Momenteel zijn wij op vakantie, we zitten op de camping. Naast ons staat een gezin met twee jonge kinderen. Gezellig wat leven in de brouwerij, dachten we. Vanaf dag twee staat de oudste echter continue bij ons. We vinden het niet erg als hij een keertje komt, we kletsen dan ook wel met hem of doen een spelletje. Maar we hebben geen rust meer. Hij staat er als we eten of een boekje lezen, we worden steeds met z'n waterpistool natgespoten. Zijn ouders roepen dan van een afstandje dat we hem maar weg moeten sturen als we het beu zijn en dat doen we dan ook. Maar hij luistert niet. Zijn ouders doen zelf helemaal niks en laten hem partijen. Ik ben persoonlijk van mening dat zijn ouders hier ook wel eens wat van mogen zeggen en dat het niet steeds aan ons is om een wildvreemd kindje hier op aan te spreken. Maar wat vinden jullie hiervan? En wat vinden de aanwezige mama's hier op het forum van? Is mijn mening reëel of moet ik hem toch wat bijstellen.
Ik zou nu direct naar de ouders gaan en de situatie voorleggen. Gewoon kort maar krachtig: "jullie zoon komt graag naar ons en we vinden hem een aardige knul. We willen wel graag de tijd op vakantie grotendeels met ons eigen gezin doorbrengen. Laten we afspreken dat als wij tijd en zin hebben, we een seintje geven." Zoiets?
Ik vind zeker dat de ouders daar iets van moeten zeggen. Maar aangezien ze dat niet doen, vind ik het ook niet raar als jullie dat wel doen. Ik zou in dit geval zeggen dat het nu klaar is en dat hij nu even bij zijn eigen caravan moet gaan spelen.
Je mag er zeker iets van zeggen! Hij komt in jullie ruimte, letterlijk en figuurlijk. En vind ook dat je het met z'n ouders kunt bespreken als hij niet naar jullie luistert. Kan best zijn dat z'n ouders het helemaal niet doorhebben en hem wel wat meer bij jullie weghouden als ze er van bewust zijn. Succes!
Ouders geven het netjes aan dus gewoon tegen het jongetje zeggen dat het nu even niet uit komt en dat het een ander keertje weer mag.
Tuurlijk kan je er wat van zeggen en als hij niet luistert dan zou ik 'm 'thuis' brengen en dan kan je gelijk tegen z'n ouders zeggen dat jullie het best gezellig vinden dat ie af en toe komt buurten maar niet de hele tijd...en dan is het verder aan de ouders!
Ik zou even met de ouders erover hebben. Gezellig dat hij ff keer komt maar de hele tijd is niet prettig. Zo heb je nog niet echt rust. Succes
Eeh je kan toch gewoon zeggen dat je niet wil dat hij de hele tijd bij jullie staat? Wij hebben zo'n jongetje in de buurt, die kwam continue langs. Gezegd dat wij dat niet leuk vinden, en dat hij ergens anders moet gaan spelen. Als hij dan nog niet luistert, dan naar de ouders en zeggen dat jullie het vervelend vinden en willen dat ze hun kind daar op aanspreken.
Al het bovenstaande en over dat waterpistool, daar word ik van mijn eigen kinderen al chaggie van na een tijdje, laat staan van een ander kindje. Zit je lekker te lezen, word je boek nat of je eten of een straal in je drinken. Sorry maar ben daar echt een zeurpiet in. Watergevechtje oke, maar daarna is t ook klaar
Ik zou dat kind wegsturen denk ik. Dat kan best aardig, door te zeggen: ga nu maar weer bij papa en mama spelen. Morgen(middag) mag je weer langskomen. Gaat hij niet, dan naar de ouders toe en de situatie uitleggen.
Flinostone geeft aan dat ze het al wel hebben gezegd, maar dat hij niet luistert. Waarschijnlijk heb je het in aardige bewoordingen gezegd, omdat je hem niet wilt kwetsen. Blijkbaar komt dit niet aan. Ik zou het dus heel duidelijk en concreet tegen hem zeggen: we willen nu even alleen zijn met ons eigen gezin dus we willen dat jij nu van onze plek af gaat. Voor ons komt dat onvriendelijk over. Maar sommige kinderen hebben gewoon meer duidelijkheid nodig. Als dat ook niet werkt, zou ik inderdaad naar de ouders gaan en uitleggen dat jullie het zowel vriendelijk als duidelijk hebben gezegd, maar dat hun kind toch blijft of terugkomt. En dat je bij deze vriendelijk maar duidelijk aan hun wilt vragen om hun zoon bij jullie weg te houden, omdat het een beetje te veel van het goede is.
Onze oudste zus trouwens ook een kind dat makkelijk op anderen afstapt en hele verhalen ophangt. Ik probeer dan altijd wel in te schatten of mensen dat wel of niet leuk vinden of (non-verbaal) aan te geven dat ze hem gewoon weg moeten sturen als ze dat niet willen. Ik snap dat dat aan de ene kant lastig is: je wilt het kind niet kwetsen. En het is ergens natuurlijk ook mijn taak als ouder. Maar in dit geval is het oude wijze gezegde 'it takes a village to raise a child' gewoon helemaal waar. Mijn heerlijk egocentrische kleuter kan zich wèrkelijk niet indenken dat niet iedereen op Zijn Aanwezigheid zit te wachten. Ik vertel hem dat natuurlijk wel, in vriendelijke bewoordingen (Om vervolgens regelmatig ter plekke ondermijnt te worden: "Oh, 't is wel goed hoor.'") Maar hij neemt dat van mij ook gewoon niet altijd aan. Natuurlijk komt hij dan wel weer mee, omdat het van mij moet. Maar hij heeft dan nog niet geleerd dat het gewoon niet altijd gepast is. Ik vind het dus ook wel heel fijn als hij ook van andere mensen gewoon eens te horen krijgt: "We zijn hier met onze eigen kinderen en daar hoeven we even geen anderen bij te hebben."
Hem even 'thuis' gaan brengen en tegen z'n ouders zeggen dat hij nu niet bij jullie kan spelen, maar bv morgen weer mag komen vragen of het dan wel mag? Dan zeg je niet meteen 'hij valt ons lastig', maar geef je wel een grens aan, en kun je bv als hij morgen weer op een tijdstip komt dat je net met je boek zit zeggen dat hij nu niet kan komen spelen;'Ik zit net een boekje te lezen! Morgen weer! Doei!'.
als het op een strengere toon wegsturen niet werkt zou ik idd naar de ouders gaan dat het niet altijd uitkomt dat hij voor je neus staat. heb het zelf ook wel eens meegemaakt met een kindje alleen wisten wij niet waar ie vandaan kwam. toen heeft mijn man na de zoveelste eer dat hij het eten van ons bord af stond te kijken best wel boos gezegd dat ie weg moest gaan en niet meer terug mocht komen. vriendelijk verzoeken werkte ook bij hem niet
Wat van zeggen tegen die ouders hoor! Begrijp niet dat ze dat niet uit zichzelf doen, ik zou echt niet willen dat m'n kind(eren) telkens bij de buren stonden te ouwehoeren... Zou het ook vervelend vinden als ik het kind van een ander telkens bij me had staan.