Ik kan natuurlijk niet voor jou spreken, maar misschien moet je het heel even laten betijen, want je klinkt behoorlijk boos en teleurgesteld. Vraag me ook af of therapie of een goed gesprek niet een klein beetje uitkomst zou bieden. Jullie krijgen samen een kindje. Was hij voor die 12 weken ook zo? ..en jij daar ontevreden mee... Heel veel sterkte met het nemen met de juiste beslissing. Ik weet hoe het voelt, want zit zelf momenteel ook met relatiemoeilijkheden. Liefs Mirre
ik heb zeker wel het hele verhaal geschreven!ik ben niet degene die steeds wegloopt voor problemen ik wil wel praten maar hij wil zuipen en dan praten!hij is onze hele relatie al zo geweest als hem iets niet bevalt dan grijpt hij de fles!nou ik kan daar niet tegen ik wil ook nuchter met hem praten maar hij kan dat niet!en op den duur houd het een keer op ben nu al 4jaar met hem hoeveel moet ik nog verdragen?wordt er ook aan mij gedacht!nee dus,hij denkt aan z'n eigen en aan de fles terwijl ik druk ben met de kids.
Pff ik vind het nogal wat. Maar als bij hem de drank op nr. 1 staat zou ik zeggen gaan. Want drank maak meer kapot dan dat je lief is.
Ik snap het ook, waarschijnlijk meer dan je denkt..... Ik vind het alleen jammer omdat je zwanger bent , maar ja als je er zelf niets meer mee kan/geen heil meer inziet. Hoe reageerd hij erop dat je het spuugzat bent?
Wij snappen jou ook ! Maar uit een korte beschrijving kunnen wij niet halen dat je dit al 4 jaar doormaakt. Als je dat had geschreven dan hadden meer mensen z'on reactie gegeven. Je moet doen wat voor jou het beste voelt en als dat scheiden is moet je dat doen! Iemand die zoveel drinkt is het niet waard.
Ja idd heb je het hem al verteld en wat was zijn reactie? alvast sterkte ik vind het wel dapper dat je juist nu alleen verder wilt gaan. Ik denk niet dat ik dat had aangedurfd.
Allereerst sorry als de volgende vraag bot of hard overkomt maar ik wil hem toch stellen omdat ik erg benieuwd ben: Als het al jaren zo gaat, waarom hebben jullie dan voor nog een kindje samen besloten? Ik lees namelijk aan je verhaal dat datgene waar je nu zo ontzettend kwaad om bent ook al speelde voordat je zwanger was. Toen stond je er blijkbaar toch achter om samen nog een kindje te krijgen... waarom 12 weken geleden wel en is het nu opeens helemaal over? Pas idd op wat je doet in je woede, want hormonen kunnen erg veel drama's opleveren in een relatie...
Ik persoonlijk kan ook erg moeilijk omgaan met mensen die aan een stof verslaafd zijn( behalve roken, dat gaat wel) Ik heb zelf een vriend gehad ( 7 jaar geleden) die best veel blowde en snel agressief werd. Hij komt uit een hele rijke familie, bekend in de politiek, en dacht dus dat hij dat wel kon maken. Ik ben blij dat ik daar vanaf ben, . Gelukkig had ik geen kinderen met hem. Ik snap dus wel dat je het goed zat bent. Ik wens je erg veel succes met je keuze en ik hoop dat je de juiste maakt( wat die ook mag zijn)
Bij mij komt dezelfde vraag op als bij Caitlin. Als je de verantwoordelijkheid neemt om nog aan een kindje te beginnen, moet je ook de verantwoordelijkheid nemen om wat aan je gezamelijke problemen te doen. Vergeet daarnaast niet dat hormonen je kwaadheid misschien ook verergeren.
Hoi Henriet, Ik leef echt met je mee, maar ik denk dat we ons allemaal afvragen waarom jullie voor nog een kleine zijn gegaan als jullie samen niet gelukkig zijn. Ging het 'even' goed en ben je daarom overstag gegaan? Hoop echt dat jullie eruit komen, want je kunt wel zeggen dat je het allemaal alleen kan, maar dat is vast niet jouw en zijn bedoeling.
Ja, die vraag komt bij mij ook naar boven... Als je relatie zo labiel is, zou ik de verantwoordelijkheid van een zwangerschap en dus van samen een kindje niet op me durven nemen, denk ik... En ten tweede had ik al veel eerder maatregelen genomen als hij al 4 jaar lang telkens naar de fles grijpt... Dus, what's going on?
Misschien een hele brutale vraag hoor, maar klopt het dan dat alle kinderen een andere vader hebben? Dat is best heftig eigenlijk, niet dat dit er iets mee te maken heeft. Misschien is relatie therapie toch wel een goed idee. Je hebt immers al 2 kinderen beiden een andere vader (als ik het goed heb begrepen, of het is een onjuist aanname van me geweest) En dan nr 3 op komst die dan ook niet opgroeit met papa. Lijkt mij tijd dat de cyclus doorbroken wordt..
Ho ho meiden trek niet te snel de conclusie over dan nog maar een kindje. Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten vroeger en werd zwanger van mijn oudste zoon die niet gepland was . Mijn ex was precies zo lekker zuipen in de kroeg en dan dronken thuis komen en dan ineens willen praten. Sommige mannen willen en kunnen die verantwoordlijkheden die een vrouw met haar kinderen heeft gewoon weg niet aan en vinden de drank dan belangerijker. En daarbij sluipen er een aantal dingen in je vergeeft en vergeeft maar keer op keer en dan ineens is de maat vol, ik kan me heel goed voorstellen hoe Henriet zich voelt en het is aan haar om te beslissen wat ze doet. Ik wens je vel sterkte uiteraard. liefs Jet
Ah.. heb ik niet goed gelezen dan.. Dank je! Ik heb alles nu (nog een keer) doorgelezen en eigenlijk kan ik alleen maar zeggen. Drank maak meer kapot dan je lief is! Ik zou lekker voor mijzelf en de kids kiezen. Ik had een aantal dingen verkeerd gelezen, maar ik begrijp nu (denk ik) dat het altijd zo geweest is. Zolang iemand naar de drank grijpt (of welke nare verslaving dan ook) om de problemen op te lossen, verdiend die in mijn ogen geen kans. (sorry dat dit een heel andere reactie is dan mijn eerste, maar ik heb het verhaal zooooo verkeerd begrepen)
dank je jet,ligt misschien aan de naam he dat we hetzelfde kunnen denken.en voor alle mensen die zeggen waarom begin je dan aan nog een kindje?het is niet zo dat hij altijd zuipt hoor.dat het zo uit de hand loopt gebeurt meestal maar 4x per jaar maar dat vind ik al 4x teveel!we hebben veel goede momenten maar als hij een paar dagen vrij is werkt het gewoon niet en dan merk ik sóchtends al hij gaat vanavond weer zuipen!onze kinderen zijn echt uit liefde gemaakt en ze zullen nooit zonder vader opgroeien dat contact blijft maar ik kan niet met hem en de fles leven dat werkt niet.hij heeft het geprobeerd om ermee te stoppen zodra ik ging stoppen met roken nou ik ben nog steeds 2jaar gestopt maar hij niet meer.hij kan gewoon niet zonder.hij heeft zichzelf al bijna dood gereden dankzij de drank dan denk ik joh denk nou na!wil nu even rust heb gevraagd of hij bij zijn ouders tijdelijk wil slapen zodat ik rust voor mezelf heb en aan het ongeboren kindje kan denken het is al een keer misgegaan dat wil ik nooit meer meemaken stress is niet goed,maar hij wil het huis niet uit.nu scheelt het dat hij in de horeca zit als ik thuis kom van mijn werk gaat hij weg en als hij thuis komt slaap ik.ik heb hulp nodig bij het maken van mijn beslissingen maar wil geen therapeut maar zo draaf ik door ik red het zo niet wordt helemaal gek!
Jeetje vind het heel erg voor je dat je in zo een situatie zit, maar ik kan je verhaal heel goed begrijpen, als je man bij elke ruzie het huis verlaat en dronken thuiskomt is het inderdaad geen doen. Ik vind het heel knap en sterk van je dat je deze beslissing durft te nemen en wens je heel veel succes en sterkte toe!
Je moet vooral aan jezelf denken en aan je kinderen ... en als jij denkt dat dit de goeie keuze is moet je het vooral doen. Persoonlijk vind ik dat ook al ben je getrouwd en heb je kinderen of wat dan ook je wel gelukkig moet zijn .. en anders moet je er heel snel mee stoppen want het leven is veel te kort om ongelukkig te zijn... Veel succes ermee ..