Vandaag wekelijkse controle bij de VK (38 weken)... Mn bloeddruk is al vanaf begin zwangerschap kantje boord iedere keer, nu 140/90. Te hoog dus, maar net. Urine vertoonde spoortje eiwitten, dus we zijn meteen doorgestuurd naar t zkh voor een ctg, bloeddruk check over langere tijd en bloedwerk... Meisje doet t prima, lekker druk, ctg goed en ook echo (vruchtwater en placenta) helemaal in orde. Bloeddruk kwam van de 5 metingen 3 keer net boven de 90 qua onderdruk, dus te hoog. Urine blijkt schoon (hoe dat kan??) bloed laat alleen licht verhoogde urinezuren zien. Een teken dat mijn nieren t zwaar hebben, en kan een teken zijn van beginnende zwangerschapsvergiftiging... Na overleg vind de gyn t toch beter dat ik word overgedragen... 38 weken lang buiten ernstige BI geen enkele kwaal, en nu kan ik ineens mn thuisbevalling op mn dikke buik schrijven! Ik ben er kapot van! Ik snap dat t beter is, als ik logisch nadenk... Maar de bevalling waar ik al weken naar uitkijk, zie ik nu als n huis tegenop! Maandag moet ik voor kennismaking en controle naar de gyn, en aansluitend krijg ik meteen een gesprek met de klinisch verloskundige over het hoe en wat omtrent een zkh bevalling... Ik weet dat t kinderachtig klinkt, maar ik heb t gewoon echt niet op ziekenhuizen! Ik krijg de kriebels van witte jassen! Ik baal zo enorm!!
Ik kan me je teleurstelling heel goed voorstellen. Bevallen is echter (ook letterlijk) loslaten en acceptatie. Praat hier dus goed over en kijk wat de mogelijkheden zijnom de bevalling toch bij jouw wensen aan te laten sluiten. Mn yyogajuf vertelde laatst over een dame (ze is ook doula) die met twee volle tassen het ziekenhuis in kwam. Inclusief een schemerlamp
Ik snap je teleurstelling heel goed. Maar wat Salapio zegt klopt wel, je weet nooit hoe het loopt. Voor hetzelfde geld waren je vliezen met 40 weken gebroken en had je kindje in het vruchtwater gepoept. Dan moet je ook meteen naar het ziekenhuis. En zo zijn er nog wel meer scenario's. Je weet het gewoon nooit. Maar dat je baalt snap ik heel goed!
Ik weet het, en logisch gedacht, wist ik ook dat ik halverwege mn thuisbevalling nog had kunnen moeten vertrekken... Alleen ergens had ik me zo ingesteld op een natuurlijke thuisbevalling! Het valt gewoon erg rauw op mn dak...
Klinkt precies als mijn situatie bij de eerste (ook een meisje hihi). Alles ging top en ineens een hoge bloeddruk en met 37 wk overgedragen. Pfff*baaal*. Maar ik had in het zkh uiteindelijk de aller liefste en leukste (klinisch)verloskundige die je je maar kon wensen en echt een top bevalling. Echt de mooiste dag van mijn leven!!!! Bij mijn tweede bleef mijn bloeddruk gelukkig keurig. Yeah, thuisbevalling in de herkansing. Na zo'n prima eerste bevalling en dit keer een bloeddruk die zelfs aan de lage kant was, kon er niks meer mis gaan. Sterker nog, 'als jij zo snel bevalt, kun je niet eens naar het zkh' zei mijn verloskundige. Mijn eerste bevalling duurde nog geen 4 uur. Maar mijn eigenwijsje vond het prima in mijn buik....tot 42 weken en dus weer een zkh bevalling. Zo zie je maar, ook een perfecte bloeddruk geeft helaas geen thuis-beval-garantie.
Ik kan gelukkig vanmiddag al terecht bij de klinisch verloskundige voor een kennismaking en bevallingsgesprek. Kan ik meteen mn zorgen en vragen kwijt, en als ik dan vóór maandag nog begin, ga ik misschien met iets minder stress naar het zkh... Anders zal het toch (hoop ik) voor wat rust in mn hoofd zorgen tot die tijd! Als er iemand nog tips heeft, of weet wat belangrijk is om na te vragen, dan hoor ik het natuurlijk graag!
Ik kan me je gedachten goed voorstellen. Ik heb het ook gehad bij de eerste ook door hoge bloeddruk. Uiteindelijk is het me 200% meegevallen. Maar ik snap je teleurstelling helemaal. De gynaecoloog zei overigens dat 80-85% van de eerste bevallingen uiteindelijk in het ziekenhuis plaatsvinden.
Het is inderdaad balen als je je er op ingesteld had thuis te bevallen. Mijn vliezen waren te lang gebroken en het zette niet door dus ik moest me smorgens om 9 uur melden in het ziekenhuis. Toen de vk de deur uit was nadat ze het vertelde heb ik eerst vreselijk zitten janken. Ik vond het echt zó niet leuk. Ik wilde thuis bevallen en in bad en absoluut niet in het ziekenhuis. Na mn jank bui me er bij neergelegd en het was goed zo. Achteraf was ik erg blij dat ik dat il al in het ziekenhuis was want anders had ik halverwege nog heen gemoeten. Je kunt je er nu tenminste wat op voorbereiden (vind ik zelf erg fijn) en laat het los. Een bevalling gaat toch meestal niet zo als je had verwacht van te voren, maar dat betekend niet dat het ook perse slechter is dan hoe je het van te voren had "bedacht". Succes en kop op!! You can do it!
Oh ik snap het zo! Ik moest met mijn eerste bevalling ook naar het ziekenhuis, omdat de ontsluiting niet wilde vorderen....tranen met tuiten! Wel 1 troost, je kunt je babietje daarna gewoon meenemen naar huis, en tijdens de bevalling zelf maakt het geen bal uit of er wel of geen witte jassen of een heel voetbalteam in de kamer staat.....maar ik snap je echt! Het " romantische" is er wel vanaf ja dat snap ik...maar komt goed wijfie!
Vandaag gesprek met de klinisch vk al gehad, gelukkig! Hoop vragen kunnen stellen, en een hoop duidelijk geworden. Leuk is het nog steeds niet, maar ik weet iets meer waar ik aan toe ben! Bijv dat ik moet blijven ter observatie, niet leuk... Maar, beter dat ik t nu al weet! Dat het infuus wat ze preventief zetten, niet perse hoeft als je beloofd goed te drinken, en dan je redelijk wat bewegingsvrijheid hebt vanaf dat ze de elektrode op t hoofdje van de beeb plaatsen, omdat ze die voortaan draadloos hebben! Toch fijn dat ze, ondanks dat je minder vrij bent ivm medische noodzaak, wel met je meedenken! En ook super dat ik vandaag al terecht kon, want ga nu toch met een iets geruster gevoel t weekend in! En mocht ik vóór maandag nog beginnen, ook met een geruster gevoel naar t zkh! Thanks meiden!
Ik ben van m'n eerste twee jongens thuis bevallen, maar na m'n tweede bevalling kreeg ik HELLP-syndroom thuis, alsnog met spoed naar het ziekenhuis. Bij de derde mocht ik dus niet meer thuis bevallen, vreselijk vond ik het. M'n hele plaatje, wat jij ook hebt, weg. Uiteindelijk viel het reuze mee en vond ik zelf achteraf wel prettig dat ik op het belletje kon drukken als er 'iets' was. Er zitten zeker ook voordelen aan, probeer je daar op te focussen. Jammer is het, zeker, maar belangrijkste is een veilige bevalling!