Binnenkort wordt ons meisje geholpen aan buisjes en neusamandelen. Ik heb natuurlijk heel wat folders van het ziekenhuis meegehad, maar ben eigenlijk ook op zoek naar ervaringsverhalen. Hoe ging het bij jullie en heb je tips of dingen waar ik rekening mee moet houden?? alvast bedankt.
Hier viel het mij erg mee. 't Was niet leuk ofzo, maar niet zo'n drama als ik verwacht had. Nuchter blijven ging veel beter dan ik gedacht had, en in het ziekenhuis was ze wel verdrietig en wat bangig, maar was het allemaal wel te handelen. Zoals ze de narcose in gaan, zo komen ze er ook weer uit. Thirza werd echt helemaal overstuur van dat kapje, dat was even niet fijn. En dan bij je kind weg moeten lopen, als het net zo in slaap is gevallen, gaat echt volledig tegen je moedergevoel in. Heb echt even lopen janken, dat stukje naar de uitslaapkamer. De ingreep zelf was zo gepiept. Denk een minuut of 5-10, toen kwam ze alweer terug. Ook weer helemaal overstuur dus, en het duurde echt een tijd voor ze weer een beetje meekreeg waar ze was enzo. Heb 'r dus echt stevig omklemd een tijd, en zo haar rustig laten worden, al pratend tegen d'r. Heeft denk ik wel 20 minuten geduurd, toen viel ze in slaap. Is even wakker geworden toen ze een enorme golf bloederig slijm opgaf, en na even huilen weer bij mij op schoot in slaap gevallen. Thirza wilde in het ziekenhuis niet drinken. Zelfs niet aan de borst. Officieel mogen ze pas weg als ze gedronken hebben, maar ik heb gezegd dat ze wel gedronken had en had zoiets van: komt straks wel weer veilig thuis. Zodra we het ziekenhuis uitliepen, begon ze ook weer te kletsen. Thuis was ze wat jengeliger dan anders en eten ging allemaal even wat moeizamer, maar thuis was alles goed en heeft ze even flink bij mama gedronken Tips: trek geen goeie kleren aan. Ziekenhuisschorten houden niet alles tegen Neem je eigen drinkbeker mee, grotere kans dat ze uit d'r eigen beker drinkt, dan uit zo'n plastic ziekenhuisbekertje... Volg je intuitie Neem de tijd die je nodig hebt met 'r en laat je niet opjutten door ziekenhuispersoneel.
Hier hetzelfde als rozemarijke alleen zijn wij meteen weggaan aangezien ze niet kalmeerde. Thuis flink bloed gespuugd en toen uur op mn borst geslapen. Toen ze wakker werd was er niks meer aan de hand. Ik had het niet zo overstuur verwacht en dat spugen was ook veel meer dan verwacht. Daar schrok ik wel van. Achteraf is het prima gegaan en geen oorontstekingen meer gehad!!! *klopt af*
hartstikke bedankt voor jullie reacties, dat zijn dus de ervaringsdeskundigen die ik bedoel. We moeten al om 7.45 in het ziekenhuis zijn, dus dan zal het nuchter blijven wel lukken. Ze zal idd wel even heel boos zijn, ze wordt al giftig als de dokter in dr oor wil kijken. En dat is nogal vaak nodig geweest het afgelopen jaar. Maar goed, het is voor een goed doel.
Mijn man ging mee naar de narcosekamer, ik kon het niet, vanwege mijn slechte ervaringen met de narcose. Mijn meisje moest nog een jaar worden( op een week na), maar sliep vrijwel gelijk nadat ze weer terug was op zaal. In mijn armen, en aan de borst, maar dat maakt niet uit. Na een half uur was ze behoorlijk opgeknapt. Ze at zelfs weer een rijstwafeltje. Helaas had ze 3 weken later alweer een oorontsteking te pakken. Maar overall, ben ik heel tevreden. Voor het personeel is het echt lopende-band-werk, voor ons als ouders is het natuurlijk anders. Ik had een favourite boekje mee, maar daar keek ze helemaal niet naar om.
dochtertje is 15 november geholpen, was toen 13,5 maand haar favo knuffel ging mee. ze wilde niet onder narcose en dat was geen pretje om te zien. mocht later mee naar de uitslaapkamer maar daar was ze helemaal overstuur. Kreeg haar gelijk tegen me aangedrukt maar ze bloedde er dus hele trui zat er onder (neem een handdoek van het ziekenhuis mee en leg die op je trui) trek de kleine niet te snel kleding aan, hadden we wel gedaan maar ze heeft 2x goed gespuugd (oud bloed) en alles zat onder. Gelijk thuis in wasmachine maar 1 shirt niet meer schoongekregen. Verder moeten ze gelijk drinken want dat is goed. Daarna was ze ong 3 dagen beetje hangerig. Nu vind ze het moeilijk om alleen gelaten te worden, gaat dan gelijk huilen,vertrouwen is kwijt
Hoi hoi, we hebben vandaag een verwijzing gekregen voor Emma voor de KNO arts, 6 januari gaan we. En dan waarschijnlijk ook iets van buisjes of knippen. Vind het spannend. Ze heeft al zo veel meegemaakt in haar leventje. En ze heeft al eens in het ziekenhuis gelegen en de laatse keer in oktober de provocatietest twee dagen dagopname. Verder is ze echt een kanjer met alles met prikken, medicijnen dus het zal wel goedkomen. Jullie verder nog tips? Ik ga een oud shirt aan trekken en een handdoek meenemen.
Hallo, ik ben vandaag met Senna, de jongste geweest. Ik zal hieronder schrijven hoe het is gegaan. Om half 7 moest ons meisje wakker worden want we moesten van het ziekenhuis een ENORME zetpil geven (500mg). Dit verschilt per ziekenhuis. Om half 8 moesten we aanwezig zijn. We hadden thuis haar pyjamaatje al aangetrokken. Een nieuwe (van de zeeman) want ze willen graag een schone pyjama ivm hygiene dus ik dacht; schoner kan niet . Eenmaal naar een kamer verwezen moesten we haar rompertje uitdoen omdat ze stickers op de borst van je kindje plakken om de hartslag in de gaten te houden. Om half 9 mochten we naar beneden en om iets voor 9 uur is ze geholpen. Ze was het toen ook wel zat want ze had natuurlijk ook niks gegeten en gedronken. Ik ben in blauw ziekenhuispak en al meegegaan naar de operatiekamer en daar kreeg ze een kapje op om haar te laten slapen. Dit vond ze niet leuk maar ze was al snel onder zijl. Ik moest daarna even ergens anders wachten en na 15 minuten werd ik weer gehaald. Ze huilde zachtjes en bloedde een beetje uit haar neus en mond (is van de wond van de amandelen). Na een paar minuten mocht ik haar oppakken. Daarna zijn we naar de kamer op de andere verdieping gegaan en daar was papa ook en al wat andere kindjes. Ze heeft wel heel lang en hard gehuild en volgens mij was ze ook gewoon boos. Om 10.10 uur kreeg ze een waterijsje. Daarna ging het snel beter. Bloeden was netjes gestopt en we gingen om 10.50 uur naar huis. Oh ja, ze kreeg ook nog een dapperheidsdiploma haha... Zo, heel uitgebreid beschreven hihi maar wel duidelijk toch? Wat namen we mee: -Schoon setje voor na de operatie, want de pyjama zat onder het bloed - Oude Hydrofielluiers voor over onze schouder want anders zit alles onder het bloed als je kleintje lekker op je schouder ligt te slapen of huilen -Speentje -Flesje met water -Haar favo speeltje (wat haar echt niet interesseerde helaas toen ze zo huilde) -luiers -extra rompers -billendoekjes -Omslagdoek, want ik vind het altijd een beetje koud in die ziekenhuizen dus die kon ik lekker om haar heen slaan toen ze bij me lag Dat was het volgens mij. Hopelijk hebben jullie er wat aan. Senna was wel uitgeput toen we thuis kwamen (en uitgehongerd). Ze ligt nu vanaf half 1 op bed met een zetpil en in diepe slaap!
shaula, fijn dat het allemaal goed gegaan is. happyninja, wij zijn dus volgende week woensdag aan de beurt en ik vind het ook ontzettend spannend, wordt er zelfs een beetje naar van als ik eraan denk. Ik weet wel dat het veel beter is, maar toch. Ben benieuwd wat ze bij jouw meisje gaan doen.
Wat een dag voor jou en je kleine meisje. En wat uitgebreid geschreven! Echt fijn. Gelukkig kennen we de verpleegsters en de kinderafdeling hier goed dus dat scheelt. Hopelijk knapt je schatje snel op en heeft het een goed resultaat allemaal.
Dank je Tulip, ben er ook blij om! Maar ik wist ook al een beetje wat we konden verwachten omdat onze oudste ook al is geholpen en zij was zelfs pas net 11 maanden toen. Vind het onder narcose laten brengen en het eerste half uur na de operatie het naarst. Dan zijn ze gewoon zo zielig, is niet prettig om te zien. Gelukkig was Senna net al weer lekker vrolijk. Alleen af en toe dan slikt ze een beetje raar en dan doet het dus zeer...en dan dat arme koppie Maar ja, ik weet ook van bij mn oudste dat het voor het goede doel is zeg maar. Ik ga er van uit dat het wel goed zal helpen. Iedereen die nog moet binnenkort, sterkte!
Tulip, spannend zeg! En wat hoor je het vaak dat kleintjes geopereerd worden aan de amandelen en buisjes krijgen.
ja je hoort het idd vaker. Mijn dochter is al wel 2, maar bij haar is het ook afgelopen jaar veel erger geworden.
Nog een vraagje, hoe lang mogen ze daarna niet zwemmen? We gaan de laatste tijd al zo weinig met haar vanwege de oorontstekingen, terwijl ze het super leuk vind.
tegen mij zei de kno arts dat het sowieso 14 dagen niet nat mag worden. Dus ook douchen met vette watten. Maar echt zwemmen weet ik niet. Zal het daar wel vragen. Wij zwemmen elke zondag, maar dan dus ook even niet. Zal wel afzien worden.
Hoe doe je het met douchen en badderen dan? Want we proberen de oren droog te houden maar is een aardig gedoe.