Cookies op AD.nl | AD.nl Het is inderdaad wat resoluut, maar ik roep het al járen! Ik werk in het (zeer) speciaal onderwijs, veel samen met pleegzorg en jeugdzorg en zie helaas verschrikkelijke dingen... Er is één vader met heel veel kinderen, waarvan de meeste kinderen in pleegzorg zitten. De moeders zijn mishandeld en niet in staat voor de kinderen te zorgen (verstandelijk beperkt, te veel kinderen per moeder, mishandeld en verkracht etc). Dit is natuurlijk maar één geval.... (in dit geval zou de vader zonder verdoving gecastreerd moeten worden hoor :x) Wat vinden jullie hiervan?
Ja! Ik kom uit hetzelfde werkveld en hoewel het een enorme ethische kwestie is, zeg ik inderdaad dat het in sommige gevallen mogelijk moet zijn.
Ik vind dit zo'n moeilijk vraagstuk want waar leg je de grens? IQ? Beperking? Bekijk je het per individu en wie bepaald het dan? Verstand zegt ja maar mijn gevoel nee. Want mag je als ouder,verzorger of staat zeggen jij mag geen kinderen krijgen/maken?
Het is een moeilijke kwestie. Bij bepaalde mensen waar het finaal mis is gegaan zoals in het voorbeeld van ts snap ik dat daar duidelijk is dat verplichte anticonceptie gegeven kan worden. Maar bij twijfelgevallen, waar trek je dan de lijn? Misschien vind ik het lastig om naar te kijken omdat ik niet in dat werkveld werkzaam ben?! Maar als de wet door komt hoop ik dat er hele duidelijke regels opgesteld worden wanneer dit kan en wanneer niet.
Mijn moeder heeft gewerkt als gezinsvoogd en zag ook veel situaties waarin ouders maar kinderen bleven maken tot ze er één mochten houden... echt hele hele schrijnende situaties. Ouders met 10 kinderen, allemaal uit huis geplaatst, moeder zwanger van nummer 11... Ook ouders van een volwassen dochter met Down, met hun handen in het haar; hun dochter wilde zooo graag een echte baby (ipv de pop waarmee ze continu rondliep), en zij konden geen anticonceptie verplichten bij hun kind. Meisje zwanger...
Ik werk wel in dit werkveld en ik vind het ook lastig. Ik werk in de ggz en begeleid dus de ouders (niet de kinderen) en je ziet dan vooral dat het een hele kwetsbare doelgroep is. Ik heb bijv een vrouw die enorm psychotisch is geraakt naar haar bevalling. Kind zit al jaren in pleeggezinnen, ontzettende hectingstoornis maar zij blijft vechten voor der kind. Ze kan nooit alleen voor hem zorgen, maar ze wil hem zo graag zien en zo graag voor hem zorgen. Dus zo'n verhaal heeft gewoon altijd twee kanten. Natuurlijk gaat de veiligheid van het kind voor. Absoluut! En daarom is dit heel lastig, want inderdaad. Wanneer trek je de grens? Want mijn vriend werkt in de gehandicapte zorg en die heeft ook mee gemaakt dat een stel met een laag niveau een kind kregen. Moest heel veel hulpverlening aan de pas komen. Want hoe goed de bedoeling van de ouders ook was, zij konde niet alleen voor het kindje zorgen. Maar ze hielden wel zielsveel van het kind en wilde eigenlijk nog meer kinderen. Ik werk overigens in Rotterdam. Dus wij volgen dit als instelling ook wel heel nauwkeurig. Want onze cliënten gaan er ook mee te maken krijgen.
Ik heb laatst een artikel gelegen van een vrouw die het kind was van een moeder met een verstandelijke beperking. Heel haar jeugd was ze verwaarloosd en moest ze zichzelf eigenlijk opvoeden. Zelfs die vrouw zei dat ze eigenlijk niet geboren had moeten worden bij zo'n moeder. Dus ik denk dat het in sommige gevallen moet kunnen. Het is alleen de vraag wie gaat de richtlijnen hiervoor bepalen?
Mijn moeder werkt op een school voor verstandelijk beperkte tieners en wil dit ook al jaren.. De ellende die zij ziet is echt afschuwelijk. Ik leerde ooit tijdens mijn opleiding dat bijna driekwart van de kinderen met verstandelijk beperkte ouders uit huis wordt geplaatst. Ik ben ook voor, maar idd die grens.. Denk niet dat het ooit gebeurt. Voor psychiatrische patiënten is het geen doen denk ik. Ik heb Adhd en ben overspannen geweest, hoe zit dat dan?
Ik denk niet dat het ooit haalbaar gaat zijn zoiets in te voeren. Wat zijn de grenzen dan? Iemand die een bepaald iq heeft? Iemand die een ouder kind heeft dat uit huis geplaatst is? Iemand die zijn kind mishandeld of verwaarloosd heeft? Iemand die verslaafd is? Iemand die bepaalde psychische problematiek in een bepaalde mate heeft? Hoever trek je het dan door? Wie gaat al die individuele gevallen bekijken om daar een goed oordeel over te kunnen vellen? Nee, ik denk niet dat het haalbaar is.
Ik vind het goed maar heel moeilijk. Sowieso vind ik verslaafde eerst afkicken. Dus roken en drugs inclusief alcohol en wiet. Mensen die niet in staat zijn goed voor hun zelf te zorgen. Dus zolang je in de schulden zit en er niets aan doet (met nadruk op niets) mensen die er slordig uit zien en die je liever ontloopt qua douchen en verzorging. En als er al een verleden is met mishandelde en verwaarloosde kinderen. Als er geen twijfel is sowieso verplicht anticonceptie. En zodra er wel twijfel is dan eerst een traject doorlopen. En als dat goed gaat dan geen anticonceptie verplichting en als dat niet goed gaat wel anticonceptie verplichting. Wel vind ik dat er keuze moet zijn dus niet alleen spiraal maar idd ook zoals in de link een implantaat in de schouder. Zodat wel gekozen mag worden. Heftig maar ik denk zeker wel nodig!
Afgezien van de aandoening en de ernst van de aandoening.. Ik hoef die pillentroep echt nooit meer in mijn lijf. Het is zooi en je kan dr van alles van krijgen. Hormonen kunnen je ziek laten voelen en je ook ziek maken. In kranten lees je over de meest erge ziektes door al die zooi doe er in de pillen/prikpillen etc zit. Hoe wil je dat iemand opdringen? Wil je ze verplicht laten steriliseren? Een spiraal? Lees ik hier ook vaak veel ellende over. Ik zie niet hoe dat praktisch geregeld gaat worden. Tel daar die hele discussie op van grenzen trekken en ik denk dat het een goed plan is zonder dat het ooit uitgevoerd kan worden. Dit is (nogmaal hoe goed ook) toch schending van mensenrechten door het tegen hen wens te doen. En al zouden ze toestemming geven, zijn ze daar wel tot toe in staat met hun intelligentie en toerekeningsvatbaarheid?
ik denk dat het op zich een goed idee is. maar de uitvoering zal moeilijk worden. ik denk dat je dan sowieso in gesprek zal moeten met de ouders van bijv personen met een verstandelijke beperking. zij weten vaak wel of hun kind een kind kan verzorgen. maar wie bepaald dan verder de richtlijnen en wie ziet er op toe?
Ik denk dat het best kan. Het draait om de onaantastbaarheid vh lichaam. Maar je mag b.v. ook niet zomaar iemand helpen bij zelfmoord. Een junk bijvoorbeeld is een gevaar voor zichzelf incl. ongeboren kind. Een gehandicapte die verantwoordelijkheden aankan, kan waarschijnlijk met goede begeleiding best een kind opvoeden. Ik las ooit een onroerend interview daarover.
Ik dacht dat dit allang gebeurde bij mensen met een te laag IQ (zeg maar functionerend op 13 of 14 jarige leeftijd). Sommige van die mensen hebben een partner en zijn soms seksueel actief. Deze vrouwen worden dan gewoon aan de pil gezet zonder dat dat echt hart-tot-hart met ze overlegd wordt.
Op zich sta ik er volledig achter. Maar moeilijk is - hoe wordt bepaalt wie een anticonceptie krijgt verplicht: Voorgeschiedenis(zoveel kinderen al en er niet voor kunnen zorgen),niet voor zichzelf kunnen zorgen wegens ziekte,iq, inkomen? - Wie legt dan die verplichting op? Instelling,huisarts,rechter?? - welke vorm van anticonceptie en hoe wil je dit controleren?
Mee eens. Ik denk ook dat het goed zou zijn, voor de kinderen en de maatschappij. Maar waar leg je de grens? En als je zoiets gaat doen, dan kom je wel erg dichtbij een allescontroleerde totalitaire staat. Dit kan zowel een utopie zijn als een dystopie. Een leuk boek om te lezen (als je dat nog niet hebt gedaan) is a Brave New World. Hier wordt beschreven, dat iedereen onder het totalitaire regime gelukkig is, maar er is totaal geen privacy en zeer beperkte keuzevrijheid. Dit zijn thema's, die we nu ook al veel tegenkomen. Denk aan de keuze tussen iOS en Android. De ene lapt de privacy aan zijn laars (licht overdreven), maar je kan alles wat je wil. De ander is zeer beperkt in keuzes en mogelijkheden, maar je privacy is wel (zo goed als) gegarandeerd. En zo nog wel meer voorbeelden. Denk aan de AH bonuskaart en Air Miles. Ze weten alles van je! Maar je krijgt er ook korting en gemak voor terug. Ik ben zelf wel voor een stap die kant op. Ik vind het niet erg om bepaalde instanties, die er verstand van hebben, te laten kiezen wat goed is voor de mensheid. Oja, nog zo'n voorbeeld: Het 1-kindbeleid in China tussen 1979 en 2015. Aan de ene kant verschrikkelijk, want mensen kunnen zo niet meer zelf kiezen hoeveel kinderen ze willen én deden verschrikkelijke dingen met 2e en latere kinderen. Maar het was wel nodig voor het volk als geheel, want als alle Chinezen zomaar zoveel kinderen hadden gekregen als ze wilden, dan was het lang overbevolkt geweest met te weinig middelen om iedereen sociaal te kunnen ondersteunen. Veel meer armoede, veel meer (kinder)sterfte, veel meer ziekte, veel meer criminaliteit, etc. Dus sja... blijft lastig.
En hoe wil je dat bij mannen doen dan? Steriliseren? Lijkt mij vrij definitief. Wat als iemand zijn leven wel weer op de rit krijgt of een partner waarmee het wel haalbaar is (bijv. de een een beperking/stoornis, de ander niet)?
1. Ik denk dat er pas anticonceptie kan worden voorgeschreven als er al kwaad geschied is. 1 kind overleden of een kind zwaar mishandeld. 2. Geen idee, maar ik hoop niet dat het een ambtenaar vanachter een bureautje dit soort dingen gaat bepalen. 3. Prikpil? Redelijk makkelijk te controleren volgens mij