toch leuker . Oja, en dat de band met je kindje minder wordt, of dat zij je niet meer zou zien als haar moeder is echt niet zo. Ik heb het idee dat de band met mijn zoon alleen maar sterker is geworden. Ik geniet met volle teugen als ik hem van het dagverblijf kom halen en dat hij dan met een enorme grijns op zijn gezicht op mij afgekropen komt en me verwelkomd met een heeeel dikke knuffel *smelt*. Elke avond als ik uit mijn werk kom, verheug ik me op dat ritueel.
De eerste dag is altijd even doorbijten, de eerste week zelfs! Maar daarna voel je je al een stukje beter hoor
ik moet zeggen dat ik mn werk heel leuk vind, maar dat wegbrengen van alyssa dat went bij mij nooit volgens mij. als ik eenmaal op mn werk ben is het prima, maar ik ben smorgen altijd super bezorgd over hoe alyssa de dag gaat beleven. vrijdag gaat alyssa voor het eerst een hele dag naar de nieuwe gastouder en voelt het voor mij weer net als de eerste keer dat ik dr weg moest brengen. lig er nu al wakker van over hoe het zal gaan en of ze wel zal eten, drinken, slapen en spelen. het is iets waar je je overheen moet zetten en als je dat niet kan of niet wil moet je voor jezelf goed nagaan of je wel wil werken. veel plezier op je werk! enne... die kleintje vinden het vaak geweldig. liefs doris
Ik heb het zelf eigenlijk alleen met de wen-dagen op het KDV echt moeilijk gehad... Maar dat was zo ontzettend goed gegaan, dat ik de week erna met een gerust hart zoonlief bracht & zelf ging werken (vorige week, dus! ) Ik ben eigenlijk nooit bang geweest dat er iets tussen mijn zoon en mij in zou komen te staan door de opvang. Ik ben en blijf mama, daar verandert niemand iets aan! En dat heeft ie zelf ook dondersgoed in de gaten Het is alleen nu nog wel jammer dat ik zo lauwtjes ontvangen word als ik hem ophaal - hij kijkt me echt aan alsof hij zeggen wil 'Ben je er nu alweer??' hahaha! Maar das alleen maar een goed teken; hij heeft het naar zijn zin! Ik ben er blij om
Vandaag ging goed!!! Zat er zo weer in (ben ik er echt 9 maand uitgeweest???) mijn man was vandaag thuis, en hij en de kleine hebben het super gehad! Morgen voor het eerst kdv. Man haalt en brengt, ben zo benieuwd! wel balen trouwens, heeft ze net vandaag voor het eerst een heel klein stukje achteruit gekropen..... had ik graag bij willen zijn.....
Herkenbaar hoor! Ik heb ook nog best lang verlof gehad, ivm vroeggeboorte, maar ik had er erg veel moeite mee om weer aan het werk te gaan. En dan viel het op mijn werk ook nog eens tegen, omdat me beloofd was dat ik andere werkzaamheden zou krijgen, wat dus niet gebeurd is. Heb nu weer 2,5 weken vakantie erop zitten, nadat ik op 2 dec. weer aan het werk moest. 16 nov. was mijn laatste dag van de zwangerschapsverlof, waar ik nog 2 weken vakantie achter had geplakt. En nu moet ik woensdag dus weer aan het werk, maar zie er nu al tegenop! Maar dat ligt bij mij volgens mij meer aan het werk, dat ik daar met tegenzin heen ga.