Nou de titel spreekt al voor zich. Ik mis wel eens de bewegingen in m'n buik, het gewoel en gepor. Wat ik absoluut niet mis zijn de zuurbranden echt vreselijk vond ik dat. O,ja en ik ben ook wel blij dat ik nu weer een biefstukje of broodje filet kan/mag eten. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen/verhalen zijn.
Ja hetzelfde eigenlijk... Dat gevoel van leven... Maar ik mis de zuurbranden en het onfitte gevoel helemaal niet. De hele tijd stijf, amper mijn schoenen aan kunnen doen... Ach, ik zou zo weer willen hoor!
Het nog niet weten wie ik in mij draag, dat verlangen om mijn kleintje te mogen vasthouden, dat mis ik het meest. De pijn in mijn heup en bekken mis ik absoluut niet!
Ik ben alweer een tijdje ontzwangerd, maar het meest mis ik toch wel dat mooie ronde buikje, wat was ik daar trots op zeg! Stiekum verlang ik eigenlijk al wel naar een volgende zwangerschap als dat ons gegund zou zijn! Verder had ik niet veel kwaaltjes, dus weinig wat ik niet mis Groet Snoozie
wat ik écht niet miste was te maagzuur!!!! En de gebroken nachten, zelfs mét baby sliep ik beter dan toen ik zwanger was. Wat ik enorm miste (en nog steeds) was het bijzondere van een kindje in je dragen, en het mooie (uiterlijk) van zwanger zijn!!!
Ja hetzelfde eigenlijk... Dat gevoel van leven... Maar ik mis de zuurbranden en het onfitte gevoel helemaal niet. De hele tijd stijf, amper mijn schoenen aan kunnen doen... Ach, ik zou zo weer willen hoor!
Wat ik absoluut niet mis is bekkenpijn, het dik zijn en lompheid daardoor. Ook het constante schoppen op precies dezelfde plek kan ik echt niet missen. Wat ik af en toe mis is het gevoel van leven wat alleen ik kon voelen, daardoor was het erg intiem. Ik had gedacht dat ik het enorm zou missen, maar nu kan ik mijn mannetje tenminste vasthouden en knuffelen...
Wat ik mis: -Mijn mooie buikje. -De bewegingen. -Het verlangen naar hoe je kindje eruit gaat zien enz. Wat ik niet mis: -Maagzuur -Aambeien -Vermoeidheid -Het niet meer alles kunnen doen
dat prachtige gevoel van zwanger zijn. een buikje hebben die iedereen zien mag. je kindje voelen in je buik en daar veel contact mee maken. die speciale band.. die jij alleen met je kindje hebt. niemand anders heeft dat. dat mis ik nog het meest. dat gevoel van samen 1 zijn. wat ik absoluut niet mis: het overgeven smorgens. de zuurbranden. en de enorme nierstuwing. wat ik ook niet mis is de stress van de zwangerschap. door de nierstuwing heb ik wel eens weeachtige pijnen gehad,en omdat het mijn eerste was.was ik elke keer bang dat het kindje kwam. bij mijn volgende zwangerschap zal dat wel minder zijn. ik weet nu precies hoe weeen voelen.
Idd. die vermoeidheid. M'n zus was aan het verbouwen in oktober en ben af en toe wel eens meegeweest naar de bouwmarkt, maar pffffff dat koste een energie, kon gewoon niet zo lang op m'n benen staan, zat ik daar midden in de winkel op een karretje
Wat ik mis... Het gevoel en bewegen van mij kleintje. Mijn buikje waar ik zo trots op was.. De band met je kleintje en wat al gezegd is het gevoel van samen 1 zijn. Het groeiende gevoel in je..... Wat ik niet mis.. Maagzuur !!!!! De valse en slopende starten die ik had.. ( tot 3x toe ) Maar ondanks dat kan ik niet wachten tot we weer voor Beebje 2 gaan
wat ik niet mis is de enorme nierstuwing die ik heb gehad.. zoo wat is dat pijnlijk zeg.. en ja mn mooie dikke buik met het getrappel er in mis ik heel erg.. zou het zo weer over doen! maar ja toch nog maar even wachten
ik mis niet het maagzuur!!! en de zwangerschapsvergiftiging. Maar wat ik ontzettend mis is mijn meisje in mijn buik, de band tussen alleen jou en je kindje, een dikke buik hebben die je niet hoeft in te houden haha.... het zalige gevoel van zwanger zijn! Ik kan ook niet wachten totdat ik het weer mag meemaken!!!
wat ik mis is: dat me zo bijzonder voelde dat er een baby in mijn buik zat en dat ik eindelijk geen flupje meer had, maar een mooie bolle buik zodat alle kleren me stonden! ik had de zwangerschap graag uit willen dragen, dat had een hoop ellende gescheeld. wat ik niet mis van de zwangerschap is: dat ik niet meer normaal mijn sokken en schoenen aan kon doen. de laatste onzekere dagen van mijn zwangerschap
wat ik mis: hoe adrem ik was door de hormonen wat ik niet mis: nierstuwing, schildklierproblemen, continu niezen, bloedneuzen, eczeem, schoonmoeder dagelijks over de vloer
ik miste meteen mn buik (die nu weer lekker terugkomt!!) het intieme met je kindje (niemand is er zo intiem mee als jijzelf) De bewegingen van je kindje... Ik was blij dat ik het vocht kwijt was en mn schoenen (en sokken!) weer aan kon, weer rosbief mocht eten, dat ik niet meer zoveel maagzuur had, niet meer misselijk en uitgeput was, dat ik weer mobiel was en vooral dat ik niet meer in mn broek pieste bij elke nies!! Hmm als ik het zo lees was zwanger zijn helemaal niet zo leuk hahah!
Goh ik was het bijna vergeten: dat ik overal en nergens 'even ging zitten': in de dierentuin, in de winkel. Steeds even zitten om weer uit te rusten. Je voelt je net een oud vrouwtje. Dat mis ik niet zo. Ook niet het vreselijk slechte slapen en de slapeloze nachten, om je vervolgens overdag een zombie te voelen. De pijntjes (veel rugpijn). En het niet kunnen eten en drinken waar je zin in hebt. Wat ik wel enorm mis: het gevoel van schopjes in je buik (en je vergeet ook echt hoe het precies voelde! Bij mijn tweede dacht ik: oh ja, zo voelde het inderdaad! En nu ben ik het weer kwijt). Pff het is zo'n bijzondere periode. Ik zit nu in een fase dat ik het echt even mis, dat zwanger zijn. En dat ik het heel graag nog eens mee zou maken. Maar laat mijn man het maar niet horen, hihi! Die zit niet te wachten op een nummertje drie... En ik ben daar zelf ook niet echt uit, alleen het idee dat ik het nooit meer mee zou maken vind ik zo drastisch... Maar goed, ik ga even off topic geloof ik!
ik mis helemaal niks van mn zwangerschap, ben blij dat het voorbij is! Zou zo wel weer willen bevallen, maar 9 maanden zwanger zijn, pfff!!!! vonder echt helemaal niks aan en het duurde allemaal veel te lang! (ADHD)
Ik heb een superzwangerschap gehad. Weinig kwaaltjes en de kwaaltjes die ik had zoals mega voeten en jeuk mis ik zelfs nog wel. Gewoon alles wat bij het zwanger zijn hoort, het pronken met je buik, de bewegingen, de spanning maar vooral het gevoel dat je gewoon niet alleen bent, je draagt je mooiste bezit met je mee Ik zat een keer in een suf werkoverleg en dan voelde ik Wesley trappelen en dan was mijn dag weer helemaal goed!