Mijn zoontje van 2,5 speelt het liefst heel de dag met zn auto's. Als hij daar mee bezig is dan hoor je hem niet. Of eigenlijk verteld hij heel de tijd tegen mij wat de auto's doen. Hier kan hij uren mee bezig zijn. Hij wisseld dit af met tekenen en boekjes kijken. Allemaal heel leuk maar zodra we iets nieuws gaan doen is het drama. Bijvoorbeeld: ik heb een loopfiets gekocht voor hem. Eerste keer was t helemaal geweldig. Maar na 2x was het II neens niets meer. Dus die fiets ff laten liggen. Pas weer gepakt, nou hij wil er niet eens op... zelfde verhaal met driewieler. Eerst kon hij niet bij de trappers en nu dus wel. Maar trappen of zn voeten daarop zetten ho maar. Hele jankdrama's worden dat. Zodra hij dingen zelf moet doen is het drama. Hij heeft geen zin om ergens moeite voor te doen. Zo ook met eten... maar ja dat is bij veel peuters een probleem natuurlijk haha Toen hij kle IIn was heeft hij fysio gehad voor het eerst nog niet kunnen omrollen en toen voor het niet snel lopen. Dit doet hij nu uitstekend, maar in een speeltuin op dingen klimmen durft hij niet. Zwemmen vind hij ook niks, ja als je hem in het kikkerbadje zet met een gieter en een bekertje.... dan is hij zoet. Ik probeer van alles met hem, maar de laatste tijd kan het mij nogal frustreren.... Het is misschien een onsamenhangend verhaal maar ik moest het ff kwijt. Hebben jullie misschien tips hoe ik hem kan stimuleren? Ik wil hem binnenkort naar de peuterspeelzaal doen, maar op deze manier wordt dat drama!
Ach welnee waarom zou een psz drama worden? Ze hoeven daar echt niet verplicht te fietsen of op een klimrek te klimmen hoor! Ik lees eigenlijk helemaal niets raars in je verhaal. Mijn oudste is ook niet zo van wild doen en klimmen, die speelt het liefste rustig hele rollenspellen. Fietsen vindt ze ook niks - nou en? Dat komt vanzelf wel. Ik vind je heel pusherig overkomen, ook over het zwemmen. Laat hem toch lekker met zijn gietertje in het badje spelen, hij hoeft toch niet af te zwemmen? Hij is pas 2,5! Je hoeft hem helemaal niet te stimuleren, bied het aan maar op een vrijblijvende manier en laat hem gewoon lekker zijn gang gaan.
Hij is 2.5. Laat hem de wereld ontdekken / alles leren op zijn manier. Misschien is hij gewoon geen wilde / buitenkind. Misschien wordt hij dat uiteindelijk wel. En peuterspeelzaal: ik neem aan dat ze er ervaring hebben met kinderen die ze moeten afremmen, en met kinderen die ze iets meer moeten stimuleren. Niet door laten frustreren, dat maakt het alleen maar lastig voor jou en voor je zoon.
Ik vind het ook nog wel meevallen. Wie zegt dat hij al die andere dingen leuk moet vinden? Hij is nu helemaal zot met zijn auto's, prima toch? Hij is nog maar 2,5 en in mijn ogen 'moet' je op die leeftijd nog (bijna) helemaal niks, zeker niet als het om spelen gaat. Toen ik klein was vond ik trouwens ook altijd één ding helemaal geweldig, daar ging ik dan helemaal voor en op gegeven moment werd ik dat zat en ging dan weer op zoek naar iets anders. Mijn dochter is vooralsnog het tegenovergestelde, die is na 2 minuten op alles uitgekeken en soms wou ik dat ze iets had waarmee ze een poosje zoet is. Ik zou me niet zo veel zorgen maken over de psz. Waarom zou het daar drama worden denk je?! Het is daar heel anders als thuis, met veel kindjes (die je zoontje misschien ook animeren om zelf wel moeite ergens voor te doen!) en andere afleidingen. En daar hebben ze vast ook autootjes om mee te spelen, hoor.
Lekker laten gaan. Mijn meiden houden ook niet van wilde dingen. Die zitten heel de dag met allerlei poppetjes te spelen, terwijl we nog veel andere dingen hebben om mee te spelen.
Hier ook geen durfal/wildebras en soms heb ik ook wel van 'kom op' maar waarom eigenlijk?!? Zo zijn er moeders die juist verlekkerd kijken wanneer ie zoet met z'n autootjes speelt, hele rollenspellen. Hij gaat sinds februari naar de psz en dat vond ie wel heel spannend en ze vonden het wel moeilijk hem te stimuleren, vlak voor de vakantie kwam ie echter los en op de camping heeft ie ook hele sprongen gemaakt...ben nu wel benieuwd hoe dat volgende week op de psz gaat. Maar net als met het hoofdstuk leren lopen zeg ik ook hier: ieder kind doet het op zijn/haar eigen tempo, zou ook wat zijn als het allemaal wildebrassen zouden zijn toch
bedankt voor jullie reacties! ik ben soms gewoon een beetje bang dat hij alleen in de wereld van zn autootjes blijft hangen... Ik vergelijk hem te vaak met de dochter van een vriendin. Die is het tegenovergestelde.