Scheiden...

Och, ik zal zeker fouten hebben gemaakt, en ik zal ze zeker nog wel gaan maken. Er bestaan geen perfecte mensen.
Ik roep alleen zo veel mogelijk hulp in, in de huidige situatie: van familie, buren, vrienden en instanties.
Iedereen kan wel zeggen dat ik het goed doe, maar dat wil niet zeggen dat het ook zo voelt.
Vooral als de oudste niet snapt waarom papa niet thuis slaapt.
Dat is heel moeilijk uit te leggen op haar niveau, want de 'maar waarom dan' blijft volgen op alles wat ik zeg.
Heel jammer dat het nu weekend is, maandag maar even kijken met wie ik het daarover kan hebben, hoe dit het beste uit leggen.

Er blijft veel twijfel.
Is het echt in het beste belang van de kinderen?
Gaat het allemaal niet te snel voor ze?
Niet dat daar iets aan veranderd kan worden, maar toch.

 

Daar werken we aan, varis!

Gelukkig is nu de datum van de zitting voor de voorlopige voorziening bekend: 17 juli en al lekker vroeg in de ochtend!
Ik ben zo benieuwd!
Vooral naar de 'argumenten' waar zijn advocaat mee aan zal komen.
In hoeverre zal het op waarheid gebaseerd zijn, en in hoeverre op modder gooien?
En zal hij wel alles in de juiste volgorde hebben? Wat ik betwijfel.

Maar goed over 2 en een halve week is de zitting, dus dat kunnen we nu alleen nog maar afwachten.

Morgen wil hij weer contact opnemen met jeugdzorg, de afspraken die we hadden gemaakt zodat hij de kinderen bijna elke dag ziet aankomende week wil hij veranderen.
Tenminste dat was gisteren zo.
Want het is moeilijk voor de kinderen en hij kan het moeilijk uitleggen.
Nee, voor mij is het makkelijk uitleggen...

Ik probeer morgen contact te krijgen met maatschappelijk werk over hoe ik het beste alles kan uitleggen, want ik wil ook niet het verkeerde zeggen en op alles wat ik tot nu toe heb uitgelegd blijft 'waarom dan?' volgen.
Dan weet ik het op een gegeven moment ook niet meer.

 

Nou, afgelopen vrijdag evaluatie gesprek gehad met jeugdzorg en mijn (bijna)ex.
We moesten van tevoren proberen al nieuwe afspraken te maken mbt de omgang.
Dus ik hem vragen wat voor voorstel hij had, wilde hij in eerste instantie niet antwoorden. Ik zou het bij het gesprek wel horen, want er was maar 1 ding waar hij mee akkoord zou gaan.
Nou ja, wat hij dus nog steeds wil, is nu net datgene waar jeugdzorg een week eerder al niet mee akkoord ging ivm veiligheid en belang van de kinderen...
Ik zei hem al dat ze daar zeer waarschijnlijk niet mee akkoord zou gaan om die redenen, dus ik stuurde hem een tegenvoorstel (hetgeen ik ook in de aanvraag voorlopige voorzieningen heb gezet).
Je raad het al, daar ging hij ook niet mee akkoord.
Toen meldde ik hem dat hij dan maar zelf met haar moest gaan discussiëren want wij zouden er niet uitkomen.

Zo gezegd zo gedaan.
Hij was zo aan het tegenwerken dat het maar een haar had gescheeld of er waren geen nieuwe afspraken gemaakt en dan had hij de kinderen deze week helemaal niet gezien!
Alleen maar omdat hij zich achtergesteld voelt, en niet wil inzien dat het niet om hem gaat maar om de kinderen.
Toen hij dreigde om naar de media te gaan zei ik: je bent geen Dwaze Vader, zoek maar eens op wat dat precies inhoud.

Maar goed, uiteindelijk is er een afspraak gemaakt omtrent de omgang.
Toen we met zijn drieën naar buiten liepen zij hij nog: ik ga hier werk van maken.
Ik vroeg aan de mevrouw van jeugdzorg wat hij kon doen.
Zij wist het ook niet.
Ik zei: en wat als hij en zijn familie weer allemaal valse meldingen gaan doen (want ik geloof niet dat hij compleet eerlijk is naar zijn familie toe over mij)? dan raak ik de kinderen kwijt om wraak!
Ze zei dat dit nooit de insteek was.
Toen ben ik een beetje huilend uitgevallen, omdat het ook niet de insteek was bij mijn nichtje en vrienden van me, die vroegen zelf om hulp maar raakten wel hun kinderen kwijt!
Ik zei dat ik zelf zulke negatieve ervaringen had met jeugdzorg en dat er zoveel negatieve berichten over ze waren, dat het voor mij heel moeilijk is om ze te vertrouwen.
Ik zei dat ik hoopte dat er nu eens een keer wel aan waarheidsvinding gedaan wordt, ipv blind af te gaan op (anonieme) meldingen.
En, omdat hij dit in het gesprek nogmaals zei, ik vroeg wat voor een vader of persoon ben je als je je eigen kinderen een uithuisplaatsing toewenst? Heeft hij wel enig idee hoe traumatisch dat is voor kinderen?


Pff... het is weer een lang stuk geworden.
Nog anderhalve week tot de zitting, ik hoop dat er dan wat rust wederkeert hier in huis.
Dinsdag gaan we eindelijk horen wie onze casemanagers zijn, dan kan ik de mijne meteen aan de lurven trekken, hier komen en zo snel mogelijk alles wat nodig is in werking zetten en onderzoeken, zijn we van dat gezeur van zijn kant in ieder geval af.

@Ladylaila: Ik doe mijn best, wat heb ik eraan om stennis te gaan lopen schoppen en overal dingen te gaan roeptoeteren? Het is wel dat hij nu, waarschijnlijk voor het eerst, afgerekend en geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn eigen uitspraken en acties. En niet door mij, maar iemand die er echt alleen voor de kinderen bij betrokken is, en die verliest dat niet uit het oog. En ik begrijp ook wel dat hij de kinderen mist en dat het moeilijk te verkroppen is dat hij niet meer thuis kan en mag zijn (uitgezonderd de paar uur dat hij de kinderen ziet).

 

Gisteren een mail gehad, onze casemanger bij jeugdzorg is bekend.
Vrijdag gaan we haar zien, we hebben dan weer evaluatie.
Dus we moeten weer zelf afspraken maken voor volgende week.
Ik heb hem al een app gestuurd, maar je raad het al, nog geen antwoord...
Hij bekijkt het maar, ik ga hem niet weer achter zijn vodden aan zitten.
Ik ben dit zo beu! Moeten we zelf wat afspreken, maar omdat meneer kwaad is, geeft hij geen antwoord, en als ik dan aandring 'stalk' ik hem ineens...
Ik zie vrijdag wel weer waar hij mee op de proppen komt.

Afgelopen maandag had ik hem, via watsapp, gevraagd hoe lang het zou duren voor het fietje van de oudste gemaakt zou zijn.
Er is een trapper vanaf.
Maar hij kon geen tijdsduur aangeven, en omdat de vorige keer dat het fietsje kapot was het ruim een jaar heeft geduurd voordat hij het ging maken (en nog alleen maar omdat mijn broer had aangeboden het te maken!), heb ik gezegd dat ik wel naar een ander fietsje ga kijken voor haar.
Ik heb geen zin om weer te lang te moeten wachten tot het eindelijk eens gemaakt is.

Dochter en ik gaan nu oefenen om samen op de weg te fietsen en het 'oude' fietsje is toch echt te klein.
Ze deed het wel heel goed! Bleef aan de goede kant van mij fietsen en luisterde heel goed naar mijn aanwijzingen.
We moeten nog wel even oefenen op het 'voor je blijven kijken' en leren met de ogen en de oren te rijden (kijken of er een auto aankomt, horen of er een auto aankomt).
Maar, oh, oh, oh, wat was ze trots op haar eerste ritje over de echte weg!

 

Nou, vanmiddag dus weer evaluatie, laat in de middag.
Ik ben benieuwd waar hij mee op de proppen gaat komen qua omgang.
Gelukkig is aanstaande woensdag de zitting voor de voorlopige voorzieningen.
Hopen dat het in mijn voordeel wordt uitgesproken!
Dan komt er eindelijk wat wat meer rust, hoef ik niet elke week meer te overleggen over wanneer hij de kinderen wil zien en waar.
Wat daar heb ik nu echt genoeg van na 3 weken gesteggel en herhalingen van verwijten en het er niet mee eens zijn en het dreigen met maatregelen enzovoort.
Je wordt daar zo moe van...

 

@void: Hij is alleen maar via watsapp vreemd gegaan (net zo erg en pijnlijk), maar hij heeft hem er gelukkig niet bij een ander in gehangen laat staan een ander zwanger gemaakt.
Toch moet ik wel een beetje lachen om het idee dat hij een ander zwanger zou maken, hij heeft al moeite om 2 kinderen mee op te voeden, laat staan straks met de frummel die onderweg is erbij. Of een 4de bij een ander!

Tja, het gesprek afgelopen vrijdag...
Het was meer een overdracht naar onze casemanager dan wat anders. We hebben het wel even over afgelopen week gehad, maar sec gezien qua de kinderen was het wel goed gegaan.
Hij had, tegen de afspraak in, de thermostaat meegenomen zonder iets te zeggen, en gaat er vanuit dat ik wel een nieuwe van de woningbouw kan krijgen!
Ik was daar zo pissig om! Ik kan nu dus niet de verwarming aanzetten mocht het nodig gaan zijn, en het was de afspraak dat ik eerst voor een andere zou zorgen.
Maar ja, wie weet wat hij nog meer heeft meegenomen onder het mom van 'het is van hem'.
Nou sorry, maar de camera was een trouw cadeau en moet dus bij de boedel verdeling besproken worden (om maar een voorbeeld te geven)!
Hij heeft echt geen idee wat 'in gemeenschap van goederen' betekend.
Maar daar zullen onze advocaten wel over kunnen gaan steggelen.
Eerst maar even de zitting aankomende woensdag afwachten.

 

Nou, vandaag was dus de zitting.
Over 2 weken is pas de uitspraak, maar ik zie het wel positief in!
Hij had niet de juiste informatie aan zijn advocaat gegeven, in ieder geval niet vernieuwd, dus dat werd even goed rechtgezet.
Begon zijn advocaat over de vaste lasten, dat hij die niet kan betalen enzovoort, klopt niets van want er is een vrij te laten bedrag en tot ik een eigen inkomen heb zal hij moeten blijven betalen. Tenminste dat is wat we gevraagd hebben.

 

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier iets heb neergezet.

Ondertussen is de uitspraak van de voorlopige voorziening binnen en die valt zeker in mijn voordeel uit.
Ik mag in het huis blijven met de kinderen en de rechtbank verwacht dat hij wel de huurlasten blijft betalen, maar ja, dat is hij dus niet van plan.
Maar goed, daar steggelen onze advocaten maar over.

Ik krijg wel steeds meer het idee dat hij de omgangsregeling, zoals bekrachtigd in het vonnis, niet compleet wil of kan na blijven komen.
Maar goed, de redenen die hij opgeeft daarvoor boeien mij niet.
Ik vind het vooral heel erg voor de oudste, want die wordt zo ontzettend hard afgewezen door haar vader en oma (zijn moeder).
Het is dat ik heel hard probeer haar er niets van mee te laten krijgen, maar hij trekt zich daar niets van aan en snapt niet waar hij mee bezig is.
Het lijkt wel of hij denkt dat ze toch niets snapt of zo...

Ik en vrienden van me zijn hier in huis en in de tuin hard bezig geweest om alles zo neer te zetten dat opruimen veel makkelijker is, en de tuin is eindelijk bijna af.
Alles is nu zoveel veiliger.
De kinderen hebben meer ruimte om te spelen.
Er staan nog een aantal planken in de tuin die mijn (bijna)ex wilde hebben, prima. Hij heeft tot het einde van de maand om die op te komen halen.
Ik heb al een aantal dingen van mijn (bijna)ex goed en netjes ingepakt in dozen boven staan.

Ik heb aan mijn advocaat gevraagd om de scheiding verder in werking te zetten.
Er moet nog een boedel verdeling komen, alles wat hier weg gaat heeft hij dan ook een maand de tijd voor om op te komen halen.
Ik ga het niet allemaal jaren opslaan, zonde van het werk dat hier gedaan is.

Leuker nieuws:
Ik krijg een meisje! Mijn oudste zegt al vanaf het begin een zusje te willen, en die krijgt ze nu ook! Ze is er zo blij mee!


Een uitkering heb ik ook al aangevraagd, en ik ga ook proberen om aangemeld te worden bij de voedselbank.
Alle beetjes helpen, aangezien mijn (bijna)ex totaal niets meer bijdraagt hier.

 

Je hebt PM terug.

 

En de boedel verdeling gaat ook al niet lekker...
Kan er nu niet 1x normaal gedaan worden?
Moet alles maar een strijd worden?
Ik wordt er zo moe van.

 

Zo, de boedelverdeling is zo goed als klaar en naar hem gegaan.
Ik heb nog een doos met wat boeken en klein spul staan voor hem, papierwerk moet ik nog uitzoeken, maar dan is het klaar.
Hij krijgt niets meer mee!
Of hij het er daar nu mee eens is of niet.

Hij heeft een woning, schijnbaar.
Toen ik vroeg afgelopen week waar hij de kinderen mee naartoe wilde nemen, gaf hij als antwoord dat hij naar zijn nieuwe woning zou gaan met ze.
Dat was niet de afspraak met jeugdzorg!
Hij zou de bezoeken onder toezicht van zijn moeder hebben, maar hij vertelde me deze week dat dat niet het geval is geweest.
Tja, dat verklaard een hoop in het gedrag van onze oudste dochter.
Ik heb (voor nu even) besloten om de kinderen niet mee te geven aan hem, niet voordat het traject vanuit Stichting Maashorst goed is opgestart en hij toezicht kan krijgen!

En het ergste is, dat hij gewoon niet wil of kan inzien wat hij de kinderen en dan vooral de oudste heeft aangedaan de afgelopen tijd!
Als ik hem dat probeer uit te leggen dan praat ik onzin en is het niet waar...
Terwijl, als ik 1 incident aan een buitenstaander vertel (zonder de reactie van onze dochter erbij te vertellen) die mensen allemaal met hun oren staan te klapperen en niet kunnen geloven hoe iemand zo blind voor de gevoelens van zijn eigen kind kan zijn!

Ik ben nu gelukkig aangemeld bij de voedselbank, het is niet veel maar alle beetjes helpen.
Hij draagt nog steeds niets bij, want dat is niet zijn verantwoordelijkheid meer zegt hij (via watsapp, dus dat is naar mijn advocate gestuurd en gaan we zeker gebruiken in de verdere echtscheidingsprocedure!).
En dan durft hij zich nog een goede vader te noemen!

Mijn uitkering is nog steeds niet rond, daar ga ik vanmiddag weer achteraan.
Gelukkig heeft hij wel toestemming gegeven om de kinderbijslag op mijn naam over te laten zetten.
Hij dreigde nog wel eerst om daar geen toestemming voor te geven als ik hem niet bepaalde spullen meegaf, maar daar ben ik niet mee akkoord gegaan.
Dat is voor de kinderen, om kleding en schoenen van te kopen, en de ouderbijdrage van school en zo.
Maar ook dat gaat gebruikt worden in de procedure.

 

Nou, gisteren is het dus geëscaleerd...
Hij kwam vrijdag, zaterdag en gisteren aan de deur om de kinderen op te halen.
Op vrijdag en zaterdag heb ik nee gezegd en hij vertrok meteen.
Gisteren dus niet, hij begon meteen de oudste te roepen: ga je met papa mee, schatje? Kom je met papa mee?
Die was natuurlijk helemaal overstuur, huilen en papa roepen.
Gaat hij haar staan filmen! Door de brievenbus en door het raam!
En maar blijven roepen.
Ik heb mijn buren gebeld, en de politie.
Hij wilde gewoon niet vertrekken.
Uiteindelijk, voor de politie er was, is hij toch weggegaan.
Mijn ouders zijn meteen gekomen, de buurman was buiten gaan staan.
Het heeft de hele middag geduurd voor de oudste een beetje tot rust was gekomen, en 's nachts kroop ze bij me in bed omdat ze weer nachtmerries had.

Krijg ik 's avond nog een dreig mail, als ik niet volledig ga meewerken in de scheiding (lees: alles op zijn manier, ongeacht of dat het beste is voor de kinderen of niet) dat hij dan aangifte gaat doen bij de politie.
Ik laat me niet chanteren.
Ik kijk naar de kinderen, wat het beste is voor ze.
Hij houd zich niet aan de afspraken met jeugdzorg, wat een hoop verklaarde in het gedrag van onze oudste, en dan ben ik de kwade?

Echt, wat voor plaat heb je voor je hoofd om weer zo'n stennis te schoppen en dan je dochter er op die manier bij te betrekken?
Nog een trauma erbij om te verwerken, maar dat interesseert hem gewoon niet.
Alles moet op zijn manier of het is niet goed en stom en niet waar.

Echt, ik ben echt zo klaar met die man!
Gaat het niet op zijn manier dan gaat hij dreigen, intimideren, chanteren.
En dat alles gepaard met het (on)nodige geroep, geschreeuw en getier.
Daar bescherm ik onze kinderen tegen!
Ik wil heel graag dat ze hem zien, maar dan wel onder toezicht (zoals afgesproken met jeugdzorg).
En omdat hij en zijn moeder zich daar niet aan hebben gehouden de afgelopen maanden, dan onder toezicht van een professioneel en desnoods op neutraal terrein.


Zo, dat is er even uit.