Psycholoog of sexuoloog?

Wat wil hij?

 

Ik weet wel dat toen het bij de eerste voor mijn man een “moetje” werd (ik was een jaar van de pil af, en wilde ovulatietesten gaan gebruiken), het voor hem lastiger werd. Het onder druk moeten presteren zeg maar. Toen ik hem gewoon niet meer vertelde wanneer ik in m’n vruchtbare periode zat en het weer een stukje spontaner werd, werd het voor hem ook weer leuker en makkelijker.

 

Lijkt me idd een betere oplossing dan meteen een psycholoog of seksuoloog. Hij had immers nooit een probleem, alleen nu zo duidelijk die druk erop zit.

 

Herkenbaar... in het jaar dat wij tevergeefs aan het proberen waren na de bbz lag het libido van mijn man ook ver onder het nulpunt. Ik vond dat lastig, wilde zó graag weer zwanger zijn en tja daar moet je wel seks voor hebben.

(Tenminste, uiteindelijk bleek dat het spontaan bij ons nooit meer zou lukken en dat we op ivf waren aangewezen. Dat gaf zo'n rust en ontspanning in de slaapkamer, toen werd seks weer leuk.)

Niet dat ik hoop dat jullie in de medische molen belanden! Maar ik snap het probleem, snap je man maar snap ook jouw frustratie. Ik zou inderdaad proberen hem minder te vertellen over waar je zit in je cyclus en af en toe eens iets nieuws of iets geks te proberen. Kijken of je het stramien een beetje kunt doorbreken en of dat helpt.

En, sowieso goed denk ik, er eens open en eerlijk met hem over praten. Hoe voelt hij zich erbij en weet hij hoe jullie hiermee om kunnen gaan? Succes!

 

Inderdaad wat geopperd wordt. Laat het los, zodat het moeten presteren eraf gaat. Heb het samen leuk. Ontspanning is voor jou ook beter overigens.

 

Moeilijk idd maar om even verschil qua druk aan te geven: mijn man en ik hebben (bijna) dagelijks seks, geen kinderwens meer, en het blijft gewoon leuk en heel ontspannen zo, en het lukt man eigenlijk altijd. Geen druk, gewoon plezier.

Het feit dat een man denk ik al weet dat er ‘cycli’ zijn, een ‘ronde’ een ‘ovulatie’ lijkt me al libidobepalend. En ook beter mss dat je als vrouw niet álles deelt op dat vlak (maar dat is voor iedereen anders). En anders zou ik zeker eens contact opnemen met een seksuoloog, dit is echt wel een veelvoorkomend probleem verwacht ik en die tips daar zijn altijd mooi meegenomen denk ik

 

Misschien eerst eens een maand (of 2) gewoon seks hebben wanneer de zin er van beide kanten is? Om het "moeten" er af te halen, en daarmee ook de druk om te presteren.

Toen wij bezig waren voor de oudste heeft het ook ruim anderhalf jaar geduurd, ook met onregelmatige cyclussen. De ronde dat ik zwanger raakte had ik volgens de echo's (bij fertiliteitsarts) geen eisprong gehad, en hebben we welgeteld 1 keer seks gehad in een maand tijd. De lol was er toen echt wel af om een paar keer per week te moeten, zowel voor man als voor mij. We hadden dus alleen nog seks als we beide zin hadden.

Ik denk dat als je je man naar een psycholoog of seksuoloog gaat sturen, het nog veel meer een ding wordt dan het nu al is. Probeer er eerst zelf eens over te praten en vraag ook hoe hij er in staat.

 

Dat gevoel snap ik heel goed. En ook dat je niet zomaar kan zeggen: "laat het los" dan wordt het vanzelf weer leuk. Als je een sterke kinderwens hebt en al een poosje bezig bent dan is dat niet zo eenvoudig.

Ik denk toch dat de enige echte oplossing is hier met je man open en eerlijk over praten. Dat zal hij vast ongemakkelijk vinden maar het is wel belangrijk. En dan zou ik dus niet beginnen met: " ik merk dat jij moeite hebt met... enz." Maar eerst eens vertellen hoe jij in jullie kinderwens staat, hoezeer het je bezig houdt, waar je je zorgen om maakt. En vragen hoe dat voor hem is. Hoe groot is zijn wens, ervaart hij druk, zijn er dingen die hij moeilijk vind.

Ik denk dat het jullie beiden veel goed kan doen. En wellicht lost dat het probleem van zijn erectieverlies niet op, maar wordt het wel minder beladen en voel jij je minder gefrustreerd. En ik zou ook aan hem vragen wat hij wil: wil hij niets weten van je cyclus of ovulatietesten omdat dat meer druk geeft of wil hij het juist wel weten.

Met mijn man had ik op een gegeven moment juist de afspraak dat ik het wél zei als de ovulatietest positief was en het een "moetje" was. Dan wisten we allebei waar we aan toe waren. Daarvoor probeerde ik hem subtiel op de juiste momenten in de stemming te krijgen maar voor hem was dat alleen maar onduidelijk: heeft ze nou echt zin of is dit met verborgen agenda. Dat deed zijn libido ook geen goed.

Ik bedoel vooral te zeggen, er is geen perfecte oplossing hiervoor en ieder stel en iedere persoon zal er anders mee om gaan. Belangrijkste is toch erover praten.

 

Ik snap je gevoel wel, maar wat denk je dat een sexuoloog voor zal stellen dan?
Het is duidelijk dat hij de druk als vervelend ervaart, dus daar ligt de oplossing van het probleem naar mijn mening, niet ergens anders.
Praat erover met elkaar, maar persoonlijk zou ik de sexuoloog nog even links laten liggen. Vermoed zo dat die suggestie het probleem nog wel eens veel groter kan maken.

 

Zoals de anderen ook zeggen, erover communiceren is stap 1 hoe moeilijk ook. En daarin kan timing van het gesprek, hoe je het gesprek begint etc heel belangrijk zijn. Zo is mijn man bijvoorbeeld altijd meer open om te praten over zijn gevoelens als we wandelen/lunchen, in ieder geval ergens anders zijn dan thuis.

Ik denk pas als je een of meerdere gesprekken hierover hebt gehad dat je dan pas echt kan gaan nadenken over hoe verder. Ik heb nog een andere eventuele oplossing, maar de ene man staat daarvoor open en de andere man staat er niet voor open. En dat is seks afwisselen met zelf inseminatie.

Ik heb het hier al vaker geadviseerd en het kan echt een oplossing zijn voor mannen die druk ervaren en daardoor niet kunnen presteren en zo in zo’n cirkel terecht komen. Voor ons had het in eerste instantie een andere reden, ik heb (had) vaginisme en de enige mogelijkheid zou dan ook zelfinseminatie zijn. Dat maakt het natuurlijk al wel anders voor een man waarschijnlijk.

Het idee vonden we in het begin nou ook niet echt heel leuk, maar we hebben het leuk proberen te maken maar het was dus wel vanaf ronde 1 al heel doelbewust rond de eisprong. Want zelfinseminatie wilden we niet een hele cyclus doen, zeker niet omdat ik hele wisselende cyclussen had. Opgeven moment lukte dit ook niet altijd meer in mijn aanwezigheid. Mijn aanwezigheid gaf “druk”, het leuk moeten hebben samen, het presteren, mijn hoop dat het ging lukken.

Toen deed ie het af en toe alleen en toen lukte het altijd. Opgeven moment konden we eindelijk penetratie hebben en toen lukte het even zonder zelfinseminatie maar opgeven moment kwam die druk toch weer kijken. Toen samen afgesproken dat we alleen nog penetratie/seks hadden als we zin hadden en als het moest gewoon zelfinseminatie. Het is hem altijd gelukt met zelfinseminatie en de laatste ronde in het ziekenhuis hebben we 2 keer seks gehad en 2 keer zelfinseminatie rond de verwachtte eisprong en voor ons bleef het en op die manier leuk en het werkte om zwanger te worden. Het heeft ons heel veel goeds gedaan om het zwanger worden en seks soms even los te koppelen van elkaar, wil niet zeggen dat het kindje daardoor met minder liefde is gewekt integendeel.

nogmaals ook dit is voor veel mannen een heel gevoelig iets, maar als je man er voor open zou staan kan het voor jullie beide een oplossing zijn. Gewoon seks wanneer jullie zin hebben, maar niet dat die kinderwens daardoor op pauze komt (of de ovulatie loslaten) wat ook weer voor frictie kan zorgen.