Ik zoek eigenlijk wat ervaringen van moeders met kinderen in de tienerleeftijd. Onze zoon wordt binnenkort 10 jaar en begint steeds vaker te zeuren dat die geen zin heeft om naar opa/oma te gaan of naar verjaardagen. Dit komt temeer omdat die altijd genoeg andere dingen te doen heeft. Nu is er geen discussie over want hij "moet"gewoon mee mits hij door een vriend wordt uitgenodigd om bijv naar een leuke voetbalwedstrijd te gaan. Vanaf welke leeftijd vinden jullie dat een kind hier inspraak in mag hebben?Ik vind het moment dat hij naar de middelbare school gaat een mooi moment. Vroeger vond ik al die verplichte familie bezoekjes ook vreselijk en kijk daar met een rot gevoel op terug.Toen had je nog geen Ipads,Laptops ed en zat ik me altijd stierlijk te vervelen. Wanneer een grootouder jarig is moet die sowieso wel mee. Wat zijn jullie ervaringen?? Groetjes.
Ik zou zeggen vanaf het moment dat hij een paar uur alleen thuis mag zijn. Wel zou ik denk ik de afspraak maken dat hij eens in de twee weken mee zou moeten naar opa en oma. Of samen met hem daarover nadenken. Hoe vaak wil hij naar opa en oma in de maand. Misschien vindt hij 1x ook al prima. Aan jullie dan om er naar beide tevredenheid afspraken over te maken.
Bij ooms/tantes vanaf een jaar of dertien, geloof ik. Naar oma en daar blijven slapen had ik niks te zeggen tot ik het huis uit was. Hoe we het bij ons kind gaan doen, geen idee.. Ligt eraan hoe zelfstandig ze is. Maar ik schat vanaf een jaar of elf.. (Maar we gaan dan ook heel weinig weg, dus vindt dat ze dan niets te piepen heeft, bij wijze van. Mama blijft ook liever thuis, maar wat moet, moet ) Naar mijn familie wordt lastiger omdat dat in NL is en we dan gelijk een paar dagen gaan.. Ik denk dat ze daar ook pas iets over te kiezen heeft als ze het huis uit is..
Hangt ook van de afstand af, lijkt mij. Als het bijvoorbeeld 3 uur rijden is tot bij oma, dan neem je hem altijd mee, want als er dan iets is waarvoor je moet terugkomen, ben je er niet direct. Als oma op een half uur ofzo rijden woont, zou ik het eerder toelaten. Ik zou ook kijken naar wat ie anders gewend is en of ie anders - als jij bijvoorbeeld boodschappen gaat doen of 's avonds na school - alleen thuis is. En of ie daarmee te vertrouwen is. Ik denk dat ik zelf een jaar of 10 à 11 was toen ik niet meer altijd mee ging naar mijn grootouders. En naar tantes moest ik quasi nooit mee, want dan bleef mijn vader meestal ook thuis - die heeft het niet met familiefeestjes en ging de helft van de tijd ook niet mee naar mijn grootouders (notabene zijn ouders). Ik wou zelf net vaak mee naar die tantes (en het was ook maar 1 of 2 keer per jaar dat dat voorkwam).
Hier bekijken we het per keer. Naar wie gaan we, wat heb je voor anders te doen, hoe ver moeten wij weg en hoe lang heb je deze persoon al niet gezien. Onze zoon is 11 maar vindt het vaak nog wl leuk mee te gaan.
Mijn dochter is tien en ik heb het kort geleden voor het eerst gedaan. Het was loopafstand en ik heb tussendoor een keer gebeld.