Scheiden

Ik zou echt eerst alles even laten bezinken. Nu zijn jullie beiden boos en teleurgesteld. Ga een gesprek met je partner aan als de kinderen slapen. Zet samen alles op papier. Ik heb een vechtscheiding van dichtbij meegemaakt en kan je zeggen dat wil je niet. Probeer samen alles goed op te lossen. Ik zou mezelf in laten schrijven bij een woningbouw en opzoek gaan naar een advocaat. Wil je veel sterkte wensen met alles. Dit is verschrikkelijk en nu met de feestdagen op komst lijkt het me helemaal niet makkelijk

 

Wat zeg je dat toch wijs! En je hebt helemaal gelijk, misschien zijn er dingen midden in de emotie gezegd. Probeer rustig gesprek aan te gaan en idd belang van de kinderen voorop te stellen

 

Hmmm. Klinkt wat impulsief allemaal, zonder woning vertrekken, terwijl het 'niet zo lekker liep', maar dat zal wel aan de formulering liggen.

Ik zou drie dingen doen: een scheidingsconvenant sluiten. Een baan regelen. En een woning regelen.

 

Ik zou naar je ouders gaan
Ben zelf ook pas gescheiden, en het klinkt "mooi" in hetzelfde huis blijven tot je wat anders hebt
Maar t is niet te doen, je gaat tenslotte niet voor niets uit elkaar

 

Een ander, betaalbaar huis is niet 123 gevonden..
Zeker, als je ook nog niet werkt.
Mijn advies: blijf zolang mogelijk in huis.
De feestdagen staan voor de deur. Maak met elkaar afspraken, dat jullie beiden voor de kinderen normaal doen.
- Allebei inschrijven voor een ander huis.
- kinderopvang regelen, zodat je weer aan het werk kan.
- financiën regelen.

Af en toe een weekend logeren met je kids bij je ouders.
Dan is er even geen spanning, en je man aan de situatie (leeg huis) wennen.

 

Vind het sterk van je dat je eerlijk blijft tegen jezelf, en ook dat je even stoom gaat afblazen bij je ouders. Hopelijk kunnen zij jullie enigszins helpen! Helaas geen tips, maar mijn ouders hebben zelf in een verschrikkelijk erge vechtscheiding gezeten met elkaar en geloof mij, de kinderen zijn altijd de dupe! Dus probeer hun op nummer 1 te zetten. Voor de rest: heel veel sterkte en ik hoop echt dat je eruit komt!

 

Wij hadden een huur huis. Ik stond nog wel ingeschreven en mijn ex niet. Maar omdat we getrouwd waren kon hij mijn inschrijfduur overnemen en na een half jaat nog samen in een huis te wonen kon hij daarna eindelijk naar zn eigen plekje

 

Ik zou dit doen (of dat het beste is, weet ik niet, maar misschien heb je er iets aan):

1) UWV bellen om te vragen wat je precies geregeld moet hebben om in aanmerking te komen voor een uitkering, hoe hoog die uitkering is, voor hoe lang en welke verplichtingen je hebt in jouw sollicitatie (bijvoorbeeld sollicitatieplicht).
2) Navragen hoe lang je precies ingeschreven staat in de gemeente waar je vandaan komt, en hoe lang de wachttijd daar is voor sociale huurwoningen voor mensen in jouw situatie (bijstandsmoeder?). Vraag ook even na of je urgentie kunt krijgen. De kans is zeer klein, maar er zijn nog gemeentes, die er wél aan doen.
3) Bedenk voor jezelf of je wil scheiden met een mediator of met een advocaat. Met een advocaat wordt het snel hard gespeeld. Je dwingt je man hiermee ook een advocaat te nemen. Ik raad een onafhankelijke mediator aan. Zoek er dan een uit en ga er eens mee praten. Zij weten verder ook heel goed wat je moet regelen.

Sterkte, meid!

 

Verstandig van je, zou fijn zijn als je wat rust kunt krijgen om goed over de situatie na te denken.
Blijf eerlijk tegen jezelf. Heel veel sterkte en ook succes met alles!

 

Ik heb via de advocaat een voorlopige voorziening aangevraagd en het huis toen toegewezen gekregen. Dat kan voor zowel een huur als een koophuis. In de tussentijd kun je langs elkaar heen leven of je gaat zelf even tijdelijk weg.

 

Ik weet niet wat er allemaal is gebeurd, hoelang het al gaande is, enz. Maar scheiden omdat het niet zo lekker loopt, vind ik wat snel.
Wat heb je er allemaal aan gedaan? Heb je relatietherapie gehad? Hebben jullie afspraken gemaakt om het weer goed te krijgen? Heb je het boek "365 dagen succesvol, het relatieboek" gelezen?

Ik hoop dat je geen overhaaste beslissingen maakt. Want nu stress en onrust voor de kids doordat je ergens aan moet werken is niet fijn, maar zomaar opgeven ook niet, gezien de situatie die het daarna wordt.
Sterkte!

 

En hier ben ik ook mee eens. In boosheid zeg of doe je soms dingen die niet handig zijn. Vergeven en accepteren zijn daarbij wel erg belangrijk.

 

Als er werkelijk elke dag knallende ruzie is.. Zoals het geval was bij mijn ouders. Dan geeft een scheiding wel rust. Tenminste als er daarna gewoon met elkaar kan worden om gegaan.
Althans, dat vonden wij (pubers van 15,16 jaar)