Gisteren een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Jippie! Toch weer gelukt! Maar nu zit ik alleen maar in de stress. Alleen de eerste zwangerschap was ik heerlijk blij en positief, maar dat werd een miskraam/missed abortion, en uiteindelijk heb ik een curratage gehad. Met als gevolg Asherman. Uiteindelijk ben ik weer zwanger geworden en hebben we een heerlijk jochie van nu 20 maanden. Hoe ik toendertijd omging met deze stress weet ik niet meer. Wel kregen we elke week een echo, en ik denk dat ik mij daar aan vast hield. Sinds begin dit jaar zijn we echt voor een tweede gegaan; op het juiste moment sex. Al in januari was het raak, maar helaas eindigde dat al bij 5.3 weken in een miskraam. Maar nu dus weer zwanger! Ik zou zo graag willen genieten. Maar elke plasbeurt ben ik bang bloed te zien. Ik vraag me nu al af of het er nu nog wel zit en of het wel aan het ontwikkelen is, misschien is het al niet goed blijven plakken. Misschien is mijn lichaam het al aan het afstoten. Iemand tips om er (beter) mee om te gaan? Ik hoop dat het mij al iets helpt om het van mij af te schrijven. Naast mijn man is alleen een vriendin op de hoogte.
Jeetje, ik snap je angst wel vooral als het je helaas al eerder gebeurd is. Ik ben nu zwanger van mijn eerste kindje (ook mn eerste zwangerschap). Waar iedereen in het begin tegen mij zei, geniet van je zwangerschap. Kon ik dit echt niet! Ik had ook wat angst voor een mk of ma. Ik maakte mezelf compleet gek, slopend was het! Ik vond het heel moeilijk en werd gek als ik geen symptomen (meer) merkte. Nou zeggen de symptomen natuurlijk niks. Ik heb veel gepraat, met mijn vriend en met een goede collega van mij waar ik me prettig bij voelde. En ik heb mijzelf aangeleerd (heel lastig) om zodra die angst mij wilt overvallen, dat ik ga fantaseren over mijn kindje. Dat ik hem straks vast mag houden, kusjes mag geven en mag knuffelen. Zo was er geen plaats meer voor angst of onzekerheid en ging het een stuk makkelijker.
Ik snap je helemaal hoor! Heb zelf ook een mk gehad, en ik kan gewoon niet zo goed genieten van mijn zwangerschap. Moet zeggen dat ik tot de eerste echo helemaal in de stress zat. Maar na de echo was de angst wel al een beetje minder! Ik ben vandaag 10 weken zwanger, en heb 3 juni weer een echo. Voel me nu ook weer een beetje gespannen worden, het is gewoon een hele spannende tijd. (Zou willen dat ik onbezorgd kan genieten) Maar ook ik kijk elke x nog op mijn wc papiertje, soms roep ik vanaf de wc naar mijn vriend dat het er mooi uit ziet. *lol* Hoop dat bij jou de angst en onzekerheid ook steeds wat minder zal worden, want het is en blijft een wonder. Z'n kleintje in je buik. ♡♡♡
Ik snap je helemaal hoor! Heb zelf ook een mk gehad, en ik kan gewoon niet zo goed genieten van mijn zwangerschap. Moet zeggen dat ik tot de eerste echo helemaal in de stress zat. Maar na de echo was de angst wel al een beetje minder! Ik ben vandaag 10 weken zwanger, en heb 3 juni weer een echo. Voel me nu ook weer een beetje gespannen worden, het is gewoon een hele spannende tijd. (Zou willen dat ik onbezorgd kan genieten) Maar ook ik kijk elke x nog op mijn wc papiertje, soms roep ik vanaf de wc naar mijn vriend dat het er mooi uit ziet. *lol* Hoop dat bij jou de angst en onzekerheid ook steeds wat minder zal worden, want het is en blijft een wonder. Z'n kleintje in je buik. ♡♡♡
Wat @Babyluvv hierboven voorstelt vind ik een heel goed idee! Ik had de eerste weken veel verjaardagen en feestjes waardoor ik aardig was afgeleid. Maar ook ik heb met 6 weken om 02.00 beneden gelopen met krampen in mijn buik, als de dood dat het weer mis ging. Dat gevoel hou je toch op sommige momenten niet tegen. Praat er over en vertrouw op de echo's!
Bedankt voor alle reacties! Het helpt wel een beetje om er op deze manier mee bezig te zijn. Over een weekje bel ik het ziekenhuis om weer om een vroege echo te vragen. Bij mijn vorige miskraam heb ik er een gekregen omdat ik zeker wilde weten dat ik 'leeg' was ivm Asherman. Ik kwam toen mijn gyn tegen en die zei dat als ik wel weer zwanger raakte ik maar gewoon moest bellen. Ik denk dat ik na een kloppend hartje gezien te hebben al geruster ben. Morgen extra dag werken helpt vast ook om af te leiden. Als ik ze omzet in vrije dagen kan ik straks langer met verlof en als het mis gaat op vakantie haha
Nu zwanger van de eerste maar 2x hiervoor miskraam en ma met 10w.. Nu dus als de dood dat het weer fout zou gaan.. de eerste 12 weken waren een ramp.. al moet ik zeggen vanaf 10 weken werd het wat beter.. nu kan ik genieten en af en toe niet geloven dat dit een plakkertje is.. Ik kreeg gelukkig om de 2 weken een echo en kon altijd bellen... verder heb ik gezorgt voor veel afleiding, zodat ik er niet over na kon denken. En veel praten met mijn vriend. Die kon alles wat beter beredeneren.. Wat mij ook hielp was. Dat met 10 weken iemand zei: het is niet eerlijk voor dit kindje als je niet gaat genieten van je zwangerschap! Dat was voor mij een boost om positief te gaan denken.. Gefeliciteerd met je zwangerschap en hopen dat dit een plakkertje is♡
Dat is ook zo jeske. Ook vind ik wel dat ik ervan moet genieten, als deze goed gaat is het mijn laatste zwangerschap. Een derde zit er niet in vamwege mij leeftijd. Oh die leeftijd geeft mij dan ook wel weer mee stress. Mijn man zegt het is maar een cijfer, het is niet zo dat het moment dat je 37 wordt al die risico's meteen voor mij gelden. En dat is natuurlijk ook wel zo.
Ik zit in mijn eerste zwangerschap, maar vriendje moet mij ook vertellen dat ik meer moet genieten en minder moet piekeren. Volgens mij is dat ook een beetje vrouw-eigen om te piekeren. Hoe lastig het ook is, vertrouw jezelf en je kindje. En praat er over succes meis