Lieve moeders, Graag jullie mening met iets waar ik erg mee zit: Mijn dochter van 15 maanden zit nu in een fase(hoop ik) waarin ze heel duidelijk weet wat ze wel en niet wil. Soms gaat dit gepaard met slaan in het gezicht, zo ook richting mij, maar dit doet z niet bij mijn vriend. Tijdens familiefeesten gaat ze op stap met diverse familieleden en lijkt mij niet meer te zien, ook niet als ze richting mij komt. Hetzelfde geldt voor het kdv, dit gaat altijd gepaard mer veel zwaaien en niet huilen. Heel fijn! Maar... Waar ik bang voor ben dat mijn dochter niet genoeg gehecht is aan mij? Het is natuurlijk heerlijk een kind dat niet altijd maar plakt, maar het voelt voor mij als falen. Wie herkent dit? Tips? Stel ik me aan?
Geen herkenning maar wel een andere blik erop om je een hart onder de riem te steken. Misschien weet ze gewoon wel dat mama er altijd voor haar is en ben je daarom (helaas) op dit moment niet zo interessant wanneer er andere mensen/dingen zijn om mee te spelen. In ieder geval een digitale knuffel want het lijkt me behoorlijk pittig!
Je moet echt al heel veel mis doen als mama om een slechte hechting met je kind te creëren. Dus nee, maak je geen zorgen. Het is gewoon zo dat een kind maar al te goed weet dat jij er onvoorwaardelijk bent. Dus voor jou moeten ze geen moeite doen. Voor de liefde van anderen wel
Geen zorgen, dat was hier ook rond die leeftijd. Nu is ze 2 en plakt gigantisch aan mama vast waar we ook zijn. Om af en toe moe van te worden
Behalve het slaan was dat precies hetzelfde hier. Ik moet eerlijk bekennen dat ik die periode zelfs een beetje mis, ze plakt nu heel erg. Ze is letterlijk en figuurlijk m'n schaduw geworden. Als ik bijvoorbeeld aan het opruimen ben, loop ik haar bijna altijd omver als ik me omdraai.
Zo had ik het nog niet bekeken! Heel geruststellend ook de herkenning en dat het over gaat en je weer verlangt soms naar deze fase. Bedankt!
Nee hoor maak je maar geen zorgen. Jou kindje verandert van een baby naar een peuter. Ze ontwikkeld haar eigen ik en dat doet ze door zich tegen jou af te zetten. Dus eigenlijk voelt zij zich zo op haar gemak bij jou, dat ze dit bij jou durft.
Hier sluit ik me bij aan! DL had hier hetzelfde in die periode. Ik was de enige die ze sloeg. In mijn werk (ernstig verstandelijk gehandicapten) zie ik het ook. Een cliënt met een nieuwe collega gewerkt; niets aan de hand en ging allemaal goed. Ik werk de volgende dag met haar en 1 groot drama. Bij mij voelt ze zich veilig genoeg om zich te laten gaan. Zo zie ik het met DL ook, geeft een heel ander gevoel als je het omdraait. DL voelt zich veilig genoeg om zich te uiteen op welke manier dan ook omdat ze weet dat ik er toch altijd voor haar zal zijn.
Sluit me aan bij de rest. Hier ook een dochter die bijv als papa thuis is erg aan hem hangt. Verlatingsangst denk ik. Bij mij heeft ze dit niet, kruipt me straal voorbij vaak en ik denk dat dit komt omdat ik er gewoon veel vaker ben en dat weet ze. Mama is er toch altijd
Dit denk ik. En buiten dat ook een fase. Mijn zoontje is nu helemaal weg van papa als die er is. Dan wil hij niks van mij hebben Terwijl als papa er niet is wil hij heel veel knuffelen en is het prima. Soms denk ik dan ook: vindt hij mij niet leuk genoeg? Is hij niet aan mij gehecht? Dus ik herken je gevoel wel!
Ik sluit me aan bij eerdere reacties dat de tekenen die jij noemt niet hoeven te duiden op onveilige hechting. Een klassieke manier om hechting te toetsen is om samen met het zeer jonge kind in een vreemde situatie te zijn, de kamer te verlaten en het kind even alleen met een voor het kind onbekende te laten en dan te kijken hoe het reageert op jouw terugkomst. Bij onveilige hechting interacteert het kind dat niet of nauwelijks met de moeder. Echter, dit is zeker geen keiharde test, zeker niet bij niet-baby's. Je kindje kan ook gewoon afgeleid zijn door net iets te boeiend speelgoed of iets anders. Pas als dit de standaard reactie wordt zou ik denken aan onveilige hechting. Overigens is het dus heel iets anders als je kind je af en toe negeert wanneer er andere hechtingspersonen aanwezig zijn, zoals papa, dames van het kdv of familieleden! Omdat je kindje jou al zo vaak ziet, zijn die andere personen misschien gewoon tijdelijk even wat interessanter dan die saaie, altijd aanwezige mama .
Herkenbaar! Mijn zoontje heeft precies hetzelfde gehad en ook ik vroeg mij af of hij mij wel leuk vond. Hij heeft nooit een traan gelaten als ik hem bij het kdv bracht en als ik hem op kwam halen wilde hij zelfs nooit mee. Nu zit hij aan mij vastgeplakt en als ik hem op kon halen bij het kdv roept hij heel enthousiast mamaaaa en rent hij op mij af .